1

Ogłoszenie o konkursie otwartym przeprowadzanym w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji oraz egzaminy EPSO/AD/303/15 – Współpraca na rzecz rozwoju oraz zarządzanie pomocą dla krajów nienależących do UE (AD 7) (Dz.U. 2015, C 150 A, s. 1, zwane dalej „ogłoszeniem o konkursie”) zawierało cztery odrębne działy, zatytułowane, odpowiednio, „Jakie będą moje obowiązki?”, „Czy spełniam warunki udziału w konkursie?”, „Jak wygląda procedura doboru?” oraz „Gdzie i kiedy można się zgłaszać?”.

2

W części ogłoszenia zatytułowanej „Czy spełniam warunki udziału w konkursie?” wskazano, że w chwili przesyłania zgłoszenia kandydat musi spełniać wszystkie „warunki ogólne” i „warunki szczegółowe” dotyczące języków, kwalifikacji i doświadczenia zawodowego.

3

W zakresie warunków szczegółowych dotyczących kwalifikacji i doświadczenia zawodowego kandydata wymagane były:

„Co najmniej 4-letnie ukończone studia uniwersyteckie potwierdzone dyplomem oraz co najmniej 6-letnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie konkursu zdobyte po uzyskaniu dyplomu

lub

Co najmniej 3-letnie ukończone studia uniwersyteckie potwierdzone dyplomem oraz co najmniej 7-letnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie konkursu zdobyte po uzyskaniu dyplomu”.

4

W części ogłoszenia o konkursie zatytułowanej „Jak wygląda procedura doboru?” w pkt 1, pod nagłówkiem „Komputerowe testy wielokrotnego wyboru”, wskazano, że kandydaci, którzy zatwierdzili zgłoszenia, zostaną zaproszeni do serii komputerowych testów wielokrotnego wyboru oraz że nieuzyskanie wymaganej liczby punktów w tych testach powoduje wykluczenie z dalszej procedury. Punkt 2 tej części ogłoszenia, zatytułowany „Dobór na podstawie kwalifikacji”, miał następujące brzmienie:

„Najpierw sprawdzone zostaną informacje podane przez kandydatów w zgłoszeniu elektronicznym pod kątem tego, czy kandydaci spełniają warunki udziału w konkursie. Istnieją dwa możliwe scenariusze:

Jeśli komputerowe testy wielokrotnego wyboru organizowane są jako pierwsze, zgłoszenia kandydatów będą sprawdzane w porządku malejącym, według liczby punktów zdobytych w tych testach, do momentu gdy liczba kandydatów spełniających warunki udziału w konkursie osiągnie próg, o którym mowa w pkt 1. Zgłoszenia pozostałych kandydatów nie będą sprawdzane.

Jeśli komputerowe testy wielokrotnego wyboru nie są organizowane jako pierwsze, zgłoszenia wszystkich kandydatów zostaną sprawdzone pod kątem spełniania warunków udziału w konkursie.

Następnie przeprowadzony zostanie – tylko dla kandydatów spełniających warunki udziału w konkursie wybranych w sposób opisany powyżej – dobór na podstawie kwalifikacji, w oparciu o informacje podane przez kandydatów w zakładce »ocena zdolności« (fr. évaluateur de talent, ang. talent screener, niem. Talentfilter) formularza zgłoszeniowego. Komisja konkursowa przypisze każdemu kryterium wyboru współczynnik ważności odzwierciedlający jego względną ważność (od 1 do 3). Każda odpowiedź kandydata zostanie oceniona w skali od 0 do 4 pkt.

Następnie komisja konkursowa pomnoży punkty przez współczynnik ważności przypisany każdemu kryterium i zsumuje je, aby wyłonić tych kandydatów, których profil najlepiej odpowiada obowiązkom na danym stanowisku.

Lista kryteriów znajduje się w załączniku III”.

5

Załącznik I do ogłoszenia o konkursie określał zadania z zakresu współpracy na rzecz rozwoju, jakie między innymi będą mieli wykonywać administratorzy zatrudnieni po pomyślnym przejściu postępowania konkursowego.

6

Załącznik III do ogłoszenia o konkursie wymieniał kryteria doboru na podstawie kwalifikacji przez komisję konkursową, zgodnie z pkt 2 części ogłoszenia o konkursie „Jak wygląda procedura doboru?”.

7

W dniu 8 maja 2015 r. skarżący, Vincent Villeneuve, zgłosił swoją kandydaturę w konkursie EPSO/AD/303/15.

8

Zakładka „doświadczenie zawodowe” w formularzu zgłoszeniowym skarżącego zawierała trzy pozycje, z których dwie pierwsze miały następujące brzmienie:

9

W dniu 16 czerwca 2015 r. Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) poinformował skarżącego między innymi, że „kandydaci, którzy otrzymali najwyższą liczbę punktów w komputerowych testach wielokrotnego wyboru (a przynajmniej wymagane minimum) i którzy spełniają ogólne i szczególne warunki udziału w konkursie, przejdą do etapu doboru w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji”.

10

W dniu 3 września 2015 r. skarżący przeszedł pomyślnie testy wielokrotnego wyboru.

11

W dniu 3 listopada 2015 r. EPSO poinformowało skarżącego, że w testach wielokrotnego wyboru uzyskał minimalną wymaganą liczbę punktów.

12

W dniu 5 listopada 2015 r. EPSO poinformowało skarżącego, że po sprawdzeniu, czy spełnia on wszystkie warunki dopuszczenia do udziału w konkursie określone w ogłoszeniu o konkursie, komisja konkursowa wydała decyzję, zgodnie z którą nie może on przystąpić do następnego etapu konkursu (zwaną dalej „decyzją komisji konkursowej z dnia 5 listopada 2015 r.”). EPSO wyjaśniło, że w momencie upływu terminu zgłoszeń drogą elektroniczną skarżący nie posiadał co najmniej sześcioletniego doświadczenia zawodowego w dziedzinie konkursu, zdobytego po uzyskaniu dyplomu co najmniej czteroletnich studiów uniwersyteckich.

13

W tym samym dniu skarżący poinformował EPSO, że w swoim zgłoszeniu wpisał informację o 85-miesięcznym doświadczeniu w całości poświęconym kwestiom związanym ze współpracą na rzecz rozwoju w Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM), a następnie jako partner wykonawczy Funduszu Ludnościowego ONZ (UNFPA).

14

W dniu 15 listopada 2015 r. skarżący złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie decyzji komisji konkursowej z dnia 5 listopada 2015 r.

15

W dniu 25 stycznia 2016 r. EPSO poinformowało skarżącego, że komisja konkursowa utrzymała w mocy swoją decyzję o niedopuszczeniu go do kolejnego etapu konkursu.

16

W dniu 5 lutego 2016 r. skarżący wniósł zażalenie na podstawie art. 90 ust. 2 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) na decyzję komisji konkursowej z dnia 5 listopada 2015 r.

17

Decyzją z dnia 10 czerwca 2016 r. (zwaną dalej „decyzją oddalającą zażalenie z dnia 10 czerwca 2016 r.”) dyrektor EPSO oddalił zażalenie.

18

Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 20 września 2016 r. skarżący wniósł niniejszą skargę. W dniu 6 grudnia 2016 r. Komisja Europejska złożyła odpowiedź na skargę. Pisemny etap postępowania został zamknięty po złożeniu repliki przez skarżącego oraz dupliki przez Komisję, odpowiednio, w dniach 24 stycznia i 13 marca 2017 r.

19

Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 4 kwietnia 2017 r. skarżący złożył wniosek o przeprowadzenie rozprawy na podstawie art. 106 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem. Komisja nie złożyła takiego wniosku.

20

W swej skardze skarżący wnosi do Sądu o:

21

W odpowiedzi na pytanie Sądu zadane na rozprawie skarżący wskazał, że wnosi również o stwierdzenie nieważności decyzji komisji konkursowej z dnia 25 stycznia 2016 r.

22

Komisja wnosi do Sądu o:

23

Na poparcie skargi skarżący podnosi cztery zarzuty. Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia obowiązku uzasadnienia. Zarzut drugi dotyczy oczywistego błędu w ocenie. Zarzut trzeci dotyczy niezgodności z prawem ogłoszenia o konkursie. Zarzut czwarty dotyczy naruszenia zasady równego traktowania kandydatów biorących udział w konkursie. Na wstępie należy zbadać zarzut pierwszy, później zarzut trzeci, następnie zarzut drugi i w końcu zarzut czwarty.

24

Zgodnie z orzecznictwem, w przypadku gdy kandydat biorący udział w konkursie wnosi o ponowne rozpatrzenie decyzji podjętej przez komisję konkursową, taka decyzja wydana po ponownej analizie sytuacji kandydata jest aktem, z którym wiążą się niekorzystne dla niego skutki w rozumieniu art. 90 ust. 2 lub ewentualnie art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego (wyrok z dnia 13 grudnia 2006 r., Heus/Komisja, T‑173/05, EU:T:2006:392, pkt 19). Tym samym decyzja wydana po ponownym rozpatrzeniu sprawy zastępuje pierwotną decyzję komisji konkursowej (zob. podobnie postanowienie z dnia 28 kwietnia 2015 r., Garcia Minguez/Komisja, F‑72/14, EU:F:2015:40, pkt 26).

25

W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że niniejsza skarga została skierowana przeciwko decyzji komisji konkursowej z dnia 25 stycznia 2016 r., wydanej w następstwie wniosku o ponowne rozpatrzenie decyzji komisji konkursowej z dnia 5 listopada 2015 r., którą to decyzję zastąpiła (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”).

26

Skarżący twierdzi, że ani decyzja komisji konkursowej z dnia 5 listopada 2015 r., ani zaskarżona decyzja nie wyjaśniają, dlaczego komisja konkursowa nie uznała sześcioletniego doświadczenia w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju.

27

Na podstawie decyzji oddalającej zażalenie z dnia 10 czerwca 2016 r. skarżący przypuszcza, że problemem jest jego działalność doradcza prowadzona na własny rachunek w kwestiach dotyczących demografii i rozwoju. Nie wyjaśniono jednak, czy ta działalność stanowi problem, ponieważ wykonywał ją na własny rachunek, czy ze względu na jakość konsultacji czy charakter wykonywanych zadań. W tym względzie skarżący podnosi, że jego doświadczenie zawodowe jako doradcy jest zasadniczo takie samo jak doświadczenie, które zdobył jako pracownik w tej samej organizacji, czyli w Europejskim Forum Parlamentarnym ds. Populacji i Rozwoju (EPF). Zdaniem skarżącego istnieje zatem sprzeczność w ocenie tych doświadczeń, a w konsekwencji – sprzeczność w uzasadnieniu.

28

Skarżący twierdzi ponadto, że przewidziany w ogłoszeniu o konkursie szczególny warunek dopuszczenia do udziału w konkursie wskazuje jedynie, że doświadczenie powinno dotyczyć „dziedziny konkursu” i że na tym etapie nie jest w ogóle wymagane, „aby to doświadczenie dotyczyło bezpośrednio dziedziny konkursu […] lub aby musiało odnosić się do celów konkursu”.

29

Wreszcie, skarżący twierdzi, że uzasadnienie decyzji oddalającej zażalenie z dnia 10 czerwca 2016 r. jest uzasadnieniem sformułowanym przez EPSO, a nie przez komisję konkursową, a co za tym idzie, nie może zostać uwzględnione przy badaniu przestrzegania obowiązku uzasadnienia.

30

Komisja kwestionuje argumenty skarżącego.

31

Należy przede wszystkim wskazać, że szereg argumentów skarżącego przedstawionych w ramach zarzutu pierwszego w rzeczywistości ma na celu zakwestionowanie zaskarżonej decyzji co do meritum, a w szczególności dokonanej przez komisję konkursową oceny doświadczenia zawodowego skarżącego. Tymczasem należy przypomnieć, że obowiązek uzasadnienia stanowi istotny wymóg formalny, który należy odróżnić od kwestii zasadności podstaw uzasadnienia, odnoszącej się do materialnej zgodności z prawem spornego aktu (zob. podobnie wyroki: z dnia 7 marca 2002 r., Włochy/Komisja, C‑310/99, EU:C:2002:143, pkt 48; z dnia 17 września 2015 r., Ricoh Belgium/Rada, T‑691/13, niepublikowany, EU:T:2015:641, pkt 32).

32

Z powyższego wynika, że argumenty skarżącego odnoszące się do meritum zaskarżonej decyzji zostaną zbadane w ramach zarzutu drugiego, dotyczącego oczywistego błędu w ocenie.

33

W odniesieniu do argumentów skarżącego dotyczących uzasadnienia zaskarżonej decyzji należy przypomnieć, że zgodnie z art. 25 akapit drugi regulaminu pracowniczego „[j]akakolwiek decyzja powodująca negatywne skutki dla urzędnika powinna zawierać uzasadnienie”.

34

Następnie należy wskazać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem obowiązek uzasadnienia ustanowiony w art. 25 akapit drugi regulaminu pracowniczego ma na celu zapewnienie zainteresowanej osobie informacji koniecznych do stwierdzenia, czy decyzja jest zasadna, i umożliwienie przeprowadzenia kontroli sądowej (zob. podobnie wyrok z dnia 19 stycznia 2017 r., Komisja/Frieberger i Vallin, T‑232/16 P, niepublikowany, EU:T:2017:15, pkt 40 i przytoczone tam orzecznictwo).

35

Odnosząc się bardziej konkretnie do decyzji o niedopuszczeniu do udziału w konkursie, sąd Unii Europejskiej wyjaśnił, że w tym celu niezbędne jest, aby komisja konkursowa wskazała dokładnie, które z warunków określonych w ogłoszeniu o konkursie uznano za niespełnione przez kandydata (zob. podobnie wyroki: z dnia 13 grudnia 1990 r., Gonzalez Holguera/Parlament, T‑115/89, EU:T:1990:84, pkt 43; z dnia 14 czerwca 2007 r., De Meerleer/Komisja, F‑121/05, EU:F:2007:102, pkt 145, 146). W tym względzie należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem komisja konkursowa konkursu z dużą liczbą uczestników może na etapie dopuszczenia do egzaminów organizowanych w ramach takiego konkursu ograniczyć się do zwięzłego uzasadnienia odmowy poprzez przekazanie kandydatom samych kryteriów doboru oraz decyzji komisji, chyba że owi kandydaci złożą wyraźny wniosek o przedstawienie indywidualnych wyjaśnień (zob. podobnie wyroki: z dnia 19 lipca 1999 r., Carrión/Rada, T‑168/97, EU:T:1999:154, pkt 32; z dnia 13 grudnia 1990 r., Gonzalez Holguera/Parlament, T‑115/89, EU:T:1990:84, pkt 43).

36

W niniejszej sprawie w decyzji z dnia 5 listopada 2015 r. komisja konkursowa poinformowała skarżącego, że nie może on przystąpić do kolejnego etapu konkursu z tego względu, iż nie zdobył co najmniej sześcioletniego doświadczenia w dziedzinie konkursu (zob. pkt 12 powyżej).

37

W zaskarżonej decyzji przypomniano natomiast, że zgodnie z ogłoszeniem o konkursie do konkursu mogli zostać dopuszczeni jedynie kandydaci, którzy spełnili wszystkie kryteria dopuszczenia do udziału w konkursie na podstawie informacji przedstawionych w formularzu zgłoszeniowym. Wskazano również, że komisja konkursowa dokonała uważnej analizy zgłoszenia skarżącego, w szczególności w zakresie doświadczenia zawodowego, i doszła do wniosku, że skarżący nie spełnia kryteriów dopuszczenia do udziału w konkursie z powodu niewystarczającego doświadczenia zawodowego w dziedzinie konkursu, czyli w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju. Dodano, że osobiste przekonanie skarżącego co do sposobu, w jaki powinno zostać uwzględnione jego doświadczenie zawodowe, jest subiektywne i nie może zastąpić oceny dokonanej przez komisję konkursową.

38

Ponadto należy stwierdzić, że decyzja oddalająca zażalenie z dnia 10 czerwca 2016 r. utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję, podając szczegółowe wyjaśnienie co do uzasadnienia na jej poparcie. W takiej sytuacji zgodność z prawem niekorzystnego aktu – w niniejszej sprawie zaskarżonej decyzji – należy zbadać z uwzględnieniem uzasadnienia zawartego w decyzji oddalającej zażalenie, ponieważ uzasadnienie to pokrywa się z zaskarżoną decyzją. W decyzji oddalającej zażalenie organ powołujący musiał bowiem uzupełnić uzasadnienie zaskarżonej decyzji, w szczególności w odpowiedzi na zarzuty przedstawione przez skarżącego w zażaleniu. Tym samym, biorąc pod uwagę rozwojowy charakter postępowania poprzedzającego wniesienie skargi, nie można nie uwzględnić uzasadnienia zawartego w decyzji oddalającej zażalenie (zob. podobnie wyrok z dnia 13 czerwca 2012 r., Mocová/Komisja, F‑41/11, EU:F:2012:82, pkt 21; postanowienie z dnia 12 kwietnia 2016 r., Beiner/Komisja, F‑135/15, EU:F:2016:77, pkt 24; wyrok z dnia 10 czerwca 2016 r., HI/Komisja, F‑133/15, EU:F:2016:127, pkt 87).

39

Z decyzji oddalającej zażalenie z dnia 10 czerwca 2016 r. wynika, że według komisji konkursowej doświadczenie zawodowe skarżącego opisane w „[p]ozycji 1” formularza zgłoszeniowego nie należy bezpośrednio do dziedziny konkursu w świetle charakteru zadań opisanych w załączniku I do ogłoszenia o konkursie.

40

W tych okolicznościach należy uznać, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji, uzupełnione uzasadnieniem decyzji oddalającej zażalenie z dnia 10 czerwca 2016 r., wystarczająco dokładnie wskazuje warunek określony w ogłoszeniu o konkursie, który nie został spełniony przez skarżącego na etapie dopuszczenia do konkursu, a mianowicie warunek dotyczący doświadczenia zawodowego.

41

Ponadto należy dodać, że argumentacja skarżącego przedstawiona w ramach zarzutu drugiego, dotyczącego oczywistego błędu w ocenie, wskazuje, że skarżący mógł w wystarczającym stopniu zrozumieć powody odmowy dopuszczenia go do udziału w następnym etapie konkursu.

42

W związku z tym zarzut pierwszy należy oddalić.

43

Skarżący twierdzi, że pkt 2 ogłoszenia o konkursie, zatytułowany „Dobór na podstawie kwalifikacji”, jest niezgodny z prawem w zakresie, w jakim dotyczy pierwszego etapu sprawdzenia warunków dopuszczenia do konkursu.

44

W przeciwieństwie do twierdzeń Komisji skarżący uważa, że zarzut trzeci jest dopuszczalny, ponieważ związek pomiędzy niezgodnością z prawem ogłoszenia o konkursie i zaskarżoną decyzją jest oczywisty. Komisja konkursowa nie mogłaby odrzucić kandydatury skarżącego po zakończeniu pierwszego etapu dopuszczenia do udziału w konkursie bez pkt 2 akapit pierwszy ogłoszenia o konkursie.

45

Skarżący kwestionuje również argument Komisji, że ewentualne stwierdzenie niezgodności z prawem pkt 2 ogłoszenia o konkursie nie będzie bezpośrednio skutkowało stwierdzeniem nieważności zaskarżonej decyzji, ponieważ uwzględnienie odpowiedzi zawartych w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego doprowadzi w każdym razie do odrzucenia kandydatury skarżącego. Skarżący zastanawia się bowiem, w jaki sposób Komisja może dojść do takiego wniosku, zważywszy na to, że komisja konkursowa szczegółowo nie uwzględniła zawartości tej zakładki.

46

Co do istoty skarżący twierdzi, że sprawdzenie kwalifikacji, a w szczególności doświadczenia zawodowego „w świetle celów konkursu”, i co za tym idzie, stanowiska, które ma zostać obsadzone, musi wiązać się z wykorzystaniem informacji zawartych w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego, tak aby można było przeprowadzić całościową, rzeczową, uważną i obiektywną analizę porównawczą kandydatur. Według skarżącego takiej analizy nie można naprawdę przeprowadzić bez szczególnej i rzeczowej oceny w oparciu o obiektywne ważone kryteria wszystkich dyplomów, całości doświadczenia zawodowego oraz deklarowanej przez każdego kandydata znajomości języków. W tym względzie skarżący przywołuje pkt 2.4 Przepisów ogólnych mających zastosowanie do konkursów otwartych (Dz.U. 2015, C 70 A, s. 1, zwanych dalej „przepisami dotyczącymi konkursów otwartych”), który przewiduje, że wybór powinien być dokonywany „wyłącznie” na podstawie odpowiedzi na konkretne pytania w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego (akapit czwarty), a sam formularz jest „strukturą ramową” umożliwiającą dokonanie „dokładnej i obiektywnej oceny porównywalnych atutów wszystkich kandydatów” (akapit drugi).

47

Niepełne porównanie w odniesieniu do kwalifikacji, kandydatów lub kryteriów doboru jest zdaniem skarżącego sprzeczne z art. 27 regulaminu pracowniczego oraz z podstawowym celem, jakim jest zatrudnienie urzędników spełniających „najwyższe wymogi w zakresie kwalifikacji [i] wydajności”.

48

Dodatkowo art. 5 załącznika III do regulaminu pracowniczego przyjętego na podstawie art. 29 ust. 1 tego regulaminu wyjaśnia wyraźnie, że w przypadku konkursu przeprowadzanego w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji komisja konkursowa, po określeniu, w jaki sposób mają być oceniane kwalifikacje kandydatów, „bierze pod uwagę świadectwa posiadanych kwalifikacji” kandydatów wpisanych na listę.

49

Ponadto, o ile pkt 2 akapit drugi ogłoszenia o konkursie przewiduje dobór na podstawie kwalifikacji w „domniemanej drugiej kolejności” w oparciu o informacje wymienione w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego oraz po porównaniu całkowitej liczby punktów przyznanych każdemu kandydatowi w zależności od punktów otrzymanych w odniesieniu do 14 ważonych kryteriów doboru w celu wybrania kandydatów, których profil najlepiej odpowiada obowiązkom na danym stanowisku, przepis ten stałby się całkowicie bezskuteczny, gdyby taki dobór mógł być przeprowadzany częściowo podczas weryfikacji warunków udziału w konkursie, określonej błędnie „najpierw” doborem na podstawie kwalifikacji, bez jakiejkolwiek procedury mającej zagwarantować obiektywną analizę porównawczą kandydatów oraz wybór najlepszych kandydatów.

50

Komisja kwestionuje argumenty skarżącego.

51

Tytułem wstępu należy zauważyć, że w ramach zarzutu trzeciego, dotyczącego niezgodności z prawem ogłoszenia o konkursie, skarżący przedstawia argumenty w celu stwierdzenia naruszenia przez ogłoszenie o konkursie przepisów regulaminu pracowniczego oraz przepisów dotyczących konkursów otwartych, ale również argumenty mające na celu stwierdzenie błędnego zastosowania ogłoszenia o konkursie przez komisję konkursową.

52

W ramach zarzutu trzeciego skarżący twierdzi bowiem, że podczas pierwszego etapu dopuszczenia do udziału w konkursie komisja konkursowa błędnie zbadała zgodność jego doświadczenia ze stanowiskiem do obsadzenia, co zdaniem skarżącego należy do drugiego etapu doboru na podstawie kwalifikacji. Tę argumentację należy uznać za przedstawioną na poparcie pierwszej części zarzutu drugiego, dotyczącego oczywistego błędu w ocenie. A zatem zostanie ona zbadana poniżej w ramach badania tego zarzutu.

53

Przed zbadaniem zasadności zarzutu trzeciego należy ocenić jego dopuszczalność, kwestionowaną przez Komisję.

54

Przede wszystkim należy przypomnieć, że o ile skarżący ma prawo wnieść w wyznaczonym terminie skargę bezpośrednią na ogłoszenie o konkursie, gdy ogłoszenie to stanowi decyzję organu powołującego wywołującą niekorzystne dla skarżącego skutki w rozumieniu art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, o tyle nie powoduje to po jego stronie utraty z powodu przekroczenia terminu prawa do wniesienia skargi na decyzję w sprawie niedopuszczenia go do konkursu tylko dlatego, że nie zaskarżył ogłoszenia o konkursie w stosownym czasie (zob. podobnie wyroki: z dnia 16 września 1993 r., Noonan/Komisja, T‑60/92, EU:T:1993:74, pkt 21; z dnia 31 stycznia 2006 r., Giulietti/Komisja, T‑293/03, EU:T:2006:37, pkt 40). Kandydat biorący udział w konkursie nie może bowiem zostać pozbawiony prawa do zakwestionowania wszelkich aspektów, w tym także tych, które zostały określone w ogłoszeniu o konkursie, zasadności indywidualnej decyzji podjętej w stosunku do niego na podstawie warunków określonych w tym ogłoszeniu, ponieważ dopiero ta decyzja wykonawcza indywidualizuje jego sytuację prawną i pozwala mu dowiedzieć się w sposób pewny, jak i w jakim zakresie jego interesy indywidualne zostały naruszone (zob. podobnie wyroki: z dnia 16 września 1993 r., Noonan/Komisja, T‑60/92, EU:T:1993:74, pkt 23; z dnia 31 stycznia 2006 r., Giulietti/Komisja, T‑293/03, EU:T:2006:37, pkt 41). Dopóki bowiem kandydatury skarżących nie zostały odrzucone przez komisję konkursową, interes prawny skarżących w podjęciu działania przeciwko ogłoszeniu o konkursie był niepewny, przez co nie można zarzucać im, że nie zaskarżyli tego ogłoszenia w terminie określonym w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego. Skarżący może więc przy okazji skargi na późniejsze akty podnieść nieprawidłowość aktów wcześniejszych, mających z nimi ścisły związek (zob. podobnie wyrok z dnia 15 września 2017 r., Komisja/FE, T‑734/15 P, EU:T:2017:612, pkt 115).

55

Natomiast w sytuacji braku ścisłego związku między samym uzasadnieniem zaskarżonej decyzji a zarzutem opartym na podnoszonej nieprawidłowości niezaskarżonego w odpowiednim czasie ogłoszenia o konkursie zarzut taki powinien zostać uznany za niedopuszczalny z uwagi na bezwzględne przeszkody procesowe dotyczące terminu do wniesienia skargi, od których w takiej sytuacji nie może być odstępstwa pod rygorem naruszenia zasady pewności prawa (zob. podobnie wyroki: z dnia 11 marca 1986 r., Adams i in./Komisja, 294/84, EU:C:1986:112, pkt 17; z dnia 16 września 1993 r., Noonan/Komisja, T‑60/92, EU:T:1993:74, pkt 27; z dnia 31 stycznia 2006 r., Giulietti/Komisja, T‑293/03, EU:T:2006:37, pkt 42).

56

W świetle wszystkich powyższych rozważań należy właśnie określić, czy w niniejszej sprawie istnieje ścisły związek między uzasadnieniem zaskarżonej decyzji a zarzutem trzecim, dotyczącym niezgodności z prawem pkt 2 ogłoszenia o konkursie.

57

W tym względzie z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że decyzja ta została wydana, ponieważ doświadczenie zawodowe skarżącego w dziedzinie konkursu nie było wystarczająco długie.

58

Takie uzasadnienie, które odnosi się wyłącznie do oceny warunków dopuszczenia do udziału w konkursie przez komisję konkursową, zostało przyjęte na podstawie pkt 2 ogłoszenia o konkursie, który jasno przewiduje, że komisja konkursowa powinna najpierw sprawdzić, czy kandydaci spełniają warunki dopuszczenia do udziału w konkursie, a następnie przeprowadzić dobór na podstawie kwalifikacji tylko dla kandydatów spełniających warunki dopuszczenia do udziału w konkursie.

59

Skarżący podnosi niezgodność z prawem pkt 2 ogłoszenia o konkursie, ponieważ powinien on zostać odrzucony po pełnym porównaniu jego kandydatury z innymi kandydaturami zgłoszonymi do konkursu, a nie tylko po sprawdzeniu warunków dopuszczenia do udziału w konkursie. Innymi słowy, skarżący podnosi, że pkt 2 ogłoszenia o konkursie, na którego podstawie jego kandydatura została odrzucona, jest niezgodny z prawem, ponieważ przewiduje pierwszy etap eliminujący z udziału w konkursie jedynie na podstawie sprawdzenia warunków dopuszczenia do udziału w konkursie, podczas gdy według skarżącego jego kandydatura powinna zostać odrzucona dopiero po całościowej ocenie porównawczej przeprowadzonej w oparciu o informacje podane w zakładce „ocena zdolności” jego formularza zgłoszeniowego.

60

Właśnie dlatego skarżący podnosi niezgodność z prawem pkt 2 ogłoszenia o konkursie, zgodnie z którym na podstawie zaskarżonej decyzji nie został on dopuszczony do udziału w konkursie. Zarzut trzeci należy zatem uznać za dopuszczalny i oddalić zarzut niedopuszczalności podniesiony przez Komisję.

61

W odniesieniu do zasadności zarzutu trzeciego należy przede wszystkim przypomnieć, że organizacja konkursu ma na celu obsadzenie wolnych stanowisk w służbach instytucji i że w związku z tym, jak wynika w szczególności z art. 1 akapit pierwszy i art. 4 załącznika III do regulaminu pracowniczego, zadaniem organu powołującego jest sporządzenie ogłoszenia o konkursie i w tym celu dokonanie wyboru najodpowiedniejszej metody selekcji kandydatów, w zależności od wymogów dotyczących stanowisk do obsadzenia, a ogólniej – od interesu służby (zob. podobnie wyrok z dnia 27 września 2006 r., Blackler/Parlament, T‑420/04, EU:T:2006:282, pkt 45).

62

Należy jednak zwrócić uwagę, że korzystanie przez organ powołujący z zakresu przysługującego mu uznania, bez względu na to, ile osób może zgłosić się do danego konkursu, musi mieścić się w granicach obowiązujących przepisów oraz ogólnych zasad prawa. Wynika z tego, że metoda wybrana przez organ powołujący powinna, po pierwsze, mieć na celu nabór osób spełniających najwyższe wymogi w zakresie kwalifikacji i wydajności, zgodnie z art. 27 regulaminu pracowniczego, po drugie, zgodnie z art. 5 załącznika III do regulaminu pracowniczego pozostawiać w rękach niezależnej komisji konkursowej ocenę, dla każdego przypadku oddzielnie, czy przedłożone dyplomy lub doświadczenie zawodowe poszczególnych kandydatów odpowiadają poziomowi wymaganemu przez regulamin pracowniczy i ogłoszenie o konkursie, a po trzecie, prowadzić do spójnej i obiektywnej selekcji kandydatów (wyrok z dnia 16 września 2013 r., Glantenay i in./Komisja, F‑23/12 i F‑30/12, EU:F:2013:127, pkt 70).

63

Skarżący twierdzi zasadniczo, że odrzucenie kandydatów po sprawdzeniu warunków dopuszczenia do udziału w konkursie bez dokonania oceny ich kandydatur w oparciu o informacje wymienione przez nich w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego jest sprzeczne z art. 27 i 29 regulaminu pracowniczego, z art. 5 załącznika III do regulaminu pracowniczego oraz z przepisami dotyczącymi konkursów otwartych.

64

Tym samym w ocenie skarżącego niezgodność z prawem ogłoszenia o konkursie wynika z tego, że kandydaci są odrzucani przedwcześnie, bez przeprowadzenia kompleksowej i konkretnej oceny ich kandydatury w odniesieniu do stanowiska, które ma zostać obsadzone.

65

Na wstępie należy zauważyć sprzeczność argumentacji skarżącego przedstawionej w ramach zarzutu trzeciego z przedstawioną poniżej argumentacją w odniesieniu do pierwszej części zarzutu drugiego, dotyczącego oczywistego błędu w ocenie. W ramach tego ostatniego skarżący, odwrotnie, zarzuca komisji konkursowej, że ta nie ograniczyła się do abstrakcyjnej kontroli minimalnych warunków dopuszczenia do udziału w konkursie i że nie odłożyła na później badania przydatności jego doświadczenia pod kątem stanowiska, które miało zostać obsadzone.

66

Należy ponadto sprawdzić, czy wprowadzony w pkt 2 ogłoszenia o konkursie, w części „Jak wygląda procedura doboru?”, sztywny podział na etap dopuszczenia do udziału w konkursie i na etap doboru na podstawie kwalifikacji jest sprzeczny z regulaminem pracowniczym oraz z przepisami dotyczącymi konkursów otwartych.

67

Po pierwsze, należy stwierdzić, że o ile – jak podnosi skarżący – z pkt 2.4 przepisów dotyczących konkursów otwartych wynika, iż drugi etap „jest dokonywany wyłącznie na podstawie odpowiedzi na konkretne pytania w zakładce »ocena zdolności« w elektronicznym formularzu zgłoszeniowym”, o tyle z tego punktu wynika również, że „»[w]ybór na podstawie« ma miejsce po sprawdzeniu, czy kandydaci spełniają warunki udziału w konkursie na podstawie zgłoszeń drogą elektroniczną” oraz że „[k]omisja konkursowa ocenia kwalifikacje tylko tych kandydatów, którzy spełnili wszystkie warunki udziału w konkursie”.

68

Po drugie, należy stwierdzić, że odrzucenie kandydatów po zakończeniu etapu sprawdzenia warunków udziału w konkursie zostało wyraźnie przewidziane w postępowaniu konkursowym określonym w art. 5 akapit pierwszy załącznika III do regulaminu pracowniczego, który przewiduje, że „po zbadaniu tych akt komisja konkursowa sporządza listę kandydatów, którzy spełniają wymogi określone w ogłoszeniu o konkursie”, oraz w art. 5 akapit czwarty tego samego załącznika, zgodnie z którym, w przypadku gdy konkurs przeprowadzany jest w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji i testy, jak to miało miejsce w niniejszym przypadku, „komisja konkursowa określa, którzy spośród kandydatów są dopuszczeni do testów”.

69

Należy ponadto wskazać, że wspomniany przez skarżącego art. 5 akapit trzeci załącznika III do regulaminu pracowniczego dotyczy konkursów w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji i w związku z tym nie ma zastosowania do spornego konkursu, który był konkursem na podstawie kwalifikacji i testów. Ten wspomniany przez skarżącego przepis przewiduje w każdym razie, że komisja konkursowa ocenia wyłącznie świadectwa posiadanych kwalifikacji „kandydatów wpisanych na listę, o której mowa w akapicie pierwszym”, to znaczy listę kandydatów, którzy spełniają wymogi określone w ogłoszeniu o konkursie.

70

Z art. 5 załącznika III do regulaminu pracowniczego oraz z pkt 2.4 przepisów dotyczących konkursów otwartych wynika zatem, że drugi etap dotyczy jedynie kandydatów, którzy spełniają wymogi udziału w konkursie. Tym samym na mocy obowiązujących przepisów ogłoszenie o konkursie nie tylko mogło, ale też musiało przewidzieć uprzednie sprawdzenie warunków udziału w konkursie przed przeprowadzeniem oceny świadectw posiadanych kwalifikacji przez komisję konkursową.

71

Skarżący nie przedstawia argumentów mających na celu wykazanie, że przestrzegając warunków ustanowionych przez wyżej wymienione przepisy załącznika III do regulaminu pracowniczego oraz przepisów dotyczących konkursów otwartych, organ powołujący naruszył jednak ogólniejsze zasady określone w art. 27 i 29 regulaminu pracowniczego. W każdym razie skarżący nie podnosi, również pomocniczo, niezgodności z prawem pkt 2.4 przepisów dotyczących konkursów otwartych i art. 5 załącznika III do regulaminu pracowniczego, w szczególności w świetle tych przepisów regulaminu pracowniczego.

72

W tych okolicznościach należy oddalić w całości zarzut trzeci, dotyczący niezgodności z prawem ogłoszenia o konkursie.

73

Zarzut drugi dzieli się na dwie części.

74

Pierwsza część dotyczy tego, że w ramach weryfikacji przestrzegania warunków udziału w konkursie komisja konkursowa nie ograniczyła się do sprawdzenia, czy skarżący spełnia warunek dotyczący posiadania doświadczenia zawodowego w dziedzinie konkursu, ale również oceniła zgodność jego doświadczenia zawodowego ze stanowiskiem, które miało zostać obsadzone, co według skarżącego wchodzi dopiero w zakres późniejszego etapu doboru na podstawie kwalifikacji.

75

W drugiej części skarżący zarzuca komisji konkursowej nieuwzględnienie tego, że doświadczenie opisane w „[p]ozycji 1” formularza zgłoszeniowego skarżącego wchodziło w zakres „dziedziny konkursu”.

76

Komisja kwestionuje argumenty skarżącego.

77

Skarżący twierdzi zasadniczo, że komisja konkursowa popełniła błąd w ocenie, ponieważ nie wprowadziła w odniesieniu do przeprowadzanej weryfikacji rozróżnienia na etapy pierwszy (dopuszczenie do udziału w konkursie) i drugi (dobór na podstawie kwalifikacji). Zdaniem skarżącego w ramach pierwszego etapu komisja konkursowa powinna ograniczyć się do sprawdzenia, czy jego doświadczenie zawodowe mieściło się w zakresie dziedziny konkursu. Dopiero w ramach drugiego etapu komisja konkursowa była zobowiązana zbadać, czy doświadczenie zawodowe kandydatów odpowiadało stanowisku, które miało zostać obsadzone, w oparciu o informacje zawarte w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego. Tymczasem zdaniem skarżącego komisja konkursowa pomieszała dwa etapy, ponieważ już w pierwszym sprawdzała, czy jego doświadczenie odpowiada stanowisku, które miało zostać obsadzone.

78

Przede wszystkim należy wskazać, że skarżący prawidłowo odczytał ogłoszenie o konkursie, podobnie zresztą jak Komisja.

79

Ogłoszenie o konkursie zawiera bowiem część „Jak wygląda procedura doboru?”, której pkt 2, zatytułowany „Dobór na podstawie kwalifikacji”, ma następujące brzmienie:

„Najpierw sprawdzone zostaną informacje podane przez kandydatów w zgłoszeniu elektronicznym pod kątem tego, czy kandydaci spełniają warunki udziału w konkursie.

[…]

Następnie przeprowadzony zostanie – tylko dla kandydatów spełniających warunki udziału w konkursie wybranych w sposób opisany powyżej – dobór na podstawie kwalifikacji, w oparciu o informacje podane przez kandydatów w zakładce »ocena zdolności« (fr. évaluateur de talent, ang. talent screener, niem. Talentfilter) formularza zgłoszeniowego. Komisja konkursowa przypisze każdemu kryterium wyboru współczynnik ważności odzwierciedlający jego względną ważność (od 1 do 3). Każda odpowiedź kandydata zostanie oceniona w skali od 0 do 4 pkt.

Następnie komisja konkursowa pomnoży punkty przez współczynnik ważności przypisany każdemu kryterium i zsumuje je, aby wyłonić tych kandydatów, których profil najlepiej odpowiada obowiązkom na danym stanowisku”.

80

Z pkt 2 ogłoszenia o konkursie jasno wynika, że opis etapu sprawdzenia warunków dopuszczenia do udziału w konkursie, wprowadzony wyrażeniem „najpierw”, poprzedza etap doboru na podstawie kwalifikacji, wprowadzony wyrażeniem „następnie”. Jednoznacznie wynika z niego również, że kandydaci, którzy nie spełniają warunków udziału w konkursie, a zatem nie są uznani za zakwalifikowanych, nie zostają dopuszczeni do etapu doboru na podstawie kwalifikacji.

81

Wprawdzie, jak podnosi skarżący i jak przyznaje Komisja, tytuł pkt 2, to znaczy „Dobór na podstawie kwalifikacji”, wprowadza zamieszanie, sugerując, że wspomniany punkt dotyczy wyłącznie etapu doboru na podstawie kwalifikacji, jednak jak wynika wyraźnie z treści tego punktu, etap doboru na podstawie kwalifikacji następuje po etapie dopuszczenia do udziału w konkursie, ponieważ na każdym z tych etapów ma miejsce szczególny rodzaj kontroli wykonywany przez komisję konkursową. W ramach etapu dopuszczenia komisja konkursowa powinna sprawdzić, czy zostały spełnione warunki udziału w konkursie określone w części „Czy spełniam warunki udziału w konkursie?”, a w niniejszym przypadku, czy doświadczenie zawodowe kandydatów wchodzi w zakres dziedziny konkursu. W ramach etapu doboru na podstawie kwalifikacji i wyłącznie w odniesieniu do kandydatów, którzy spełniają warunki udziału w konkursie, komisja konkursowa dobiera kandydatów w oparciu o informacje podane przez kandydatów w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego.

82

Między stronami nie ma zatem rozbieżności w kwestii interpretacji ogłoszenia o konkursie, a w szczególności w kwestii rozróżnienia na etap sprawdzenia warunków dopuszczenia do udziału w konkursie i na etap doboru na podstawie kwalifikacji, przy czym etap drugi ma zastosowanie wyłącznie do kandydatów, którzy pomyślnie przeszli etap pierwszy.

83

Skarżący zarzuca komisji konkursowej, że w ramach etapu pierwszego, to znaczy dopuszczenia do udziału w konkursie, oceniła ona zgodność jego doświadczenia zawodowego ze stanowiskiem, które miało zostać obsadzone, co jego zdaniem wchodzi w zakres etapu drugiego, a mianowicie doboru na podstawie kwalifikacji.

84

W tym względzie należy, po pierwsze, przypomnieć, że w ramach etapu pierwszego komisja konkursowa musiała sprawdzić w szczególności, czy kandydaci spełniają warunki szczegółowe zawarte w części ogłoszenia o konkursie zatytułowanej „Czy spełniam warunki udziału w konkursie?”, związane z kwalifikacjami i doświadczeniem zawodowym. Zgodnie z tymi warunkami kandydaci powinni posiadać:

„Co najmniej 4-letnie ukończone studia uniwersyteckie potwierdzone dyplomem oraz co najmniej 6-letnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie konkursu zdobyte po uzyskaniu dyplomu

lub

Co najmniej 3-letnie ukończone studia uniwersyteckie potwierdzone dyplomem oraz co najmniej 7-letnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie konkursu zdobyte po uzyskaniu dyplomu”.

85

Zadaniem komisji konkursowej jest zatem sprawdzenie, czy kandydaci posiadają w szczególności doświadczenie zawodowe „w dziedzinie konkursu” (sześcioletnie lub siedmioletnie, w zależności od przypadku), która została określona w tytule konkursu jako „Współpraca na rzecz rozwoju oraz zarządzanie pomocą dla krajów nienależących do UE”.

86

Jak wynika z decyzji oddalającej zażalenie z dnia 10 czerwca 2016 r. oraz z arkusza oceny kwalifikacji skarżącego załączonego do odpowiedzi na skargę, komisja konkursowa uznała, że skarżący nie spełnia warunku co najmniej sześcioletniego doświadczenia w dziedzinie konkursu, zgodnie z charakterem zadań opisanych w załączniku I do ogłoszenia o konkursie. Tym samym w celu sprawdzenia, czy doświadczenie zawodowe skarżącego wpisywało się „w dziedzinę konkursu”, podstawą dla komisji konkursowej były zadania związane ze stanowiskiem, które miało zostać obsadzone, opisane w załączniku I do ogłoszenia o konkursie.

87

Tymczasem o ile w ramach etapu pierwszego komisja konkursowa powinna jedynie sprawdzić, czy kandydat ma doświadczenie zawodowe w dziedzinie konkursu, o tyle powinna ona w tym celu porównać zadania wykonywane przez kandydata przedstawione w jego formularzu zgłoszeniowym z obowiązkami, które miałby on wykonywać na stanowisku do obsadzenia. Taki sposób działania został wyraźnie przewidziany w pkt 1.3 przepisów dotyczących konkursów otwartych, przywołanych przez skarżącego, z których wynika:

„Posiadane doświadczenie zawodowe uwzględniane będzie wyłącznie wówczas, gdy jest ono powiązane merytorycznie z charakterem obowiązków opisanych w ogłoszeniu o konkursie, do którego kandydat się zgłosił.

[…]

Proszę pamiętać, że w przypadku gdy w ogłoszeniu o konkursie wymagane jest doświadczenie zawodowe w dziedzinie konkursu, wszystkie elementy doświadczenia zawodowego […] zostaną uwzględnione wyłącznie pod warunkiem, że są związane z tą dziedziną.

Ważne jest, by w swoim zgłoszeniu kandydat określił charakter wykonywanych zadań w sposób jak najbardziej szczegółowy, tak by komisja konkursowa była w stanie ocenić przydatność posiadanego przez kandydata doświadczenia pod kątem charakteru jego przyszłych obowiązków”.

88

Taki sposób działania komisji konkursowej jest również zgodny z utrwalonym orzecznictwem, zgodnie z którym warunki dopuszczenia do udziału w konkursie należy interpretować w świetle celów danego konkursu, wynikających z opisu obowiązków związanych ze stanowiskami do obsadzenia, wobec czego część dotyczącą charakteru obowiązków i część dotyczącą warunków dopuszczenia do udziału w konkursie danego ogłoszenia o konkursie należy postrzegać jako całość (zob. podobnie wyrok z dnia 14 lipca 2000 r., Teixeira Neves/Trybunał Sprawiedliwości, T‑146/99, EU:T:2000:194, pkt 34 i przytoczone tam orzecznictwo).

89

Porównując zadania wykonywane przez kandydata, opisane w zakładce „doświadczenie zawodowe” jego formularza zgłoszeniowego, z obowiązkami związanymi ze stanowiskiem do obsadzenia, opisanymi w załączniku I do ogłoszenia o konkursie, komisja nie dokonała – wbrew twierdzeniom skarżącego – oceny zgodności jego doświadczenia ze stanowiskiem do obsadzenia. Oceny tej dokonuje się na etapie doboru na podstawie kwalifikacji i następuje ona w drugiej fazie. Jak wynika z pkt 2 ogłoszenia o konkursie, w ramach tego drugiego etapu komisja konkursowa wyłania kandydatów, którzy przeszli pomyślnie etap pierwszy, uwzględniając informacje podane przez kandydatów w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego oraz kryteria doboru wymienione w załączniku III do ogłoszenia o konkursie. Jak wskazuje pkt 2 ogłoszenia o konkursie, to w ramach tego drugiego etapu komisja konkursowa wyłania „kandydatów, których profil najlepiej odpowiada obowiązkom na danym stanowisku”.

90

Ponadto należy stwierdzić, że skarżący ogranicza się jedynie do twierdzenia, iż w ramach etapu dopuszczenia do udziału w konkursie komisja konkursowa uwzględniła informacje zawarte w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego, a zatem kryteria doboru wymienione w załączniku III do ogłoszenia o konkursie, nie dostarcza on natomiast dowodu w tym zakresie.

91

Z powyższego wynika, że pierwsza część zarzutu skarżącego opiera się na pomyleniu przedmiotu kontroli komisji konkursowej, która w ramach etapu pierwszego – wbrew twierdzeniom skarżącego – nie sprawdziła, czy jego doświadczenie zawodowe odpowiada stanowisku do obsadzenia w świetle kryteriów doboru określonych w załączniku III do ogłoszenia, ale ograniczyła się do sprawdzenia, czy jego doświadczenie wchodzi w zakres dziedziny konkursu, porównując doświadczenie przedstawione w jego formularzu zgłoszeniowym z obowiązkami opisanymi w załączniku I do ogłoszenia o konkursie.

92

W świetle powyższych rozważań należy zatem oddalić pierwszą część zarzutu.

93

Tytułem wstępu należy przypomnieć, że zgodnie z decyzją oddalającą zażalenie z dnia 10 czerwca 2016 r. i z arkuszem oceny kwalifikacji skarżącego, załączonym do odpowiedzi na skargę, komisja konkursowa nie uznała, iż doświadczenie skarżącego przedstawione w „[p]ozycji 1” formularza zgłoszeniowego „bezpośrednio” mieści się „w dziedzinie konkursu”, którą jest „współpraca na rzecz rozwoju oraz zarządzanie pomocą dla krajów nienależących do UE”.

94

W drugiej części zarzutu skarżący kwestionuje tę ocenę komisji konkursowej. W szczególności skarżący krytykuje różnicę w przeprowadzonej przez komisję konkursową ocenie w odniesieniu do doświadczenia opisanego w „[p]ozycji 1” oraz doświadczenia opisanego w „[p]ozycji 2” formularza zgłoszeniowego.

95

Należy zatem sprawdzić, czy komisja konkursowa popełniła oczywisty błąd w ocenie, uznając, że doświadczenie zawodowe skarżącego opisane w „[p]ozycji 1” formularza zgłoszeniowego nie wchodzi w zakres dziedziny konkursu.

96

W tym względzie należy przede wszystkim przypomnieć, że komisja konkursowa jest związana treścią opublikowanego ogłoszenia o konkursie. Istota roli ogłoszenia o konkursie polega bowiem na poinformowaniu zainteresowanych w możliwie najbardziej dokładny sposób o charakterze warunków wymaganych do objęcia stanowiska, którego ogłoszenie dotyczy, aby zainteresowani mogli ocenić, po pierwsze, czy powinni złożyć kandydaturę, a po drugie, jakie zaświadczenia mają znaczenie dla prac komisji i w rezultacie winny zostać załączone do zgłoszenia (zob. podobnie postanowienie z dnia 3 kwietnia 2001 r., Zaur-Gora i Dubigh/Komisja, T‑95/00 i T‑96/00, EU:T:2001:114, pkt 47; wyrok z dnia 13 września 2010 r., Hiszpania/Komisja, T‑156/07 i T‑232/07, niepublikowany, EU:T:2010:392, pkt 87).

97

Jeśli chodzi w szczególności o warunek dopuszczenia do udziału w konkursie dotyczący doświadczenia zawodowego, stwierdzono, że funkcja ogłoszenia o konkursie polegająca na „poinformowaniu zainteresowanych w możliwie najbardziej dokładny sposób” nie zakazuje pozostawienia komisji konkursowej obowiązku oceny indywidualnie dla każdego przypadku, czy doświadczenie zawodowe wskazane przez każdego kandydata odpowiada wymaganemu poziomowi określonemu w ogłoszeniu o konkursie (zob. podobnie wyroki: z dnia 12 lipca 1989 r., Belardinelli i in./Trybunał Sprawiedliwości, 225/87, EU:C:1989:309, pkt 13; z dnia 25 marca 2004 r., Petrich/Komisja, T‑145/02, EU:T:2004:91, pkt 37).

98

Komisji konkursowej przysługuje w tym względzie szeroki zakres uznania w ramach przepisów regulaminu pracowniczego dotyczących postępowania konkursowego w odniesieniu do oceny zarówno charakteru i długości wcześniejszego doświadczenia zawodowego kandydatów, jak i mniej lub bardziej ścisłego związku tego doświadczenia z wymogami stanowiska do obsadzenia. Tym samym w ramach kontroli zgodności z prawem Sąd powinien ograniczyć się do sprawdzenia, czy nie popełniono oczywistego błędu przy korzystaniu ze swobodnego uznania (zob. podobnie wyroki: z dnia 13 grudnia 1990 r., Gonzalez Holguera/Parlament, T‑115/89, EU:T:1990:84, pkt 54; z dnia 30 czerwca 2005 r., Eppe/Parlament, T‑439/03, niepublikowany, EU:T:2005:266, pkt 36).

99

Zasadniczo, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w ramach tej kontroli sąd Unii powinien mieć na uwadze, że to biorący udział w konkursie kandydat jest obowiązany dostarczyć komisji konkursowej wszystkie informacje i dokumenty, które w jego ocenie są przydatne do rozpatrzenia jego kandydatury, aby umożliwić komisji konkursowej sprawdzenie, czy spełnia on warunki określone w ogłoszeniu o konkursie, zwłaszcza jeżeli został on do tego wyraźnie i formalnie wezwany (zob. podobnie wyroki: z dnia 12 lipca 1989 r., Belardinelli i in./Trybunał Sprawiedliwości, 225/87, EU:C:1989:309, pkt 24; z dnia 20 czerwca 1990 r., Burban/Parlament, T‑133/89, EU:T:1990:36, pkt 31, 34). Rozstrzygając w przedmiocie dopuszczenia kandydatów do udziału w konkursie lub ich odrzucenia, komisja konkursowa jest więc uprawniona do ograniczenia swego badania wyłącznie do zgłoszeń i załączonych do nich dokumentów (zob. podobnie wyroki: z dnia 13 marca 2002 r., Martínez Alarcón/Komisja, T‑357/00, T‑361/00, T‑363/00 i T‑364/00, EU:T:2002:66, pkt 76; z dnia 28 listopada 2002 r., Pujals Gomis/Komisja, T‑332/01, EU:T:2002:289, pkt 42–44).

100

W okolicznościach niniejszego sporu należy ponadto wyjaśnić, że w sytuacji gdy administracji przysługuje szeroki zakres uznania, wykazanie, że administracja popełniła oczywisty błąd w ocenie stanu faktycznego mogący uzasadniać stwierdzenie nieważności wydanej na podstawie tej oceny decyzji, wymaga, by dowody, których dostarczenie należy do strony skarżącej, były wystarczające, by zaprzeczyć wiarygodności oceny dokonanej przez administrację (zob. podobnie wyrok z dnia 24 kwietnia 2013 r., Demeneix/Komisja, F‑96/12, EU:F:2013:52, pkt 45; postanowienie z dnia 12 kwietnia 2016 r., Beiner/Komisja, F‑135/15, EU:F:2016:77, pkt 38).

101

Jak wynika z pkt 87 i 88 powyżej, warunki udziału w konkursie należy interpretować w świetle celów danego konkursu, wynikających z opisu obowiązków związanych ze stanowiskami do obsadzenia, wobec czego część dotyczącą charakteru obowiązków i część dotyczącą warunków dopuszczenia do udziału w konkursie danego ogłoszenia o konkursie należy postrzegać jako całość.

102

W niniejszym przypadku załącznik I do ogłoszenia o konkursie, który opisuje zakres obowiązków stanowiska do obsadzenia, stanowi, że administratorzy będą realizować zadania z zakresu współpracy na rzecz rozwoju, takie jak w szczególności: „wkład w analizę zagadnień i strategii politycznych związanych z rozwojem, opracowywanie krajowych i regionalnych strategii na rzecz rozwoju […] oraz dialog polityczny z właściwymi partnerami i zainteresowanymi stronami”, „udział w przygotowaniu i tworzeniu projektów i programów w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju”, „udział w zarządzaniu operacyjnym projektami i programami w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju, w tym sporządzanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia, składanie ofert, podpisywanie i nadzorowanie wykonania umów”, „udział w zarządzaniu operacyjnym programami wsparcia budżetowego w zakresie współpracy na rzecz rozwoju”, „monitorowanie i ocenę projektów i programów w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju” oraz „nawiązywanie kontaktów z właściwymi podmiotami w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju, takimi jak rządy, organizacje międzynarodowe i regionalne, państwa członkowskie oraz społeczeństwo obywatelskie”.

103

W „[p]ozycji 1” formularza zgłoszeniowego skarżącego, odnoszącej się do jego doświadczenia zawodowego w okresie od 1 października 2012 r. do 8 maja 2015 r., rodzaj doświadczenia został określony jako „public relations”, zaś działalność wykonywana przez skarżącego została opisana następująco: „Współpraca z wybranymi i niewybranymi w wyborach przedstawicielami, władzami parlamentarnymi, organizacjami międzynarodowymi, krajowymi i międzynarodowymi organizacjami pozarządowymi oraz z członkami społeczeństwa obywatelskiego w zakresie lobbingu parlamentarnego wspierającego przygotowanie i realizację procesów politycznych. Opracowywanie, tworzenie i zarządzanie projektami wniosków, rozpowszechnianie materiałów związanych z lobbingiem parlamentarnym (ulotki dwujęzyczne, podręczniki, foldery informacyjne) oraz wspieranie inicjatyw parlamentarnych (wysłuchania, okrągłe stoły, poprawki, pytania, wystąpienia, korespondencja, publikacje opinii)”.

104

W rubryce „Rodzaj lub dziedzina działalności” w „[p]ozycji 1” określono, że doświadczenie zawodowe dotyczy „public relations i doradztwa w zakresie usług lobbingowych w kwestiach demografii i rozwoju”.

105

Tym samym rodzaj działalności określony w „[p]ozycji 1” odnosi się do kwestii demografii i rozwoju, co do których nie ma sporu, że są związane z dziedziną konkursu, który to dotyczy współpracy na rzecz rozwoju oraz zarządzania pomocą dla krajów nienależących do Unii.

106

Jednocześnie – jak wskazuje Komisja – zadania opisane w „[p]ozycji 1” stanowiły działalność doradczą mającą na celu wsparcie „lobbingu parlamentarnego”. Ponadto działy „Rodzaj doświadczenia” i „Rodzaj lub sektor działalności”, będące punktem odniesienia dla zakresu wykonywanych obowiązków, odnoszą się albo do działalności „public relations”, albo do „public relations i doradztwa w zakresie usług lobbingu politycznego (advocacy)”.

107

Zgodnie z zasadami przywołanymi w pkt 87 i 88 powyżej wspomniane zadania należy rozpatrywać w świetle obowiązków na stanowisku do obsadzenia, opisanych w załączniku I do ogłoszenia o konkursie, które polegają szczególnie na przygotowaniu i zapewnieniu zarządzania operacyjnego oraz na monitorowaniu i ocenie projektów i programów w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju lub wsparcia budżetowego dla takich programów współpracy.

108

Tymczasem komisja konkursowa mogła odczytać zakres zadań przedstawiony przez skarżącego w „[p]ozycji 1” w taki sposób, że nie oznaczają one obowiązków w zakresie operacyjnego wdrażania programu współpracy lub wsparcia budżetowego. Tym samym komisja konkursowa, której przysługuje szeroki zakres uznania w szczególności w odniesieniu do mniej lub bardziej ścisłego związku, jaki może istnieć między doświadczeniem kandydata a wymogami stanowiska do obsadzenia, mogła w sposób zasadny uznać, że opisany w ten sposób przez skarżącego zakres obowiązków różni się od zadań określonych w załączniku I do ogłoszenia o konkursie.

109

W związku z tym komisja konkursowa nie popełniła oczywistego błędu w ocenie, stwierdzając, że doświadczenie przedstawione w „[p]ozycji 1” nie wchodzi w zakres dziedziny konkursu i jego celów wynikających z opisu obowiązków związanych ze stanowiskiem do obsadzenia.

110

Powyższego wniosku nie jest w stanie podważyć żaden z argumentów podniesionych przez skarżącego. Jeśli chodzi o argumentację skarżącego dotyczącą rzekomej niespójności w ocenie „[p]ozycji 1” i „[p]ozycji 2” jego formularza zgłoszeniowego, należy przede wszystkim zauważyć, że sam skarżący przyznaje, iż wykonywane zadania opisane w „[p]ozycji 1” i „[p]ozycji 2” nie zostały przedstawione w taki sam sposób. Następnie skarżący twierdzi, że jego działalność opisana w „[p]ozycji 1” i „[p]ozycji 2” była wykonywana na rzecz jednego podmiotu, mianowicie EPF, co w żaden sposób nie wynika z formularza zgłoszeniowego. W replice skarżący utrzymuje, że jego działalność opisana w „[p]ozycji 1” i „[p]ozycji 2” dotyczyła wszystkich obszarów polityki współpracy na rzecz rozwoju oraz zarządzania pomocą dla krajów nienależących do Unii, nie przedstawiając jednocześnie żadnego dowodu na poparcie tego twierdzenia. Poza tym skarżący twierdzi, znowu bez wykazania, że zadania opisane w „[p]ozycji 1” i „[p]ozycji 2” w całości były związane z działalnością tematyczną w rozwijających się krajach partnerskich Unii i z publikacjami w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju, ze szczególnym uwzględnieniem ważnych kwestii demograficznych.

111

W odniesieniu do argumentu skarżącego, zgodnie z którym komisja konkursowa błędnie uwzględniła jego niezależność przy wykonywaniu działalności opisanej w „[p]ozycji 1” formularza zgłoszeniowego, należy wskazać, że z żadnej decyzji komisji konkursowej ani nawet z decyzji oddalającej zażalenie z dnia 10 czerwca 2016 r. nie wynika, iż działalność opisana w „[p]ozycji 1” nie wchodzi w zakres dziedziny konkursu, ponieważ skarżący wykonywał ją jako niezależny doradca, a nie jak pracownik najemny.

112

Jeśli chodzi o argumenty skarżącego dotyczące informacji zawartych w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego, należy przypomnieć, że na etapie weryfikacji warunków dopuszczenia do udziału w konkursie komisja konkursowa nie była zobowiązana do uwzględnienia informacji zawartych w tej zakładce (zob. podobnie postanowienie z dnia 12 kwietnia 2016 r., Beiner/Komisja, F‑135/15, EU:F:2016:77, pkt 47). Jak już bowiem zostało powiedziane, z pkt 2 części „Jak wygląda procedura doboru?” ogłoszenia o konkursie wynika, że „[n]astępnie przeprowadzony zostanie – tylko dla kandydatów spełniających warunki udziału w konkursie” dobór na podstawie kwalifikacji w oparciu o informacje podane przez kandydatów w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego. Ponadto należy zwrócić uwagę, że skarżący sam sobie przeczy w tej kwestii, ponieważ w ramach pierwszej części zarzutu trzeciego twierdzi, że komisja konkursowa nie może uwzględniać informacji zawartych w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego w pierwszym etapie dopuszczenia do udziału w konkursie.

113

W świetle powyższych rozważań należy odrzucić drugą część zarzutu drugiego i w konsekwencji cały zarzut drugi, dotyczący oczywistego błędu w ocenie.

114

Skarżący twierdzi, że niewłaściwa interpretacja ogłoszenia o konkursie przez komisję konkursową oraz wynikająca z tego decyzja komisji konkursowej z dnia 5 listopada 2015 r. wprowadzają nierówne traktowanie między kandydatami, a w szczególności między nim, którego doświadczenie zawodowe nie zostało zbadane z uwzględnieniem informacji zawartych w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego, a kandydatami, których doświadczenie i inne kwalifikacje nie były przedmiotem takiej analizy porównawczej.

115

Skarżący podnosi nie tylko, że ocenione zostały dyplomy i kwalifikacje innych kandydatów, co nie miało miejsca w jego przypadku, ale jeszcze, że łączna liczba punktów, które mogły mu zostać przyznane, gdyby zostały zbadane wszystkie jego dyplomy i kwalifikacje, byłaby równa łącznej liczbie punktów przyznanych innych kandydatom lub wyższa od niej.

116

Taka różnica w traktowaniu jest zdaniem skarżącego nieuzasadniona. Wykluczając go niezgodnie z przepisami z udziału w konkursie jeszcze przed doborem na podstawie kwalifikacji w oparciu o informacje pochodzące z zakładki „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego, w odróżnieniu od innych dopuszczonych kandydatów, komisja konkursowa wprowadziła „niezgodną z przepisami dyskryminację” wobec skarżącego na podstawie równie niezgodnej z przepisami weryfikacji warunków dopuszczenia do udziału w konkursie, a oprócz tego popełniła błąd w ocenie oraz naruszyła obowiązujące przepisy i procedury dotyczące doboru na podstawie kwalifikacji.

117

Komisja kwestionuje argumenty skarżącego.

118

Zgodnie z orzecznictwem zasada równego traktowania, jako zasada ogólna prawa Unii, wymaga, aby podobnych sytuacji nie traktowano odmiennie, a odmiennych sytuacji nie traktowano tak samo, o ile takie traktowanie nie jest obiektywnie uzasadnione (zob. podobnie wyroki: z dnia 11 września 2007 r., Lindorfer/Rada, C‑227/04 P, EU:C:2007:490, pkt 63; z dnia 17 lipca 2008 r., Campoli/Komisja, C‑71/07 P, EU:C:2008:424, pkt 50).

119

W sprawach dotyczących wykonywania uprawnień dyskrecjonalnych wspomniana zasada zostaje naruszona, w przypadku gdy zainteresowana instytucja dokonuje arbitralnego lub wyraźnie nieodpowiedniego zróżnicowania w świetle celu danego uregulowania (zob. podobnie wyroki: z dnia 8 stycznia 2003 r., Hirsch i in./EBC, T‑94/01, T‑152/01 i T‑286/01, EU:T:2003:3, pkt 51; z dnia 8 listopada 2006 r., Chetcuti/Komisja, T‑357/04, EU:T:2006:339, pkt 54; z dnia 29 listopada 2006 r., Campoli/Komisja, T‑135/05, EU:T:2006:366, pkt 95–97).

120

Jak już wspomniano wcześniej, w niniejszym przypadku ogłoszenie o konkursie wprowadza rozróżnienie na etap weryfikacji warunków dopuszczenia do udziału i na etap doboru na podstawie kwalifikacji, przy czym ten drugi etap miał zastosowanie wyłącznie do kandydatów, którzy pomyślnie przeszli etap pierwszy.

121

Z rozważań przedstawionych w pkt 43–72 powyżej w odniesieniu do zarzutu trzeciego, dotyczącego niezgodności z prawem ogłoszenia o konkursie, wynika, że wspomniane rozróżnienie w ogłoszeniu o konkursie nie jest niezgodne z prawem.

122

Z rozważań przedstawionych w pkt 73–113 powyżej wynika również, że komisja konkursowa wykluczyła kandydaturę skarżącego po etapie sprawdzenia warunków udziału w konkursie zgodnie z ogłoszeniem o konkursie, nie popełniając przy tym oczywistego błędu w ocenie.

123

Dlatego skarżący nie może porównywać swojej sytuacji do sytuacji innych dopuszczonych kandydatów, których kandydatura była przedmiotem badania w ramach drugiego etapu doboru na podstawie kwalifikacji i którzy w związku z tym nie znajdują się w takiej samej sytuacji jak skarżący.

124

Z powyższego wynika, że zarzut czwarty, dotyczący naruszenia zasady równego traktowania, należy oddalić.

125

Z całości powyższych rozważań wynika, że skargę należy oddalić.

126

Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżący przegrał sprawę, należy zgodnie z żądaniem Komisji obciążyć go kosztami postępowania.

Z powyższych względów

SĄD (czwarta izba)

orzeka, co następuje: