31.7.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 209/26

—

uchylenie wyroku Sądu z dnia 4 marca 2010 r. w zakresie w jakim Sąd nie stwierdził nieważności zaskarżonego rozporządzenia oraz obciążył wnoszących odwołanie kosztami postępowania przed Sądem;

—

wydanie ostatecznego orzeczenia i stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia w całości;

—

obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania odwoławczego i kosztami postępowania przed Sądem.

uznając, że art. 2 ust. 7 i art. 9 ust. 5 antydumpingowego rozporządzenia podstawowego (1) nie zobowiązują instytucji do rozważenia wniosku o przyznanie status przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej (zwanego dalej „MET”) i indywidualnego traktowania (zwanego dalej „IT”), w sytuacji gdy stosują one metodą kontroli wyrywkowej;

nie uznając, że instytucje naruszyły art. 2 ust. 7 lit. c) antydumpingowego rozporządzenia podstawowego nie rozważając wniosków o MET/IT złożonych przez chińskich producentów i eksporterów objętych próbą w terminie trzech miesięcy od rozpoczęcia dochodzenia;

nie uznając, że instytucje naruszyły art. 2 ust. 7 lit. c) antydumpingowego rozporządzenia podstawowego nie informując chińskich producentów i eksporterów nie objętych próbą w kwestii badania ich wniosków o MET/IT w terminie trzech miesięcy od rozpoczęcia dochodzenia;

nie uznając, że instytucje nie wykazały współpracy w czasie dochodzenia i że w związku z tym w odniesieniu do przemysłu wspólnotowego nie zostały spełnione wymogi ustanowione w art. 4 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 4 antydumpingowego rozporządzenia podstawowego, co spowodowało błędną ocenę szkody i związku przyczynowego w rozumieniu art. 3 antydumpingowego rozporządzenia podstawowego;

uznając, że art. 6 ust. 1 antydumpingowego rozporządzenia podstawowego nie zakazuje instytucjom gromadzenia informacji dla celów kontroli wyrywkowej przed rozpoczęciem dochodzenia.

uznając, że instytucje nie naruszyły art. 6 ust. 9 antydumpingowego rozporządzenia podstawowego wykraczając poza 15 miesięczny termin wyznaczony dla zakończenie dochodzenia antydumpingowego;

oceniając skutki prawne różnych informacji dotyczących wystąpienia szkody w rozumieniu art. 3 antydumpingowego rozporządzenia podstawowego;

nie uznając, że instytucje naruszyły obowiązek starannej i bezstronnej oceny wszystkich istotnych aspektów dochodzenia antydumpingowego;

oceniając skutki prawne niektórych informacji dotyczących obowiązku uzasadnienia spoczywającego na organach przeprowadzających dochodzenie;

nie uznając, że instytucje nie dokonały oceny wpływu na przemysł wspólnotowy innych czynników niż przywóz objęty dochodzeniem, naruszając art. 3 antydumpingowego rozporządzenia podstawowego.