4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 328/41

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji notyfikowanej jako dokument nr C(2010) 4757 z dnia 13 lipca 2010 r. jako pismo do Irlandii, o którym skarżący został zawiadomiony w dniu 16 lipca 2010 r., w sprawie oddalenia wniosku o zwiększenie zdolności połowowej dla planowanego nowego trawlera do połowów pelagicznych na miejsce MFV Pacelli, i przyjętej w celu zastąpienia decyzji w sprawie rzeczonego wniosku zawartego w decyzji Komisji nr 2003/245 z dnia 4 kwietnia 2003 r. dotyczącej wniosków skierowanych do Komisji w przedmiocie zwiększenia celów WPO IV w związku z poprawą warunków bezpieczeństwa, warunków nawigacji morskiej, warunków sanitarnych, jakości produktów oraz warunków pracy w stosunku do statków o całkowitej długości większej niż dwanaście metrów (Dz.U. L 90, s. 48), której nieważność została stwierdzona, w zakresie w jakim dotyczy skarżącego, wyrokiem Sądu Pierwszej Instancji wydanym w dniu 13 czerwca 2006 r. w sprawach połączonych od T-218/03 do T-240/03 Boyle i in. przeciwko Komisji (Zb.Orz. s. II-1699); oraz

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Po pierwsze skarżący twierdzi, że pozwana działała bez podstawy prawnej. Artykuł 4 ust. 2 decyzji Rady nr 97/413/WE z dnia 26 czerwca 1997 r. w sprawie określenia celów i szczegółowych reguł dotyczących restrukturyzacji sektora rybołówstwa wspólnotowego w okresie od 1 stycznia 1997 r. do 31 grudnia 2001 r. dla uzyskania trwałej równowagi pomiędzy zasobami a ich eksploatacją (Dz.U. L 175, s. 27) nadal stanowi właściwą podstawę prawną zaskarżonej decyzji, a zatem Komisja nie dysponowała podstawą prawną do wydania decyzji w trybie doraźnym.

Po drugie skarżący twierdzi, że Komisja naruszyła istotny wymóg procesowy. Skarżący podnosi, że zaskarżona decyzja, na podstawie decyzji Rady nr 97/413/WE, powinna była być wydana na zgodnie z procedurą komitetów zarządzających oraz że postanawiając przyjąć decyzję trybie doraźnym, Komisja naruszyła istotne wymogi procesowe.

Po trzecie skarżący twierdzi, że dokonując niewłaściwej interpretacji art. 4 ust. 2 decyzji Rady nr 97/413/WE Komisja przekroczyła swoje uprawnienia, w szczególności opierając się na nieistotnych kryteriach i nie biorąc pod uwagę definicji „nakładu połowowego” określonej w decyzji Rady nr 97/413/WE oraz w prawodawstwie wspólnotowym w dziedzinie rybołówstwa mającym zastosowanie w chwili wniosku skarżącego o tonaż bezpieczeństwa w grudniu 2001 r.

Ponadto podnosi się, że zaskarżona decyzja zawiera szereg oczywistych błędów w ocenie wniosku skarżącego o tonaż bezpieczeństwa. W szczególności skarżący twierdzi, że decyzja Komisji w sprawie oddalenia wniosku skarżącego z powodu większej przestrzeni pod głównym pokładem planowanego nowego statku w porównaniu z Pacellim jest oczywiście błędna, jak i założenie, że „nakład połowowy” planowanego nowego statku będzie większy niż Pacellego.

Wreszcie skarżący twierdzi, że Komisja naruszyła prawo do równego traktowania. Podnosi, że oddalenie przez Komisję wniosku z powodu większej przestrzeni pod głównym pokładem jego planowanego nowego statku stanowi rażąco odmienne traktowanie przedstawiające niedopuszczalną dyskryminację wobec niego w porównaniu z całkowicie odmiennym stanowiskiem co do niektórych wniosków o dodatkowy tonaż bezpieczeństwa przyjętych w decyzji Komisji nr 2003/245 oraz co do jednego z wniosków pierwotnie oddalonych w owej decyzji, lecz później przyjętych w decyzji Komisji notyfikowanej jako dokument nr C(2010) 4765 z dnia 13 lipca 2010 r.