(1)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1346/2000 (4) ustanowiono europejskie ramy w zakresie transgranicznych postępowań upadłościowych. W rozporządzeniu określono, które państwo członkowskie jest właściwe do wszczęcia postępowania upadłościowego, ustanowiono wspólne zasady dotyczące prawa właściwego i przewidziano uznawanie i wykonywanie orzeczeń związanych z niewypłacalnością oraz koordynację głównych postępowań upadłościowych z wtórnymi postępowaniami upadłościowymi.

(2)

W sprawozdaniu Komisji dotyczącym stosowania rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 z 12 grudnia 2012 r (5). stwierdza się, że zasadniczo rozporządzenie funkcjonuje dobrze, jednak pożądane jest usprawnienie stosowania niektórych z jego przepisów, aby zwiększyć skuteczność zarządzania transgranicznymi postępowaniami upadłościowymi.

(3)

Zakres rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 należy rozszerzyć o postępowania wspierające ratowanie rentownych pod względem gospodarczym dłużników borykających się z poważnymi trudnościami finansowymi , tak aby pomóc solidnym przedsiębiorstwom przetrwać na rynku i dać przedsiębiorcom drugą szansę. W szczególności zakres rozporządzenia powinien objąć postępowania, w których przewiduje się restrukturyzację dłużnika na etapie przed upadłością lub w ramach których nie dokonuje się zmiany istniejącego zarządu. Rozporządzenie powinno również obejmować postępowania przewidujące umorzenie zadłużenia konsumentów i osób samozatrudnionych, które nie spełniają kryteriów obowiązującego instrumentu. [Popr. 1]

(4)

Należy wyjaśnić zasady dotyczące właściwości do wszczynania postępowań upadłościowych i usprawnić ramy proceduralne w zakresie określania właściwości. Ponadto należy zawrzeć wyraźny przepis dotyczący właściwości do powództw, które bezpośrednio wynikają z postępowań upadłościowych lub i są ściśle z nimi powiązane. [Popr. 2]

(5)

Aby zwiększyć skuteczność postępowań upadłościowych w przypadkach, w których dłużnik posiada oddział w innym państwie członkowskim, należy znieść wymóg, zgodnie z którym postępowanie wtórne musi być postępowaniem likwidacyjnym. Ponadto sąd powinien mieć możliwość odmowy wszczęcia postępowania wtórnego, jeżeli nie jest ono konieczne do ochrony interesów miejscowych wierzycieli. Należy poprawić koordynację postępowania głównego z postępowaniem wtórnym, w szczególności poprzez zobowiązanie zaangażowanych sądów do współpracy.

(6)

Aby poprawić informacje dostępne zaangażowanym wierzycielom i sądom oraz zapobiec wszczynaniu równoległych postępowań upadłościowych, państwa członkowskie powinny być zobowiązane do ogłaszania odpowiednich orzeczeń w sprawach dotyczących transgranicznej niewypłacalności w publicznie dostępnych rejestrach elektronicznych. Należy ustanowić przepisy przewidujące wzajemne połączenie rejestrów postępowań upadłościowych. Należy wprowadzić standardowe formularze do zgłaszania wierzytelności w celu ułatwienia tego zadania zagranicznym wierzycielom i obniżenia kosztów tłumaczenia.

(7)

Powinny obowiązywać szczegółowe przepisy dotyczące koordynacji postępowań, w które zaangażowani są różni członkowie tej samej grupy przedsiębiorstw. Należy zobowiązać do wzajemnej współpracy i komunikowania się między sobą przedstawicieli podmiotu w upadłości oraz sądy uczestniczące w różnych postępowaniach upadłościowych. Ponadto każdy zaangażowany przedstawiciel podmiotu w upadłości powinien mieć do dyspozycji narzędzia proceduralne umożliwiające mu zaproponowanie planu ratowania grupy przedsiębiorstw podlegających postępowaniu upadłościowemu oraz w razie potrzeby wniesienie o zawieszenie postępowań upadłościowych dotyczących przedsiębiorstwa innych niż to, do którego został powołany. Definicję terminu „grupa przedsiębiorstw” należy rozumieć jako ograniczoną do kontekstu niewypłacalności i nie powinna mieć ona żadnego wpływu na aspekty dotyczące prawa spółek związane z przynależnością do grupy. [Popr. 3. Poprawka ta ma zastosowanie do całego dokumentu.]

(8)

W celu umożliwienia szybkiego dostosowania rozporządzenia do odpowiednich zmian w prawie krajowym dotyczącym niewypłacalności zgłoszonych przez państwa członkowskie należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmiany załączników. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, szybkie i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(9)

W celu zapewnienia jednakowych warunków wykonania rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 należy przekazać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te należy wykonywać zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (6).

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1346/2000.

(11)

Zmiana przedmiotowego rozporządzenia powinna pozostać bez uszczerbku dla przepisów dotyczących odzyskiwania pomocy państwa od niewypłacalnych przedsiębiorstw zgodnie z wykładnią przedstawioną w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (C-454/09 Komisja przeciwko Włochom – „New Interline”). Jeżeli odzyskanie całej kwoty pomocy państwa nie jest możliwe, ponieważ nakaz odzyskania środków dotyczy przedsiębiorstwa podlegającego postępowaniu upadłościowemu, takie postępowanie zawsze powinno być postępowaniem likwidacyjnym i powinno prowadzić do całkowitego zaprzestania działalności beneficjenta oraz likwidacji jego aktywów.

(12)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej [Zjednoczone Królestwo i Irlandia zgłosiły zamiar uczestnictwa w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia]/[nie naruszając przepisów art. 4 tego protokołu, Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie uczestniczą w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i w związku z tym nie są nim związane ani nie ma ono do nich zastosowania].

(13)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i w związku z tym nie jest nim związana ani nie ma ono do niej zastosowania,

1)

w motywie 2 odniesienie do art. 65 zastępuje się odniesieniem do art. 81;

2)

w motywach 3, 5, 8, 11, 12, 14 i 21 termin „Wspólnota” zastępuje się terminem „Unia” z zachowaniem odpowiedniej formy gramatycznej;

3)

motyw 4 otrzymuje brzmienie:

4)

motyw 6 otrzymuje brzmienie:

5)

motyw 7 otrzymuje brzmienie:

(*1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 12 z 16.1.2001, s. 1).”;"

6)

motyw 9 otrzymuje brzmienie:

(*2)  Dyrektywa 2001/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych (Dz.U. L 125 z 5.5.2001, s. 15).”;"

7)

dodaje się motyw 9a w brzmieniu:

8)

motyw 10 otrzymuje brzmienie:

(8a)

motyw 11 otrzymuje brzmienie:

9)

dodaje się motyw w brzmieniu:

10)

skreśla się motyw 13;

11)

dodaje się motywy w brzmieniu:

12)

dodaje się motywy w brzmieniu:

13)

motyw 20 otrzymuje brzmienie:

14)

dodaje się motywy w brzmieniu:

15)

dodaje się motyw w brzmieniu:

16)

motyw 29 otrzymuje brzmienie:

17)

dodaje się motyw w brzmieniu:

18)

motyw 31 otrzymuje brzmienie:

19)

dodaje się motywy w brzmieniu:

(*4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).”;"

(*5)  Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31)."

(*6)  Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.)”;"

20)

w motywach 32 i 33 słowa „Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską” zastępuje się słowami „Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej” z zachowaniem odpowiedniej formy gramatycznej;

21)

art. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 1

Zakres stosowania

1.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do zbiorowych postępowań sądowych lub administracyjnych, w tym do postępowań przejściowych, które opierają się na prawie dotyczącym niewypłacalności lub dostosowania długu, i w których do celów ratowania uniknięcia likwidacji , dostosowania długu, reorganizacji lub likwidacji,

W przypadkach, gdy postępowanie takie rozpoczyna się przed ogłoszeniem upadłości, jego celem jest zapobieżenie likwidacji.

Postępowania, o których mowa w niniejszym ustępie, wymienia się w załączniku A. [Popr. 13]

1a.     W przypadkach gdy na mocy prawa państwa członkowskiego, w którym wszczyna się postępowanie upadłościowe, postępowanie wspomniane w ust. 1 jest tajne, niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do takiego postępowania wyłącznie z chwilą, gdy postępowanie to staje się publiczne zgodnie z prawem tego państwa członkowskiego, a także pod warunkiem, że postępowanie to nie ma wpływu na roszczenia niezaangażowanych w nie wierzycieli. [Popr. 14]

2.   Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do postępowań upadłościowych dotyczących

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

(*7)   Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338). "

(*8)   Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1). "

(*9)   Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19) ”;"

22)

art. 3 zmienia się następująco:

23)

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 3a

Jurysdykcja w przypadku powództw powiązanych

1.   Sądy Państwa Członkowskiego, na terytorium którego wszczęto postępowanie upadłościowe zgodnie z art. 3, są właściwe w zakresie każdego powództwa, które bezpośrednio wynika z takiego postępowania upadłościowego i które jest ściśle z nim związane.

2.   Jeżeli powództwo, o którym mowa w ust. 1, wiąże się z powództwem w sprawach cywilnych i handlowych toczącym się przeciwko temu samemu pozwanemu, zarządca przedstawiciel podmiotu w upadłości może wytoczyć oba powództwa w sądach Państwa Członkowskiego, na terytorium którego pozwany ma miejsce zamieszkania, lub jeżeli powództwo jest wytoczone przeciwko kilku pozwanym, w sądach Państwa Członkowskiego, na terytorium którego którykolwiek z nich ma miejsce zamieszkania, pod warunkiem że dany sąd jest właściwy na podstawie przepisów rozporządzenia (WE) nr 44/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady ( UE ) nr 1215/2012  (*10). [Popr. 29]

3.   Do celów niniejszego artykułu ustępu 2 powództwa uznaje się za powiązane, jeżeli związek między nimi jest tak ścisły, że wskazane jest ich łączne wysłuchanie i rozstrzygnięcie, aby uniknąć ryzyka wydania orzeczeń nie do pogodzenia wynikających z prowadzenia odrębnych postępowań. [Popr. 30]

Artykuł 3b

Badanie dotyczące jurysdykcji; prawo do odwołania

1.   Sąd, do którego złożono wniosek o wszczęcie postępowania upadłościowego, bada z urzędu kwestię, czy jest właściwy na podstawie art. 3. W orzeczeniu o wszczęciu postępowania upadłościowego określa się podstawy, na jakich ustalono właściwość danego sądu, oraz w szczególności, czy właściwość ustalono na podstawie art. 3 ust. 1 czy art. 3 ust. 2.

2.   Jeżeli postępowanie upadłościowe zostaje wszczęte zgodnie z prawem krajowym bez orzeczenia sądu, zarządca powołany w takim postępowaniu bada kwestię, czy Państwo Członkowskie, w którym toczy się postępowanie, jest właściwe na podstawie art. 3. Jeżeli taka sytuacja ma miejsce, zarządca określa podstawy, na jakich ustalono właściwość, oraz w szczególności, czy właściwość ustalono na podstawie art. 3 ust. 1 lub art. 3 ust. 2. [Popr. 31]

3.   Każdy wierzyciel lub każda zainteresowana strona, których miejsce zwykłego pobytu, miejsce zamieszkania lub siedziba znajduje się w innym Państwie Członkowskim niż państwo wszczęcia postępowania, ma prawo do zaskarżenia orzeczenia o wszczęciu postępowania głównego. Sąd wszczynający postępowanie główne lub zarządca w odpowiednim czasie powiadamiają takich wierzycieli, o ile są znani, o orzeczeniu, aby mieli oni możliwość jego zaskarżenia w ramach jurysdykcji międzynarodowej w terminie trzech tygodni od daty podania do wiadomości publicznej informacji o wszczęciu postępowania upadłościowego zgodnie z art . 20a lit . a) . [Popr. 32]

(*10)   Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 351 z 20.12.2012). ”"

24)

art. 4 ust. 2 lit. m) otrzymuje brzmienie:

25)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 6a

Klauzule nettingu Przepisy dotyczące kompensowania sald na zamknięcie

Klauzule nettingu są regulowane Gdy jedna strona umowy zawierającej postanowienie o kompensowaniu sald na zamknięcie to instytucja objęta zakresem dyrektywy 2001/24/WE, postanowienie takie regulują wyłącznie przepisami przepisy umów regulujących tego rodzaju klauzule postanowienia .”; [Popr. 33]

26)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 10a

Wymogi w zakresie zgody na mocy prawa miejscowego

Jeżeli w prawie Państwa Członkowskiego regulującym skutki postępowania upadłościowego wobec umów, o których mowa w art. 8 i 10, przewiduje się, że umowa może zostać rozwiązana lub zmieniona wyłącznie za zgodą sądu wszczynającego postępowanie upadłościowe, jednak w danym Państwie Członkowskim nie wszczęto żadnego postępowania upadłościowego, sąd wszczynający postępowanie upadłościowe jest uprawniony do wydania zgody na rozwiązanie lub zmianę tych umów.”;

(26a)

art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12

Europejskie patenty o jednolitym skutku i wspólnotowe patenty i znaki towarowe

Dla celów niniejszego rozporządzenia wspólnotowy europejski patent o jednolitym skutku , wspólnotowy znak towarowy oraz każde inne podobne prawo ustanowione na podstawie przepisów wspólnotowych może zostać objęte wyłącznie postępowaniem określonym w art. 3 ust. 1”; [Popr. 34]

27)

art. 15 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 15

Wpływ postępowania upadłościowego na toczące się postępowania lub procedury arbitrażowe

Wpływ postępowania upadłościowego na toczące się postępowanie lub przeprowadzaną procedurę arbitrażową w odniesieniu do przedmiotu albo prawa wchodzącego w skład masy, którą zajęto dłużnikowi, podlega wyłącznie prawu Państwa Członkowskiego, w którym toczy się postępowanie, lub w którym przeprowadzana jest procedura arbitrażowa.”;

28)

w art. 18 wprowadza się następujące zmiany:

29)

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 20a

Ustanowienie rejestrów postępowań upadłościowych

Państwa Członkowskie ustanawiają i utrzymują na swoim terytorium co najmniej jeden rejestr, w którym nieodpłatnie publicznie udostępnia się przez internet następujące informacje (»rejestry postępowań upadłościowych«):

Artykuł 20b

Wzajemne połączenie rejestrów postępowań upadłościowych

1.   Komisja ustanawia zdecentralizowany system służący wzajemnemu połączeniu rejestrów postępowań upadłościowych w drodze aktów wykonawczych. Na system ten będą składać się rejestry postępowań upadłościowych i europejski portal »e-Sprawiedliwość«, który będzie pełnił rolę centralnego elektronicznego punktu publicznego dostępu do informacji znajdujących się w systemie. System będzie wyposażony w usługę wyszukiwania we wszystkich językach urzędowych Unii w celu udostępnienia informacji, o których mowa w art. 20a.

2.   W drodze aktu wykonawczego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 45b ust. 3, Komisja przyjmuje co następuje do dnia … (*11):

Artykuł 20c

Koszty ustanowienia i wzajemnego połączenia rejestrów postępowań upadłościowych

1.   Ustanowienie i przyszły rozwój systemu wzajemnego połączenia rejestrów postępowań upadłościowych finansuje się z ogólnego budżetu Unii.

2.   Każde Państwo Członkowskie ponosi koszt dostosowania swoich krajowych rejestrów postępowań upadłościowych tak, aby były one interoperacyjne z europejskim portalem »e-Sprawiedliwość«, a także koszty zarządzania, funkcjonowania i utrzymania takiego rejestru.

Artykuł 20d

Rejestracja postępowań upadłościowych

Jeżeli w odniesieniu do przedsiębiorstwa lub osoby prawnej bądź osoby fizycznej prowadzącej niezależną działalność gospodarczą lub zawodową zostaje wszczęte postępowanie główne lub wtórne, sąd wszczynający postępowanie upadłościowe dopilnowuje, aby informacje, o których mowa w art. 20a, zostały niezwłocznie opublikowane w rejestrze postępowań upadłościowych państwa wszczęcia. Państwa członkowskie ustalają procedury usuwania wpisów z rejestru postępowań upadłościowych. ”; [Popr. 37]

30)

art. 21 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 21

Publikacja w innym Państwie Członkowskim

1.   Do czasu utworzenia systemu wzajemnego połączenia rejestrów postępowań upadłościowych, o którym mowa w art. 20b, zarządca przedstawiciel podmiotu w upadłości wnosi o ogłoszenie w każdym innym Państwie Członkowskim, w którym znajduje się oddział dłużnika, treści orzeczenia o wszczęciu postępowania oraz, w stosownych przypadkach, orzeczenia o powołaniu zarządcy, zgodnie z procedurą danego państwa w zakresie publikacji. W obwieszczeniu podaje się osobę powołanego zarządcy oraz czy zastosowana właściwość sądu wynika z wszelkie pozostałe informacje, o których mowa w art. 3 ust. 1 lub art. 3 ust. 2 20a . [Popr. 38]

2.   Zarządca Przedstawiciel podmiotu w upadłości może wnieść o ogłoszenie w każdym innym Państwie Członkowskim, w którym znajdują się majątek , wierzyciele lub wierzyciele dłużnicy dłużnika, informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zgodnie z procedurą przewidzianą w tym państwie.”; [Popr. 39]

31)

art. 22 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 22

Wpis do rejestrów publicznych innego Państwa Członkowskiego

Do czasu utworzenia systemu wzajemnego połączenia rejestrów postępowań upadłościowych, o którym mowa w art. 20b, przedstawiciel podmiotu w upadłości wnosi o wpisanie orzeczeń, o których mowa w art. 21, do rejestru nieruchomości, rejestru handlowego lub jakiegokolwiek innego rejestru publicznego każdego innego Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się oddział dłużnika wpisany do rejestru publicznego tego Państwa Członkowskiego. Przedstawiciel podmiotu w upadłości może wnieść o taką publikację w każdym innym Państwie Członkowskim.”;

(31a)

art. 24 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Jeżeli spełnienie świadczenia nastąpiło przed obwieszczeniem przewidzianym w art. 20 a lub 21, domniemywa się do chwili przeprowadzenia dowodu przeciwnego, że spełniający świadczenie nie wiedział o wszczęciu postępowania upadłościowego. Jeżeli spełnienie świadczenia nastąpiło po obwieszczeniu przewidzianym w art. 21, domniemywa się do chwili przeprowadzenia dowodu przeciwnego, że spełniający świadczenie wiedział o wszczęciu postępowania.”;[Popr. 40]

32)

art. 25 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 25

Uznanie i wykonalność innych orzeczeń

1.   Orzeczenia dotyczące prowadzenia i ukończenia postępowania upadłościowego wydane przez sąd, którego orzeczenie o wszczęciu postępowania podlega uznaniu na podstawie art. 16, jak również zatwierdzony przez taki sąd układ również podlegają uznaniu bez żadnych dalszych formalności. Orzeczenia te podlegają wykonaniu na podstawie art. 32–56, z wyłączeniem art. 34 ust. 2, 39-46 rozporządzenia (WE UE ) nr 44/2001 1215/2012 . [Popr. 41]

Przepisy akapitu pierwszego dotyczą również orzeczeń wynikających bezpośrednio z postępowań upadłościowego i blisko z nim związanych, nawet jeżeli orzeczenia te zostały wydane przez inny sąd.

Przepisy akapitu pierwszego dotyczą również orzeczeń w sprawie zastosowania środków zabezpieczających, wydawanych po zgłoszeniu wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego lub w związku z takim postępowaniem.

2.   Uznanie i wykonalność innych orzeczeń niż wymienione w ust. 1 podlega rozporządzeniu (UE) nr 1215/2012, jeżeli to rozporządzenie to znajduje zastosowanie.”;

33)

art. 27 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 27

Wszczęcie postępowania

W przypadku wszczęcia przez sąd Państwa Członkowskiego postępowania głównego i uznania go w innym Państwie Członkowskim sąd tego innego Państwa Członkowskiego, właściwy zgodnie z art. 3 ust. 2, może wszcząć wtórne postępowanie upadłościowe zgodnie z przepisami określonymi w niniejszym rozdziale. Skutki postępowania wtórnego ograniczają się do majątku dłużnika znajdującego się na terytorium Państwa Członkowskiego, w którym wszczęto takie postępowanie.”;

34)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 29a

Orzeczenie o wszczęciu postępowania wtórnego

1.   Sąd, do którego złożono wniosek o wszczęcie postępowania wtórnego, niezwłocznie powiadamia zarządcę przedstawiciela podmiotu w  upadłości w postępowaniu głównym oraz umożliwia mu bycie wysłuchanym na jego wniosek. [Popr. 42]

2.   Na wniosek zarządcy przedstawiciela podmiotu w  upadłości w postępowaniu głównym sąd, o którym mowa w ust. 1, odracza wydanie orzeczenia o wszczęciu postępowania wtórnego lub odmawia wszczęcia takiego postępowania, jeżeli przedstawiciel podmiotu w upadłości w postępowaniu głównym przedstawi wystarczające dowody, że wszczęcie takiego postępowania nie jest konieczne dla ochrony interesów miejscowych wierzycieli, w szczególności jeżeli zarządca przedstawiciel podmiotu w  upadłości w postępowaniu głównym podjął zobowiązanie, o którym mowa w art. 18 ust. 1, i przestrzega warunków tego zobowiązania. [Popr. 43]

2a.     Miejscowi wierzyciele mają prawo zaskarżenia decyzji o odroczeniu lub odmowie wszczęcia postępowania wtórnego w terminie trzech tygodni od dnia podania tej decyzji do wiadomości publicznej zgodnie z art. 20a lit. a). [Popr. 44]

2b.     Miejscowi wierzyciele mają prawo zwrócić się do sądu prowadzącego postępowanie główne z wnioskiem o to, by zażądał od przedstawiciela podmiotu w upadłości w postępowaniu głównym podjęcia odpowiednich działań niezbędnych do ochrony interesów miejscowych wierzycieli. Działania takie mogą obejmować zakaz usunięcia aktywów z państwa członkowskiego, w którym odroczono wszczęcie postępowania wtórnego lub odmówiono wszczęcia tego postępowania, odroczenie podziału dochodów w postępowaniu głównym lub zobowiązanie przedstawiciela podmiotu w upadłości w postępowaniu głównym do zabezpieczenia wykonania zobowiązań. [Popr. 45]

2c.     Sąd, o którym mowa w ust. 1 może powołać powiernika o ograniczonych uprawnieniach. Powiernik dokłada starań, by zostało wykonane zobowiązanie oraz uczestniczy w jego realizacji, jeżeli jest to konieczne w celu ochrony interesów miejscowych wierzycieli. Powiernik ma prawo zwrócenia się do sądu zgodnie z ust. 2b. [Popr. 46]

3.   Przy podejmowaniu decyzji w sprawie wszczęcia postępowania wtórnego sąd, o którym mowa w ust. 1, wszczyna taki rodzaj postępowanie na mocy prawa krajowego, który jest najodpowiedniejszy, biorąc pod uwagę interesy miejscowych wierzycieli, niezależnie od kwestii, czy spełnione zostały jakiekolwiek warunki dotyczące wypłacalności dłużnika.

4.   Zarządca Przedstawiciel podmiotu w  upadłości w postępowaniu głównym zostaje niezwłocznie powiadomiony o orzeczeniu o wszczęciu postępowania wtórnego oraz ma prawo do zakwestionowania tego orzeczenia. w terminie trzech tygodni od otrzymania powiadomienia . W uzasadnionych przypadkach sąd wszczynający postępowanie wtórne może skrócić ten termin do minimalnie jednego tygodnia od otrzymania powiadomienia. ”; [Popr. 47]

35)

art. 31 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 31

Współpraca i przekazywanie informacji między przedstawicielami podmiotów w upadłości

1.   Zarządca Przedstawiciele podmiotów w postępowaniu głównym i zarządcy w upadłości w postępowaniach wtórnych upadłościowych dotyczących tego samego dłużnika współpracują ze sobą w stopniu, w jakim taka współpraca jest odpowiednia dla ułatwienia skutecznego zarządzania postępowaniami, nie jest sprzeczna z przepisami mającymi zastosowanie do każdego z tych postępowań i nie wiąże się z jakimkolwiek konfliktem interesów . Tego rodzaju współpraca może przebiegać w formie umów lub protokołów. [Popr. 48]

2.   W szczególności przedstawiciele podmiotów w upadłości :

36)

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 31a

Współpraca i przekazywanie informacji między sądami

1.   W celu ułatwienia koordynacji głównego postępowania upadłościowego z wtórnym postępowaniem upadłościowym dotyczącym postępowań upadłościowych dotyczących tego samego dłużnika sąd, do którego złożono wniosek o wszczęcie wtórnego postępowania upadłościowego lub który wszczął takie postępowanie, współpracuje z każdym innym sądem, przed którym toczy się postępowanie upadłościowe lub który wszczął takie postępowanie, w zakresie, w jakim taka współpraca ta jest odpowiednia dla ułatwienia skutecznego zarządzania postępowaniami oraz nie jest sprzeczna z przepisami mającymi zastosowanie do poszczególnych postępowań. W tym celu sądy mogą w stosownych przypadkach wyznaczyć osobę lub organ wykonujące ich instrukcje , pod warunkiem że nie jest to sprzeczne z obowiązującymi je zasadami . [Popr. 49]

2.   Sądy, o których mowa w ust. 1, mogą komunikować się ze sobą bezpośrednio lub zwracać się bezpośrednio do siebie o udzielenie informacji lub o pomoc, pod warunkiem że tego rodzaju wymiana informacji jest nieodpłatna oraz że w jej ramach przestrzega się praw procesowych każdej ze stron postępowania i poufności informacji.

3.   Współpracę można prowadzić w każdy odpowiedni sposób, w tym poprzez

Artykuł 31b

Współpraca i przekazywanie informacji między przedstawicielami podmiotu w upadłości a sądami

1.   W celu ułatwienia koordynacji głównego postępowania upadłościowego z wtórnym postępowaniem upadłościowym postępowań upadłościowych wszczętych w odniesieniu do tego samego dłużnika [Popr. 50]

w każdym przypadku w zakresie, w jakim taka współpraca i komunikacja są odpowiednie dla ułatwienia koordynacji postępowań, nie są sprzeczne z przepisami mającymi zastosowanie do każdego z tych postępowań i nie wiążą się z jakimkolwiek konfliktem interesów. [Popr. 51]

2.   Współpracę, o której mowa w ust. 1, prowadzi się w każdy odpowiedni sposób, w tym sposoby, o których mowa w art. 31a ust. 3, w zakresie, w jakim nie są one sprzeczne z przepisami mającymi zastosowanie do poszczególnych postępowań.”;

37)

w art. 33 wprowadza się następujące zmiany:

38)

art. 34 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 34

Ukończenie głównego lub wtórnego postępowania upadłościowego

1.   Ukończenie postępowania głównego nie uniemożliwia kontynuacji postępowań wtórnych, które w tym czasie nadal są w toku.

2.   Jeżeli postępowanie wtórne dotyczące osoby prawnej zostało wszczęte w Państwie Członkowskim siedziby danej osoby prawnej, a z ukończeniem tego postępowania wiąże się rozwiązanie tej osoby prawnej, tego rodzaju rozwiązanie nie uniemożliwia kontynuacji danej osoby prawnej nie wykreśla się z rejestru przedsiębiorstw do momentu zamknięcia postępowania głównego, które zostało wszczęte w innym Państwie Członkowskim.”; [Popr. 52]

39)

[Nie dotyczy polskiej wersji językowej];

40)

art. 37 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 37

Przekształcenie wcześniejszego postępowania

Przedstawiciel podmiotu w upadłości w postępowaniu głównym może zwrócić się do sądu Państwa Członkowskiego, w którym wszczęto postępowanie wtórne, z wnioskiem o nakazanie przekształcenia postępowania wtórnego w innego rodzaju postępowanie upadłościowe dostępne w prawie tego Państwa Członkowskiego.”;

41)

art. 39 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 39

Prawo zgłoszenia wierzytelności

Każdy wierzyciel, którego miejsce zwykłego pobytu, miejsce zamieszkania lub siedziba znajdują się w innym Państwie Członkowskim niż państwo wszczęcia postępowania, włącznie z organami podatkowymi i instytucjami ubezpieczenia społecznego Państw Członkowskich (»wierzyciel zagraniczny«), ma prawo zgłosić swoje wierzytelności w postępowaniu upadłościowym za pomocą każdego środka komunikacji, w tym środków komunikacji elektronicznej, dozwolonego w prawie państwa wszczęcia. Ze zgłaszaniem wierzytelności nie wiąże się obowiązek zastępstwa przez adwokata ani przez innego prawnika.”;

42)

w art. 40 wprowadza się następujące zmiany:

43)

art. 41 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 41

Procedura zgłaszania wierzytelności

1.   Każdy znany wierzyciel zagraniczny zgłasza swoją wierzytelność, korzystając ze standardowego formularza służącego do zgłaszania wierzytelności utworzonego zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 45b ust. 4, i opublikowanego na europejskim portalu »e-Sprawiedliwość« do dnia … (*13). Tytuł formularza brzmi »Zgłoszenie wierzytelności« we wszystkich językach urzędowych Unii.

2.   W standardowym formularzu służącym do zgłaszania wierzytelności wierzyciel, o którym mowa w ust. 1, wskazuje

Standardowemu formularzowi służącemu do zgłaszania wierzytelności towarzyszą kopie ewentualnych dokumentów potwierdzających.

3.   Wierzytelności można zgłaszać w każdym języku urzędowym Unii. Od wierzyciela można żądać tłumaczenia zgłoszenia na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych państwa wszczęcia postępowania bądź na inny język urzędowy zaakceptowany przez dane Państwo Członkowskie. Każde Państwo Członkowskie wskazuje przynajmniej jednej język urzędowy Unii inny niż język urzędowy tego państwa, który to język akceptuje do celów zgłaszania wierzytelności.

4.   Wierzytelności zgłasza się w terminie przewidzianym w prawie państwa wszczęcia postępowania upadłościowego. W przypadku wierzycieli zagranicznych okres ten nie może być krótszy niż 45 dni od chwili ogłoszenia wszczęcia postępowania w rejestrze postępowań upadłościowych państwa wszczęcia.

5.   Jeżeli przedstawiciel podmiotu w upadłości kwestionuje wierzytelność zgłoszoną zgodnie z niniejszym artykułem, zapewnia on wierzycielowi możliwość przedstawienia dodatkowych dowodów na istnienie i wysokość danej wierzytelności.”;

44)

skreśla się art. 42;

45)

dodaje się rozdział IVa w brzmieniu:

„ROZDZIAŁ IVA

NIEWYPŁACALNOŚĆ CZŁONKÓW GRUPY PRZEDSIĘBIORSTW

Artykuł 42a

Obowiązek współpracy i udzielania informacji między przedstawicielami podmiotu w upadłości

1.   Jeżeli postępowania upadłościowe dotyczą co najmniej dwóch członków grupy przedsiębiorstw, przedstawiciel podmiotu w upadłości powołany w postępowaniu dotyczącym jednego członka danej grupy współpracuje z każdym przedstawicielem podmiotu w upadłości powołanym w postępowaniach dotyczących innego członka tej samej grupy w zakresie, w jakim taka współpraca jest odpowiednia dla ułatwienia skutecznego zarządzania postępowaniami, nie jest sprzeczna z przepisami mającymi zastosowanie do takich postępowań ani nie wiąże się z żadnym przypadkiem konfliktu interesów. Tego rodzaju współpraca może przebiegać w formie umów lub protokołów.

2.   Prowadząc współpracę, o której mowa w ust. 1, przedstawiciele podmiotu w upadłości:

Przedstawiciele podmiotu w upadłości mogą wyrazić zgodę na przekazanie dodatkowych uprawnień przedstawicielowi podmiotu w upadłości powołanemu w jednym z takich postępowań, jeżeli taki układ jest dozwolony w przepisach mających zastosowanie do każdego z tych postępowań.

Artykuł 42b

Przekazywanie informacji i współpraca między sądami

1.   Jeżeli postępowania upadłościowe dotyczą co najmniej dwóch członków grupy przedsiębiorstw, sąd, do którego złożono wniosek o wszczęcie postępowania dotyczącego jednego członka danej grupy lub który wszczął takie postępowanie, współpracuje z każdym innym sądem, do którego złożono wniosek o wszczęcie postępowania dotyczącego innego członka tej samej grupy lub który wszczął takie postępowanie, w zakresie, w jakim taka współpraca jest odpowiednia dla ułatwienia skutecznego zarządzania postępowaniami oraz nie jest sprzeczna z przepisami mającymi zastosowanie do takich postępowań. W tym celu sądy mogą w stosownych przypadkach wyznaczyć osobę lub organ wypełniające ich instrukcje , pod warunkiem, że nie jest to sprzeczne z obowiązującymi je zasadami . [Popr. 54]

2.   Sądy, o których mowa w ust. 1, mogą komunikować się ze sobą bezpośrednio lub zwracać się bezpośrednio do siebie o udzielenie informacji lub o pomoc.

3.   Współpracę prowadzi się w każdy odpowiedni sposób, w tym poprzez

Artykuł 42c

Współpraca i przekazywanie informacji między przedstawicielami podmiotu w upadłości a sądami

Zarządca Przedstawiciel podmiotu w upadłości, powołany w postępowaniu upadłościowym dotyczącym członka grupy przedsiębiorstw współpracuje i komunikuje się z każdym sądem, do którego złożono wniosek o wszczęcie postępowania w odniesieniu do innego członka tej samej grupy przedsiębiorstw lub który wszczął takie postępowanie, w zakresie, w jakim taka współpraca jest odpowiednia dla ułatwienia koordynacji postępowań oraz , nie jest sprzeczna z przepisami mającymi zastosowanie do takich postępowań oraz nie wiąże się z jakimkolwiek konfliktem interesów . W szczególności zarządca przedstawiciel podmiotu w upadłości może złożyć do tego sądu wniosek o udzielenie informacji w odniesieniu do postępowania dotyczącego tego innego członka grupy lub o pomoc w odniesieniu do postępowania, w którym dany zarządca został powołany. [Popr. 55]

Artykuł 42d

Uprawnienia przedstawicieli podmiotu w upadłości i wstrzymanie postępowania

1.    Przedstawiciel podmiotu w upadłości powołany w postępowaniu upadłościowym wszczętym w odniesieniu do członka grupy przedsiębiorstw ma prawo

2.   Po wszczęciu postępowania, o którym mowa w ust. 1 lit. b), sąd wstrzymuje to postępowanie w całości lub częściowo, jeżeli zostanie dowiedzione przedstawiciel podmiotu w upadłości przedstawi wystarczające dowody , że takie wstrzymanie postępowania byłoby korzystne dla wierzycieli zaangażowanych w to postępowanie. Takie wstrzymanie postępowania może zostać nakazane na okres do trzech dwóch miesięcy i może zostać przedłużone lub odnowione na ten sam okres. Sąd nakazujący wstrzymanie postępowania może żądać od zarządcy przedstawiciela podmiotu w upadłości podjęcia wszelkich odpowiednich środków w celu zagwarantowania ochrony interesów wierzycieli zaangażowanych w dane postępowanie. [Popr. 59]

Artykuł 42da

Wszczęcie postępowania koordynacyjnego dotyczącego grupy przedsiębiorstw

1.     Zarządcy mogą złożyć wniosek o wszczęcie postępowania koordynacyjnego dotyczącego grupy przedsiębiorstw w każdym sądzie, którego jurysdykcja obejmuje postępowanie upadłościowe dotyczące jednego z członków tej grupy, pod warunkiem że:

2.     W przypadku gdy zwrócono się o wszczęcie postępowania koordynacyjnego dotyczącego grupy przedsiębiorstw do więcej niż jednego sądu, postępowanie to wszczyna się w państwie członkowskim, w którym realizowane są kluczowe funkcje w obrębie grupy. W tym celu sądy, do których skierowano odnośne wnioski, komunikują się ze sobą i współpracują zgodnie z art. 42b. Jeżeli niemożliwe jest określenie kluczowych funkcji, postępowanie koordynacyjne dotyczące grupy przedsiębiorstw wszczyna sąd, który pierwszy otrzymał odnośny wniosek, pod warunkiem że spełniono warunki wszczęcia takiego postępowania.

3.     Po wszczęciu postępowania koordynacyjnego dotyczącego grupy przedsiębiorstw prawo przedstawicieli podmiotów w upadłości do złożenia wniosku o zawieszenie postępowania, zgodnie z art. 42d ust. 1 lit. b) uzależnione jest od zgody koordynatora. Obowiązujące decyzje o zawieszeniu postępowania pozostają wiążące, z zastrzeżeniem prawa koordynatora do złożenia wniosku o odwołanie takiego zawieszenia. [Popr. 60]

Artykuł 42db

Prawa i obowiązki koordynatora

1.     Sąd wszczynający postępowanie koordynacyjne dotyczące grupy przedsiębiorstw powołuje koordynatora. Koordynator jest niezależny od członków grupy i ich wierzycieli i jest odpowiedzialny za:

2.     Koordynator ma prawo:

Artykuł 42dc

Zatwierdzenie planu koordynacji grupy przez sąd

1.     Przedstawiciele podmiotów w upadłości powołani w ramach postępowania upadłościowego, na które będzie miało wpływ wdrożenie planu koordynacji grupy, mogą przedstawić uwagi do projektu planu koordynacji grupy w terminie określonym przez koordynatora przy przedstawianiu projektu planu, a w każdym razie nieprzekraczającym jednego miesiąca.

2.     Do projektu planu przedstawionego do zatwierdzenia przez sąd należy dołączyć:

3.     Sąd zatwierdza plan, jeżeli uzna, że koordynator spełnił wymogi formalne określone w ust. 2 niniejszego artykułu oraz w art. 42db ust. 1 lit. c). [Popr. 62]

Artykuł 42dd

Związek między postępowaniem koordynacyjnym dotyczącym grupy przedsiębiorstw a postępowaniem upadłościowym

1.     Prowadząc postępowania upadłościowe, przedstawiciele podmiotów w upadłości mają obowiązek uwzględnić zalecenia koordynatora oraz plan koordynacji grupy. Jeżeli przedstawiciel podmiotu w upadłości zamierza odstąpić od środków lub działań proponowanych w planie koordynacji grupy, wyjaśnia takie odstępstwo, przedstawiając uzasadnienie odstępstwa, na zgromadzeniu wierzycieli lub innemu organowi, przed którym odpowiada zgodnie z prawem danego państwa członkowskiego.

2.     Niespełnienie wymogów ust. 1 będzie traktowane jako naruszenie obowiązków przedstawiciela podmiotu w upadłości na mocy prawa danego państwa członkowskiego. [Popr. 63]

Artykuł 42de

Odpowiedzialność koordynatora

Koordynator musi wypełniać swoje obowiązki z należytą starannością. Odpowiada on względem majątku, którego dotyczy postępowanie upadłościowe objęte postępowaniem koordynacyjnym dotyczącym grupy przedsiębiorstw, za szkody wynikające z naruszenia tych obowiązków. Jego odpowiedzialność określa się zgodnie z prawem państwa członkowskiego, w którym wszczęto postępowanie koordynacyjne. [Popr. 64]

Artykuł 42df

Koszty

1.     Przepisy prawne państw członkowskich przewidują opłaty sądowe i wynagrodzenie dla koordynatora.

2.     Koszty postępowania koordynacyjnego dotyczącego grupy przedsiębiorstw pokrywane są proporcjonalnie przez członków grupy objętych postępowaniami upadłościowymi, które były w toku w momencie wszczęcia postępowania koordynacyjnego. Udział każdego członka grupy w kosztach oblicza się na podstawie udziału wartości aktywów tego członka grupy w skonsolidowanych aktywach wszystkich członków tej grupy, w odniesieniu do których wszczęto postępowanie upadłościowe.”; [Popr. 65]

46)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 44a

Informacje na temat krajowego prawa dotyczącego niewypłacalności

1.   W ramach europejskiej sieci sądowej w sprawach cywilnych i handlowych ustanowionej decyzją Rady 2001/470/WE (*14) Państwa Członkowskie przekazują opis ich przepisów i procedur krajowych dotyczących upadłości, szczególnie w zakresie kwestii wymienionych w art. 4 ust. 2, do celów publicznego udostępnienia tych informacji.

2.   Państwa Członkowskie dokonują regularnej aktualizacji tych informacji.

(*14)  Decyzja Rady 2001/470/WE z dnia 28 maja 2001 r. ustanawiająca europejską sieć sądową w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 174 z 27.6.2001, s. 25).”;"

47)

art. 45 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 45

Zmiany w załącznikach

1.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących zmian w załącznikach A i C zgodnie z procedurą ustanowioną w niniejszym artykule i w art. 45a.

2.   Aby doprowadzić do zmiany w załączniku A, Państwa Członkowskie przedstawiają Komisji swoje przepisy krajowe dotyczące postępowania upadłościowego, które pragną włączyć do załącznika A spełniają kryteria określone w art. 1 , załączając krótki opis. Komisja bada, czy przedstawione przepisy są zgodne z warunkami określonymi w art. 1 i, jeżeli taka sytuacja ma miejsce, dokonuje zmiany w załączniku A w drodze aktów delegowanych. [Popr. 66]

2a.     Państwa członkowskie muszą informować Komisję o wszelkich znaczących zmianach mających wpływ na ich przepisy krajowe dotyczące postępowania upadłościowego. Komisja bada, czy zmienione przepisy są zgodne z warunkami określonymi w art. 1 i, jeżeli taka sytuacja ma miejsce, dokonuje zmian w załączniku A za pomocą aktów delegowanych.”; [Popr. 67]

48)

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 45a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom ustanowionym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 45, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3.   Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 45, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.   Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 45 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 45b

Uprawnienia do przyjmowania aktów wykonawczych

1.   Uprawnienia do przyjęcia aktów wykonawczych powierza się Komisji w odniesieniu do następujących celów

2.   W przyjmowaniu lub zmianie aktów wykonawczych, o których mowa w ust. 1, Komisję wspiera komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.”;

49)

w art. 46 datę „1 czerwca 2012 r.” zastępuje się datą „…..[10 lat od dnia rozpoczęcia jego stosowania]”;

50)

dodaje się art. 46a w brzmieniu:

„Artykuł 46a

Ochrona danych

1.   W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych prowadzonego w Państwach Członkowskich na podstawie niniejszego rozporządzenia Państwa Członkowskie stosują zastosowanie mają przepisy krajowe transponujące dyrektywę 95/46/WE , pod warunkiem, że nie mają one wpływu na operacje przetwarzania, o których mowa w art . 3 ust. 2 dyrektywy 95/46/WE . [Popr. 68]

2.   Do przetwarzania danych osobowych prowadzonego przez Komisję na podstawie niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 45/2001.”;

51)

skreśla się załącznik B;

51a)

w załączniku C część zatytułowana „DEUTSCHLAND” otrzymuje brzmienie:

„DEUTSCHLAND