1)

Czy art. 6 dyrektywy 2008/98/WE ( 1 ), a w każdym razie zasada proporcjonalności stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak uregulowanie zawarte w art. 293 dekretu ustawodawczego nr 152/2006 oraz w art. 268 lit. eee-bis) dekretu ustawodawczego nr 152/2006, które stanowią, że należy uznać za odpad – również w ramach postępowania o wydanie zezwolenia na elektrownię zasilaną biomasą – biopłyn, który spełnia wymagania techniczne w tym zakresie i który jest wymagany do celów produkcyjnych jako paliwo, o ile wspomniany biopłyn nie jest ujęty w załączniku X, część II, sekcja 4, ust. 1, w części V dekretu ustawodawczego nr 152 z dnia 3 kwietnia 2006 r., i to niezależnie od przeprowadzenia oceny negatywnego oddziaływania na środowisko lub istnienia jakichkolwiek zastrzeżeń dotyczących właściwości technicznych produktu, podniesionych w ramach postępowania o wydanie zezwolenia?

2)

Czy art. 13 dyrektywy 2009/28/WE ( 2 ), a w każdym razie zasady: proporcjonalności, przejrzystości i uproszczenia stoją na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak uregulowanie zawarte w art. 5 dekretu ustawodawczego nr 28/2011 w zakresie, w jakim nie przewiduje on, w przypadku gdy wnioskodawca wnosi o wydanie zezwolenia na wykorzystanie biomasy jako paliwa w instalacji, która powoduje emisje do atmosfery, żadnej koordynacji z postępowaniem o wydanie zezwolenia na takie wykorzystanie paliwa, przewidzianym w dekrecie ustawodawczym nr 152/2006, załącznik X w części V, ani też możliwości dokonania oceny in concreto rozwiązania proponowanego w ramach jednego postępowania o wydanie zezwolenia oraz w świetle wcześniej określonych specyfikacji technicznych?