—

nie ustanowiono okresów obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu I w przypadku dużych upraw zasiewanych jesienią, a także w przypadku łąk i pastwisk zasianych ponad sześć miesięcy wcześniej;

—

okres obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu I w przypadku dużych upraw zasiewanych wiosną ogranicza się do lipca i sierpnia;

—

obowiązywanie zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu II w przypadku dużych upraw zasiewanych jesienią jest ograniczone do okresu od dnia 1 listopada do dnia 15 stycznia, a obowiązywanie zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu III w przypadku takich upraw nie zostało przedłużone poza dzień 15 stycznia;

—

okres obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu II w przypadku dużych upraw zasiewanych wiosną łąk nie został przedłużony poza dzień 15 stycznia;

—

okres obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu II w przypadku łąk i pastwisk zasianych ponad sześć miesięcy wcześniej został ustanowiony tylko od dnia 15 listopada, a okres obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania nawozów typu III w przypadku wspomnianych łąk i pastwisk i w regionach górskich nie został przedłużony do końca lutego;

—

do dnia 1 lipca 2016 r. obliczanie pojemności składowania w dalszym ciągu będzie mogło uwzględniać kalendarz obowiązywania zakazu rolniczego wykorzystania niezgodny z wymogami wspomnianej dyrektywy;

—

składowanie na polu gęstego obornika słomiastego jest dozwolone przez okres dziesięciu miesięcy;

—

uregulowania te nie zapewniają, że rolnicy i organy kontrolne są w stanie prawidłowo obliczyć ilość azotu, jaka może zostać rolniczo wykorzystana w celu zapewnienia zrównoważonego nawożenia;

—

w odniesieniu do krów mlecznych wielkości uwalniania azotu zostały ustalone na podstawie ilości wydalanego azotu, która nie uwzględnia różnych poziomów produkcji mleka, i w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 30 %;

—

w odniesieniu do pozostałego bydła wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 30 %;

—

w odniesieniu do trzody chlewnej wielkości uwalniania azotu dla odchodów stałych nie zostały ustalone;

—

w odniesieniu do drobiu wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o błędny współczynnik ulatniania wynoszący 60 %;

—

w odniesieniu do owiec wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 30 %;

—

w odniesieniu do kóz wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 30 %;

—

w odniesieniu do koni wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 30 %;

—

w odniesieniu do królików wielkości uwalniania azotu zostały ustalone w oparciu o współczynnik ulatniania wynoszący 60 %;

—

wspomniane uregulowania nie zawierają jasnych, precyzyjnych i obiektywnych kryteriów, zgodnie z wymogami zasady pewności prawa, dotyczących warunków rolniczego wykorzystania w terenie o dużym nachyleniu;

—

dozwolone jest rolnicze wykorzystanie nawozów typu I i III na gruntach przemarzniętych, rolnicze wykorzystanie nawozów typu I na gruntach pokrytych śniegiem, rolnicze wykorzystanie nawozów na gruntach, które są zamarznięte tylko powierzchniowo na skutek cyklicznego zamarzania i rozmarzania w okresie 24 godzin, a także rolnicze wykorzystanie na gruntach przemarzniętych gęstego obornika słomiastego i kompostów z odchodów zwierzęcych.