Sprawa C-229/17: Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 17 maja 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin – Niemcy) – Evonik Degussa GmbH / Bundesrepublik Deutschland (Odesłanie prejudycjalne — Środowisko naturalne — System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii Europejskiej — Bezpłatny przydział uprawnień — Dyrektywa 2003/87/WE — Artykuł 10a — Załącznik I — Decyzja 2011/278/UE — Punkt 2 załącznika I — Ustalanie wskaźników emisyjności dla produktów — Produkcja wodoru — Granice systemowe wskaźników emisyjności produktu dla wodoru — Proces separacji wodoru ze strumienia gazu bogatego zawierającego już wodór)

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 17 maja 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin – Niemcy) – Evonik Degussa GmbH / Bundesrepublik Deutschland

(Sprawa C-229/17) ( 1 )

„(Odesłanie prejudycjalne — Środowisko naturalne — System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii Europejskiej — Bezpłatny przydział uprawnień — Dyrektywa 2003/87/WE — Artykuł 10a — Załącznik I — Decyzja 2011/278/UE — Punkt 2 załącznika I — Ustalanie wskaźników emisyjności dla produktów — Produkcja wodoru — Granice systemowe wskaźników emisyjności produktu dla wodoru — Proces separacji wodoru ze strumienia gazu bogatego zawierającego już wodór)”

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Evonik Degussa GmbH

Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland

Sentencja

Punkt 2 załącznika I do decyzji Komisji 2011/278/UE z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/87 należy interpretować w ten sposób, że proces taki jak ten będący przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, który nie pozwala produkować wodoru w drodze syntezy chemicznej, lecz jedynie pozwala odizolować tę substancję zawartą już w mieszaninie gazów, nie mieści się w granicach systemowych wskaźnika emisyjności produktu dla wodoru. Inna sytuacja miałaby miejsce wtedy, gdyby po pierwsze, proces ten był związany z „produkcją wodoru” w rozumieniu załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/87/WE z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami [uprawnieniami do] emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r., i po drugie, byłby powiązany technicznie z tą produkcją.

( 1 ) Dz.U. C 256 z 7.8.2017.