1.2.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 38/33

—

I. Stwierdzenie dopuszczalności odwołania, uchylenie w całości postanowienia w sprawie T-784/14 i ponowne rozpoznanie sprawy T-784/14 poprzez uwzględnienie skargi o stwierdzenie nieważności i stwierdzenie nieważności pisma BUDG/B/03MV D (2014) 3079038 z dnia 19 września 2014 r.

lub

stwierdzenie dopuszczalności odwołania, uchylenie w całości postanowienia w sprawie T-784/14, przekazanie sprawy T-784/14 do ponownego rozpoznania przez Sąd, aby w nowym wyroku uwzględnił skargę o stwierdzenie nieważności i stwierdził nieważność pisma BUDG/B/03MV D (2014) 3079038 z dnia 19 września 2014 r.

—

II. Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy: uchybienia proceduralne przed Sądem na niekorzyść państwa rumuńskiego

Rumunia podnosi, że postanowienie zostało wydane z naruszeniem art. 130 ust. 7 w związku z ust. 8 regulaminu postępowania przed Sądem.

Sąd nie rozpatrzył kwestii, czy rozstrzygnięcie zarzutu niedopuszczalności należy połączyć z rozstrzygnięciem w sprawie głównej, i nie uzasadnił jej odpowiednio.

Chociaż Sąd nie uznał za uzasadnione, by połączyć rozstrzygnięcie zarzutu niedopuszczalności z rozstrzygnięciem w sprawie głównej, określił ramy prawne obowiązku zapłaty, któremu podlega Rumunia w zakresie uregulowanym w decyzji 2007/436/EG, Euratom (1) i rozporządzeniu nr 1150/2000 (2), przy czym stwierdził, że państwo rumuńskie zgodnie z tymi przepisami jest zobowiązane do ustalenia i zapłaty kwoty 14 883,79 EUR jako tradycyjnych zasobów własnych.

Poprzez rozpatrzenie charakteru i zasadności obowiązku zapłaty Sąd rozpoznał sprawę co do istoty i tym samym postąpił wbrew swej decyzji o rozpoznaniu wyłącznie zarzutu niedopuszczalności.

2.

Zarzut drugi: naruszenie prawa Unii przez Sąd

Rumunia uważa, że Sąd błędnie zakwalifikował charakter obowiązków wynikających z pisma BUDG/B/03MV D (2014) 3079038 z dnia 19 września 2014 r. i w ten sposób dopuścił się błędu prawnego, który wpłynął na przeprowadzoną przezeń analizę w odniesieniu do (i) oceny uprawnień Komisji i (ii) charakteru zaskarżonego pisma.

Posiłkowo Rumunia uważa, że Sąd naruszył prawo Unii i orzecznictwo Trybunału, stwierdzając, że obowiązkiem państw członkowskich jest ustalenie, czy występuje strata tradycyjnych zasobów własnych, i że istnieje obwiązek zapłaty takich zasobów.

Ponadto Rumunia kwestionuje zastosowanie mechanizmu zapłaty warunkowej w niniejszej sprawie i w konsekwencji związane z tym rozważania Sądu.