14.4.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 109/20

—

stwierdzenie na podstawie art. 263 TFUE nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2011) 8890 z dnia 25 listopada 2011 r. dotyczącej stosowania art. 24 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (Sprawa 39520 — Cement i produkty pokrewne)

—

obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia rozporządzenia nr 1/2003 ze względu na to, że Komisja nadużyła uprawnień przyznanych jej w art. 24 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 1/2003 (1) żądając od skarżącej potwierdzenia, że jej odpowiedź jest kompletna, prawdziwa i prawidłowa oraz dostarczenia brakujących informacji lub korekt do dostarczonych już informacji, koniecznych do tego, aby odpowiedź była kompletna, prawdziwa i prawidłowa.

2)

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności ze względu na to, że Komisja przekroczyła granice tego, co jest właściwe i konieczne do osiągnięcia realizowanego celu wydając decyzję, w której zażądała od skarżącej potwierdzenia, że jej odpowiedź jest kompletna, prawdziwa i prawidłowa oraz dostarczenia brakujących informacji lub korekt do dostarczonych już informacji, koniecznych do tego, aby odpowiedź była kompletna, prawdziwa i prawidłowa, podczas gdy, biorąc pod uwagę zakres zażądanych informacji, takie potwierdzenie byłoby niemożliwe, a Komisja mogła była przyjąć środki, które byłyby bardziej właściwe do upewnienia się, że udzielona przez skarżącą odpowiedź może stanowić wiarygodną podstawę dla celów oceny zgodności zachowań przedsiębiorstw z art. 101 i 102 TFUE.

3)

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do obrony i prawa do rzetelnego procesu ze względu na to, że zaskarżona decyzja sprowadza się do zażądania przez Komisję od skarżącej, aby ta zrezygnowała ze wszystkich związanych z jej odpowiedzią środków, podczas gdy powinna ona była, biorąc pod uwagę złożony charakter zażądanych informacji, zgodzić się na pewne kompromisy.

4)

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji ze względu na to, że Komisja wydała zaskarżoną decyzję nie biorąc pod uwagę szczególnych okoliczności danego przypadku, które zostały podniesione przez skarżącą w jej odpowiedzi, oraz bez jej wcześniejszego wysłuchania.