1)

Czy krajowe orzecznictwo, w którym określono jako warunek przedłużenia środka zapobiegawczego w postaci „tymczasowego aresztowania” (cztery miesiące po aresztowaniu oskarżonego) istnienie „uzasadnionego przypuszczenia” rozumianego jako ustalenie wyłącznie „na pierwszy rzut oka” możliwości popełnienia czynu przez oskarżonego, jest zgodne z art. 3, art. 4 ust. 1 zdanie drugie, art. 10, motywem 16 zdanie czwarte i piąte, motywem 48 dyrektywy [Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)] 2016/343 ( 1 ) [z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym] oraz z art. 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?

Odpowiednio, czy zgodne ze wspomnianymi powyżej przepisami jest krajowe orzecznictwo, w którym rozumie się „uzasadnione przypuszczenie” jako istnienie wysokiego stopnia prawdopodobieństwa, że oskarżony popełnił czyn?

2)

Czy krajowe orzecznictwo, w którym zobowiązano sąd orzekający w przedmiocie wniosku o zmianę już przyjętego środka zapobiegawczego w postaci „tymczasowego aresztowania”, aby uzasadnił swoje rozstrzygnięcie w ten sposób, by nie przeciwstawiać obciążających i uniewinniających dowodów, nawet jeśli obrona przedstawiła argumenty w tym względzie – a jedyną podstawę tego ograniczenia stanowi konieczność zachowania przez sąd bezstronności, na wypadek gdyby sprawę tę przydzielono mu do rozpatrzenia co do istoty – jest zgodne z art. 4 ust. 1 zdanie drugie, art. 10, motywem 16 zdanie czwarte i piąte, motywem 48 dyrektywy 2016/343 oraz z art. 47 karty?

Odpowiednio, czy zgodne ze wspomnianymi powyżej przepisami jest krajowe orzecznictwo, na mocy którego sąd przeprowadza bardziej szczegółowe i konkretne omówienie dowodów i udziela jasnej odpowiedzi na argumenty obrony, niezależnie od ryzyka, że gdyby przydzielono mu tę sprawę do rozpatrzenia co do istoty, będzie to skutkowało niemożnością rozpoznania przezeń i wydania końcowego orzeczenia w przedmiocie winy – co skutkowałoby koniecznością rozpatrzenia sprawy co do istoty przez innego sędziego?