This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62017CN0611
Case C-611/17: Action brought on 23 October 2017 — Italian Republic v Council of the European Union
Sprawa C-611/17: Skarga wniesiona w dniu 23 października 2017 r. – Republika Włoska / Rada Unii Europejskiej
Sprawa C-611/17: Skarga wniesiona w dniu 23 października 2017 r. – Republika Włoska / Rada Unii Europejskiej
Dz.U. C 424 z 11.12.2017, p. 26–27
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
11.12.2017 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 424/26 |
Skarga wniesiona w dniu 23 października 2017 r. – Republika Włoska / Rada Unii Europejskiej
(Sprawa C-611/17)
(2017/C 424/38)
Język postępowania: włoski
Strony
Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, P. Gentili, avvocato dello Stato)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
|
— |
stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) 2017/1398 z dnia 25 lipca 2017 r. zmieniającego rozporządzenie (UE) 2017/127 w odniesieniu do niektórych uprawnień do połowów, opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 29 lipca 2017 r., L 199, a w szczególności jego art. 1 pkt 2 w zakresie, w jakim zmienia załącznik I D do rozporządzenia (UE) 2017/127, całego pkt 3 załącznika do zaskarżonego rozporządzenia [zawierającego zmianę załącznika I D do rozporządzenia (UE) 2017/127], jak również motywów 9, 10, 11 i 12 w całości. |
|
— |
obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut pierwszy. Naruszenie art. 1 decyzji 86/238/CEE dotyczącej przystąpienia Unii do międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego.
Nie istniał obowiązek wykonania decyzji ICCAT dotyczącej kwot połowowych włócznika.
Zarzut drugi. Brak uzasadnienia (art. 296 akapit drugi TFUE).
Wspomniana decyzja nie jest w żadnym razie uzasadniona.
Zarzut trzeci. Naruszenie art. 17 TUE i art. 16 rozporządzenia 1380/2013.
Decyzja jest sprzeczna z zasadą względnej stabilności oraz z interesem Unii.
Zarzut czwarty. Naruszenie zasad niedziałania prawa wstecz, pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań.
W żadnym razie decyzja nie mogła być stosowana do trwającego sezonu połowowego.
Zarzut piąty. Brak uzasadnienia (naruszenie art. 296 akapit drugi TFUE).
Decyzja pozbawiona jest uzasadnienia w zakresie, w jakim przyjmuje czteroletni okres 2012–2015 jako okres referencyjny przy podziale kwoty TAC między państwa członkowskie.
Zarzut szósty. Naruszenie zasady proporcjonalności (art. 5 TUE) i błędna ocena okoliczności faktycznych.
Wykluczenie lat 2010 i 2011 z okresu referencyjnego jest zbyt daleko idące i błędne w odniesieniu do celu polegającego na włączeniu do danych dotyczących połowów jedynie regularnych połowów.
Zarzut siódmy. Naruszenie art. 258 i 260 TFUE. Brak właściwości.
Rada nie była uprawniona do ukarania Włoch za korzystanie z sieci dryfujących.
Zarzut ósmy. Naruszenie zasady dobrej administracji (art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej) oraz art. 16 rozporządzenia 1380/2013.
Przyjęcie okresu referencyjnego 2012–2015 było niekorzystne dla Włoch, gdyż ograniczało zdolności połowowe z naruszeniem zasady względnej stabilności i bez odpowiedniego zbadania.
Zarzut dziewiąty. Naruszenie zasady niedyskryminacji (art. 18 TFUE).
Owo obniżenie dyskryminuje w sposób nieuzasadniony rybaków włoskich.
Zarzut dziesiąty. Naruszenie zasad niedziałania prawa wstecz, pewności prawa oraz ochrony uzasadnionych oczekiwań.
W żadnym razie obniżenie nie mogło być stosowane do trwającego sezonu połowowego.