8.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 273/18

—

przyjęcie niniejszej skargi opartej na art. 263 TFUE;

—

uznanie skargi za dopuszczalną; oraz

—

uznanie jej za uzasadnioną i z tego względu stwierdzenie, że Komisja dopuściła się naruszenia istotnych wymogów proceduralnych i kilku przepisów materialnych;

—

stwierdzenie nieważności na tej podstawie decyzji sekretariatu generalnego Komisji z dnia 21 czerwca 2012 r. (SG.B.5/MKu/psi — Ares (2012)744102) w zakresie, w jakim dotyczy to pism powiadamiających Komisji z dnia 10 maja 2011 r. i z dnia 10 października 2011 r.;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1)

Naruszenie obowiązku badania i zakresu badania przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1049/2001 (1)

Skarżący podnoszą w ramach zarzutu pierwszego naruszenie obowiązku badania „wyjątków” na podstawie art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001 i zakresu tego badania.

2)

Naruszenie obowiązku uzasadnienia w decyzji z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawach GestDem 2012/1073 i 2012/1251.

Skarżący podnoszą w ramach zarzutu drugiego naruszenie obowiązku uzasadnienia odmowy dostępu do pism powiadamiających Komisji z dnia 10 maja 2011 r. i z dnia 10 października 2011 r. w zakresie nakazanym w państwie prawa.

3)

Zrównanie „nieformalnego” postępowania pilotażowego Unii z postępowaniem w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego (art. 258 TFUE).

Skarżący podnoszą w ramach zarzutu trzeciego, że zrównanie „nieformalnego” postępowania pilotażowego Unii z uregulowanym przepisami postępowaniem w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego (art. 258 TFUE) narusza prawo.

4)

Błędna ocena częściowego dostępu do dokumentów

Skarżący podnoszą w ramach zarzutu czwartego, że Komisja pominęła prawo do częściowego dostępu do pism powiadamiających na podstawie art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 i w sposób oczywisty nie przeprowadziła konkretnego badania.

5)

Naruszenie zasady proporcjonalności/„nadrzędnego interesu publicznego”

Skarżący podnoszą w ramach zarzutu piątego, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności, gdyż rzeczowo nie rozważyła powołanego wyjątku „ochrony celu śledztwa” w świetle „nadrzędnego interesu publicznego” (art. 4 ust. 2 rozporządzenia 1049/2001).

6)

Naruszenie komunikatu COM (2002) 141

Skarżący podnoszą w ramach zarzutu szóstego, że Komisja naruszała systematycznie wobec skarżących ustanowione przez siebie samą reguły rozpatrywania skarg obywateli Unii i tym samym stale naruszała zobowiązanie, które sama na siebie nałożyła (załącznik do COM (2002) 141).