4.5.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 146/41

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2014/950/UE Komisji z dnia 19 grudnia 2014 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowana jako dokument nr C(2014) 10135) (Dz.U. L 369 z 24.12.2014, s. 71) w części odnoszącej się do Republiki Słowenii, czyli w zakresie w jakim dotyczy korekty finansowej wynoszącej 8 7 00  815,25 EUR dokonanej z powodu niezgodności w roku finansowym 2009 w odniesieniu do środka Cukier – fundusz restrukturyzacyjny,

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej 2014/950/UE Komisji z dnia 19 grudnia 2014 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowana jako dokument nr C(2014) 10135) (Dz.U. L 369 z 24.12.2014, s. 71) w części odnoszącej się do Republiki Słowenii, czyli w zakresie w jakim dotyczy korekty finansowej wynoszącej 8 7 00  815,25 EUR dokonanej z powodu niezgodności w roku finansowym 2009 w odniesieniu do środka Cukier – fundusz restrukturyzacyjny, w wysokości przewyższającej kwotę 4 3 50  407,62 EUR,

—

obciążenie każdej ze stron jej własnymi kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy: błędne stosowanie TFUE lub przepisu dotyczącego jego stosowania, oczywisty błąd w ocenie, brak uzasadnienia decyzji i naruszenie zasady kontradyktoryjności.

W tym względzie skarżąca podnosi, iż Komisja błędnie stwierdziła, że silosy stanowią nieodłączną część urządzeń produkcyjnych a skarżąca powinna z tego względu zdemontować je na podstawie planu kompleksowej restrukturyzacji.

2.

Zarzut drugi: naruszenie zasady legalności i lojalnej współpracy oraz naruszenie zasady ochrony zaufania do przepisów (uzasadnionych oczekiwań) oraz zasady patere legem quam ipse fecisti.

W tym względzie skarżąca twierdzi, że do zaskarżonej korekty finansowej i do sporu dotyczącego zaskarżonej decyzji nie doszłoby: gdyby Komisja przed dniem 8 sierpnia 2008 r. (dzień, w którym skarżąca zatwierdziła zmianę planu restrukturyzacji w odniesieniu do utrzymania silosów) udzieliła odpowiedzi na pisemne pytanie samej skarżącej dotyczące utrzymania określonych konstrukcji, gdyby rzeczona instytucja zmieniła i uzupełniła rozporządzenie (WE) nr 968/2006 (1), gdyby po otrzymaniu zawiadomienia o zmianie planu restrukturyzacji poinformowała skarżącą o rzekomych niezgodnościach dotyczących utrzymania silosów lub gdyby poinformowała na piśmie wszystkie państwa członkowskie o sposobie, w jaki należy interpretować niejasne przepisy omawianego uregulowania.