13.4.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 118/13

1)

Czy dyrektywę Rady 93/13/EWG (1) z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (zwaną dalej „dyrektywą 93/13”) należy interpretować w ten sposób, że usługa w postaci gwarancji ratalnej spłaty kredytu konsumenckiego, przedmiotem której to usługi jest inkasowanie w gotówce rat kredytu płaconych przez konsumenta stanowi główny przedmiot usługi kredytu konsumenckiego czy też główny przedmiot usługi w ramach szczególnej umowy?

2)

Czy dyrektywę Rady 87/102/EWG (2) z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących kredytu konsumenckiego, zmienioną dyrektywą 98/7/WE (3) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. należy interpretować w ten sposób, że rzeczywista roczna stopa oprocentowania (RRSO) obejmuje także wynagrodzenie za inkasowanie w gotówce rat kredytu lub jego część, jeżeli wynagrodzenie przewyższa znacznie konieczne koszty takiej usługi dodatkowej, oraz czy art. 14 wspomnianej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że następuje obejście instytucji prawnej RRSO, gdy wynagrodzenie za usługę dodatkową przewyższa znacznie koszty tej usługi i nie jest wliczone do RRSO?

3)

Czy [dyrektywa 93/13] powinna być interpretowana w ten sposób, że do spełnienia wymogu przejrzystości usługi dodatkowej (zakładając, że chodzi o dodatkową usługę a nie cenę samego kredytu lub wynagrodzenie za sam kredyt), za którą uiszczane są opłaty administracyjne, wystarczy, iż cena za tę usługę administracyjną (opłaty administracyjne) jest jasna i zrozumiała, nawet jeśli przedmiot świadczenia odpowiadającego tej usłudze nie jest dokładnie określony?

4)

Czy art. 4 ust. 1 i 2 [dyrektywy 93/13] powinien być interpretowany w ten sposób, że sama okoliczność, iż opłaty administracyjne są ujęte w obliczeniu RRSO oznacza, że chodzi o cenę kredytu/wynagrodzenie za kredyt i stoi na przeszkodzie kontroli sądowej tych opłat do celów wspomnianej dyrektywy?

5)

Jeżeli odpowiedź na pytanie trzecie będzie brzmiała w ten sposób, że przedmiot usługi administracyjnej, za którą muszą być uiszczane opłaty administracyjne, jest wystarczająco przejrzysty, to czy w takim przypadku usługa administracyjna wraz z wszystkimi elementami wykonania, z jakimi może się ona potencjalnie wiązać, stanowi główny przedmiot kredytu konsumenckiego?

6)

Czy art. 4 ust. 1 i 2 [dyrektywy 93/13] powinien być interpretowany w ten sposób, że do celów tej dyrektywy cena kredytu/wynagrodzenie za kredyt obejmują nie tylko odsetki, ale także koszty wierzyciela (wskazane w umowie, w ogólnych warunkach umowy lub w cenniku opłat) i czy w związku z tym te koszty jako ewentualna cena lub wynagrodzenie za kredyt nie mogą być przedmiotem kontroli z punktu widzenie ich proporcjonalności względem usługi, za którą mają stanowić wynagrodzenie?