EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62017CA0514
Case C-514/17: Judgment of the Court (First Chamber) of 13 December 2018 (request for a preliminary ruling from the Cour d’appel de Liège — Belgium) — Execution of a European arrest warrant issued against Marin-Simion Sut (Reference for a preliminary ruling — Judicial cooperation in criminal matters — Framework Decision 2002/584/JHA — European arrest warrant — Article 4(6) — Grounds for optional non-execution of the European arrest warrant — Offence underlying the imposition of a custodial sentence in the issuing Member State being punishable in the executing Member State by fine only)
Sprawa C-514/17: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Liège – Belgia) – Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Marinowi-Simionowi Sutowi (Odesłanie prejudycjalne – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW – Europejski nakaz aresztowania – Artykuł 4 pkt 6 – Podstawa fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania – Przestępstwo będące podstawą skazania na karę pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim, które w wykonującym państwie członkowskim jest zagrożone tylko karą grzywny)
Sprawa C-514/17: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Liège – Belgia) – Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Marinowi-Simionowi Sutowi (Odesłanie prejudycjalne – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW – Europejski nakaz aresztowania – Artykuł 4 pkt 6 – Podstawa fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania – Przestępstwo będące podstawą skazania na karę pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim, które w wykonującym państwie członkowskim jest zagrożone tylko karą grzywny)
Dz.U. C 65 z 18.2.2019, p. 14–15
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
18.2.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 65/14 |
Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Liège – Belgia) – Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Marinowi-Simionowi Sutowi
(Sprawa C-514/17) (1)
((Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania - Artykuł 4 pkt 6 - Podstawa fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania - Przestępstwo będące podstawą skazania na karę pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim, które w wykonującym państwie członkowskim jest zagrożone tylko karą grzywny))
(2019/C 65/17)
Język postępowania: francuski
Sąd odsyłający
Cour d’appel de Liège
Strony w postępowaniu głównym
Marin-Simion Sut
Sentencja
Artykuł 4 pkt 6 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy, tak jak sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym, osoba, której dotyczy europejski nakaz aresztowania wydany w celu wykonania kary pozbawienia wolności, ma w wykonującym nakaz państwie członkowskim miejsce zamieszania oraz posiada w nim więzi rodzinne, społeczne i zawodowe, wykonujący nakaz organ sądowy może, ze względów związanych z resocjalizacją wspomnianej osoby, odmówić wykonania tego nakazu, nawet jeśli przestępstwo będące podstawą wspomnianego nakazu jest zgodnie z prawem wykonującego nakaz państwa członkowskiego zagrożone tylko karą grzywny, o ile zgodnie z tym samym prawem krajowym okoliczność ta nie stoi na przeszkodzie temu, by kara pozbawienia wolności orzeczona wobec osoby, której dotyczy nakaz, została w tym państwie członkowskim rzeczywiście wykonana, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego.