EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62010TN0402
Case T-402/10: Action brought on 9 September 2010 — Villeroy & Boch — Belgium v Commission
Sprawa T-402/10: Skarga wniesiona w dniu 9 września 2010 r. — Villeroy & Boch — Belgium przeciwko Komisji
Sprawa T-402/10: Skarga wniesiona w dniu 9 września 2010 r. — Villeroy & Boch — Belgium przeciwko Komisji
Dz.U. C 301 z 6.11.2010, p. 53–54
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
6.11.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 301/53 |
Skarga wniesiona w dniu 9 września 2010 r. — Villeroy & Boch — Belgium przeciwko Komisji
(Sprawa T-402/10)
()
2010/C 301/85
Język postępowania: niderlandzki
Strony
Strona skarżąca: Villeroy & Boch — Belgium (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci O. Brouwer i J. Blockx)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
— |
Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim dotyczy ona Villeroy & Boch Belgium N.V./S.A.; |
— |
posiłkowo, obniżenie grzywny nałożonej na skarżącą; |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności w części decyzji Komisji Europejskiej C(2010) 4185 wersja ostateczna z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie COMP/39092 — Instalacje sanitarne, dotyczącej naruszenia art. 101 ust. 1 TFUE na rynku armatury, kabin prysznicowych i ceramiki sanitarnej.
Podstawą skargi są zarzuty dotyczące:
— |
naruszenia art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG, a także utrwalonego orzecznictwa, poprzez błędne przyjęcie, że popełnione zostało jedno, ciągłe naruszenie; |
— |
naruszenia wynikającego z art. 296 ust. 2 TFUE obowiązku uzasadnienia przez to, że uzasadnienie dotyczące stwierdzenia, iż popełnione zostało jedno, ciągłe naruszenie jest niewystarczające i obarczone błędami; |
— |
naruszenia obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do domniemanego uczestnictwa skarżącej w przypisywanym jej naruszeniu na rynku belgijskim, a także braku dowodów na to, że skarżąca uczestniczyła w rzeczonym naruszeniu na rynku belgijskim; |
— |
naruszenia zasady nulla poena sine lege wynikającej z art. 49 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz zasady proporcjonalności kary do winy wynikającej z art. 49 ust. 3 w związku z art. 48 ust. 1 karty, przez to, że skarżącą i jej spółkę macierzystą obciążono solidarną odpowiedzialnością za zapłatę grzywny, a także naruszenia art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1/2003; |
— |
błędnego obliczenia wysokości grzywny, a mianowicie dokonanego przy uwzględnieniu okoliczności, które nie miały związku z zarzucanym skarżącej naruszeniem; |
— |
naruszenia art. 41 karty poprzez nieuzasadnioną odmowę obniżenia grzywny ze względu na przewlekłość postępowania; |
— |
naruszenia art. 23 ust. 3 rozporządzenia nr 1/2003 poprzez błędne ustalenie wysokości grzywny w stosunku do wagi naruszenia oraz błędne określenie „czynnika odstraszającego”, a także brak proporcjonalności grzywny w sensie absolutnym. |