Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document 62014TN0531

    Sprawa T-531/14: Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2014 r. – Sotiropoulou i in. przeciwko Radzie

    Dz.U. C 351 z 6.10.2014, p. 11–12 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    6.10.2014   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 351/11

    Skarga wniesiona w dniu 15 lipca 2014 r. – Sotiropoulou i in. przeciwko Radzie

    (Sprawa T-531/14)

    2014/C 351/13

    Język postępowania: grecki

    Strony

    Strona skarżąca: Leimonia Sotiropoulou (Patras, Grecja) i 63 innych skarżących (przedstawiciel: K. Chrisogonos, dikigoros)

    Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    —

    nakazanie pozwanej naprawienia w całości szkody finansowej poniesionej przez skarżących w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 maja 2014 r. wskutek niezgodnego z prawem obniżenia ich głównych emerytur na podstawie decyzji Rady Unii Europejskiej przytoczonych powyżej w łącznej wysokości 8 70  504,11 EUR;

    —

    nakazanie pozwanej wypłacenia w całości na rzecz każdego ze skarżących kwoty 3  000,00 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną wskutek niezgodnego z prawem obniżenia ich głównych emerytur na podstawie decyzji Rady Unii Europejskiej przytoczonych powyżej, oraz

    —

    obciążenie pozwanej w całości kosztami postępowania poniesionymi przez skarżących.

    Zarzuty i główne argumenty

    Skarga dotyczy wniosku, na podstawie art. 268 TFUE, o odszkodowanie za szkody wyrządzone skarżącym w związku z drastycznym obniżeniem ich głównych emerytur na podstawie środków i działań interwencyjnych podjętych w stosunku do systemu emerytalnego w Grecji przewidzianych w decyzjach Rady Unii Europejskiej 2010/320/UE z dnia 8 czerwca 2010 r. (1), 2010/486/UE z dnia 7 września 2010 r. (2), 2011/57/UE z dnia 20 grudnia 2010 r. (3), 2011/257/UE z dnia 7 marca 2011 r. (4), 2011/734/UE z dnia 12 lipca 2011 r. (5), 2011/791/UE z dnia 8 listopada 2011 r. (6), 2012/211/UE z dnia 13 marca 2012 r. (7). i 2013/6/UE z dnia 4 grudnia 2012 r. (8), które to decyzje są ich zdaniem niezgodne z prawem.

    Na poparcie skargi skarżący podnoszą dwa zarzuty:

    1.

    Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasad przyznania i pomocniczości

    —

    Skarżący utrzymują, że zaskarżone decyzje Rady Unii Europejskiej, które dotyczą między innymi przyjęcia szczegółowych środków, polityki i działań interwencyjnych w zakresie systemu zabezpieczenia społecznego i systemu emerytalnego, zostały wydane przez Radę z przekroczeniem jej uprawnień przyznanych jej w traktacie oraz z naruszeniem zasad przyznania i pomocniczości, o których mowa w art. 4 i 5 TUE, w związku z art. 2–6 TFUE. Rada Unii Europejskiej, wydając decyzje na podstawie art. 126 ust. 9 i art. 136 TFUE skierowane do Grecji, nie może określać w szczegółach polityki, jaką Grecja powinna prowadzić w wymienionych powyżej sektorach, które należą do wyłącznych kompetencji Grecji jako państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Wspomniane decyzje z uwagi na ich treść są zatem niezgodne z prawem i powodują powstanie odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej za naprawienie szkód wyrządzonych skarżącym wskutek obniżenia im emerytur w drodze tychże niezgodnych z prawem decyzji.

    2.

    Zarzut drugi dotyczący naruszenia praw podstawowych, o których mowa w art. 1, 25 i 34 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej

    —

    Skarżący utrzymują, że w wymienionych powyżej decyzjach Rada Unii Europejskiej narzuciła Grecji przyjęcie środków dotyczących systemu emerytalnego, które wpłynęły radykalnie na sytuację ekonomiczną skarżących i doprowadziły do odwrócenia sytuacji, do której żywili ufność. Drastyczne cięcia i obniżki emerytur narzucone na podstawie środków wyszczególnionych we wskazanych powyżej decyzjach Rady Unii Europejskiej spowodowały radykalny spadek ochrony zabezpieczenia społecznego i szybkie pogorszenie standardu życia emerytów, w tym skarżących, którzy wskutek obniżenia emerytur zostali pozbawieni znacznej części przychodów, którymi pierwotnie dysponowali. Przyjęcie i wprowadzenie w życie obniżek, o których mowa, doprowadziły do bezpośredniego naruszenia prawa skarżących do godności ludzkiej, prawa przysługującego im jako osobom w podeszłym wieku do prowadzenia godnego i niezależnego życia, jak również ich prawa dostępu do świadczeń z zabezpieczenia społecznego oraz do usług społecznych, zapewniających ochronę w takim przypadku jak podeszły wiek, które to prawa są bezpośrednio zagwarantowane w art. 1, 25 i 34 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Skutkuje to niezgodnością z prawem per se decyzji, o których mowa, i powoduje powstanie odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej za naprawienie szkód wyrządzonych skarżącym wskutek obniżenia im emerytur w drodze tychże niezgodnych z prawem decyzji.

    (1)  Decyzja Rady 2010/320/UE z dnia 8 czerwca 2010 r. skierowana do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanemu za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu (Dz.U. L 145 z 11.6.2010, s. 6).

    (2)  Decyzja Rady 2010/486/UE z dnia 7 września 2010 r. w sprawie zmiany decyzji 2010/320/UE skierowanej do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanych za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu (Dz.U. L 241 z 14.9.2010, s. 12).

    (3)  Decyzja Rady 2011/57/UE z dnia 20 grudnia 2010 r. zmieniająca decyzję Rady 2010/320/UE skierowaną do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanemu za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu (Dz.U. L 26 del 29.1.2011, s. 15).

    (4)  Decyzja Rady 2011/257/UE z dnia 7 marca 2011 r. zmieniająca decyzję 2010/320/UE skierowaną do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanych za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu (Dz.U. L 110 z 29.4.2011, s. 26).

    (5)  Decyzja Rady 2011/734/UE z dnia 12 lipca 2011 r. skierowana do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanych za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu (wersja przekształcona) (Dz.U. L 296 z 15.11.2011, s. 38).

    (6)  Decyzja Rady 2011/791/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie zmiany decyzji 2011/734/UE skierowanej do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanych za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu (Dz.U. L 320 z 3.12.2011, s. 28).

    (7)  Decyzja Rady 2012/211/UE z dnia 13 marca 2012 r. w sprawie zmiany decyzji 2011/734/UE skierowanej do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanych za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu (Dz.U. L 113 z 25.4.2012, s. 8).

    (8)  Decyzja Rady 2013/6/UE z dnia 4 listopada 2012 r. w sprawie zmiany decyzji 2011/734/UE skierowanej do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanych za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu (Dz.U. L 4 z 9.1.2013, s. 40).

    Top