25.1.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 27/20

(i)

uchylenie w całości postanowienia Sądu z dnia 14 września 2015 r. w sprawie T-678/14, Republika Słowacka/Komisja Europejska, którym Sąd odrzucił jako niedopuszczalną skargę Republiki Słowackiej o stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, decyzji Komisji Europejskiej zawartej w jej piśmie z dnia 15 lipca 2014 r., wzywającej formalnie Republikę Słowacką do udostępnienia środków finansowych odpowiadających stracie tradycyjnych własnych źródeł;

(ii)

orzeczenie o dopuszczalności skargi Republiki Słowackiej i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd celem orzeczenia o zasadności skargi co do istoty;

(iii)

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

(i)

uchylenie w całości postanowienia Sądu z dnia 14 września 2015 r. w sprawie T-678/14, Republika Słowacka/Komisja Europejska, odrzucił jako niedopuszczalną skargę Republiki Słowackiej o stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, decyzji Komisji Europejskiej zawartej w jej piśmie z dnia 15 lipca 2014 r., wzywającej formalnie Republikę Słowacką do udostępnienia środków finansowych odpowiadających stracie tradycyjnych własnych źródeł;

(ii)

skierowanie sprawy jej do ponownego rozpoznania przez Sąd celem orzeczenia o dopuszczalności skargi Republiki Słowackiej oraz orzeczenia o zasadności skargi;

(iii)

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

1.

W ramach pierwszego zarzutu odwołania Republika Słowacka podnosi, że Sąd naruszył prawo w odniesieniu do (i) charakteru żądanych środków finansowych i zastosowania aktów prawnych dotyczących zasobów własnych i odnoszącego się do tego orzecznictwa, (ii) kryterium istnienia uprawnienia instytucji do oceny zaskarżalnego charakteru kwestionowanego aktu i (iii) prawa dostępu do sądu i pilnego charakteru sytuacji.

2.

Posiłkowo w drugim zarzucie odwołania Republika Słowacka podnosi, że Sąd niewystarczająco uzasadnił zaskarżone postanowienie w odniesieniu do (i) charakteru żądanych środków finansowych i zastosowania aktów prawnych dotyczących zasobów własnych i odnoszącego się do tego orzecznictwa, (ii) prawa dostępu do sądu i pilnego charakteru sytuacji, co jest potwierdzone tym, że zastosował (iii) identyczne uzasadnienie w przypadkach rożnych okoliczności faktycznych.