This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62010TN0110
Case T-110/10: Action brought on 8 March 2010 — Insula v Commission
Sprawa T-110/10: Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2010 r. — Insula przeciwko Komisji
Sprawa T-110/10: Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2010 r. — Insula przeciwko Komisji
Dz.U. C 134 z 22.5.2010, p. 40–40
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
22.5.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 134/40 |
Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2010 r. — Insula przeciwko Komisji
(Sprawa T-110/10)
2010/C 134/68
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Conseil scientifique international pour le développement des îles (Insula) (Paryż, Francja) (przedstawiciele: J.-D. Simonet i P. Marsal, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
— |
uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną; |
— |
stwierdzenie, że żądanie Komisji zmierzające do uzyskania zwrotu kwoty 84 120 EUR nie jest zasadne, a w konsekwencji — nakazanie Komisji wydania noty kredytowej opiewającej na kwotę 84 120 EUR; |
— |
stwierdzenie, że sprawa, której dotyczy niniejsza skarga, powinna zostać połączona do celów procedury pisemnej i ustnej, ze względu na istniejące między nimi powiązanie, ze sprawą T-366/09; |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca w niniejszej skardze opartej na klauzuli arbitrażowej wnosi do Sądu o stwierdzenie, iż nota debetowa z dnia 28 stycznia 2010 r., na mocy której Komisja dochodzi, w następstwie sporządzenia sprawozdania z przeprowadzonego przez OLAF audytu, zwrotu zaliczek wypłaconych skarżącej, jest niezgodna z postanowieniami umowy EL HIERRO (NNE5/2001/950) zawartej w ramach szczegółowego programu badań, rozwoju technologicznego i prezentacji w dziedzinie energetyki, środowiska naturalnego i trwałego rozwoju.
Skarżąca podnosi dwa zarzuty.
W ramach zarzutu pierwszego podważa ona wymagalność wierzytelności dochodzonej przez Komisję w następstwie audytu przeprowadzonego w 2005 r.
W ramach zarzutu drugiego podnosi ona, że Komisja wydając nową notę debetową narusza swe zobowiązania umowne, które nie pozwalają jej, sześć lat po dokonaniu ostatniej płatności na rzecz Insuli i z uwagi na brak zawiadomienia przez nią w terminie przewidzianym w umowie, żądać przedstawienia dodatkowych dowodów.