Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document 62010CN0387

Sprawa C-387/10: Skarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2010 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Austrii

Dz.U. C 328 z 4.12.2010, p. 12–12 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 328/12

Skarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2010 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Austrii

(Sprawa C-387/10)

()

2010/C 328/20

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal i W. Mölls, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Austrii

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że przyjmując i utrzymując w mocy przepisy, zgodnie z którymi jedynie instytucje kredytowe lub powiernicze będące rezydentami mogą być przedstawicielami podatkowymi funduszy inwestycyjnych lub funduszy nieruchomości, Republika Austrii uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 49 WE i 36 TUE;

—

obciążenie Republiki Austrii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja uważa, że przepisy, zgodnie z którymi jedynie instytucje kredytowe lub powiernicze będące rezydentami mogą być przedstawicielami podatkowymi funduszy inwestycyjnych lub funduszy nieruchomości, ustanawiają wymóg posiadania siedziby stanowiący utrudnienie swobody świadczenia usług.

Wbrew temu, co podnosi Republika Austrii, sporne przepisy nie mogą poprawić jakości przedstawicielstwa podatkowego, ani chronić interesów inwestorów i administracji podatkowej w zakresie prawidłowego wykonania zobowiązań podatkowych. Brak jest zatem możliwości uzasadnienia spornego ograniczenia swobody świadczenia usług.

Top