KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 1.12.2021

COM(2021) 759 final

2021/0394(COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej

{SEC(2021) 580 final} - {SWD(2021) 392 final} - {SWD(2021) 393 final}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•    Przyczyny i cele wniosku

·zapewnienie dostępności i wykorzystania elektronicznych środków komunikacji w sprawach o charakterze transgranicznym między organami sądowymi a innymi właściwymi organami państw członkowskich, w tym odpowiednimi agencjami WSiSW i organami UE, jeżeli taka komunikacja jest przewidziana w unijnych instrumentach prawnych dotyczących współpracy sądowej;

·umożliwienie korzystania ze środków komunikacji elektronicznej w sprawach o charakterze transgranicznym między osobami fizycznymi i prawnymi, a także sądami i właściwymi organami, z wyjątkiem spraw objętych rozporządzeniami dotyczącymi doręczania dokumentów 3 ;

·ułatwienie udziału stron postępowań cywilnych i karnych o charakterze transgranicznym w przesłuchaniach za pośrednictwem wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji w celach innych niż przeprowadzanie dowodu w sprawach cywilnych i handlowych 4 ;

·zapewnienie, aby dokumentów nie odrzucano ani nie pozbawiano skutku prawnego wyłącznie ze względu na ich elektroniczną formę (bez ingerowania w uprawnienia sądów do decydowania o ich ważności, dopuszczalności oraz wartości dowodowej zgodnie z prawem krajowym);

·zapewnienie ważności i akceptowania podpisów i pieczęci elektronicznych w kontekście komunikacji elektronicznej w transgranicznej współpracy sądowej i dostępie do wymiaru sprawiedliwości.

•    Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

•    Spójność z innymi politykami Unii

·zbadanie możliwości modernizacji kluczowych przepisów instrumentów dotyczących spraw cywilnych i handlowych zgodnie z zasadą „domyślnej cyfrowości”; oraz

·rozważenie, na jakie instrumenty współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych można by rozszerzyć
system cyfrowej wymiany elektronicznego materiału dowodowego (eEDES) 12 .

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•    Podstawa prawna

Wykorzystanie kanałów cyfrowych do komunikacji w zakresie transgranicznych postępowań sądowych ułatwiłoby współpracę sądową w sprawach cywilnych, handlowych i karnych. W związku z tym podstawę prawną tej inicjatywy stanowią art. 81 ust. 1 i art. 82 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) 19 .

Wykorzystanie kanałów cyfrowych do komunikacji ułatwiłoby współpracę sądową oraz skuteczny dostęp do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych zgodnie z art. 81 ust. 2 TFUE. Art. 82 ust. 1 TFUE stanowi podstawę prawną dla unijnych działań w zakresie ułatwienia współpracy między organami sądowymi lub innymi właściwymi organami w państwach członkowskich w postępowaniach karnych oraz wykonywaniu orzeczeń.

•    Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

•    Proporcjonalność

•    Wybór instrumentu

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•    Konsultacje z zainteresowanymi stronami

•    Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

•    Ocena skutków 22

W ocenie skutków wskazano jeden wariant nielegislacyjny oraz jeden wariant legislacyjny z trzema podwariantami strategicznymi. Istniały dodatkowe warianty, które odrzucono na wczesnym etapie prac. Odrzucono pomysł przeprowadzenia kampanii promocyjnej dotyczącej wykorzystania narzędzi cyfrowych i systemu e-CODEX do celów komunikacji w transgranicznych postępowaniach sądowych, ponieważ uznano, że taka kampania nie stanowiłaby rzeczywistej alternatywy dla działań regulacyjnych i w każdym przypadku mogłaby zostać przeprowadzona w ramach scenariusza podstawowego. Wariantu dotyczącego elektronicznej wymiany informacji i danych przy pomocy scentralizowanego systemu unijnego nie uznano za stosowny, ponieważ jego uzasadnienie było trudne z perspektywy proporcjonalności i pomocniczości. Ponadto wszystkie informacje, dane i dokumenty byłyby przechowywane w infrastrukturze Komisji lub infrastrukturze podmiotu zarządzającego systemem (np. eu-LISA), a te nie byłyby stroną w transgranicznych wymianach danych. Scentralizowany system stanowiłby również pojedynczy punkt awarii, ponieważ wszystkie dane byłyby przechowywane w jednym miejscu w przeciwieństwie do systemu zdecentralizowanego, w którym dane przechowywane są oddzielnie przez każde państwo członkowskie.

Wariant nielegislacyjny wiązałby się z działaniami mającymi na celu zachęcenie państw członkowskich do korzystania z systemu e‑CODEX do celów cyfrowej komunikacji transgranicznej i cyfrowego dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Zalecenie Komisji mogłoby zachęcić państwa członkowskie do przyjęcia zharmonizowanego podejścia do korzystania z komunikacji elektronicznej, w tym wideokonferencji, dokumentów elektronicznych oraz podpisów i pieczęci elektronicznych. Biorąc pod uwagę dobrowolny charakter tego podejścia, państwa członkowskie miałyby swobodę opracowania własnych narzędzi cyfrowych. Takie działanie byłoby możliwe do wykonania z punktu widzenia technicznego i operacyjnego. Opłacalność zależałaby od podejścia poszczególnych państw członkowskich do cyfryzacji oraz od ich potrzeb i zasobów. Jeżeli chodzi o zakres, w jakim wariant ten spełniałby cele wniosku, zalecenie nie gwarantowałoby jednak faktycznego wdrożenia narzędzi cyfrowych dla celów komunikacji, interoperacyjności kanału cyfrowego, akceptowania dokumentów elektronicznych lub wspólnych norm regulujących korzystanie z usług zaufania i ich uznawanie.

W ramach wariantu legislacyjnego zostałyby przyjęte środki ustawodawcze (rozporządzenie i dyrektywa). Rozporządzenie będzie zawierać przepisy ustanawiające bezpieczny kanał elektroniczny oparty na systemie e-CODEX (wskazany jako najodpowiedniejsze rozwiązanie techniczne w ocenie skutków wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia w sprawie e-CODEX). Kanał ten, będący zdecentralizowanym systemem informatycznym, będzie wykorzystywany do komunikacji oraz wymiany informacji, danych i dokumentów między sądami i właściwymi organami oraz w stosownych przypadkach do takiej wymiany z agencjami WSiSW i innymi organami unijnymi. Wprowadzone zostaną przepisy w celu wspierania komunikacji między osobami fizycznymi i prawnymi oraz sądami i właściwymi organami państw członkowskich, w tym zasady dotyczące korzystania z wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji. Określone zostaną obowiązki administratorów danych i podmiotów przetwarzających dane. Wariant ten jest oparty na założeniu, że systemy informatyczne przeznaczone do wymiany europejskich nakazów dochodzeniowych oraz doręczania dokumentów/przeprowadzania dowodu, jako systemy opracowane przez Komisję, obejmą całą transgraniczną komunikację sądową uregulowaną unijnymi instrumentami dotyczącymi współpracy sądowej. Państwa członkowskie będą mogły przyłączyć swoje krajowe systemy informatyczne do zdecentralizowanej sieci lub korzystać z oprogramowania opracowanego przez Komisję i udostępnionego bezpłatnie. Pozwoli to na bezpośrednią komunikację między sądami lub właściwymi organami biorącymi udział w dochodzeniach na podstawie unijnych instrumentów dotyczących transgranicznej współpracy sądowej w sprawach cywilnych, handlowych lub karnych. W ramach wariantu legislacyjnego wzięto pod uwagę trzy podwarianty, a mianowicie: a) obowiązkowe lub dobrowolne wykorzystanie kanału cyfrowego; b) obowiązkowe lub dobrowolne akceptowanie komunikacji elektronicznej w przypadku osób fizycznych lub prawnych; oraz c) regulacyjne lub nieregulacyjne podejście do korzystania z usług zaufania i ich uznawania. Dyrektywa zmieni obowiązujące decyzje ramowe i dyrektywy w celu dostosowania ich do przepisów rozporządzenia.

Po porównaniu wariantów strategicznych i podwariantów oraz poddaniu ich ocenie w odniesieniu do celów wniosku wybrano wariant legislacyjny. Wariant ten przewiduje obowiązkowe wykorzystanie komunikacji cyfrowej (z zastrzeżeniem uzasadnionych wyjątków) dla celów komunikacji między sądami i właściwymi organami (oraz między nimi i unijnymi agencjami i organami WSiSW). Będzie się on również wiązał z nałożeniem na sądy i właściwe organy obowiązku akceptowania komunikacji elektronicznej ze strony osób fizycznych i prawnych, a także zapewni podstawę prawną dla korzystania z wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji w przesłuchaniach w sprawach o charakterze transgranicznym oraz dla korzystania z usług zaufania i ich uznawania.

O ile sądy i właściwe organy będą zobowiązane do akceptowania komunikacji elektronicznej ze strony osób fizycznych i prawnych, korzystanie z kanału cyfrowego przez osoby fizyczne i prawne będzie miało charakter dobrowolny. Będą one również mogły korzystać z tradycyjnych środków komunikacji, w tym w formie papierowej.

Można oczekiwać, że korzystanie z kanału cyfrowego wywrze pozytywny wpływ na środowisko, ponieważ ograniczy stosowanie papieru i korzystanie z usług pocztowych. Wpływ na środowisko związany jest głównie z przyjęciem elektronicznych środków komunikacji i prawdopodobieństwem większego korzystania z wideokonferencji oraz komunikacji na odległość zamiast prowadzenia przesłuchań osobistych. Mimo że można założyć, iż wyprodukowanie i obsługa sprzętu pochłonie energię, ogólny wpływ na środowisko będzie pozytywny.

W kontekście wpływu na gospodarkę obowiązek ustanowienia kanału cyfrowego wymagałby dokonania nowych inwestycji ze strony państw członkowskich, aby stworzyć infrastrukturę konieczną do interakcji z systemem e‑CODEX. Skala takiej inwestycji zależałaby od ich obecnego stopnia cyfryzacji, poziomu zaangażowania w projekt dotyczący e-CODEX, kompatybilności z obecnymi rozwiązaniami oraz zakresu stosowania przekazów elektronicznych w ramach prawa krajowego. W perspektywie długoterminowej cyfryzacja wymiaru sprawiedliwości znacząco ograniczyłaby jednak koszty ponoszone przez krajowe systemy wymiaru sprawiedliwości w postępowaniach transgranicznych. Miałaby również pozytywny wpływ na proces cyfryzacji na poziomie krajowym.

Wprowadzenie cyfrowych środków mających na celu poprawę dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym będzie miało wpływ na osoby fizyczne i przedsiębiorstwa, w tym MŚP. Możliwość występowania z roszczeniami oraz cyfrowego komunikowania się z sądami i właściwymi organami, a także możliwość uczestniczenia w przesłuchaniach za pośrednictwem wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji ułatwi dostęp do wymiaru sprawiedliwości w postępowaniach transgranicznych. Wynika to z faktu, że osoby fizyczne będą mieć większe możliwości w zakresie występowania przed sądami i uczestniczenia w przesłuchaniach odbywających się w innym państwie członkowskim. Przedsiębiorstwa, w tym MŚP, odniosą również korzyści w związku z lepszym dostępem do wymiaru sprawiedliwości i skuteczniejszą ochroną ich praw, co – jak się oczekuje – będzie miało pozytywny wpływ na handel transgraniczny i spowoduje jego pobudzenie.

Niższe koszty związane z postępowaniami będą miały pośredni wpływ dzięki poprawie konkurencyjności przedsiębiorstw, w tym MŚP. Szacuje się, że średnie roczne oszczędności na poziomie UE wyniosą 23 372 900 EUR w przypadku kosztów przesyłek pocztowych oraz 2 216 160 EUR w przypadku kosztów papieru, co daje całkowitą kwotę 25 589 060 EUR. Osoby fizyczne i prawne zaoszczędzą 4 098 600 EUR na kosztach przesyłek pocztowych i 388 800 EUR na kosztach papieru.

Skrócenie czasu potrzebnego na komunikację sprawi, że osoby fizyczne i prawne zyskają 2 700 000 dni rocznie, jeśli chodzi o średni czas potrzebny na realizację przesyłek pocztowych na poziomie UE. Średni czas na realizację przesyłek pocztowych zostanie ograniczony do zera, co spowoduje ogólne roczne ograniczenie czasu trwania postępowań o 15 389 999 dni. Osoby fizyczne i prawne oraz MŚP nie ponosiłyby żadnych dodatkowych kosztów w związku z korzystaniem z cyfrowego kanału komunikacji w danej procedurze prawnej. Potrzebowałyby jedynie komputera i połączenia z internetem. Cyfryzacja komunikacji między sądami i właściwymi organami zmniejszy obciążenie administracyjne. Z oceny skutków wynika, że starania związane z rozpatrywaniem wniosków na poziomie sądu/właściwego organu pozwolą zyskać 874 osobolata.

•    Sprawność regulacyjna i uproszczenie

•    Prawa podstawowe

We wniosku ustanowiony zostanie zdecentralizowany system informatyczny przeznaczony do wymiany informacji między sądami i właściwymi organami oraz między tymi podmiotami a osobami fizycznymi lub prawnymi. Zdecentralizowany charakter systemu oznacza, że podmioty, którym powierzono zarządzanie operacyjne elementami systemu, nie będą przechowywały ani przetwarzały danych. W zależności od tego, czy punkt dostępu do systemu jest obsługiwany przez instytucję, organ lub agencję Unii, czy też na szczeblu krajowym, oraz w zależności od tego, które organy krajowe przetwarzają dane osobowe i do jakich celów, zastosowanie będzie miało albo rozporządzenie (UE) 2018/1725 24 , albo ogólne rozporządzenie o ochronie danych 25 bądź dyrektywa (UE) 2016/680 26 .4.WPŁYW NA BUDŻET

Koszty, jakie poniosą państwa członkowskie, będą raczej ograniczone: łącznie 8 100 000 EUR rocznie, tj. 300 000 EUR rocznie na państwo członkowskie. W pierwszych dwóch latach koszt instalacji będzie wynosił 100 000 EUR rocznie na państwo członkowskie. Kwota ta obejmuje koszty sprzętu i zasobów ludzkich potrzebnych do jego skonfigurowania. Pozostałe 200 000 EUR jest potrzebne na zapewnienie wsparcia dla rosnącej liczby użytkowników. Od trzeciego roku nie będą występowały koszty sprzętu ani instalacji, a jedynie koszty związane ze wsparciem użytkowników i utrzymaniem systemu. Szacuje się, że koszty te wyniosą 300 000 EUR rocznie. System e-CODEX jest rozwiązaniem typu open source, z którego można korzystać bezpłatnie. Chociaż oczekuje się, że państwa członkowskie pokryją te koszty z budżetów krajowych, mogą one jednak ubiegać się o wsparcie finansowe UE w ramach odpowiednich programów dofinansowania, takich jak program „Sprawiedliwość” i instrumenty polityki spójności. Należy także podkreślić, że niektóre państwa członkowskie obsługują już pilotażową wersję systemu e-CODEX, którą mogą ponownie wykorzystać i rozbudować na potrzeby nowo określonych celów.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•    Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Do celów niniejszego rozporządzenia zdecentralizowany system informatyczny będzie dalej rozwijany poprzez akty wykonawcze przyjmowane przez Komisję. W aktach wykonawczych określone zostaną:

·specyfikacje techniczne określające metody komunikacji elektronicznej na potrzeby zdecentralizowanego systemu informatycznego;

·specyfikacje techniczne protokołów komunikacyjnych;

·cele w zakresie bezpieczeństwa informacji oraz odpowiednie środki techniczne zapewniające minimalne normy bezpieczeństwa informacji i wysoki poziom bezpieczeństwa cyberprzestrzeni w odniesieniu do przetwarzania i przesyłania informacji w ramach zdecentralizowanego systemu informatycznego;

·minimalne cele związane z dostępnością i ewentualne związane z tym wymogi techniczne dotyczące usług zapewnianych przez zdecentralizowany system informatyczny.

Europejski elektroniczny punkt dostępu zostanie ustanowiony w ramach europejskiego portalu „e-Sprawiedliwość” poprzez modyfikację opracowanego już rozwiązania e-CODEX przeznaczonego do wnoszenia drobnych roszczeń.

Co pięć lat przeprowadzana będzie pełna ocena w celu przeanalizowania skutków i kwestii kontekstowych. W przypadkach, w których będzie stosowana komunikacja elektroniczna, monitorowanie będzie ułatwione dzięki automatycznemu gromadzeniu danych i wykorzystywaniu funkcji sprawozdawczych zdecentralizowanego systemu informatycznego. W przypadku danych, które nie będą gromadzone automatycznie, ustanowiona zostanie próba podlegająca monitorowaniu obejmująca co najmniej jeden sąd lub właściwy organ wyznaczony przez każde państwo członkowskie.•    Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

2021/0394 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 81 ust. 2 lit. e) i f) i art. 82 ust. 1 lit. d),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)W swoim komunikacie z dnia 2 grudnia 2020 r. w sprawie cyfryzacji wymiaru sprawiedliwości w UE 29 Komisja wskazała potrzebę modernizacji ram legislacyjnych unijnych postępowań transgranicznych w sprawach cywilnych, handlowych i karnych zgodnie z zasadą „domyślnej cyfrowości”, przy jednoczesnym zapewnieniu zastosowania wszystkich koniecznych zabezpieczeń celu uniknięcia wykluczenia społecznego.

(2)Ułatwianie osobom fizycznym i prawnym dostępu do wymiaru sprawiedliwości oraz ułatwianie współpracy sądowej między państwami członkowskimi należą do najważniejszych celów przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości zapisanych w części trzeciej tytuł V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(3)W celu wzmocnienia współpracy sądowej i zwiększenia dostępu do wymiaru sprawiedliwości akty prawne Unii regulujące komunikację między właściwymi organami, w tym agencjami i organami Unii, a także między właściwymi organami a osobami fizycznymi i prawnymi należy uzupełnić o warunki prowadzenia tej komunikacji za pośrednictwem środków cyfrowych.

(4)Niniejsze rozporządzenie ma na celu zwiększenie skuteczności i szybkości postępowań sądowych oraz ułatwienie dostępu do wymiaru sprawiedliwości poprzez cyfryzację istniejących kanałów komunikacji, co powinno spowodować oszczędności w zakresie kosztów i czasu, zmniejszenie obciążenia administracyjnego oraz zwiększenie odporności wszystkich organów zaangażowanych w transgraniczną współpracę sądową na działanie siły wyższej. Korzystanie przez właściwe organy z cyfrowych kanałów komunikacji powinno prowadzić do ograniczenia opóźnień w zakresie przetwarzania spraw, co powinno przynieść korzyści osobom fizycznym i prawnym. Jest to również szczególnie istotne w obszarze transgranicznych postępowań karnych w kontekście walki Unii z przestępczością. W tym względzie wysoki poziom bezpieczeństwa, jaki mogą zapewnić cyfrowe kanały komunikacji, stanowi krok naprzód, również w odniesieniu do zabezpieczenia praw osób zainteresowanych oraz ochrony ich prywatności i danych osobowych.

(5)Istotne jest utworzenie odpowiednich kanałów w celu zapewnienia możliwości skutecznej cyfrowej współpracy systemów wymiaru sprawiedliwości. Kluczowe znaczenie ma zatem ustanowienie na szczeblu unijnym instrumentu technologii informacyjnej, który umożliwia szybką, bezpośrednią, interoperacyjną, niezawodną i bezpieczną transgraniczną elektroniczną wymianę danych dotyczących konkretnych spraw między właściwymi organami.

(6)Istnieją narzędzia opracowane na potrzeby cyfrowej wymiany danych dotyczących konkretnych spraw, niewymagające zastępowania istniejących systemów informatycznych, które już ustanowiono w państwach członkowskich, ani wprowadzania w takich systemach kosztownych zmian. Głównym opracowanym dotychczas narzędziem tego rodzaju jest system elektronicznej wymiany informacji z dziedziny e-sprawiedliwości (e-CODEX).

(7)Ustanowienie kanałów cyfrowych na potrzeby komunikacji transgranicznej powinno bezpośrednio przyczynić się do poprawy dostępu do wymiaru sprawiedliwości poprzez umożliwienie osobom fizycznym i prawnym dochodzenia ochrony ich praw i roszczeń, wszczynania postępowań, wymiany danych dotyczących spraw w formie cyfrowej z organami sądowymi lub innymi właściwymi organami w ramach postępowań objętych zakresem prawa Unii w obszarze spraw cywilnych i handlowych.

(8)Niniejsze rozporządzenie powinno obejmować cyfryzację komunikacji pisemnej w sprawach mających skutki transgraniczne wchodzących w zakres stosowania unijnych aktów prawnych w obszarze spraw cywilnych, handlowych i karnych. Akty te powinny być wymienione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia. Niniejsze rozporządzenie powinno również obejmować komunikację pisemną między właściwymi organami a agencjami i organami Unii, takimi jak Eurojust, w przypadkach przewidzianych w aktach prawnych wymienionych w załączniku II. Jednocześnie kwestię tego, czy daną sprawę należy uznać za sprawę mającą skutki transgraniczne, należy ustalić na podstawie aktów prawnych wymienionych w załącznikach I i II do niniejszego rozporządzenia. Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania w przypadkach, w których akty wymienione w załącznikach I i II do niniejszego rozporządzenia wyraźnie stanowią, że procedurę komunikacji między właściwymi organami powinno regulować prawo krajowe.

(9)Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do doręczania dokumentów zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1784 30 i rozporządzeniem (WE) nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady 31 ani do przeprowadzania dowodu na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1783 32 oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 1206/2001 33 , w których to rozporządzeniach przewidziano odrębne przepisy dotyczące cyfryzacji współpracy sądowej.

(10)Aby zapewnić szybką, interoperacyjną, poufną i niezawodną komunikację między państwami członkowskimi na potrzeby transgranicznych postępowań sądowych w sprawach cywilnych, handlowych i karnych, należy korzystać z wszelkich odpowiednich nowoczesnych technologii komunikacyjnych, o ile spełnione są pewne warunki dotyczące integralności i wiarygodności otrzymywanych dokumentów oraz identyfikacji uczestników komunikacji. W związku z tym należy stosować bezpieczny i niezawodny zdecentralizowany system informatyczny. Konieczne jest zatem ustanowienie takiego systemu informatycznego na potrzeby wymiany danych w ramach transgranicznych postępowań sądowych. Zdecentralizowany charakter tego systemu informatycznego umożliwiałby bezpieczną wymianę danych wyłącznie między jednym państwem członkowskim a innym państwem członkowskim, bez udziału w merytorycznej części takiej wymiany jakiejkolwiek instytucji Unii.

(11)Zdecentralizowany system informatyczny powinien obejmować systemy back-end państw członkowskich oraz agencji i organów Unii, a także interoperacyjne punkty dostępu zapewniające ich wzajemne połączenia. Punkty dostępu zdecentralizowanego systemu informatycznego powinny być oparte na systemie e-CODEX.

(12)Do celów niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powinny móc wykorzystywać oprogramowanie opracowane przez Komisję (oprogramowanie wzorcowe) zamiast krajowego systemu informatycznego. Komisja powinna być odpowiedzialna za utworzenie, utrzymanie i rozwój tego oprogramowania wzorcowego, zgodnie z zasadą uwzględniania ochrony danych w fazie projektowania i zasadą domyślnej ochrony danych. Komisja powinna zaprojektować, rozwijać i utrzymywać oprogramowanie wzorcowe zgodnie z wymogami i zasadami dotyczącymi ochrony danych określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 34 i rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 35 , w szczególności z zasadą uwzględniania ochrony danych w fazie projektowania i zasadą domyślnej ochrony danych oraz z zachowaniem wysokiego poziomu cyberbezpieczeństwa. Oprogramowanie wzorcowe powinno również zawierać odpowiednie środki techniczne i zapewniać możliwość stosowania środków organizacyjnych niezbędnych do zapewnienia poziomu bezpieczeństwa i interoperacyjności, który jest odpowiedni do wymiany informacji w kontekście transgranicznych postępowań sądowych.

(13)Aby zapewnić wnioskodawcom szybką, bezpieczną i skuteczną pomoc, komunikacja pisemna między właściwymi organami, takimi jak sądy i organy centralne, ustanowione na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 36 i rozporządzenia Rady (UE) 2019/1111 37 , powinna co do zasady odbywać się za pośrednictwem zdecentralizowanego systemu informatycznego. W wyjątkowych przypadkach można stosować inne środki komunikacji w przypadku stwierdzenia, że są one bardziej odpowiednie na potrzeby zapewnienia elastyczności. Zdecentralizowany system informatyczny należy jednak zawsze uznawać za najbardziej odpowiedni sposób wymiany formularzy między właściwymi organami ustanowionymi na podstawie aktów prawnych wymienionych w załącznikach I i II do niniejszego rozporządzenia.

(14)Przekazanie danych za pośrednictwem zdecentralizowanego systemu informatycznego może być niemożliwe ze względu na zakłócenia działania tego systemu lub w przypadku gdy charakter przekazywanych danych uniemożliwia ich przekazanie za pomocą środków cyfrowych, np. w przypadku przekazywania dowodów rzeczowych/materiałów dowodowych. Jeżeli nie korzysta się ze zdecentralizowanego systemu informatycznego, przesłanie powinno się odbywać z wykorzystaniem najbardziej odpowiednich środków alternatywnych. Takie środki alternatywne powinny obejmować, między innymi, przekazanie w możliwie najszybszy i bezpieczny sposób z wykorzystaniem innych bezpiecznych środków elektronicznych lub drogą pocztową.

(15)Do celów zapewnienia elastyczności współpracy sądowej w niektórych transgranicznych postępowaniach sądowych bardziej odpowiednie mogą być inne środki komunikacji. W szczególności stosowanie innych środków może być właściwe w przypadku bezpośredniej komunikacji między sądami na podstawie rozporządzenia (UE) 2019/1111 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848 38 , a także bezpośredniej komunikacji między właściwymi organami na podstawie aktów prawnych Unii w obszarze spraw karnych. W takich przypadkach można by korzystać z mniej formalnych środków komunikacji takich jak poczta elektroniczna.

(16)W odniesieniu do elementów zdecentralizowanego systemu informatycznego, za które odpowiada Unia, podmiot zarządzający elementami systemu powinien dysponować wystarczającymi zasobami, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie.

(17)Aby ułatwić osobom fizycznym i prawnym dostęp do właściwych organów, w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić punkt dostępu na poziomie Unii (europejski elektroniczny punkt dostępu), stanowiący część zdecentralizowanego systemu informatycznego, za pośrednictwem którego osoby fizyczne i prawne powinny mieć możliwość wnoszenia roszczeń, występowania z wnioskami, wysyłania i otrzymywania istotnych informacji związanych z postępowaniem oraz komunikowania się z właściwymi organami w zakresie spraw objętych niniejszym rozporządzeniem. Europejski elektroniczny punkt dostępu powinien znajdować się na europejskim portalu „e-Sprawiedliwość”, który służy jako punkt kompleksowej obsługi w zakresie informacji i usług sądowych w Unii.

(18)Państwa członkowskie powinny być odpowiedzialne za utworzenie, utrzymanie i rozwój krajowych portali elektronicznych (krajowych portali informatycznych) na potrzeby komunikacji elektronicznej między osobami fizycznymi i prawnymi a odpowiednimi organami, które są właściwe w ramach postępowań prowadzonych na podstawie aktów prawnych wymienionych w załączniku I.

(19)W kontekście komunikacji osób fizycznych i prawnych z właściwymi organami w ramach postępowań w sprawach o charakterze transgranicznym należy wykorzystywać komunikację elektroniczną jako alternatywę dla istniejących środków komunikacji. Niemniej jednak, aby zagwarantować, że dostęp do wymiaru sprawiedliwości za pośrednictwem środków cyfrowych nie przyczyni się do dalszego pogłębiania przepaści cyfrowej, należy pozostawić zainteresowanym osobom swobodę w zakresie wyboru środka komunikacji pomiędzy komunikacją elektroniczną, przewidzianą w niniejszym rozporządzeniu, a innymi środkami komunikacji. Jest to szczególnie ważne w celu uwzględnienia specyficznej sytuacji grup defaworyzowanych i osób w trudnym położeniu, takich jak dzieci czy osoby starsze, które mogą nie dysponować odpowiednimi środkami technicznymi lub umiejętnościami cyfrowymi, aby uzyskać dostęp do usług cyfrowych.

(20)Aby zwiększyć zakres transgranicznej komunikacji drogą elektroniczną i przekazywania dokumentów za pośrednictwem zdecentralizowanego systemu informatycznego, europejskiego elektronicznego punktu dostępu i krajowych portali informatycznych, o ile są one dostępne, dokumentom takim nie powinno się odmawiać skutków prawnych ani nie powinny być one uznawane za niedopuszczalne w postępowaniach wyłącznie z tego powodu, że mają postać elektroniczną. Zasada ta nie powinna jednak naruszać oceny skutków prawnych takich dokumentów lub dopuszczalności takich dokumentów, które mogą stanowić dowody zgodnie z prawem krajowym. Nie powinna ona także naruszać prawa krajowego w zakresie konwersji dokumentów.

(21)W celu ułatwienia przesłuchań w ramach postępowań w sprawach cywilnych, handlowych i karnych mających skutki transgraniczne w niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć możliwość fakultatywnego korzystania z wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji do celów udziału stron w takich przesłuchaniach. Procedurę dotyczącą stosowania i prowadzenia przesłuchań za pośrednictwem wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji powinno regulować prawo państwa członkowskiego prowadzącego wideokonferencję. Nie należy odmawiać przeprowadzenia przesłuchania za pośrednictwem wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji wyłącznie z powodu nieistnienia przepisów krajowych regulujących korzystanie z technologii zdalnej komunikacji. W takich przypadkach należy odpowiednio stosować najbardziej odpowiednie przepisy prawa krajowego takie jak przepisy dotyczące przeprowadzania dowodów.

(22)Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do korzystania z wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji w postępowaniach cywilnych, handlowych i karnych, jeżeli takie korzystanie jest już przewidziane w aktach prawnych wymienionych w załącznikach I i II.

(23)W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 39 ustanowiono wspólne unijne ramy regulacyjne dotyczące uznawania środków identyfikacji elektronicznej i elektronicznych usług zaufania (podpisów elektronicznych, pieczęci elektronicznych, znaczników czasu, usług doręczeń elektronicznych i uwierzytelniania witryn internetowych), które są uznawane w skali transgranicznej jako mające ten sam status prawny jak ich fizyczne równoważniki. W związku z tym w niniejszym rozporządzeniu należy stosować usługi zaufania eIDAS do celów komunikacji cyfrowej.

(24)W celu ułatwienia uiszczania opłat w sprawach mających skutki transgraniczne, objętych zakresem stosowania unijnych aktów prawnych dotyczących spraw cywilnych i handlowych, powinno być możliwe elektroniczne uiszczanie opłat w środowisku internetowym za pomocą metod płatności szeroko dostępnych w Unii, takich jak karty kredytowe, karty debetowe, cyfrowy portfel i przelewy bankowe.

(25)Aby zapewnić pełne osiągnięcie celów niniejszego rozporządzenia oraz dostosować istniejące unijne akty prawne dotyczące spraw cywilnych, handlowych i karnych do niniejszego rozporządzenia, niezbędne jest wprowadzenie zmian w następujących aktach prawnych: rozporządzeniu (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 40 , rozporządzeniu (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady 41 , rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 655/2014 42 , rozporządzeniu (UE) 2015/848 oraz rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1805 43 . Celem tych zmian jest zapewnienie, aby komunikacja odbywała się zgodnie z przepisami i zasadami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Zmiany do dyrektyw i decyzji ramowych w sprawach cywilnych, handlowych i karnych są wprowadzane dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady .../... [dyrektywa zmieniająca] 44 .

(26)Zgodnie z pkt 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 45 Komisja powinna przeprowadzić ewaluację niniejszego rozporządzenia na podstawie informacji zebranych dzięki szczególnym mechanizmom w zakresie monitorowania poszczególnych aktów prawnych, wymienionych w załącznikach I i II do niniejszego rozporządzenia, aby ocenić faktyczne skutki niniejszego rozporządzenia oraz potrzebę podjęcia dalszych działań.

(27)Oprogramowanie wzorcowe opracowane przez Komisję jako system back-end powinno w zaprogramowany sposób zbierać dane niezbędne do celów monitorowania, a dane takie należy przekazywać Komisji. Jeżeli państwa członkowskie postanowią korzystać z krajowych systemów informatycznych zamiast oprogramowania wzorcowego opracowanego przez Komisję, systemy takie mogą być wyposażone w funkcję zaprogramowanego zbierania tych danych i, w takim przypadku dane te należy przekazywać Komisji.

(28)W takich przypadkach, gdy dane nie mogą być zbierane automatycznie, oraz aby zmniejszyć obciążenie administracyjne związane ze zbieraniem danych, każde państwo członkowskie powinno wyznaczyć co najmniej jeden sąd lub właściwy organ w celu ustanowienia próby na potrzeby monitorowania. Wyznaczony w ten sposób sąd lub właściwy organ powinien mieć za zadanie zbieranie i przekazywanie Komisji danych dotyczących prowadzonych przez siebie postępowań, które to dane powinny posłużyć do oszacowania na poziomie danego państwa członkowskiego danych niezbędnych do ewaluacji niniejszego rozporządzenia. Wyznaczony sąd lub właściwy organ powinien być reprezentatywny w odniesieniu do niniejszego rozporządzenia w zakresie, w jakim obejmuje ono instrumenty Unii w sprawach cywilnych, handlowych i karnych. W obszarach, w których za właściwe organy w rozumieniu niniejszego rozporządzenia uznaje się organy inne niż sądy lub prokuratorzy, takie jak notariusze, próba wyznaczona na potrzeby monitorowania powinna być reprezentatywna również w odniesieniu do wykonywania niniejszego rozporządzenia przez te organy.

(29)Stosowanie niniejszego rozporządzenia powinno odbywać się bez uszczerbku dla praw procesowych zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej 46 i w prawie Unii, w tym w dyrektywach dotyczących praw procesowych 47 , a w szczególności prawa do tłumacza ustnego, prawa dostępu do adwokata, prawa dostępu do akt sprawy, prawa do pomocy prawnej oraz prawa do obecności na rozprawie.

(30)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 i dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 48 mają zastosowanie w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych prowadzonego w zdecentralizowanym systemie informatycznym. Aby doprecyzować kwestię odpowiedzialności za przetwarzanie danych osobowych wysyłanych lub otrzymywanych za pośrednictwem zdecentralizowanego systemu informatycznego, w niniejszym rozporządzeniu należy wskazać administratora danych osobowych. Do tego celu należy uznać, że każdy podmiot wysyłający lub otrzymujący dane osobowe odrębnie ustalił cel i sposoby przetwarzania danych osobowych.

(31)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do ustanowienia zdecentralizowanego systemu informatycznego, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 49 .

(32)Ponieważ zharmonizowana cyfryzacja transgranicznej współpracy sądowej nie może być osiągnięta w wystarczający sposób przez państwa członkowskie działające samodzielnie, z takich względów, jak brak gwarancji interoperacyjności systemów informatycznych państw członkowskich oraz agencji i organów Unii, natomiast dzięki skoordynowanemu działaniu Unii możliwe jest jej lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(33)Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(34)[Zgodnie z art. 1, 2 i 4a ust. 1 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje.]

ALBO

[Zgodnie z art. 3 i art. 4a ust. 1 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Irlandia powiadomiła [pismem z dnia … r.] o chęci uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia.]

(35)Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2018/1725 Parlamentu Europejskiego i Rady skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych i wydał on opinię w dniu [...] r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1
Przedmiot i zakres zastosowania

1.W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się ramy prawne w zakresie komunikacji elektronicznej między właściwymi organami w ramach procedur współpracy sądowej w sprawach cywilnych, handlowych i karnych oraz w zakresie komunikacji elektronicznej między osobami fizycznymi lub prawnymi a właściwymi organami w postępowaniach sądowych w sprawach cywilnych, handlowych i karnych.

W rozporządzeniu ustanawia się ponadto przepisy dotyczące:

a)wykorzystywania wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji do celów innych niż przeprowadzanie dowodów na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/1783;

b)korzystania z elektronicznych usług zaufania;

c)skutków prawnych dokumentów elektronicznych;

d)elektronicznego uiszczania opłat.

2.Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do:

a)komunikacji elektronicznej między właściwymi organami w kontekście aktów prawnych wymienionych w załącznikach I i II;

b)komunikacji elektronicznej między osobami fizycznymi lub prawnymi a właściwymi organami oraz elektronicznego uiszczania opłat w sprawach cywilnych i handlowych o charakterze transgranicznym w kontekście aktów prawnych wymienionych w załączniku I; oraz

c)wideokonferencji w postępowaniach objętych zakresem stosowania aktów prawnych wymienionych w załączniku I i II lub w innych sprawach cywilnych i handlowych, w których jedna ze stron znajduje się w innym państwie członkowskim.

Artykuł 2
Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)„właściwe organy” oznaczają sądy, prokuratury, agencje i organy Unii oraz inne organy uczestniczące w procedurach współpracy sądowej zgodnie z przepisami aktów prawnych wymienionych w załączniku I i II;

2)„komunikacja elektroniczna” oznacza cyfrową wymianę informacji przez internet lub za pośrednictwem innej sieci łączności elektronicznej;

3)„dokument elektroniczny” oznacza dokument przekazywany w ramach komunikacji elektronicznej, w tym zeskanowane dokumenty papierowe;

4)„zdecentralizowany system informatyczny” oznacza sieć systemów informatycznych i interoperacyjnych punktów dostępu, za których działanie i za zarządzanie którymi odpowiadają indywidualnie poszczególne państwa członkowskie bądź agencje lub organy Unii, która to sieć umożliwia bezpieczną i niezawodną transgraniczną wymianę informacji;

5)„europejski elektroniczny punkt dostępu” oznacza interoperacyjny punkt dostępu w ramach zdecentralizowanego systemu informatycznego, który to punkt jest dostępny dla osób fizycznych i prawnych w całej Unii;

6) „opłaty” oznaczają opłaty pobierane przez właściwe organy w związku z postępowaniami na podstawie aktów prawnych wymienionych w załączniku I.

ROZDZIAŁ II
KOMUNIKACJA MIĘDZY WŁAŚCIWYMI ORGANAMI

Artykuł 3
Środki komunikacji między właściwymi organami

1.Komunikacja pisemna między właściwymi organami w sprawach objętych zakresem aktów prawnych wymienionych w załączniku I i załączniku II, w tym wymiana formularzy ustanowionych na podstawie tych aktów, odbywa się za pośrednictwem bezpiecznego i niezawodnego zdecentralizowanego systemu informatycznego.

2.W przypadku gdy komunikacja elektroniczna zgodnie z ust. 1 nie jest możliwa ze względu na zakłócenia działania zdecentralizowanego systemu informatycznego, charakter przekazywanych materiałów lub wystąpienie wyjątkowych okoliczności, komunikacja odbywa się z wykorzystaniem najszybszych i najbardziej odpowiednich sposobów alternatywnych, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia bezpiecznej i niezawodnej wymiany informacji.

3.W przypadku gdy korzystanie ze zdecentralizowanego systemu informatycznego nie jest odpowiednie ze względu na szczególne okoliczności związane z danym przekazem, mogą być wykorzystywane wszelkie inne środki komunikacji.

4.Ust. 3 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do wymiany formularzy przewidzianych w instrumentach wymienionych w załącznikach I i II.

ROZDZIAŁ III
KOMUNIKACJA MIĘDZY OSOBAMI FIZYCZNYMI LUB PRAWNYMI A WŁAŚCIWYMI ORGANAMI W SPRAWACH CYWILNYCH I HANDLOWYCH

Artykuł 4
Ustanowienie europejskiego elektronicznego punktu dostępu

1.Na europejskim portalu „e-Sprawiedliwość” ustanawia się europejski elektroniczny punkt dostępu, który będzie wykorzystywany do komunikacji elektronicznej między osobami fizycznymi lub prawnymi a właściwymi organami w sprawach objętych zakresem stosowania aktów prawnych wymienionych w załączniku I.

2.Komisja odpowiada za zarządzanie techniczne europejskim elektronicznym punktem dostępu oraz za jego rozwijanie, utrzymanie, bezpieczeństwo i wspieranie.

3.Europejski elektroniczny punkt dostępu umożliwia osobom fizycznym i prawnym wnoszenie roszczeń, składanie wniosków, wysyłanie i otrzymywanie istotnych informacji związanych z postępowaniem oraz komunikowanie się z właściwymi organami.

Artykuł 5
Środki komunikacji między osobami fizycznymi lub prawnymi a właściwymi organami

1.Komunikacja pisemna między osobami fizycznymi lub prawnymi a właściwymi organami objętymi zakresem aktów prawnych wymienionych w załączniku I może być prowadzona za pomocą następujących środków elektronicznych:

(a)europejski elektroniczny punkt dostępu; lub

(b)krajowe portale informatyczne, jeżeli są dostępne.

2.Właściwe organy komunikują się z osobami fizycznymi lub prawnymi za pośrednictwem europejskiego elektronicznego punktu dostępu, jeżeli dana osoba fizyczna lub prawna udzieliła uprzednio wyraźnej zgody na korzystanie z tego środka komunikacji. 

3.Na podstawie mających zastosowanie przepisów proceduralnych komunikację na podstawie ust. 1 uznaje się za równoważną z komunikacją pisemną.

Artykuł 6
Obowiązek akceptowania komunikacji elektronicznej

Właściwe organy akceptują komunikację elektroniczną na podstawie art. 5 ust. 1 za pośrednictwem europejskiego elektronicznego punktu dostępu lub krajowych portali informatycznych, jeżeli są one dostępne.

ROZDZIAŁ IV
PRZESŁUCHANIA ZA POŚREDNICTWEM WIDEOKONFERENCJI LUB INNYCH TECHNOLOGII ZDALNEJ KOMUNIKACJI

Artykuł 7
Przesłuchania za pośrednictwem wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji w sprawach cywilnych i handlowych

1.Nie naruszając przepisów szczegółowych regulujących korzystanie z wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji w postępowaniach prowadzonych na podstawie aktów prawnych wymienionych w załączniku I oraz na wniosek strony postępowania objętego zakresem tych aktów prawnych lub w innych sprawach cywilnych i handlowych, w których jedna ze stron znajduje się w innym państwie członkowskim, lub na wniosek prawnego lub upoważnionego przedstawiciela tej strony, właściwe organy zezwalają na jej udział w przesłuchaniu za pośrednictwem wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji, pod warunkiem że:

a)taka technologia jest dostępna; oraz

b)drugiej stronie lub stronom postępowania dano możliwość przekazania opinii w kwestii korzystania z wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji.

2.Właściwy organ może odrzucić wniosek o przeprowadzenie przesłuchania za pośrednictwem wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji, jeżeli szczególne okoliczności sprawy nie dają się pogodzić z wykorzystaniem takiej technologii.

3.Właściwe organy mogą z własnej inicjatywy pozwolić na udział stron w przesłuchaniach za pośrednictwem wideokonferencji pod warunkiem, że wszystkim stronom postępowania umożliwiono przekazanie opinii w kwestii korzystania z wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji.

4.Z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozporządzenia procedurę dotyczącą składania wniosków o wykorzystanie wideokonferencji i przeprowadzania jej reguluje prawo krajowe państwa członkowskiego przeprowadzającego wideokonferencję.

5.Wnioski na podstawie ust. 1 mogą być przekazywane za pośrednictwem europejskiego elektronicznego punktu dostępu i przez krajowe portale informatyczne, jeżeli są one dostępne.

Artykuł 8
Przesłuchania za pośrednictwem wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji w postępowaniach karnych

1.W przypadku gdy właściwy organ państwa członkowskiego zwraca się z wnioskiem o przesłuchanie osoby podejrzanej, oskarżonej lub skazanej w postępowaniu prowadzonym na podstawie aktów prawnych wymienionych w załączniku II, właściwy organ zezwala na udział tych osób w przesłuchaniu za pośrednictwem wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji, pod warunkiem że:

a)taka technologia jest dostępna;

b)szczególne okoliczności sprawy uzasadniają wykorzystanie takiej technologii;

c)osoby podejrzane, oskarżone lub skazane wyraziły zgodę na wykorzystanie wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji. Przed wyrażeniem zgody na wykorzystanie wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji osoba podejrzana lub oskarżona ma możliwość zasięgnięcia porady adwokata zgodnie z dyrektywą 2013/48/UE.

2.Ust. 1 nie narusza przepisów regulujących wykorzystywanie wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji, zawartych w aktach prawnych wymienionych w załączniku II.

3.Z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozporządzenia procedurę przeprowadzania wideokonferencji reguluje prawo krajowe państwa członkowskiego, które ją przeprowadza.

4.Zapewnia się poufność komunikacji między osobami podejrzanymi, oskarżonymi lub skazanymi a ich adwokatem przed przesłuchaniem za pośrednictwem wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji i w jego trakcie.

5.Przed przesłuchaniem dziecka za pośrednictwem wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji niezwłocznie informuje się o tym podmioty odpowiedzialności rodzicielskiej zdefiniowane w art. 3 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/800 50 lub inną stosowną osobę dorosłą, o której mowa w art. 5 ust. 2 tej dyrektywy. Przy podejmowaniu decyzji o przesłuchaniu dziecka za pośrednictwem wideokonferencji lub innej technologii zdalnej komunikacji właściwy organ bierze pod uwagę najlepszy interes dziecka.

6.W przypadku gdy prawo krajowe państwa członkowskiego przewiduje rejestrowanie przesłuchań w sprawach krajowych, te same przepisy mają również zastosowanie do przesłuchań w sprawach o charakterze transgranicznym, prowadzonych za pośrednictwem wideokonferencji lub innych technologii zdalnej komunikacji. Państwa członkowskie stosują odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby takie nagrania były zabezpieczone i nie były publicznie rozpowszechniane.

7.W przypadku naruszenia przepisów niniejszego artykułu osoba podejrzana, oskarżona lub skazana ma prawo do skutecznego środka prawnego na podstawie prawa krajowego.

ROZDZIAŁ V
USŁUGI ZAUFANIA, SKUTKI PRAWNE DOKUMENTÓW ELEKTRONICZNYCH ORAZ ELEKTRONICZNE UISZCZANIE OPŁAT

Artykuł 9
Podpisy elektroniczne i pieczęcie elektroniczne

1.Do komunikacji elektronicznej na podstawie niniejszego rozporządzenia stosuje się ogólne ramy prawne dotyczące korzystania z usług zaufania określone w rozporządzeniu (UE) nr 910/2014.

2.W przypadku gdy dokument, przekazywany w ramach komunikacji elektronicznej na podstawie art. 3 niniejszego rozporządzenia, wymaga użycia pieczęci lub podpisu własnoręcznego albo zawiera pieczęć lub podpis własnoręczny, można zamiast nich użyć kwalifikowanych pieczęci elektronicznych lub kwalifikowanych podpisów elektronicznych w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 910/2014.

3.W przypadku gdy dokument, przekazywany w ramach komunikacji elektronicznej na podstawie art. 5 niniejszego rozporządzenia, wymaga użycia pieczęci lub podpisu własnoręcznego albo zawiera pieczęć lub podpis własnoręczny, można zamiast nich użyć zaawansowanych pieczęci elektronicznych, zaawansowanych podpisów elektronicznych, kwalifikowanych pieczęci elektronicznych albo kwalifikowanych podpisów elektronicznych w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 910/2014.

Artykuł 10
Skutki prawne dokumentów elektronicznych

Dokumentów przekazywanych w ramach komunikacji elektronicznej nie pozbawia się skutku prawnego ani dopuszczalności w kontekście transgranicznych postępowań sądowych objętych zakresem stosowania aktów prawnych wymienionych w załącznikach I i II wyłącznie z tego powodu, że dokumenty te mają postać elektroniczną.

Artykuł 11
Elektroniczne uiszczanie opłat

1.Państwa członkowskie zapewniają możliwość elektronicznego uiszczania opłat, w tym z państw członkowskich innych niż państwo, w którym znajduje się właściwy organ.

2.Państwa członkowskie zapewniają środki techniczne umożliwiające uiszczenie opłat, o których mowa w ust. 1, za pośrednictwem europejskiego elektronicznego punktu dostępu.

ROZDZIAŁ VI
PRZEPISY PROCEDURALNE I OCENA

Artykuł 12
Przyjmowanie aktów wykonawczych przez Komisję

1.Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające zdecentralizowany system informatyczny, w których określa:

a)specyfikacje techniczne określające metody komunikacji elektronicznej na potrzeby zdecentralizowanego systemu informatycznego;

b)specyfikacje techniczne protokołów komunikacyjnych;

c)cele w zakresie bezpieczeństwa informacji oraz odpowiednie środki techniczne zapewniające minimalne normy bezpieczeństwa informacji i wysoki poziom bezpieczeństwa cyberprzestrzeni w odniesieniu do przetwarzania i przesyłania informacji w ramach zdecentralizowanego systemu informatycznego;

d)minimalne cele związane z dostępnością i ewentualne związane z tym wymogi techniczne dotyczące usług zapewnianych przez zdecentralizowany system informatyczny.

2.Akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 16.

3.Akty wykonawcze ustanawiające zdecentralizowany system informatyczny w odniesieniu do aktów prawnych wymienionych w załączniku I pkt 3 i 4 oraz w odniesieniu do aktów prawnych wymienionych w załączniku II pkt 2, 6 i 10 przyjmuje się w terminie do dnia [2 lata po wejściu w życie].

4.Akty wykonawcze ustanawiające zdecentralizowany system informatyczny w odniesieniu do aktów prawnych wymienionych w załączniku I pkt 1, 8 i 9 oraz w odniesieniu do aktu prawnego wymienionego w załączniku II pkt 11 przyjmuje się w terminie do dnia [3 lata po wejściu w życie].

5.Akty wykonawcze ustanawiające zdecentralizowany system informatyczny w odniesieniu do aktów prawnych wymienionych w załączniku I pkt 6, 10 i 11 oraz w odniesieniu do aktów prawnych wymienionych w załączniku II pkt 3, 4, 5 i 9 przyjmuje się w terminie do dnia [5 lat po wejściu w życie].

6.Akty wykonawcze ustanawiające zdecentralizowany system informatyczny w odniesieniu do aktów prawnych wymienionych w załączniku I pkt 2, 5, 7 i 12 oraz w odniesieniu do aktów prawnych wymienionych w załączniku II pkt 1, 7 i 8 przyjmuje się w terminie do dnia [6 lat po wejściu w życie].

Artykuł 13
Oprogramowanie wzorcowe

1.Komisja jest odpowiedzialna za utworzenie, utrzymanie i rozwój oprogramowania wzorcowego, które państwa członkowskie mogą wykorzystywać jako system back-end zamiast krajowego systemu informatycznego. Utworzenie, utrzymanie i rozwój oprogramowania wzorcowego finansowane są z budżetu ogólnego Unii.

2.Komisja bezpłatnie zapewnia, utrzymuje i wspiera oprogramowanie wzorcowe.

Artykuł 14
Koszty związane ze zdecentralizowanym systemem informatycznym, europejskim elektronicznym punktem dostępu oraz krajowymi portalami informatycznymi

1.Każde państwo członkowskie ponosi koszty instalacji, obsługi i utrzymania punktów dostępu do zdecentralizowanego systemu informatycznego zlokalizowanych na jego terytorium.

2.Każde państwo członkowskie ponosi koszty utworzenia i dostosowania swoich krajowych systemów informatycznych, tak aby zapewnić ich interoperacyjność z punktami dostępu, oraz ponosi koszty związane z zarządzaniem tymi systemami, ich działaniem i utrzymaniem.

3.Państwa członkowskie nie są pozbawione możliwości ubiegania się o dotacje na wsparcie działań, o których mowa w ust. 1 i 2, w ramach odpowiednich programów finansowych UE.

4.Agencje i organy Unii ponoszą koszty instalacji, obsługi i utrzymania komponentów, z których składa się zdecentralizowany system informatyczny, za który odpowiadają.

5.Agencje i organy Unii ponoszą koszty utworzenia i dostosowania swoich systemów zarządzania sprawami, tak aby zapewnić ich interoperacyjność z punktami dostępu, oraz ponosi koszty związane z zarządzaniem tymi systemami, ich działaniem i utrzymaniem.

6.Komisja ponosi wszystkie koszty związane z europejskim elektronicznym punktem dostępu.

Artykuł 15
Ochrona przekazywanych informacji

1.Właściwy organ jest uznawany za administratora danych w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2016/679, rozporządzenia (UE) 2018/1725 lub dyrektywy (UE) 2016/680 w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych wysyłanych lub otrzymywanych za pośrednictwem zdecentralizowanego systemu informatycznego.

2.Komisja jest uznawana administratora danych w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2018/1725 w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przez europejski elektroniczny punkt dostępu.

3.Właściwe organy zapewniają, aby informacje przekazywane w ramach transgranicznych procedur sądowych innemu właściwemu organowi, uznane za poufne w państwie członkowskim, z którego informacje te są przesyłane, pozostały poufne zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, do którego informacje te są przesyłane.

Artykuł 16
Procedura komitetowa

1.Komisję wspiera komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011 51 .

2.W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego ustępu zastosowanie ma art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 17
Monitorowanie i ocena

1.Co pięć lat od daty rozpoczęcia stosowania art. 25 Komisja dokonuje oceny niniejszego rozporządzenia i przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie uwzględniające informacje dostarczone przez państwa członkowskie i zgromadzone przez Komisję.

2.O ile na podstawie innych aktów prawnych Unii nie obowiązuje równoważna procedura notyfikacyjna, od dnia [...] 2025 r. państwa członkowskie co roku przekazują Komisji informacje mające znaczenie dla oceny funkcjonowania i stosowania niniejszego rozporządzenia na temat:

a)kosztów poniesionych na podstawie art. 14 ust. 2 niniejszego rozporządzenia;

b)długości postępowań sądowych w pierwszej instancji – od chwili otrzymania wniosku przez właściwy organ do daty wydania decyzji – na podstawie aktów prawnych wymienionych w załączniku I pkt 3, 4 i 8 oraz w załączniku II.

3.Każde państwo członkowskie wyznacza co najmniej jeden właściwy organ, który co roku przekazuje Komisji następujące dane:

a)liczbę spraw rozpatrywanych przez ten organ, w przypadku których komunikację przeprowadzano za pośrednictwem środków innych niż zdecentralizowany system informatyczny zgodnie z art. 3 ust. 2;

b)liczbę przesłuchań przeprowadzonych przez ten organ, w przypadku których na potrzeby przesłuchań wykorzystano wideokonferencje lub inne technologie zdalnej komunikacji zgodnie z art. 7 i 8.

4.Oprogramowanie wzorcowe i krajowy system back-end, jeżeli jest wyposażony w taką funkcję, w zaprogramowany sposób zbierają dane, o których mowa w ust. 3 lit. a), i co roku przekazują je Komisji.

Artykuł 18
Informacje przekazywane Komisji

5.Państwa członkowskie przekazują Komisji do dnia [sześć miesięcy po wejściu w życie] następujące informacje w celu ich udostępnienia za pośrednictwem europejskiego portalu „e-Sprawiedliwość”:

a)szczegółowe informacje dotyczące krajowych portali informatycznych, w stosownych przypadkach;

b)opis przepisów i procedur krajowych mających zastosowanie do wideokonferencji;

c)informacje dotyczące opłat należnych w sprawach o charakterze transgranicznym;

d)szczegółowe informacje dotyczące dostępnych metod uiszczania opłat drogą elektroniczną w sprawach o charakterze transgranicznym.

Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji wszelkie zmiany dotyczące tych informacji.

6.Państwa członkowskie mogą powiadomić Komisję, że są w stanie korzystać ze zdecentralizowanego systemu informatycznego wcześniej niż jest to wymagane na podstawie niniejszego rozporządzenia. Komisja udostępnia takie informacje drogą elektroniczną, w szczególności za pośrednictwem europejskiego portalu „e-Sprawiedliwość”.

ROZDZIAŁ VII
ZMIANY AKTÓW PRAWNYCH W OBSZARZE WSPÓŁPRACY SĄDOWEJ W SPRAWACH CYWILNYCH I HANDLOWYCH

Artykuł 19
Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1896/2006 52

W rozporządzeniu (WE) nr 1896/2006 wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 7 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Pozew wnosi się w formie papierowej, za pomocą środka komunikacji elektronicznej przewidzianego w art. 5 rozporządzenia (UE) …/…[niniejszego rozporządzenia] 53* lub za pomocą innego środka komunikacji, w tym komunikacji elektronicznej, akceptowanego przez państwo członkowskie wydania i dostępnego sądowi wydania.”;

2) art. 7 ust. 6 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„6. Pozew musi być podpisany przez powoda lub, w odpowiednich przypadkach, przez jego przedstawiciela. Jeżeli pozew jest składany w formie elektronicznej zgodnie z ust. 5, musi być podpisany zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia (UE) …/…[niniejszego rozporządzenia] 54*. Podpis elektroniczny jest uznawany w państwie członkowskim wydania i nie może podlegać dodatkowym wymogom.”;

3) w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Sprzeciw wnosi się w formie papierowej, za pomocą środka komunikacji elektronicznej przewidzianego w art. 5 rozporządzenia (UE) …/…[niniejszego rozporządzenia] 55* lub za pomocą innego środka komunikacji, w tym komunikacji elektronicznej, akceptowanego przez państwo członkowskie wydania i dostępnego sądowi wydania.”;

b) w ust. 5 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„5. Sprzeciw musi być podpisany przez pozwanego lub, w odpowiednich przypadkach, przez jego przedstawiciela. Jeżeli wniosek jest składany w formie elektronicznej zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu, musi być podpisany zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia (UE) …/…[niniejszego rozporządzenia] 56*. Podpis elektroniczny jest uznawany w państwie członkowskim wydania i nie może podlegać dodatkowym wymogom.”.

Artykuł 20
Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 861/2007 57

W rozporządzeniu (WE) nr 861/2007 wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Powód wszczyna europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń, wypełniając formularz pozwu A zawarty w załączniku I do niniejszego rozporządzenia i składając go we właściwym sądzie lub trybunale bezpośrednio, za pośrednictwem poczty, środków komunikacji elektronicznej przewidzianych w art. 5 rozporządzenia (UE) …/…[niniejszego rozporządzenia] 58* lub innych środków komunikacji, takich jak faks lub poczta elektroniczna, akceptowanych przez państwo członkowskie, w którym wszczyna się postępowanie. Formularz pozwu zawiera opis dowodów uzasadniających powództwo, a w stosownych przypadkach dołącza się do niego wszelkie odpowiednie dokumenty uzupełniające.”;

2) art. 15a ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Państwa członkowskie zapewniają, aby strony mogły uiszczać opłaty sądowe elektronicznie za pomocą metod dokonywania płatności na odległość umożliwiających stronom dokonanie płatności również z innego państwa członkowskiego niż to, w którym znajduje się sąd lub trybunał, zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) …/…[niniejszego rozporządzenia] 59*.

Artykuł 21
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 655/2014 60

W rozporządzeniu (UE) nr 655/2014 wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 8 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Wniosek i załączniki mogą zostać złożone przy użyciu jakiegokolwiek środka łączności, w tym łączności elektronicznej, który jest akceptowany w przepisach proceduralnych państwa członkowskiego, w którym składany jest wniosek, lub przy użyciu środka komunikacji elektronicznej przewidzianego w art. 5 rozporządzenia (UE) …/…[niniejszego rozporządzenia] 61*.”;

2) art. 17 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Wierzyciel zostaje powiadomiony o decyzji dotyczącej wniosku zgodnie z procedurą przewidzianą prawem państwa członkowskiego wydania w odniesieniu do równoważnych nakazów krajowych lub za pomocą środka komunikacji elektronicznej przewidzianego w art. 5 rozporządzenia (UE) …/…[niniejszego rozporządzenia] 62*.”;

3) art. 29 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 29 
Przekazywanie dokumentów

1. W przypadku gdy niniejsze rozporządzenie przewiduje przekazywanie dokumentów zgodnie z niniejszym artykułem, takie przekazanie wykonuje się zgodnie z rozporządzeniem (UE) .../... [niniejszym rozporządzeniem] 63* w odniesieniu do komunikacji między organami lub w każdy właściwy sposób w przypadku gdy komunikacja ma być prowadzona przez wierzycieli, pod warunkiem że treść otrzymanego dokumentu jest prawdziwa i wierna treści przekazywanego dokumentu i że wszystkie informacje w nim zawarte są łatwe do odczytania.

2. Sąd lub organ, które otrzymały dokumenty zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, przesyłają do końca dnia roboczego następującego po dniu otrzymania:

a) potwierdzenie odbioru organowi, który przekazał dokumenty zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 64*; lub

b) potwierdzenie odbioru wierzycielowi lub bankowi, który przekazał dokumenty; w najszybszy możliwy sposób.

Sąd lub organ, które otrzymały dokumenty zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, używają standardowego formularza ustanowionego w drodze aktów wykonawczych przyjętych zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 52 ust. 2.”;

4) w art. 36 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wniosek o środek odwoławczy na podstawie art. 33, 34 lub 35 składa się przy użyciu formularza służącego zwróceniu się o środek odwoławczy ustanowionego w drodze aktów wykonawczych przyjętych zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 52 ust. 2.

Wniosek może zostać złożony w dowolnej chwili:

a) przy użyciu dowolnego środka łączności, w tym środka komunikacji elektronicznej, dopuszczalnego przez przepisy proceduralne państwa członkowskiego, w którym składany jest wniosek;

b) przy użyciu środka komunikacji elektronicznej określonego w art. 5 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 65*.”;

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Z wyjątkiem sytuacji, w których dłużnik złożył wniosek na podstawie art. 34 ust. 1 lit. a) lub na podstawie art. 35 ust. 3, decyzja w sprawie wniosku wydawana jest po tym, jak obie strony miały okazję przedstawić swoje argumenty, także przy użyciu takich odpowiednich środków komunikacji, jakie są dostępne i akceptowane na podstawie prawa krajowego każdego z zaangażowanych państw członkowskich lub na podstawie rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 66*.”.

Artykuł 22
Zmiany w rozporządzeniu (UE) 848/2015 67

W rozporządzeniu (UE) 848/2015 wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 42 ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: „Współpracę, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, prowadzi się zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia]*.”;

2) art. 53 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 53 
Prawo do zgłoszenia wierzytelności

Każdy wierzyciel zagraniczny może zgłosić wierzytelności w postępowaniu upadłościowym za pomocą dowolnego środka łączności dozwolonego prawem państwa wszczęcia postępowania lub za pomocą środka komunikacji elektronicznej określonego w art. 5 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 68*.

Samo zgłoszenie wierzytelności nie wymaga zastępstwa przez adwokata ani przez innego prawnika.”;

3) art. 57 ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Współpracę, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, prowadzi się zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia]*.”.

ROZDZIAŁ VIII

ZMIANY AKTÓW PRAWNYCH W OBSZARZE WSPÓŁPRACY WYMIARÓW SPRAWIEDLIWOŚCI W SPRAWACH KARNYCH

Artykuł 23
Zmiany w rozporządzeniu (UE) 2018/1805 69  

W rozporządzeniu (UE) 2018/1805 wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Nakaz zabezpieczenia przekazywany jest za pośrednictwem zaświadczenia dotyczącego zabezpieczenia. Organ wydający przekazuje zaświadczenie dotyczące zabezpieczenia, o którym mowa w art. 6 niniejszego rozporządzenia, bezpośrednio organowi wykonującemu lub, w stosownych przypadkach, organowi centralnemu, o którym mowa w art. 24 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 70*.”;

2) art. 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Organ wykonujący składa organowi wydającemu sprawozdanie z wykonania nakazu zabezpieczenia i zamieszcza w nim opis zabezpieczonego mienia oraz, gdy informacja ta jest dostępna, podaje jego szacowaną wartość. Sprawozdanie to jest sporządzane zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 71*, bez zbędnej zwłoki po uzyskaniu przez organ wykonujący informacji o wykonaniu nakazu zabezpieczenia.”;

3) art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Każda decyzja o odmowie uznania lub wykonania nakazu zabezpieczenia jest podejmowana niezwłocznie i zgłaszana natychmiast organowi wydającemu zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 72*.”;

4) art. 9 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Organ wykonujący niezwłocznie i zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 73* powiadamia organ wydający o swojej decyzji w sprawie uznania i wykonania nakazu zabezpieczenia.”;

5) art. 10 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Organ wykonujący natychmiast i zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 74* powiadamia organ wydający o odroczeniu wykonania nakazu zabezpieczenia, podając podstawy odroczenia oraz, o ile to możliwe, spodziewany okres odroczenia.

3. Gdy tylko ustaną okoliczności stanowiące podstawę odroczenia, organ wykonujący natychmiast wprowadza środki konieczne w celu wykonania nakazu zabezpieczenia oraz informuje o tym organ wydający zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 75*.”;

6) art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Organ wykonujący może, uwzględniając okoliczności danej sprawy, zwrócić się do organu wydającego z uzasadnionym wnioskiem o ograniczenie okresu, przez jaki mienie ma być zabezpieczone. Taki wniosek, zawierający wszelkie odpowiednie informacje uzupełniające, przekazuje się zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 76*. Rozpatrując taki wniosek, organ wydający uwzględnia wszystkie interesy, w tym interesy organu wykonującego. Organ wydający odpowiada na wniosek jak najszybciej. Jeżeli organ wydający nie zgadza się na takie ograniczenie okresu, powiadamia organ wykonujący o powodach braku zgody. W takim przypadku mienie pozostaje zabezpieczone zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu. Jeżeli organ wydający nie odpowie na wniosek w ciągu sześciu tygodni od jego otrzymania, organ wykonujący przestaje być zobowiązany do wykonania nakazu zabezpieczenia.”;

7) art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Nakaz konfiskaty przekazywany jest za pośrednictwem zaświadczenia dotyczącego konfiskaty. Organ wydający przekazuje zaświadczenie dotyczące konfiskaty, o którym mowa w art. 17, bezpośrednio organowi wykonującemu lub, w stosownych przypadkach, organowi centralnemu, o którym mowa w art. 24 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 77*.”;

8) w art. 16 ust. 3 wyrażenie wprowadzające otrzymuje brzmienie:

„Organ wydający natychmiast informuje organ wykonujący zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 78*, jeżeli: (…)”;

9) art. 18 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Jak najszybciej po zakończeniu wykonywania nakazu konfiskaty organ wykonujący informuje, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejsze rozporządzenie] 79*, organ wydający o wyniku wykonania.”;

10) art. 19 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Każda decyzja o odmowie uznania lub wykonania nakazu konfiskaty jest podejmowana niezwłocznie i zgłaszana natychmiast organowi wydającemu zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejsze rozporządzenie] 80*.”;

11) art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Organ wykonujący niezwłocznie i zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejsze rozporządzenie] 81* powiadamia organ wydający o swojej decyzji w sprawie uznania i wykonania nakazu konfiskaty.”;

12) art. 21 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Organ wykonujący niezwłocznie i zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 82* powiadamia organ wydający o odroczeniu wykonania nakazu konfiskaty, podając podstawy odroczenia oraz, o ile to możliwe, spodziewany okres odroczenia.”;

13) art. 21 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Gdy tylko ustaną okoliczności stanowiące podstawę odroczenia, organ wykonujący niezwłocznie wprowadza środki konieczne w celu wykonania nakazu konfiskaty oraz informuje o tym organ wydający zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 83*.”;

14) art. 27 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Organ wydający natychmiast informuje organ wykonujący, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 84*, o wycofaniu nakazu zabezpieczenia lub nakazu konfiskaty oraz o wszelkich decyzjach lub środkach, z powodu których nakaz zabezpieczenia lub nakaz konfiskaty zostają wycofane.

3. Organ wykonujący kończy wykonanie nakazu zabezpieczenia lub nakazu konfiskaty, w zakresie, w jakim nakaz nie został jeszcze wykonany, jak tylko uzyska od organu wydającego informacje przewidziane w ust. 2 niniejszego artykułu. Organ wykonujący bez zbędnej zwłoki i zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejszego rozporządzenia] 85* przesyła państwu wydającemu potwierdzenie zakończenia wykonania.”;

15) art. 31 ust. 2 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Konsultacje lub przynajmniej ich wynik rejestruje się zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) .../... [niniejsze rozporządzenie] 86*.”.

ROZDZIAŁ IX
PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 24
Przepisy przejściowe

1.Państwa członkowskie rozpoczynają korzystanie ze zdecentralizowanego systemu informatycznego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 i 2, pierwszego dnia miesiąca następującego po okresie dwóch lat od przyjęcia aktu wykonawczego, o którym mowa w art. 12 ust. 3.

Korzystają ze zdecentralizowanego systemu informatycznego do celów postępowań wszczętych od dnia, o którym mowa w akapicie pierwszym.

2.Państwa członkowskie rozpoczynają korzystanie ze zdecentralizowanego systemu informatycznego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 i 2, pierwszego dnia miesiąca następującego po okresie dwóch lat od przyjęcia aktu wykonawczego, o którym mowa w art. 12 ust. 4.

Korzystają ze zdecentralizowanego systemu informatycznego do celów postępowań wszczętych od dnia, o którym mowa w akapicie pierwszym.

3.Państwa członkowskie rozpoczynają korzystanie ze zdecentralizowanego systemu informatycznego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 i 2, pierwszego dnia miesiąca następującego po okresie dwóch lat od przyjęcia aktu wykonawczego, o którym mowa w art. 12 ust. 5.

Korzystają ze zdecentralizowanego systemu informatycznego do celów postępowań wszczętych od dnia, o którym mowa w akapicie pierwszym.

4.Państwa członkowskie rozpoczynają korzystanie ze zdecentralizowanego systemu informatycznego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 i 2, pierwszego dnia miesiąca następującego po okresie dwóch lat od przyjęcia aktu wykonawczego, o którym mowa w art. 12 ust. 6.

Korzystają ze zdecentralizowanego systemu informatycznego do celów postępowań wszczętych od dnia, o którym mowa w akapicie pierwszym.

Artykuł 25
Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od [pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie okresu dwóch lat od dnia wejścia w życie].

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

Treść

1.    STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY    8

1.1.    Tytuł wniosku/inicjatywy    8

1.2.    Obszary polityki, których dotyczy wniosek/inicjatywa    8

1.3.    Wniosek/inicjatywa dotyczy:    8

1.4.    Cel(e)    8

1.4.1.    Cel(e) ogólny(e)    8

1.4.2.    Cel(e) szczegółowy(e)    8

1.4.3.    Oczekiwane wyniki i wpływ    9

1.4.4.    Wskaźniki dotyczące realizacji celów    49

1.5.    Uzasadnienie wniosku/inicjatywy    0

1.5.1.    Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej, w tym szczegółowy terminarz przebiegu realizacji inicjatywy    0

1.5.2.    Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej (może wynikać z różnych czynników, na przykład korzyści koordynacyjnych, pewności prawa, większej efektywności lub komplementarności). Na potrzeby tego punktu „wartość dodaną z tytułu zaangażowania Unii” należy rozumieć jako wartość wynikającą z unijnej interwencji, wykraczającą poza wartość, która zostałaby wytworzona przez same państwa członkowskie    1

1.5.3.    Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań    2

1.5.4.    Spójność z wieloletnimi ramami finansowymi oraz możliwa synergia z innymi właściwymi instrumentami    52

1.5.5.    Ocena różnych dostępnych możliwości finansowania, w tym zakresu przegrupowania środków    53

1.6.    Czas trwania i wpływ finansowy wniosku/inicjatywy    53

1.7.    Planowane tryby zarządzania    53

2.    ŚRODKI ZARZĄDZANIA    55

2.1.    Zasady nadzoru i sprawozdawczości    55

2.2.    System zarządzania i kontroli    55

2.2.1.    Uzasadnienie dla systemu zarządzania, mechanizmów finansowania wykonania, warunków płatności i proponowanej strategii kontroli    55

2.2.2.    Informacje dotyczące zidentyfikowanego ryzyka i systemów kontroli wewnętrznej ustanowionych w celu jego ograniczenia    55

2.2.3.    Oszacowanie i uzasadnienie efektywności kosztowej kontroli (relacja kosztów kontroli do wartości zarządzanych funduszy powiązanych) oraz ocena prawdopodobnego ryzyka błędu (przy płatności i przy zamykaniu)    56

2.3.    Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom    56

3.    SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY    57

3.1.    Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ    57

3.2.    Szacunkowy wpływ finansowy wniosku na środki    58

3.2.1.    Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki operacyjne    58

3.2.2.    Przewidywany produkt finansowany ze środków operacyjnych    62

3.2.3.    Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki administracyjne    63

3.2.4.    Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi    67

3.2.5.    Udział osób trzecich w finansowaniu    

3.3.    Szacunkowy wpływ na dochody    

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY 

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Obszary polityki, których dotyczy wniosek/inicjatywa 

1.3.Wniosek/inicjatywa dotyczy: 

☒ nowego działania 

◻ nowego działania, będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 87  

◻ przedłużenia bieżącego działania 

◻ połączenia lub przekształcenia co najmniej jednego działania pod kątem innego/nowego działania 

1.4.Cel(e)

1.4.1.Cel(e) ogólny(e)

1.4.2.Cel(e) szczegółowy(e)

1.4.3.Oczekiwane wyniki i wpływ

Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.

1.4.4.Wskaźniki dotyczące realizacji celów

Należy wskazać wskaźniki stosowane do monitorowania postępów i osiągnięć.

1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy 

1.5.1.Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej, w tym szczegółowy terminarz przebiegu realizacji inicjatywy

1.5.2.Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej (może wynikać z różnych czynników, na przykład korzyści koordynacyjnych, pewności prawa, większej efektywności lub komplementarności). Na potrzeby tego punktu „wartość dodaną z tytułu zaangażowania Unii” należy rozumieć jako wartość wynikającą z unijnej interwencji, wykraczającą poza wartość, która zostałaby wytworzona przez same państwa członkowskie.

1.5.3.Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

1.5.4.Spójność z wieloletnimi ramami finansowymi oraz możliwa synergia z innymi właściwymi instrumentami

1.5.5.Ocena różnych dostępnych możliwości finansowania, w tym zakresu przegrupowania środków

1.6.Czas trwania i wpływ finansowy wniosku/inicjatywy

◻ Ograniczony czas trwania

–◻    Okres trwania wniosku/inicjatywy: od [DD/MM]RRRR r. do [DD/MM]RRRR r.

–◻    Okres trwania wpływu finansowego: od RRRR r. do RRRR r. w odniesieniu do środków na zobowiązania oraz od RRRR r. do RRRR r. w odniesieniu do środków na płatności.

☒ Nieograniczony czas trwania

–Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu od 2022 r. do 2029 r. 97 ,

–po którym następuje faza operacyjna.

1.7.Planowane tryby zarządzania 98  

☒ Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję

–☒ w ramach jej służb, w tym za pośrednictwem jej pracowników w delegaturach Unii;

–◻    przez agencje wykonawcze;

◻ Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

◻ Zarządzanie pośrednie poprzez przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu:

–◻ państwom trzecim lub organom przez nie wyznaczonym;

–◻ organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (należy wyszczególnić);

–◻ EBI oraz Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu;

–◻ organom, o których mowa w art. 70 i 71 rozporządzenia finansowego;

–◻ organom prawa publicznego;

–◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu, które świadczą usługi użyteczności publicznej, o ile zapewniają one odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego oraz które zapewniają odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻ osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym podstawowym akcie prawnym.

–W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.

Uwagi

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA 

Zasady nadzoru i sprawozdawczości

Określić częstotliwość i warunki

2.1.System zarządzania i kontroli 

2.1.1.Uzasadnienie dla systemu zarządzania, mechanizmów finansowania wykonania, warunków płatności i proponowanej strategii kontroli

2.1.2.Informacje dotyczące zidentyfikowanego ryzyka i systemów kontroli wewnętrznej ustanowionych w celu jego ograniczenia

2.1.3.Oszacowanie i uzasadnienie efektywności kosztowej kontroli (relacja kosztów kontroli do wartości zarządzanych funduszy powiązanych) oraz ocena prawdopodobnego ryzyka błędu (przy płatności i przy zamykaniu) 

2.2.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom 

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony, np. ze strategii zwalczania nadużyć finansowych.

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY 

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ 

·Istniejące linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

·Proponowane nowe linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

3.2.Szacunkowy wpływ finansowy wniosku na środki 

3.2.1.Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki operacyjne 

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

–☒    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Jeżeli wpływ wniosku/inicjatywy nie ogranicza się do jednego działu operacyjnego, należy powtórzyć powyższą część:

Niniejszą część uzupełnia się przy użyciu „danych budżetowych o charakterze administracyjnym”, które należy najpierw wprowadzić do załącznika do oceny skutków finansowych regulacji (załącznika V do zasad wewnętrznych), przesyłanego do DECIDE w celu konsultacji między służbami.

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.2.Przewidywany produkt finansowany ze środków operacyjnych 

Środki na zobowiązania w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.3.Podsumowanie szacunkowego wpływu na środki administracyjne 

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

–☒    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Potrzeby w zakresie środków na zasoby ludzkie i inne wydatki o charakterze administracyjnym zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

3.2.4.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.

–☒    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy

XX oznacza odpowiedni obszar polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie.

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów dyrekcji generalnej już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Opis zadań do wykonania:

3.2.5.Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi 

Wniosek/inicjatywa:

–☒    może zostać w pełni sfinansowany(a) przez przegrupowanie środków w ramach odpowiedniego działu wieloletnich ram finansowych (WRF).

–◻    wymaga zastosowania nieprzydzielonego marginesu środków w ramach odpowiedniego działu WRF lub zastosowania specjalnych instrumentów zdefiniowanych w rozporządzeniu w sprawie WRF.

–◻    wymaga rewizji WRF.

3.2.6.Udział osób trzecich w finansowaniu 

Wniosek/inicjatywa:

–☒    nie przewiduje współfinansowania ze strony osób trzecich

–◻    przewiduje współfinansowanie ze strony osób trzecich szacowane zgodnie z poniższymi szacunkami:

środki w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.3.Szacunkowy wpływ na dochody 

–☒    Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody

–◻    Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:

◻    wpływ na zasoby własne

◻    wpływ na dochody inne

Wskazać, czy dochody są przypisane do linii budżetowej po stronie wydatków ◻    

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

W przypadku wpływu na dochody przeznaczone na określony cel należy wskazać linie budżetowe po stronie wydatków, które ten wpływ obejmie.

Pozostałe uwagi (np. metoda/wzór użyte do obliczenia wpływu na dochody albo inne informacje).

(1)    Karta praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz.U. C 326 z 26.10.2012, s. 391).

(2)    COM(2021) 700 final.

(3)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1784 z dnia 25 listopada 2020 r. dotyczące doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych („doręczanie dokumentów”) (wersja przekształcona) (Dz.U. L 405 z 2.12.2020, s. 40) oraz rozporządzenie nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. dotyczące doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych („doręczanie dokumentów”) (Dz.U. L 324 z 10.12.2007, s. 79).

(4)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1783 z dnia 25 listopada 2020 r. w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych (przeprowadzanie dowodów) (wersja przekształcona) (Dz.U. L 405 z 2.12.2020, s. 1).    

(5)    COM/2020/710 final.

(6)    W kontekście niniejszego wniosku dotyczącego rozporządzenia zasadę „domyślnej cyfrowości” należy rozumieć jako sposób na poprawę skuteczności i odporności komunikacji oraz zmniejszenie kosztów i obciążenia administracyjnego poprzez uczynienie kanału cyfrowego preferowanym kanałem komunikacji.

(7)    COM/2020/690 final.

(8)    COM/2020/712 final.

(9)    COM/2018/225 final – 2018/0108 (COD).

(10)    Konkluzje Rady w sprawie kształtowania cyfrowej przyszłości Europy 2020/C 202 I/01 (Dz.U. C 202I z 16.6.2020, s. 1).

(11)    Konkluzje Rady „Dostęp do wymiaru sprawiedliwości – wykorzystanie możliwości wynikających z cyfryzacji” 2020/C 342 I/01 (Dz.U. C 342I z 14.10.2020, s.1).

(12)    Wdrożony w następstwie konkluzji Rady dotyczących usprawnienia działania wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych w cyberprzestrzeni z dnia 9 czerwca 2016 r.

(13)    Konkluzje Rady „Europejski nakaz aresztowania i procedury ekstradycji – bieżące wyzwania i dalsze kroki” 2020/C 419/09 (Dz.U. C 419 z 4.12.2020, s. 23).

(14)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 73).

(15)    COM/2021/281 final.

(16)    JOIN/2020/18 final.

(17)    COM/2020/823 final.

(18)    COM/2020/713 final.

(19)    Wersja skonsolidowana Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. C 326 z 26.10.2012, s. 47).

(20)    SWD(2021) 392.

(21)    https://data.europa.eu/doi/10.2838/118529

(22)    SWD(2021) 392.

(23)    Jest to najważniejsze narzędzie informatyczne, które zostało dotychczas opracowane na szczeblu UE, służące jako punkt kompleksowej obsługi w zakresie dostępu do informacji i usług w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości.

(24)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(25)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

(26)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylająca decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 89).

(27)    SWD(2021) 392.

(28)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/694 z dnia 29 kwietnia 2021 r. ustanawiające program „Cyfrowa Europa” oraz uchylające decyzję (UE) 2015/2240 (Dz.U. L 166 z 11.5.2021, s. 1).

(29)    Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów. „Cyfryzacja wymiaru sprawiedliwości w Unii Europejskiej – wachlarz możliwości”, COM(2020) 710 final.

(30)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1784 z dnia 25 listopada 2020 r. dotyczące doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych („doręczanie dokumentów”) (Dz.U. L 405 z 2.12.2020, s. 40).

(31)    Rozporządzenie (WE) nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. dotyczące doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych (doręczanie dokumentów) oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000 (Dz.U. L 324 z 10.12.2007, s. 79).

(32)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1783 z dnia 25 listopada 2020 r. w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych (przeprowadzanie dowodów) (wersja przekształcona) (Dz.U. L 405 z 2.12.2020, s. 1).

(33)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 1206/2001 z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych (Dz.U. L 174 z 27.6.2001, s. 1).

(34)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

(35)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

(36)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz.U. L 7 z 10.1.2009, s. 1).

(37)    Rozporządzenie Rady (UE) 2019/1111 z dnia 25 czerwca 2019 r. w sprawie jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich i w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz w sprawie uprowadzenia dziecka za granicę (Dz.U. L 178 z 2.7.2019, s. 1).

(38)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 19).

(39)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 73).

(40)    Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiające postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty (Dz.U. L 399 z 30.12.2006, s. 1).

(41)    Rozporządzenie (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. ustanawiające europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń (Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 1).

(42)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 655/2014 z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiające procedurę europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym w celu ułatwienia transgranicznego dochodzenia wierzytelności w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 59).

(43)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1805 z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie wzajemnego uznawania nakazów zabezpieczenia i nakazów konfiskaty (Dz.U. L 303 z 28.11.2018, s. 1).

(44) *     DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY zmieniająca dyrektywę Rady 2003/8/WE, decyzje ramowe Rady 2002/465/WSiSW, 2002/584/WSiSW, 2003/577/WSiSW, 2005/214/WSiSW, 2006/783/WSiSW, 2008/909/WSiSW, 2008/947/WSiSW, 2009/829/WSiSW i 2009/948/WSiSW oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/41/UE w odniesieniu do cyfryzacji współpracy sądowej.

(45)    Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie lepszego stanowienia prawa (Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1).

(46)    Karta praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz.U. C 326 z 26.10.2012, s. 391).

(47)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/64/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie prawa do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego w postępowaniu karnym (Dz.U. L 280 z 2010, s. 1), dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym (Dz.U. L 142 z 2012, s. 1); dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/48/UE z dnia 22 października 2013 r. w sprawie prawa dostępu do adwokata w postępowaniu karnym i w postępowaniu dotyczącym europejskiego nakazu aresztowania oraz w sprawie prawa do poinformowania osoby trzeciej o pozbawieniu wolności i prawa do porozumiewania się z osobami trzecimi i organami konsularnymi w czasie pozbawienia wolności (Dz.U. L 294 z 2013, s. 1); dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym (Dz.U. L 65 z 2016, s. 1); dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/800 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie gwarancji procesowych dla dzieci będących podejrzanymi lub oskarżonymi w postępowaniu karnym (Dz.U. L 132 z 2016, s. 1); dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1919 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie pomocy prawnej z urzędu dla podejrzanych i oskarżonych w postępowaniu karnym oraz dla osób, których dotyczy wniosek w postępowaniu dotyczącym europejskiego nakazu aresztowania (Dz.U. L 297 z 4.11.2016).

(48)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylająca decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 89).

(49)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(50)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/800 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie gwarancji procesowych dla dzieci będących podejrzanymi lub oskarżonymi w postępowaniu karnym (Dz.U. L 132 z 21.5.2016, s. 1).

(51)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(52)    Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiające postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty (Dz.U. L 399 z 30.12.2006, s. 1).

(53) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(54) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(55) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(56) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(57)    Rozporządzenie (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. ustanawiające europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń (Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 1).

(58) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(59) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(60)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 655/2014 z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiające procedurę europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym w celu ułatwienia transgranicznego dochodzenia wierzytelności w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 59).

(61) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(62) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(63) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(64) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(65) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(66)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 19).

(67) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(68)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1805 z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie wzajemnego uznawania nakazów zabezpieczenia i nakazów konfiskaty (Dz.U. L 303 z 28.11.2018, s. 1).

(69) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(70) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(71) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(72) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(73) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(74) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(75) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(76) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(77) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(78) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(79) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(80) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(81) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(82) *     Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (COM(2021) 759).

(83) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(84) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(85) *     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] w sprawie cyfryzacji współpracy sądowej i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych, handlowych i karnych o charakterze transgranicznym oraz zmieniające niektóre akty w dziedzinie współpracy sądowej (Dz.U. L ...).

(86)    O którym mowa w art. 58 ust. 2 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

(87)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/694 z dnia 29 kwietnia 2021 r. ustanawiające program „Cyfrowa Europa” oraz uchylające decyzję (UE) 2015/2240. (Dz.U. L 166 z 11.5.2021, s. 1).

(88)    SWD(2021) 392.

(89)    https://www.e-codex.eu/

(90)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1784 z dnia 25 listopada 2020 r. dotyczące doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych („doręczanie dokumentów”) (Dz.U. L 405 z 2.12.2020, s. 40).

(91)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1783 z dnia 25 listopada 2020 r. w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych (przeprowadzanie dowodów) (wersja przekształcona) (Dz.U. L 405 z 2.12.2020, s. 1).

(92)    COM/2020/710 final.

(93)    Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie skomputeryzowanego systemu łączności w zakresie transgranicznych postępowań cywilnych i karnych (system e-CODEX) oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) 2018/1726 (COM(2020) 712 final).

(94)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 73).

(95)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/693 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające program „Sprawiedliwość” oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 1382/2013 (Dz.U. L 156 z 5.5.2021, s. 21).

(96)    Wszystkie środki po 2027 r. będą uzależnione od dostępności środków w kolejnych wieloletnich ramach finansowych (WRF) i nie przesądzają o przyszłym wniosku Komisji dotyczącym WRF po 2027 r.

(97)    Wyjaśnienia dotyczące trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na następującej stronie: https://myintracomm.ec.europa.eu/budgweb/EN/man/budgmanag/Pages/budgmanag.aspx  

(98)    Środki zróżnicowane / środki niezróżnicowane.

(99)    EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu.

(100)    Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich.

(101)    Zgodnie z oficjalną nomenklaturą budżetową.

(102)    Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie realizacji programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(103)    Środki te zostaną udostępnione Dyrekcji Generalnej JUST przez Dyrekcję Generalną CNECT po przyjęciu odpowiednich programów prac.

(104)    Produkty odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itp.).

(105)    Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(e) …”.

(106)    Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie realizacji programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(107)    W ramach podpułapu na personel zewnętrzny ze środków operacyjnych (dawne linie „BA”).

(108)    Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się realizację wniosku/inicjatywy. „N” należy zastąpić oczekiwanym pierwszym rokiem realizacji (np.: 2021). Tak samo należy postąpić dla kolejnych lat.

(109)    W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 20 % na poczet kosztów poboru.