—

uwzględniając projekt rozporządzenia Komisji zmieniającego załączniki II, III i IV do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości aklonifenu, akrynatryny, Bacillus pumilus QST 2808, chlorantraniliprolu, etyrymolu, lufenuronu, pentiopiradu, pikloramu i Pseudomonas sp. szczep DSMZ 13134 w określonych produktach lub na ich powierzchni (D070113/03,

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (1), w szczególności jego art. 5 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 lit. a),

—

uwzględniając opinię wydaną dnia 4 grudnia 2020 r. przez Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającą ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów (2),

—

uwzględniając uzasadnioną opinię Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z 15 lipca 2020 r. opublikowaną 18 sierpnia 2020 r. (3),

—

uwzględniając uzasadnioną opinię EFSA z 18 listopada 2016 r. opublikowaną 5 stycznia 2017 r. (4),

—

uwzględniając sprawozdanie naukowe zatwierdzone przez EFSA 30 września 2008 r. opublikowane 22 czerwca 2009 r. (5),

—

uwzględniając art. 5a ust. 3 lit. b) decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (6),

—

uwzględniając art. 112 ust. 2 i 3 oraz art. 112 ust. 4 lit. c) Regulaminu,

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

A.

mając na uwadze, że lufenuron jest pestycydem benzylomocznikowym, który hamuje wytwarzanie chityny u owadów i jest stosowany jako pestycyd i fungicyd; mając na uwadze, że zatwierdzenie lufenuronu w Unii wygasło 31 grudnia 2019 r. i że nie złożono wniosku o odnowienie na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (7); mając na uwadze, że lufenuron nie jest już zatwierdzony do stosowania w Unii, lecz jest wywożony jako pestycyd rolno-spożywczy; mając na uwadze, że zgodnie z badaniem przeprowadzonym przez Niemiecką Agencję Środowiska (8) lufenuron spełnia kryteria dotyczące substancji trwałych, wykazujących zdolność do bioakumulacji i toksycznych, które określono w załączniku XIII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (9);

B.

mając na uwadze, że w art. 191 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) uznano zasadę ostrożności za jedną z podstawowych zasad Unii;

C.

mając na uwadze, że art. 168 ust. 1 TFUE stanowi, iż przy „określaniu i urzeczywistnianiu wszystkich polityk i działań Unii zapewnia się wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego”;

D.

mając na uwadze, że celem dyrektywy 2009/128/WE jest osiągnięcie zrównoważonego stosowania pestycydów w Unii przez zmniejszenie zagrożenia związanego ze stosowaniem pestycydów i jego wpływu na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko poprzez propagowanie rozwiązań alternatywnych;

E.

mając na uwadze, że w Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych oraz na posiedzeniu Komitetu ds. Przeglądu Trwałych Zanieczyszczeń Organicznych w 2012 r. (10) uznano, że lufenuron z dużym prawdopodobieństwem spełnia wszystkie kryteria dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych;

F.

mając na uwadze, że zgodnie z komunikatem z 20 maja 2020 r. zatytułowanym „Strategia »od pola do stołu« na rzecz sprawiedliwego, zdrowego i przyjaznego dla środowiska systemu żywnościowego” (11) Komisja wspiera „globalną transformację w kierunku zrównoważonych systemów rolno-spożywczych” nie tylko w Unii, ale i poza jej granicami, a także „uwzględni aspekty środowiskowe podczas oceny wniosków o tolerancje importowe dotyczących substancji używanych jako pestycydy, które nie są już zatwierdzone w UE, z poszanowaniem norm i zobowiązań w ramach WTO”;

G.

mając na uwadze, że projekt rozporządzenia Komisji przedstawiono po złożeniu wniosku w sprawie tolerancji importowych w odniesieniu do lufenuronu stosowanego w Brazylii na powierzchni grejpfrutów i trzciny cukrowej; we wniosku stwierdzono, że podniesienie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (NDP) jest konieczne, aby uniknąć pozataryfowych barier handlowych w przywozie tych roślin uprawnych;

H.

mając na uwadze, że projekt rozporządzenia Komisji budzi obawy co do bezpieczeństwa lufenuronu wynikające z zasady ostrożności, z uwagi na luki w danych o wpływie lufenuronu na zdrowie publiczne i środowisko;

I.

mając na uwadze, że w opinii z 15 lipca 2020 r. EFSA stwierdza: „Zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Syngenta Crop Protection AG złożyła wniosek do właściwego organu krajowego w Portugalii (oceniające państwo członkowskie) o ustalenie tolerancji importowych dla substancji czynnej lufenuron w różnych uprawach i produktach pochodzenia zwierzęcego na podstawie dozwolonych zastosowań lufenuronu w Brazylii, Chile i Maroku. Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Portugalia sporządziła sprawozdanie oceniające, które przedłożono Komisji Europejskiej i przekazano Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) 24 maja 2019 r.”; mając na uwadze, że oceniające państwo członkowskie zaproponowało podniesienie NDP dla lufenuronu w grejpfrutach (x30) i trzcinie cukrowej (x2) z Brazylii, a także podniesienie NDP dla lufenuronu w produktach pochodzenia zwierzęcego;

J.

mając na uwadze, że we wnioskach sformułowanych w opinii z 15 lipca 2020 r. EFSA uzasadnia podniesienie NDP tylko potrzebą zastosowania się do brazylijskich wartości normatywnych i nie uwzględnia długotrwałego skumulowanego wpływu lufenuronu na toksyczność reprodukcyjną, neurotoksyczność rozwojową i jego potencjału immunotoksycznego w następstwie długotrwałego spożycia;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.