7.8.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 256/3

1.

W odniesieniu do wykładni możliwości zapoznania się ze wszystkimi warunkami, o której mowa w motywie dwudziestym dyrektywy 93/13 (1), i wymogu jasnego i zrozumiałego języka, ustanowionego w art. 4 ust. 2 i art. 5 tej dyrektywy, czy należy uznać, że dane warunki umowy nie są nieuczciwe w sytuacji gdy konsument może zapoznać się z wysokością jakiegoś istotnego składnika treści umowy kredytu (przedmiotem umowy, czyli kwotą kredytu, wysokością rat i odsetkami od tej transakcji) dopiero po zawarciu umowy (nie dlatego, że jest to obiektywnie niezbędne, tylko na mocy stanowiącego tak zapisu, zawartego przez będącą przedsiębiorcą stronę umowy w ogólnych warunkach umowy, który to zapis nie był indywidualnie negocjowany) w drodze jednostronnego oświadczenia woli (choć wskazuje się, że stanowi ono część umowy) dokonanego przez stronę umowy będącą przedsiębiorcą, które to oświadczenie woli jest prawnie wiążące dla konsumenta?

2.

W odniesieniu do wykładni możliwości zapoznania się ze wszystkimi warunkami, o której mowa w motywie dwudziestym dyrektywy 93/13, i wymogu jasnego i zrozumiałego języka, ustanowionego w art. 4 ust. 2 i art. 5 tej dyrektywy, czy należy uznać, że dane warunki umowy nie są nieuczciwe w sytuacji gdy w umowie kredytu podaje się jakiś istotny składnik treści umowy (przedmiot umowy, czyli kwotę kredytu, wysokość rat i odsetki od tej transakcji) jedynie wraz ze zwrotem „co celów informacyjnych”, bez objaśnienia, czy fragment podany do celów informacyjnych jest prawnie wiążący, lub czy na jego podstawie mogą powstać prawa i obowiązki?

3.

W odniesieniu do wykładni możliwości zapoznania się ze wszystkimi warunkami, o której mowa w motywie dwudziestym dyrektywy 93/13, i wymogu jasnego i zrozumiałego języka, ustanowionego w art. 4 ust. 2 i art. 5 tej dyrektywy, czy należy uznać, że dane warunki umowy nie są nieuczciwe w sytuacji gdy umowa kredytu definiuje jakiś istotny składnik treści umowy przy użyciu nieprawidłowej terminologii, w szczególności jeżeli w umowie kredytu opartej na walucie obcej (w której środki udostępniane na podstawie umowy kredytu są ustalane i zarejestrowane w walucie obcej —zwanej dalej „walutą kredytu” — a obowiązek spłaty tego kredytu spełnia się w walucie krajowej —zwanej dalej „walutą spłaty”—)

4.

W odniesieniu do wykładni możliwości zapoznania się ze wszystkimi warunkami, o której mowa w motywie dwudziestym dyrektywy 93/13, i wymogu jasnego i zrozumiałego języka, ustanowionego w art. 4 ust. 2 i art. 5 tej dyrektywy, czy należy uznać, że dane warunki umowy nie są nieuczciwe w sytuacji gdy w umowie kredytu opartej na walucie obcej (nie dlatego, że jest to obiektywnie niezbędne, tylko na mocy stanowiącego tak zapisu, zawartego przez będącą przedsiębiorcą stronę umowy w ogólnych warunkach umowy, który to zapis nie był indywidualnie negocjowany) przedmiot umowy, czyli kwota kredytu i wysokość rat