Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document 52021IP0147

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 29 kwietnia 2021 r. w sprawie opodatkowania gospodarki cyfrowej: negocjacje OECD, rezydencja podatkowa przedsiębiorstw cyfrowych i ewentualny europejski podatek cyfrowy (2021/2010(INI))

Dz.U. C 506 z 15.12.2021, p. 54–63 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

15.12.2021   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 506/54

P9_TA(2021)0147

Opodatkowanie gospodarki cyfrowej: negocjacje OECD, rezydencja podatkowa przedsiębiorstw cyfrowych i ewentualny europejski podatek cyfrowy

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 29 kwietnia 2021 r. w sprawie opodatkowania gospodarki cyfrowej: negocjacje OECD, rezydencja podatkowa przedsiębiorstw cyfrowych i ewentualny europejski podatek cyfrowy (2021/2010(INI))

(2021/C 506/08)

Parlament Europejski,

—

uwzględniając art. 113 i 115 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z 1–2 października 2020 r. (1) i 21 lipca 2020 r. (2),

—

uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Gospodarczych i Finansowych z dnia 27 listopada 2020 r. (3),

—

uwzględniając oczekujące na przyjęcie wnioski Komisji, dotyczące w szczególności wspólnej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCTB), wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCCTB) (4) oraz pakietu w zakresie opodatkowania cyfrowego (5), a także stanowiska Parlamentu w sprawie tych wniosków,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 stycznia 2019 r. pt. „W kierunku skuteczniejszego i bardziej demokratycznego procesu podejmowania decyzji w dziedzinie polityki podatkowej UE” (COM(2019)0008),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 19 lutego 2020 r. zatytułowany „Kształtowanie cyfrowej przyszłości Europy” (COM(2020)0067),

—

uwzględniając komunikat Komisji skierowany do Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2020 r. w sprawie planu działania na rzecz sprawiedliwego i prostego opodatkowania wspierającego odbudowę gospodarczą (COM(2020)0312),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach (6), zaproponowaną przez Komisję Specjalną ds. Interpretacji Prawa Podatkowego i Innych Środków o Podobnym Charakterze lub Skutkach (komisję TAXE),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach (7), zaproponowaną przez drugą Komisję Specjalną ds. Interpretacji Prawa Podatkowego i Innych Środków o Podobnym Charakterze lub Skutkach (komisję TAXE2),

—

uwzględniając swoje zalecenie z dnia 13 grudnia 2017 r. dla Rady i Komisji w następstwie dochodzenia w sprawie prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania przeprowadzonego przez komisję śledczą w celu zbadania zarzutów naruszenia prawa Unii i niewłaściwego administrowania w jego stosowaniu w odniesieniu do prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania (komisję PANA) (8),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 marca 2019 r. w sprawie przestępstw finansowych, uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania (9), zaproponowaną przez Komisję Specjalną ds. Przestępstw Finansowych, Uchylania się od Opodatkowania i Unikania Opodatkowania (TAX3),

—

uwzględniając działania następcze Komisji w stosunku do ww. rezolucji Parlamentu (10),

—

uwzględniając badanie pt. „Impact of Digitalisation on International Tax Matters: Challenges and Remedies” [Wpływ cyfryzacji na międzynarodowe kwestie podatkowe: wyzwania i środki zaradcze] (11),

—

uwzględniając plan działania na szczeblu otwartych ram G-20/OECD w zakresie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków (BEPS) z października 2015 r., a w szczególności działanie 1 dotyczące wyzwań podatkowych wynikających z cyfryzacji,

—

uwzględniając przyjęte w 2018 r. sprawozdanie okresowe przyjęte na szczeblu otwartych ram G-20/OECD zatytułowane „Tax Challenges Arising from Digitalisation” [Wyzwania podatkowe wynikające z cyfryzacji] oraz program prac na rzecz opracowania kompromisowego rozwiązania w odniesieniu do wyzwań podatkowych wynikających z cyfryzacji gospodarki przyjęty w maju 2019 r.,

—

uwzględniając oświadczenie przewodnie oraz sprawozdania na temat planów dotyczących Filaru 1 i 2 przyjęte na szczeblu otwartych ram G-20/OECD w październiku 2020 r., jak również załączone do niego wyniki analizy ekonomicznej i oceny skutków przeprowadzonych przez sekretariat OECD,

—

uwzględniając rezultaty różnych szczytów G-7, G-8 i G-20 poświęconych międzynarodowym kwestiom podatkowym,

—

uwzględniając bieżące prace Komitetu Ekspertów ONZ ds. Współpracy Międzynarodowej w Sprawach Podatkowych dotyczące wyzwań podatkowych związanych z cyfryzacją gospodarki,

—

uwzględniając przeprowadzoną przez Komisję wstępną ocenę skutków w sprawie opłaty cyfrowej z dnia 14 stycznia 2021 r. (Ares(2021)312667),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 grudnia 2019 r. w sprawie sprawiedliwego opodatkowania w zglobalizowanej gospodarce cyfrowej: BEPS 2.0 (12),

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu,

—

uwzględniając opinię Komisji Budżetowej,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0103/2021),

A.

mając na uwadze, że obowiązujące międzynarodowe przepisy dotyczące podatku od osób prawnych opierają się na zasadach opracowanych na początku XX wieku i niedostosowanych do coraz bardziej zglobalizowanej i cyfrowej gospodarki, przez co umożliwiają one szereg szkodliwych praktyk podatkowych wywierających negatywny wpływ na finanse publiczne i uczciwą konkurencję;

B.

mając na uwadze, że proporcjonalność i wykonalność tych międzynarodowych przepisów podatkowych są obecnie przedmiotem przeglądu w kontekście negocjacji OECD w celu zapewnienia konkurencyjności przedsiębiorstw europejskich w coraz bardziej zglobalizowanej i cyfrowej gospodarce;

C.

mając na uwadze, że gospodarka cyfrowa pogłębiła istniejące problemy spowodowane nadmiernym uzależnieniem wielonarodowych przedsiębiorstw od wartości niematerialnych, takich jak własność intelektualna;

D.

mając na uwadze, że w wyniku kryzysu finansowego w latach 2008–2009 oraz w związku z szeregiem przypadków ujawnienia informacji na temat praktyk uchylania się od opodatkowania, agresywnego planowania podatkowego, unikania opodatkowania i prania pieniędzy kraje należące do grupy G-20 uzgodniły, że zajmą się tymi kwestiami w skali globalnej na szczeblu OECD w ramach projektu poświęconego erozji bazy podatkowej i przenoszeniu zysków (BEPS), co doprowadziło do opracowania planu przeciwdziałania zjawisku BEPS;

E.

mając na uwadze, że plan przeciwdziałania BEPS umożliwił osiągnięcie w wielu kwestiach globalnego konsensusu, którego celem jest zwalczanie uchylania się od opodatkowania, agresywnego planowania podatkowego i unikania opodatkowania; mając jednak na uwadze, że nie osiągnięto porozumienia co do sposobu podejścia do wyzwań podatkowych wynikających z cyfryzacji gospodarki, co doprowadziło do przyjęcia osobnego sprawozdania końcowego na temat wykonania działania 1 w sprawie BEPS z 2015 r.;

F.

mając na uwadze, że Parlament wielokrotnie wzywał do przeprowadzenia reformy międzynarodowego systemu opodatkowania osób prawnych w celu rozwiązania problemu uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania oraz wyzwań związanych z opodatkowaniem gospodarki cyfrowej;

G.

mając na uwadze, że Komisja przedstawiła w 2018 r. dwa wnioski w sprawie opodatkowania gospodarki cyfrowej, w tym tymczasowe krótkoterminowe rozwiązanie wprowadzające podatek od usług cyfrowych (DST) oraz długoterminowe rozwiązanie definiujące znaczącą obecność cyfrową (SDP) jako element tworzący powiązanie na potrzeby opodatkowania przedsiębiorstw, które powinno zastąpić DST; mając na uwadze, że 25 października 2016 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych (COM(2016)0683); mając na uwadze, że Parlament poparł wszystkie te wnioski, ale nie zostały one przyjęte przez Radę, co zmusiło niektóre państwa członkowskie do jednostronnego wprowadzenia DST;

H.

mając na uwadze, że wprowadzanie przez państwa członkowskie nieskoordynowanych i odrębnych DST, w oparciu o różne przepisy i kryteria podatkowe, zwiększa rozdrobnienie na jednolitym rynku, niepewność podatkową i jest mniej skuteczne w porównaniu ze wspólnym rozwiązaniem na szczeblu europejskim;

I.

mając na uwadze ryzyko, że środki podejmowane jednostronnie przez państwa członkowskie zaostrzą międzynarodowe spory handlowe, które mogą negatywnie wpływać zarówno na przedsiębiorstwa cyfrowe, jak i niecyfrowe na jednolitym rynku;

J.

mając na uwadze, że zgodnie z mandatem udzielonym przez ministrów finansów z krajów grupy G-20 w marcu 2017 r. i po przyjęciu programu prac w maju 2019 r. na szczeblu otwartych ram G-20/OECD w zakresie BEPS, za pośrednictwem grupy zadaniowej ds. gospodarki cyfrowej, prowadzone są prace nad opartym na konsensusie globalnym rozwiązaniem bazującym na dwóch filarach. Filar 1 dotyczy nowego podziału praw do opodatkowania dzięki nowym zasadom przypisywania zysku i nowym zasadom powiązania podatkowego, a w obrębie Filaru 2 uwzględniono pozostałe kwestie dotyczące BEPS i wprowadzono środki gwarantujące minimalny poziom opodatkowania;

K.

mając na uwadze, że w dniu 12 października 2020 r. na szczeblu otwartych ram G-20/OECD opublikowano pakiet składający się z oświadczenia przewodniego i sprawozdań na temat planów dotyczących Filaru 1 i 2, który odzwierciedla zbieżne poglądy w kontekście szeregu elementów, zasad i parametrów politycznych w obu Filarach, określając jednocześnie pozostałe kwestie polityczne i techniczne, którymi należy się zająć;

L.

mając na uwadze, że w ostatnich latach znacznie wzrosły zyski wiodących przedsiębiorstw wielonarodowych działających w sferze cyfrowej; mając na uwadze, że blokady wprowadzane w odpowiedzi na pandemię COVID-19 przyspieszyły przechodzenie na gospodarkę opartą na usługach cyfrowych, stawiając przedsiębiorstwa prowadzące działalność fizyczną, a zwłaszcza małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), w jeszcze gorszej sytuacji; mając na uwadze pilną potrzebę szybkiego działania, uwzględniając cel otwartych ram G-20/OECD, jakim jest zakończenie negocjacji w lipcu 2021 r., jako ważny pierwszy krok w kierunku sprawiedliwego podziału obciążeń podatkowych;

M.

mając na uwadze, że odpowiednie międzynarodowe przepisy podatkowe mają kluczowe znaczenie dla zapobiegania praktykom uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania oraz dla zaprojektowania sprawiedliwego i skutecznego systemu podatkowego przeciwdziałającego nierównościom i gwarantującego pewność i stabilność, czyli podstawowe warunki konkurencyjności, a także dla zapewnienia równych warunków działania dla przedsiębiorstw, zwłaszcza MŚP;

N.

mając na uwadze, że cyfryzacja gospodarki umożliwiła małym przedsiębiorstwom działającym w wielu dziedzinach i w różnych sektorach zwiększenie konkurencyjności i dotarcie do nowych klientów; mając na uwadze, że mniejsze przedsiębiorstwa typu start-up i przedsiębiorstwa scale-up powinny pozostać wolne od obciążeń unijnymi środkami opodatkowania cyfrowego;

O.

mając na uwadze, że w tworzeniu treści przedsiębiorstwa cyfrowe w dużym stopniu opierają się na wartościach niematerialnych, w szczególności wykorzystują i spieniężają dane użytkowników, a to tworzenie wartości nie jest objęte obecnymi systemami podatkowymi; mając na uwadze, że zjawisko to powoduje niedopasowanie między miejscem tworzenia wartości a miejscem opodatkowania;

P.

mając na uwadze, że brak międzynarodowego porozumienia i uregulowań UE w sprawie opodatkowania usług cyfrowych stanowi przeszkodę dla stworzenia bardziej konkurencyjnego i sprzyjającego wzrostowi gospodarczemu otoczenia biznesowego na jednolitym rynku cyfrowym;

Q.

mając na uwadze, że poważny kryzys gospodarczy, z jakim boryka się Unia, wymaga nowoczesnej polityki podatkowej, która umożliwi państwom członkowskim efektywniejsze i skuteczniejsze pobieranie podatków należnych z tytułu działalności prowadzonej na jednolitym rynku;

R.

mając na uwadze, że państwa członkowskie powinny ściśle współpracować i zająć jednolite, zdecydowane i ambitne stanowisko w międzynarodowych negocjacjach podatkowych;

S.

mając na uwadze, że w konkluzjach Rady z dnia 27 listopada 2020 r. stwierdzono, iż w marcu 2021 r. Rada Europejska „oceni sytuację w zakresie prac nad ważną kwestią, jaką jest opodatkowanie gospodarki cyfrowej”;

T.

mając na uwadze, że ministrowie finansów grupy G-20 spotkali się w dniach 7–8 kwietnia 2021 r. i spotkają się 9–10 lipca 2021 r. i podsumują negocjacje prowadzone na szczeblu otwartych ram w odniesieniu do obu filarów;

Stawienie czoła wyzwaniom wynikającym z cyfryzacji gospodarki

1.

 zauważa, że obecne międzynarodowe przepisy podatkowe pochodzą z początku XX wieku i że prawa do opodatkowania opierają się głównie na fizycznej obecności przedsiębiorstw; zwraca uwagę, że cyfryzacja oraz bazowanie w ogromnym stopniu na wartościach niematerialnych zdecydowanie zwiększyły zdolność prowadzenia przez przedsiębiorstwa znaczącej działalności gospodarczej w danej jurysdykcji bez fizycznej obecności, a zatem podatki płacone w jednej jurysdykcji nie odzwierciedlają już wartości i zysków wytworzonych w tej jurysdykcji, co może skutkować erozją bazy podatkowej i przenoszeniem zysków;

2.

 wzywa do nowego i sprawiedliwszego podziału praw do opodatkowania korporacji wielonarodowych o wysokim stopniu cyfryzacji oraz do przeglądu tradycyjnego pojęcia stałego zakładu, ponieważ nie obejmuje ono gospodarki cyfrowej; przypomina stanowisko Parlamentu w sprawie C(C)CTB dotyczące utworzenia wirtualnego stałego zakładu, z uwzględnieniem miejsca ujmowania wartości i na podstawie wartości i zysków generowanych przez użytkowników; podkreśla, że użytkownicy platform internetowych i konsumenci usług cyfrowych odgrywają obecnie kluczową rolę w tworzeniu wartości przez przedsiębiorstwa o wysokim stopniu cyfryzacji i nie mogą być przenoszeni poza daną jurysdykcję w taki sam sposób jak kapitał i praca, a zatem powinni być brani pod uwagę przy definiowaniu nowego powiązania podatkowego w celu zapewnienia skutecznego środka zaradczego przeciwko agresywnemu planowaniu podatkowemu i unikaniu opodatkowania;

3.

 podziela obawę, że zawężona definicja możliwych problemów doprowadziłaby do opracowywania przepisów ukierunkowanych tylko na niektóre przedsiębiorstwa; zwraca uwagę, że ceny transferowe, definicja stałego zakładu i luki podatkowe wynikające z różnych zbyt złożonych systemów podatkowych muszą stać się przedmiotem przeglądu, w szczególności w kontekście umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

4.

 uważa, że nowe rozwiązania w zakresie opodatkowania gospodarki cyfrowej powinny raczej zakładać opodatkowanie zysków, a nie dochodów;

5.

 zwraca uwagę na znaczącą ewolucję naszych gospodarek spowodowaną cyfryzacją i globalizacją; odnotowuje pozytywny wpływ cyfryzacji na nasze społeczeństwo i nasze gospodarki, a także jej ogromny potencjał dla administracji podatkowej jako narzędzia świadczenia lepszych usług obywatelom, zwiększania zaufania publicznego do organów podatkowych i poprawy konkurencyjności; wyraża ubolewanie z powodu wad międzynarodowego systemu podatkowego, który nie zawsze jest w stanie właściwie sprostać wyzwaniom związanym z globalizacją i cyfryzacją; wzywa do wypracowania porozumienia mającego na celu stworzenie sprawiedliwego i skutecznego systemu podatkowego z poszanowaniem suwerenności podatkowej państw;

6.

 wzywa do reformy systemu podatkowego w celu zwalczania oszustw podatkowych i unikania opodatkowania; podkreśla, że Unia Europejska i jej państwa członkowskie powinny odgrywać przewodnią rolę w reagowaniu na te braki;

7.

 podkreśla potrzebę opodatkowania wielonarodowych korporacji w oparciu o sprawiedliwą i skuteczną formułę podziału między państwa praw do opodatkowania; przypomina wniosek Komisji w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCCTB);

8.

 podkreśla potrzebę rozwiązania problemu niedostatecznego opodatkowania gospodarki cyfrowej; podkreśla potrzebę uwzględnienia nieodłącznej cechy korporacji wielonarodowych o wysokim stopniu cyfryzacji, jaką jest mobilność, w szczególności w celu tworzenia wartości, oraz konieczność zapewnienia sprawiedliwego podziału praw do opodatkowania między wszystkie kraje, w których takie korporacje prowadzą działalność gospodarczą i tworzą wartość, łącznie z badaniami i rozwojem; zauważa, że niektóre istniejące umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mogą uniemożliwić sprawiedliwy podział prawa do opodatkowania, i wzywa do ich aktualizacji; podkreśla szczególną sytuację małych peryferyjnych państw członkowskich;

9.

 uważa, że potrzebne są dalsze badania nad ogólnym obciążeniem podatkowym różnych modeli biznesowych; wyraża ubolewanie, że unikanie opodatkowania jest nie tylko przeszkodą dla pobierania dochodów publicznych, co utrudnia świadczenie usług publicznych i przenosi obciążenia podatkowe na przeciętnego obywatela, tworząc tym samym więcej nierówności, lecz powoduje także zakłócenia na rynku, ponieważ stawia przedsiębiorstwa, przede wszystkim MŚP, w niekorzystnej sytuacji i jednocześnie tworzy bariery dla nowych lokalnych uczestników rynku; podkreśla potrzebę uwzględnienia potencjalnych barier wejścia dla MŚP, aby uniknąć tworzenia sektora cyfrowego z jedynie kilkoma dużymi podmiotami;

10.

 przypomina, że średnio wobec przedsiębiorstw cyfrowych stosowana jest efektywna stawka opodatkowania w wysokości jedynie 9,5 % w porównaniu ze stawką wynoszącą 23,2 % dla tradycyjnych modeli biznesowych;

11.

 podkreśla, że w ostatnim czasie popyt na usługi cyfrowe gwałtownie wzrósł ze względu na konieczność zdalnej obsługi wielu zadań w związku z pandemią COVID-19; zauważa w związku z tym, że dostawcy takich usług cyfrowych znaleźli się w korzystniejszej sytuacji niż tradycyjne przedsiębiorstwa, zwłaszcza MŚP;

12.

 podkreśla, że w sprawozdaniu końcowym OECD/G20 z 2015 r. na temat wykonania działania 1 w sprawie BEPS stwierdzono, że gospodarka cyfrowa w coraz większym stopniu staje się istotą gospodarki; dostrzega szybką cyfryzację większości sektorów gospodarki i potrzebę zachowującego aktualność systemu podatkowego, który nie wyodrębnia gospodarki cyfrowej, ale zapewnia sprawiedliwy podział dochodów między różne państwa będące miejscem tworzenia wartości;

13.

 zwraca uwagę na znaczenie rozróżnienia roli opodatkowania i regulacji oraz zauważa, że przyszłych strategii politycznych dotyczących podatku cyfrowego nie należy formułować z myślą o korygowaniu niedociągnięć w gospodarce cyfrowej, takich jak wpływy wynikające z monopolistycznej kontroli informacji, ponieważ w tym przypadku odpowiedniejsze byłyby środki regulacyjne;

Wielostronne światowe porozumienie: rozwiązanie preferowane, lecz nie jedyne

14.

 wzywa do wypracowania międzynarodowego porozumienia w celu stworzenia sprawiedliwego i skutecznego systemu podatkowego; z zadowoleniem przyjmuje działania podejmowane na szczeblu otwartych ram G-20/OECD w celu osiągnięcia globalnego konsensusu w sprawie wielostronnej reformy międzynarodowego systemu podatkowego, aby stawić czoła wyzwaniom związanym z systematycznym przenoszeniem zysków i gospodarką cyfrową; ubolewa jednak nad faktem, że nie dotrzymano terminu osiągnięcia porozumienia ustalonego na koniec 2020 r.; uznaje postępy poczynione w pracach nad wnioskami na poziomie technicznym pomimo opóźnień spowodowanych pandemią COVID-19 i wzywa do szybkiego osiągnięcia (do połowy 2021 r.) porozumienia w wyniku procesu otwartych negocjacji; wzywa państwa członkowskie do aktywnego zaangażowania się w prace dotyczące kwestii podatkowych również na innych forach międzynarodowych, takich jak ONZ;

15.

 odnotowuje fakt, że podejście oparte na dwóch filarach zaproponowane na szczeblu otwartych ram G-20/OECD nie wyodrębnia gospodarki cyfrowej, lecz ma na celu zapewnienie kompleksowego rozwiązania umożliwiającego sprostanie nowym wyzwaniom z nią związanym; odnotowuje rozbieżne poglądy uczestników otwartych ram; uważa jednak, że oba filary powinny być postrzegane jako uzupełniające się i powinny zostać przyjęte do połowy 2021 r.;

16.

 podkreśla, że Filar 2 ma na celu sprostanie pozostałym wyzwaniom związanym z BEPS, w szczególności poprzez zagwarantowanie, że duże przedsiębiorstwa międzynarodowe, w tym przedsiębiorstwa cyfrowe, będą płaciły minimalną efektywną stawkę podatku od osób prawnych, niezależnie od ich lokalizacji; z zadowoleniem przyjmuje nowy impuls dla negocjacji na szczeblu otwartych ram G-20/OECD, jaki stworzyły niedawne propozycje administracji USA dotyczące „silnej zachęty dla państw, aby przyłączyły się do globalnego porozumienia wdrażającego zasady dotyczące minimalnego opodatkowania na całym świecie”; zauważa, że takie propozycje obejmują podwyższenie do 21 % minimalnego podatku od globalnego nisko opodatkowanego dochodu od wartości niematerialnych i prawnych (GILTI) oraz stawkę SHIELD (Stopping Harmful Inversions and Ending Low-tax Developments), która byłaby równoważna stawce GILTI w przypadku nieosiągnięcia globalnego porozumienia co do Filaru II (13); uważa, że wszelkie minimalne stawki podatkowe powinny być ustalane na sprawiedliwym i wystarczającym poziomie, aby zniechęcić do przenoszenia zysków i zapobiec szkodliwej konkurencji podatkowej;

17.

 wzywa Komisję i Radę do dopilnowania, by przyszłe kompromisy w negocjacjach prowadzonych na forum G20/OECD za pośrednictwem otwartych ram uwzględniały interesy UE i unikały zwiększania złożoności i dodatkowych obciążeń biurokratycznych dla MŚP i obywateli;

18.

 z zadowoleniem przyjmuje starania sekretariatu OECD zmierzające do znalezienia rozwiązania kwestii dostosowania naszych obecnych międzynarodowych przepisów podatkowych do zglobalizowanej i cyfrowej gospodarki; z zadowoleniem przyjmuje propozycję w ramach Filaru 1 dotyczącą wprowadzenia nowego powiązania podatkowego i nowych praw do opodatkowania, co wiązałoby się z możliwością opodatkowania przedsiębiorstw wielonarodowych w jurysdykcjach rynku, nawet jeżeli nie mają one fizycznej obecności, na podstawie ich działalności gospodarczej; podkreśla, że interakcje z użytkownikami i konsumentami znacząco przyczyniają się do tworzenia modeli biznesowych o dużym stopniu cyfryzacji, a zatem należy je uwzględnić przy przyznawaniu praw do opodatkowania; zauważa, że niektóre warianty strategiczne nadal wymagają określenia na szczeblu globalnym;

19.

 uznaje, że tak zwana Kwota A stworzyłaby dla jurysdykcji rynku nowe prawo do nakładania podatków; podkreśla, że zakres tych nowych praw do opodatkowania powinien obejmować wszystkie duże przedsiębiorstwa wielonarodowe, które mogą stosować praktyki BEPS, i co najmniej zautomatyzowane usługi cyfrowe i przedsiębiorstwa ukierunkowane na konsumentów, nie tworząc przy tym dodatkowych i niepotrzebnych obciążeń dla MŚP ani nie zwiększając kosztów usług dla konsumentów;

20.

 zwraca się do państw członkowskich o wsparcie porozumienia, aby zagwarantować ponowne przydzielenie wystarczających kwot zysków do jurysdykcji rynku, co powinno wykraczać poza rozróżnienie między zyskami rutynowymi i nierutynowymi, które mogłoby prowadzić do całkowicie sztucznego rozróżnienia;

21.

 wyraża obawę, że nadmiernie złożony system mógłby stworzyć dodatkowe możliwości obchodzenia nowo uzgodnionych uregulowań i wzywa OECD oraz negocjujące państwa członkowskie do poszukiwania prostego i wykonalnego rozwiązania; wzywa do rozważenia ustaleń dotyczących skutków administracyjnych planu działania OECD/G-20 w sprawie BEPS;

22.

 zaleca, aby w negocjacjach państwa członkowskie broniły wariantów strategicznych zmniejszających złożoność; w związku z tym wspiera uproszczone procedury administracyjne dla przedsiębiorstw wielonarodowych podlegających nowym prawom podatkowym, również w celu zmniejszenia ciężaru wdrażania dla państw członkowskich, biorąc pod uwagę państwa członkowskie, które nie stosują rozwiązań podatkowych zakłócających konkurencję, takich jak tajne porozumienia korzystne dla jednej strony („sweetheart deals”); uważa, że właściwa byłaby reforma zasady ceny rynkowej;

23.

 wzywa Komisję i Radę do wzmożenia dialogu z nową administracją Stanów Zjednoczonych na temat polityki w zakresie podatku cyfrowego w celu wypracowania wspólnego podejścia w negocjacjach na szczeblu otwartych ram G-20/OECD przed czerwcem 2021 r.; z zadowoleniem przyjmuje niedawne oświadczenie nowej administracji Stanów Zjednoczonych o ponownym aktywnym zaangażowaniu się w negocjacje OECD w celu osiągnięcia porozumienia i o porzuceniu koncepcji „bezpiecznej przystani”; wzywa Komisję do uważnej oceny skutków nowych proponowanych przez Stany Zjednoczone zmian w Filarze I; wzywa państwa członkowskie, by sprzeciwiły się klauzuli „bezpiecznej przystani”, która grozi zniweczeniem podjętych wysiłków na rzecz reform; wzywa Komisję do realizowania własnego wniosku dotyczącego sprostania wyzwaniom gospodarki cyfrowej, gdyby w Filarze 1 reformy znalazła się klauzula „bezpiecznej przystani”; przypomina w związku z tym przedstawioną już wcześniej przez Komisję propozycję znaczącej obecności cyfrowej;

24.

 odnotowuje propozycję mechanizmu zapobiegania sporom i ich rozstrzygania w celu unikania podwójnego opodatkowania i zwiększenia akceptacji nowych przepisów; podkreśla ważną rolę drugiego z wymienionych mechanizmów, zwłaszcza w okresie przejściowym do czasu wprowadzenia nowego międzynarodowego systemu podatkowego; podkreśla jednak, że najlepszym sposobem osiągnięcia pewności podatkowej jest ustanowienie prostych, przejrzystych i zharmonizowanych przepisów, które przede wszystkim służą zapobieganiu sporów; podkreśla, że żaden mechanizm zapobiegania sporom i ich rozstrzygania nie powinien stawiać krajów rozwijających się w niekorzystnej sytuacji;

25.

 uważa, że w przypadku umowy międzynarodowej należy unikać szkodliwych sporów handlowych i działań odwetowych, które mogą mieć negatywne skutki dla innych sektorów gospodarki;

26.

 wzywa Komisję do przeprowadzenia własnej oceny skutków dotyczącej wpływu Filarów 1 i 2 na pobór dochodów w państwach członkowskich oraz do poinformowania Rady i Parlamentu o wynikających z tej oceny ustaleniach; apeluje do Komisji, aby w oparciu o tę ocenę skutków doradzała państwom członkowskim i zapewniła im wskazówki, jak zajmować w negocjacjach stanowisko, które umożliwi obronę interesów UE;

27.

 wzywa każde państwo członkowskie i Komisję do skoordynowania stanowisk tak, aby przemawiać jednym głosem;

Wezwanie do podjęcia natychmiastowych działań na szczeblu UE

28.

 wyraża ubolewanie, że niewypracowanie na szczeblu otwartych ram G-20/OECD rozwiązania w październiku 2020 r. powoduje dalsze zaniżanie opodatkowania gospodarki cyfrowej; podkreśla, że pandemia COVID-19 w dużej mierze przyniosła korzyści przedsiębiorstwom scyfryzowanym, głównie tym, które były w stanie zwiększyć swoją działalność, podczas gdy wiele innych przedsiębiorstw, zwłaszcza MŚP, ucierpiało, oraz że przyspieszyła przejście na gospodarkę cyfrową, a tym samym jeszcze bardziej podkreśliła potrzebę znalezienia wielostronnych rozwiązań w celu zreformowania obecnego systemu podatkowego z myślą o zapewnieniu sprawiedliwego wkładu gospodarki cyfrowej;

29.

 podkreśla, że rządy muszą zgromadzić bezprecedensowe zasoby, aby wyjść z kryzysu związanego z COVID-19 i że mobilizacja dochodów z niedostatecznie opodatkowanych sektorów może pomóc sfinansować to ożywienie;

30.

 uważa, że wyzwania podatkowe wynikające z gospodarki cyfrowej są kwestią ogólnoświatową i że pilnie potrzebne jest porozumienie na szczeblu państw G-20/OECD, aby umożliwić międzynarodową koordynację; uważa, że ambitne i zharmonizowane rozwiązanie międzynarodowe jest lepsze niż zróżnicowany zbiór krajowych lub regionalnych podatków cyfrowych, które mogą wiązać się z ryzykiem, i ma znacznie większe szanse na jednomyślne poparcie w Radzie;

31.

 nalega zatem, by niezależnie od postępów w negocjacjach na szczeblu otwartych ram G-20/OECD UE miała stanowisko awaryjne i była gotowa do wprowadzenia swojej propozycji w zakresie opodatkowania gospodarki cyfrowej do końca 2021 r., zwłaszcza że propozycje OECD mają zastosowanie jedynie do niewielkiej grupy przedsiębiorstw i mogą być niewystarczające; wzywa Komisję do przestrzegania porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawach budżetowych z dnia 16 grudnia 2020 r. poprzez przedstawienie wniosków dotyczących opłaty cyfrowej do czerwca 2021 r., i oczekuje, że będą one zgodne z reformą uzgodnioną na szczeblu otwartych ram G-20/OECD, jeżeli zostanie osiągnięte porozumienie w tym zakresie; zaleca Komisji przedstawienie planu działania uwzględniającego różne scenariusze, w szczególności z porozumieniem na szczeblu OECD lub bez niego do połowy 2021 r.;

32.

 zwraca się do Komisji, by rozważyła w szczególności wprowadzenie tymczasowego europejskiego podatku od usług cyfrowych jako niezbędnego pierwszego kroku; podkreśla, że jeśli w przyszłości zostanie osiągnięte międzynarodowe porozumienie za pośrednictwem otwartych ram OECD/G-20, należy odpowiednio dostosować te europejskie rozwiązania; przypomina, że europejski podatek od usług cyfrowych może jedynie stanowić pierwszy tymczasowy krok;

33.

 wzywa UE do wdrożenia przyszłych wyników porozumienia będącego skutkiem negocjacji międzynarodowych w zharmonizowany sposób i zwraca się do Komisji o przedłożenie wniosku w tym celu;

34.

 zwraca uwagę, że niepowodzenie negocjacji OECD doprowadziłoby do dalszej fragmentacji podatków cyfrowych, co może być również szkodliwe dla europejskich przedsiębiorstw, które dążą do rozszerzenia swoich modeli biznesowych na inne rynki; przypomina o znaczeniu osiągnięcia porozumienia na szczeblu OECD, aby uniknąć ewentualnych wojen handlowych; podkreśla, że mimo iż opodatkowanie należy do kompetencji państw członkowskich, konieczna jest ścisła koordynacja;

35.

 podkreśla, że europejskie przedsiębiorstwa cyfrowe, których siedziba główna jest zlokalizowana w państwie członkowskim UE i które podlegają unijnym podatkom od osób prawnych, są w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z przedsiębiorstwami zagranicznymi, które nie mają „fizycznej obecności” w żadnym państwie członkowskim, a zatem mogą unikać płacenia podatku od osób prawnych w UE, nawet jeśli prowadzą działalność na rzecz użytkowników europejskich; podkreśla potrzebę stworzenia równych warunków działania dla dostawców usług tradycyjnych i zautomatyzowanych usług cyfrowych oraz przedsiębiorstw ukierunkowanych na konsumentów w UE poprzez dopilnowanie, by te ostatnie były opodatkowane według sprawiedliwej stawki w miejscu osiągania zysku;

36.

 podkreśla, że przy wprowadzaniu europejskiego podatku od usług cyfrowych należy unikać niepotrzebnego wzrostu kosztów przestrzegania przepisów oraz zapewnić klarowne definicje i przejrzyste przepisy, których łatwo przestrzegać i które łatwo egzekwować oraz które propagują pewność prawną i pewność regulacyjną;

37.

 apeluje o przyjęcie proporcjonalnych przepisów, aby uniknąć szkodzenia MŚP, przedsiębiorstwom typu start-up i przedsiębiorstwom zaangażowanym w proces cyfryzacji swoich struktur; podkreśla, że polityka podatkowa może być jednym z narzędzi wspierania konkurencyjności jednolitego rynku w tym zakresie; podkreśla, że potrzebna jest sprzyjająca wzrostowi polityka podatkowa mająca na celu zwiększenie międzynarodowej konkurencyjności jednolitego rynku;

38.

 podkreśla potrzebę dokonania przeglądu obowiązujących przepisów dotyczących podwójnego opodatkowania, aby zapewnić opodatkowanie wszystkich zysków opuszczających UE;

39.

 zauważa, że niektóre państwa członkowskie uważają opodatkowanie dużych przedsiębiorstw o wysokim stopniu cyfryzacji za kwestię pilną i dlatego wprowadziły podatki od usług cyfrowych na szczeblu krajowym; zauważa, że podatki te mają wpływ na handel międzynarodowy i negocjacje międzynarodowe; zaznacza jednak, że jednostronne wprowadzanie rozwiązań na szczeblu krajowym może stwarzać ryzyko fragmentaryzacji oraz niepewności podatkowej na jednolitym rynku; podkreśla, że zwiększanie liczby środków krajowych sprawia, że wprowadzenie skoordynowanego europejskiego rozwiązania jest tym pilniejsze; przypomina, że te środki krajowe powinny być stopniowo wycofywane, jeżeli wypracowane zostanie skuteczne rozwiązanie wielostronne;

40.

 przypomina, że choć opodatkowanie jest dziedziną, która należy przede wszystkim do kompetencji państw członkowskich, rządy muszą w możliwie jak największym zakresie wykonywać te kompetencje zgodnie ze wspólnymi zasadami prawa Unii, aby zapewnić spójność między ramami krajowymi, tworząc w ten sposób uczciwe warunki konkurencji i unikając negatywnych skutków dla ogólnej spójności unijnych zasad opodatkowania;

41.

 zwraca uwagę, że Rada nie zatwierdziła żadnego z powiązanych wniosków Komisji, tj. wniosku dotyczącego podatku od usług cyfrowych, znaczącej obecność cyfrowej, czy też wniosku w sprawie CCTB i CCCTB; wzywa państwa członkowskie, aby ponownie rozważyły swoje stanowiska w sprawie tych wniosków w razie niepowodzenia negocjacji OECD, zwłaszcza w świetle bezprecedensowych okoliczności kryzysu związanego z COVID-19, lub by przeanalizowały włączenie tych stanowisk w realizację ewentualnych przyszłych porozumień OECD oraz by rozważyły wszystkie warianty przewidziane w traktatach, w przypadku gdy nie uda się osiągnąć jednomyślnego porozumienia;

42.

 wzywa państwa członkowskie do wznowienia dialogu politycznego na wysokim szczeblu w Radzie, aby umożliwić podjęcie decyzji dotyczącej opodatkowania cyfrowego w ramach jednolitego rynku, niezależnie od wyniku negocjacji międzynarodowych; zwraca się do Rady o poczynienie postępów w pracach nad aktami ustawodawczymi już przyjętymi przez Parlament, aby przestrzegać zasady lojalnej współpracy między instytucjami UE;

43.

 z zadowoleniem przyjmuje przeprowadzoną przez Komisję wstępną ocenę skutków w sprawie opłaty cyfrowej z dnia 14 stycznia 2021 r.; zwraca uwagę, że cyfryzacja może zwiększyć produktywność i dobrobyt konsumentów, ale niezwykle istotne jest również dopilnowanie, aby duże przedsiębiorstwa o wysokim stopniu cyfryzacji wnosiły sprawiedliwy wkład do społeczeństwa; wzywa Komisję, by starannie oceniła, w jaki sposób zakres, definicja i segmentacja działań, transakcji, usług lub przedsiębiorstw cyfrowych będą zgodne z międzynarodowymi staraniami na rzecz wypracowania globalnego rozwiązania;

44.

 przyjmuje do wiadomości trzy warianty polityki podatkowej wymienione we wstępnej ocenie skutków, którymi są:

a)

dopłata do podatku dochodowego od osób prawnych (CIT), która byłaby zgodna z negocjacjami międzynarodowymi oraz z dwustronnymi umowami podatkowymi;

b)

rozwiązanie oparte na dochodach w przypadku braku skutecznego rozwiązania uzgodnionego na szczeblu międzynarodowym, zaznacza jednak, że podatek cyfrowy powinien raczej zakładać opodatkowanie zysków;

c)

podatek od transakcji cyfrowych przeprowadzanych między przedsiębiorstwami w UE, zauważa jednak, że grozi on przeniesieniem obciążenia podatkowego z dużych przedsiębiorstw cyfrowych na mniejsze przedsiębiorstwa korzystające z tych usług;

45.

 zwraca się o przeprowadzenie szczegółowej oceny skutków poszczególnych wariantów zarówno dla agendy cyfrowej UE, jak i dla jednolitego rynku, oraz wpływu ewentualnych sporów handlowych i działań odwetowych innych podmiotów gospodarczych, a także potencjalnych skutków ubocznych w innych sektorach gospodarki;

46.

 wzywa do wzmocnienia roli Parlamentu w procedurach ustawodawczych w dziedzinie opodatkowania; wzywa Komisję do zbadania wszystkich możliwości przewidzianych w Traktatach; w związku z tym odnotowuje zaproponowany przez Komisję w komunikacie pt. „W kierunku skuteczniejszego i bardziej demokratycznego procesu podejmowania decyzji w dziedzinie polityki podatkowej UE” z 15 stycznia 2019 r. plan działania na rzecz wprowadzenia głosowania większością kwalifikowaną;

Opłata cyfrowa nowym zasobem własnym UE

47.

 z zadowoleniem przyjmuje Porozumienie międzyinstytucjonalne między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską z dnia 16 grudnia 2020 r. (PMI) w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych (14), zgodnie z zasadą uniwersalności, i przypomina o prawnie wiążącym zobowiązaniu Komisji do przedłożenia do czerwca 2021 r. wniosku ustawodawczego w sprawie unijnej opłaty cyfrowej jako zasobu własnego; podkreśla prawnie wiążące zobowiązanie Parlamentu, Rady i Komisji do bezzwłocznego podjęcia kroków określonych w harmonogramie w celu wprowadzenia jej najpóźniej do dnia 1 stycznia 2023 r.;

48.

 przypomina, że w szeregu sprawozdań i rezolucji Parlament zdecydowaną większością głosów potwierdził swoje zaangażowanie na rzecz wprowadzenia unijnej opłaty cyfrowej jako zasobu własnego (15);

49.

 podkreśla, że PMI, w tym harmonogram wprowadzania nowych zasobów własnych, zobowiązuje Radę, Parlament i Komisję do nieodwracalnego wprowadzenia unijnej opłaty cyfrowej, która zostanie włączona do długoterminowego budżetu UE jako zasób własny oraz długoterminowe, stabilne źródło dochodów; podkreśla, że niezależnie od tego, czy podstawowe zasady są określone na szczeblu OECD czy UE, dochody generowane przez opodatkowanie gospodarki cyfrowej w państwach członkowskich mogą i muszą stać się zasobem własnym; uważa, że takie samo podejście należy stosować w odniesieniu do wszelkich innych dochodów generowanych na mocy jakiejkolwiek umowy na szczeblu OECD;

50.

 uważa, że dochody uzyskane z unijnej opłaty cyfrowej byłyby nieodłącznie powiązane z otwartymi granicami jednolitego rynku i „unią cyfrową” oraz stanowiłyby przez to wysoce odpowiednią i autentyczną podstawę zasobów własnych UE; podkreśla, że przekazanie tego nowego strumienia dochodów publicznych do budżetu UE pomogłoby rozwiązać kilka problematycznych kwestii związanych z równowagą fiskalną i spójnością fiskalną;

51.

 apeluje o sformułowanie zasad projektowania i wprowadzania podatku, które mają na celu ograniczenie do minimum ryzyka przeniesienia wszelkich skutków gospodarczych na obywateli i konsumentów UE; jest przekonany, że przekształcenie zysków z podatku cyfrowego w zasób własny budżetu Unii pomogłoby rozłożyć i redystrybuować takie koszty w sprawiedliwy sposób między państwa członkowskie;

52.

 przypomina, że zasoby własne oparte na unijnej opłacie cyfrowej lub zasadach OECD formalnie nie mogą zostać przeznaczone na wydatki w ramach żadnego konkretnego programu lub funduszu, zgodnie z zasadą uniwersalności; przypomina, że będą one stanowić dochód ogólny, wraz z innymi nowymi zasobami własnymi, których ogólna kwota powinna wystarczyć co najmniej na pokrycie kosztów spłaty Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy; przypomina, że wszelkie dochody z nowych zasobów własnych, które przewyższają rzeczywiste potrzeby w zakresie spłat, będą nadal zasilać budżet UE jako dochód ogólny;

53.

 przypomina, że – jak przewidziano w pkt G załącznika II do porozumienia międzyinstytucjonalnego – instytucje uznają, że wprowadzenie koszyka nowych zasobów własnych powinno wspierać odpowiednie finansowanie wydatków Unii w WRF;

54.

 utrzymuje, że dochody z unijnej opłaty cyfrowej będą stanowiły część koszyka nowych zasobów własnych, z którego wpływy będą co najmniej wystarczające do pokrycia, z budżetu UE, przyszłych kosztów spłaty (kwoty głównej i odsetek) wynikających z komponentu dotacji Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy, które zgodnie z oczekiwaniami mają wynosić średnio około 15 mld EUR rocznie, a maksymalnie 29,25 mld EUR rocznie w latach 2028–2058, przy jednoczesnym uniknięciu zmniejszenia wydatków na programy UE; zauważa, że szacunkowe dochody wyniosą od kilku do kilkudziesięciu miliardów euro, w zależności od szeregu czynników, w tym od dokładnej definicji podstawy opodatkowania, podmiotu podlegającego opodatkowaniu, miejsca opodatkowania, sposobu obliczania i stawki podatku, a także wskaźników wzrostu gospodarczego w odnośnych sektorach;

55.

 podkreśla, że wprowadzenie koszyka nowych zasobów własnych, jak przewidziano w harmonogramie porozumienia międzyinstytucjonalnego, w tym unijnej opłaty cyfrowej, zwiększy autonomię finansową UE i jej zdolność do zaspokajania oczekiwań unijnych obywateli w odniesieniu do strategicznych celów politycznych UE, takich jak sprawiedliwy i silny jednolity rynek europejski, Europejski Zielony Ład oparty na sprawiedliwej transformacji, Europejski filar praw socjalnych i transformacja cyfrowa, a także tworzenie wartości dodanej UE przy wysokim wzroście wydajności w porównaniu z wydatkami krajowymi;

56.

 przypomina, że dochody z unijnej opłaty cyfrowej muszą przyczyniać się do spłaty Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy oraz do finansowania wydatków na unijne programy i fundusze; potwierdza w związku z tym, że jakakolwiek część dochodów z opłaty cyfrowej zatrzymywana przez państwa członkowskie powinna być ściśle proporcjonalna do ponoszonych przez nie kosztów poboru i nie powinna nadmiernie obciążać budżetu UE;

57.

 wzywa Komisję do uwzględnienia stanowiska Parlamentu podczas przygotowywania wniosków ustawodawczych w sprawie unijnej opłaty cyfrowej jako zasobu własnego oraz zmienionej decyzji w sprawie zasobów własnych i zwraca się do Rady o szybkie przyjęcie wniosku zgodnie z harmonogramem; zachęca instytucje do szybkiego i konstruktywnego zaangażowania się w „regularny dialog” przewidziany w uzgodnionym harmonogramie w sprawie zasobów własnych; wzywa Radę Europejską do wsparcia silnej roli przywódczej UE w światowych wysiłkach na rzecz sprawiedliwszego opodatkowania poprzez podjęcie szybkich i zdecydowanych kroków w kierunku wprowadzenia w 2021 r. opłaty cyfrowej jako zasobu własnego; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie członków Rady Europejskiej z dnia 25 marca 2021 r., w którym podkreślono ich zaangażowanie w to przedsięwzięcie;

o

o o

58.

 zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1)  https://www.consilium.europa.eu/media/45910/021020-euco-final-conclusions.pdf

(2)  https://www.consilium.europa.eu/media/45109/210720-euco-final-conclusions-en.pdf

(3)  https://data.consilium.europa.eu/doc/document/ST-13350-2020-INIT/pl/pdf

(4)  Wniosek z dnia 25 października 2016 r. dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wspólnej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCTB), COM(2016)0685, oraz wniosek z dnia 25 października 2016 r. dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCCTB) (COM(2016)0683).

(5)  Komunikat Komisji z dnia 21 marca 2018 r. pt. „Czas ustanowić nowoczesne, sprawiedliwe i skuteczne normy opodatkowania gospodarki cyfrowej” (COM(2018)0146), wniosek z dnia 21 marca 2018 r. dotyczący dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy dotyczące opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca (COM(2018)0147), wniosek z dnia 21 marca 2018 r. dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od usług cyfrowych pobieranego od przychodów wynikających ze świadczenia niektórych usług cyfrowych (COM(2018)0148) oraz zalecenie Komisji z dnia 21 marca 2018 r. w sprawie opodatkowania osób prawnych, których obecność na rynku cyfrowym jest znacząca (C(2018)1650).

(6)  Dz.U. C 366 z 27.10.2017, s. 51.

(7)  Dz.U. C 101 z 16.3.2018, s. 79.

(8)  Dz.U. C 369 z 11.10.2018, s. 123.

(9)  Dz.U. C 108 z 26.3.2021, s. 8.

(10)  Wspólne działania następcze z dnia 16 marca 2016 r. w sprawie wprowadzenia przejrzystości, koordynacji i konwergencji do polityki opodatkowania osób prawnych w rezolucjach unijnych i rezolucjach komisji TAXE, działania następcze z dnia 16 listopada 2016 r. w związku z rezolucją komisji TAXE2, działania następcze z kwietnia 2018 r. w związku z zaleceniem komisji PANA oraz działania następcze z dnia 27 sierpnia 2019 r. w związku z rezolucją komisji TAX3.

(11)  Hadzhieva, E., „Impact of Digitalisation on International Tax Matters: Challenges and Remedies” [Wpływ cyfryzacji na międzynarodowe kwestie podatkowe: wyzwania i środki zaradcze], Parlament Europejski, Dyrekcja Generalna ds. Polityki Wewnętrznej Unii Europejskiej, Departament Tematyczny ds. Polityki Gospodarczej, Naukowej i Jakości Życia, luty 2019 r.

(12)  Teksty przyjęte: P9_TA(2019)0102.

(13)  The Made In America Tax Plan [Amerykański plan fiskalny], 2021, Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych, s. 12.

(14)  Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 28.

(15)  Przede wszystkim w swoich rezolucjach z 14 marca 2018 r. w sprawie reformy systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (Dz.U. C 162 z 10.5.2019, s. 71), z 14 listopada 2018 r. pt. „Sprawozdanie okresowe w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 – stanowisko Parlamentu z myślą o osiągnięciu porozumienia” (Dz.U. C 363 z 28.10.2020, s. 179), z 10 października 2019 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 i zasobów własnych: czas, by spełnić oczekiwania obywateli (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0032), z 15 maja 2020 r. w sprawie nowych wieloletnich ram finansowych, zasobów własnych i planu naprawy gospodarczej (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0124), z 23 lipca 2020 r. w sprawie konkluzji z nadzwyczajnego posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 17–21 lipca 2020 r. (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0206), oraz rezolucji ustawodawczej z 16 września 2020 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0220).

Top