—

dla celów ustalenia okresu do nabycia ostatecznych praw do świadczeń z tytułu objęcia dodatkowym ubezpieczeniem emerytalnym (nabytych zarówno na podstawie składek zapłaconych przez pracownika jak i jego pracodawcę) w danym państwie członkowskim nie uwzględnia się ani stażu pracy u tego samego pracodawcy w innym państwie członkowskim, ani członkostwa w systemie dodatkowych ubezpieczeń emerytalnych w tym państwie członkowskim;

—

przeniesienie pracownika za jego zgodą do innego zakładu tego samego pracodawcy znajdującego się w innym państwie członkowskim jest traktowane tak, jak przewidziane w przepisach emerytalnych dobrowolne zakończenie przez niego zatrudnienia, w którym to przypadku jego uprawnienia do świadczeń z tytułu objęcia dodatkowym świadczeniem emerytalnym ograniczają się do składek zapłaconych przez tego pracownika,

skoro ta sytuacja ma ten negatywny skutek, że pracownik traci uprawnienia do świadczeń z tytułu objęcia dodatkowym świadczeniem emerytalnym w okresie zatrudnienia w tym państwie członkowskim, co nie miałoby miejsca, gdyby był on zatrudniony przez pracodawcę w jednym tylko państwie członkowskim i byłby objęty dodatkowym ubezpieczeniem emerytalnym w ramach tego jednego państwa?