This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62007TN0194
Case T-194/07: Action brought on 4 June 2007 — Czech Republic v Commission
Sprawa T-194/07: Skarga wniesiona w dniu 4 czerwca 2007 r. — Republika Czeska przeciwko Komisji
Sprawa T-194/07: Skarga wniesiona w dniu 4 czerwca 2007 r. — Republika Czeska przeciwko Komisji
Dz.U. C 199 z 25.8.2007, p. 38–39
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
25.8.2007 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 199/38 |
Skarga wniesiona w dniu 4 czerwca 2007 r. — Republika Czeska przeciwko Komisji
(Sprawa T-194/07)
(2007/C 199/74)
Język postępowania: czeski
Strony
Strona skarżąca: Republika Czeska (przedstawiciel: T. Boček, pełnomocnik)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
— |
stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji; |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji nr C(2007) 1294 końcowy z dnia 26 marca 2007 r. w sprawie krajowego planu rozdzielania przydziałów emisji gazów cieplarnianych, notyfikowanego przez Republikę Czeską zgodnie z dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (1). Według zaskarżonej decyzji niektóre aspekty krajowego planu rozdzielania są niezgodne z załącznikiem III do dyrektywy 2003/87/WE.
Skarżąca podnosi, że nie przyjmując zaskarżonej decyzji w terminie przewidzianym w art. 9 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, Komisja naruszyła ten przepis a także zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań
Ponadto skarżąca utrzymuje, że Komisja przekroczyła swoje kompetencje, z naruszeniem art. 9 ust. 3 w związku z art. 9 ust 1 i art. 11 ust 2 dyrektywy 2003/87/WE, ponieważ zastosowała w zaskarżonej decyzji swoją własną metodę ustalania całkowitej ilości przydziałów a na podstawie tej metody ustaliła de facto w sposób wiążący całkowitą ilość przydziałów, do rozdzielenia których Republika Czeska jest uprawniona.
Nawet przy założeniu, że Komisja mogła zastosować swoją własną metodę w celu oceny zgodności krajowego planu rozdzielania z wymogami dyrektywy 2003/87/WE, naruszyła ona art. 9 ust. 3 tej dyrektywy, ponieważ zastosowana metoda nie jest ani przejrzysta, ani obiektywna, a także ponieważ ustalona ilość przydziałów emisji nie odpowiada kryteriom ustalonym w załączniku III do dyrektywy 2003/87/WE.
Skarżąca twierdzi w końcu, że nie uzasadniając w sposób wystarczający zaskarżonej decyzji, Komisja naruszyła również art. 9 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE.
(1) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275, str. 32).