Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62008CN0568

Sprawa C-568/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Assen (Niderlandy) w dniu 22 grudnia 2008 r. — 1. Combinatie Spijker Infrabouw/de Jonge Konstruktie 2. van Spijker Infrabouw BV 3. de Jonge Konstruktie BV przeciwko Provincie Drenthe

Dz.U. C 69 z 21.3.2009, p. 21–22 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

21.3.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 69/21


Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Assen (Niderlandy) w dniu 22 grudnia 2008 r. — 1. Combinatie Spijker Infrabouw/de Jonge Konstruktie 2. van Spijker Infrabouw BV 3. de Jonge Konstruktie BV przeciwko Provincie Drenthe

(Sprawa C-568/08)

(2009/C 69/39)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Rechtbank Assen (Niderlandy)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca:

1.

Combinatie Spijker Infrabouw/de Jonge Konstruktie

2.

van Spijker Infrabouw BV

3.

de Jonge Konstruktie BV

Strona pozwana: Provincie Drenthe

Pytania prejudycjalne

1)

a.

Czy art. 1 ust. 1 i 3 oraz art. 2 ust. 1 i 6 dyrektywy 89/665 EWG (1) należy interpretować w ten sposób, że przepisy te nie są zachowane, jeżeli ochrona prawna, którą w sporach związanych z udzielaniem zamówień publicznych powinien zagwarantować sąd krajowy, jest utrudniana przez to, że w systemie, w którym zarówno sąd administracyjny jak i cywilny mogą być właściwe w przedmiocie tego samego rozstrzygnięcia oraz skutków, mogą zapaść obok siebie przeciwstawne rozstrzygnięcia?

b.

Czy w kontekście tym dopuszczalne jest, aby sąd administracyjny musiał ograniczyć się do oceny i orzekania w przedmiocie decyzji o udzieleniu zamówienia i jeżeli tak, to dlaczego lub pod jakimi warunkami?

c.

Czy w kontekście tym dopuszczalne jest, aby ogólne prawo administracyjne, które reguluje właściwość sądu administracyjnego w ogólności, wyłączało możliwość wniesienia takiej skargi w przypadku decyzji o zawarciu umowy przez instytucję zamawiająca i oferenta i jeżeli tak, to dlaczego lub pod jakimi warunkami?

d.

Czy w kontekście tym odpowiedź na pytanie drugie ma znaczenie?

2)

a.

Czy art. 1 ust. 1 i 3 oraz art. 2 ust. 1 i 6 dyrektywy 89/665/EWG należy interpretować w ten sposób, że przepisy te nie są zachowane, jeżeli na potrzeby uzyskania szybkiego orzeczenia do dyspozycji zainteresowanego istnieje tylko jedno postępowanie, które charakteryzuje się tym, iż zasadniczo zorientowane jest na szybkie wydanie rozstrzygnięcia, nie ma w nim miejsca wymiana pism między przedstawicielami stron, co do zasady przeprowadzane są jedynie dowody pisemne, ustawowe zasady przeprowadzania dowodów nie mają zastosowania?

b.

W przypadku udzielenia na poprzednie pytanie odpowiedzi przeczącej — czy jest tak również wtedy, gdy orzeczenie sądu nie prowadzi do ostatecznego ukształtowania stosunków prawnych i nie stanowi etapu w procesie rozpoznawania sporu, który prowadzi do prawomocnego rozstrzygnięcia tej kwestii?

c.

Czy ma przy tym znaczenie, czy orzeczenie sądu wiąże jedynie strony postępowania, jeżeli istnieją być może jeszcze inne podmioty, na których sytuacje ma ono wpływ?

3)

Czy z dyrektywą 89/665/EWG zgodne jest, jeżeli sąd orzekający w przedmiocie środków tymczasowych („kort geding”) nakaże instytucji zamawiającej wydanie decyzji o udzieleniu zamówienia, która później, w ramach postępowania głównego, zostanie uznana za niezgodną z przepisami europejskiego prawa zamówień publicznych?

4)

a.

Jeżeli na pytanie to udzielona zostanie odpowiedź przecząca — czy odpowiedzialność za to należy przypisać instytucji zamawiającej i jeżeli tak, to w jaki sposób?

b.

Czy jest tak również wtedy, gdy na pytanie powyższe udzielona zostanie odpowiedź twierdząca?

c.

Jeżeli organ miałby być zobowiązany do naprawienia szkody to czy prawo wspólnotowe określa wytyczne, zgodnie z którymi dokonuje się stwierdzenia zaistnienia szkody i jej wymiaru, a jeżeli tak, to jakie one są?

d.

Jeżeli odpowiedzialności za to nie można przypisać instytucji zamawiającej, czy zgodnie z prawem wspólnotowym można wskazać inną osobę, która tę odpowiedzialność ponosi i na jakiej podstawie?

5)

Jeżeli w świetle prawa krajowego lub odpowiedzi udzielonych na powyższe pytania wyegzekwowanie odpowiedzialności okaże się praktycznie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, co powinien zrobić sąd krajowy?


(1)  Dyrektywa Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (Dz.U. L 395, s. 33).


Top