52012PC0237

UZASADNIENIE

1.           Kontekst wniosku

· Podstawa i cele wniosku

Niniejszy wniosek dotyczy stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 597/2009 z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej („rozporządzenie podstawowe”) w postępowaniu dotyczącym przywozu niektórych politereftalanów etylenu (PET) pochodzących między innymi z Indii.

· Kontekst ogólny

Niniejszy wniosek zostaje przedstawiony w kontekście wykonania rozporządzenia podstawowego i jest wynikiem dochodzenia przeprowadzonego zgodnie z wymogami merytorycznymi i proceduralnymi określonymi w rozporządzeniu podstawowym.

· Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek

Ostateczne środki wciąż obowiązują i zostały wprowadzone rozporządzeniem Rady (WE) nr 1645/2005 z dnia 6 października 2005 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 2603/2000 nakładające ostateczne cło wyrównawcze na przywóz określonych rodzajów politereftalanu etylenu pochodzącego między innymi z Indii.

· Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii

Nie dotyczy.

2.           Konsultacje z zainteresowanymi stronami oraz ocena skutków

· Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Zainteresowane strony, których dotyczy postępowanie, miały już możliwość obrony swoich interesów podczas dochodzenia, zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego.

· Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej

Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy ekspertów zewnętrznych.

· Ocena skutków

Niniejszy wniosek wynika z wykonania rozporządzenia podstawowego.

Rozporządzenie podstawowe nie przewiduje ogólnej oceny skutków, ale zawiera wyczerpujący wykaz wymogów, które muszą zostać ocenione.

3.           ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

· Krótki opis proponowanych działań

W dniu 2 kwietnia 2011 r. Komisja wszczęła częściowy przegląd okresowy dotyczący przywozu niektórych politereftalanów etylenu (PET) pochodzących między innymi z Indii.

Załączony wniosek dotyczący rozporządzenia Rady oparty jest na ustaleniach poczynionych w ramach przeprowadzonego dochodzenia, którego zakres ograniczono do zbadania subsydiowania w odniesieniu do wnioskodawcy.

W wyniku dochodzenia ustalono, że poziom subsydiowania był niższy od poziomu stwierdzonego w poprzednim dochodzeniu i że nowe okoliczności, które spowodowały obniżenie marginesu subsydium, nie mają trwałego charakteru.

Występuje się zatem do Rady o przyjęcie załączonego wniosku dotyczącego rozporządzenia, które powinno zostać opublikowane najpóźniej dnia 1 lipca 2012 r.

· Podstawa prawna

Rozporządzenie Rady (WE) nr 597/2009 z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej.

· Zasada pomocniczości

Niniejszy wniosek wchodzi w zakres wyłącznych kompetencji Unii Europejskiej. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania.

· Zasada proporcjonalności

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów:

Formę działania opisano w wyżej wspomnianym rozporządzeniu podstawowym; wyklucza ona podejmowanie decyzji na poziomie krajowym.

Wskazówki dotyczące zminimalizowania obciążenia finansowego i administracyjnego Unii, rządów krajowych, władz regionalnych i lokalnych, podmiotów gospodarczych i obywateli oraz uczynienia go proporcjonalnym do celów wniosku nie mają zastosowania.

· Wybór instrumentów

Proponowany instrument: rozporządzenie.

Inne instrumenty byłyby niewłaściwe, ponieważ w rozporządzeniu podstawowym nie przewiduje się innych możliwości.

4.           WPŁYW NA BUDŻET

Wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet Unii.

2012/0121 (NLE)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

w sprawie zakończenia częściowego przeglądu okresowego dotyczącego środków wyrównawczych stosowanych wobec przywozu niektórych politereftalanów etylenu (PET) pochodzących między innymi z Indii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 597/2009z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej[1] („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 19 i 24,

uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję Europejską po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

1.           PROCEDURA

1.1.        Poprzednie dochodzenie i obowiązujące środki wyrównawcze

(1)       Rozporządzeniem (WE) nr 2603/2000[2] Rada nałożyła ostateczne cło wyrównawcze na przywóz politereftalanu etylenu („PET”) pochodzącego między innymi z Indii („pierwotne dochodzenie antysubsydyjne”). Ostateczne ustalenia i wnioski wynikające z przeglądu w trybie przyspieszonym przeprowadzonego na podstawie art. 20 rozporządzenia podstawowego znajdują się w rozporządzaniu Rady (WE) nr 1645/2005[3]. W następstwie przeglądu wygaśnięcia Rada nałożyła rozporządzeniem (WE) nr 193/2007[4] ostateczne cło wyrównawcze na okres kolejnych 5 lat. Wskazane środki wyrównawcze zmieniono rozporządzeniem Rady (WE) nr 1286/2008[5] w następstwie częściowego przeglądu okresowego („ostatnie dochodzenie przeglądowe”). Środki te mają formę cła specyficznego. Stawki cła ustalone dla producentów indywidualnych w Indiach wynoszą od 0 do 106,5 EUR/tonę, natomiast na przywóz od wszystkich pozostałych producentów nałożono cło rezydualne wynoszące 69,4 EUR/tonę.

(2)       Po zmianie nazwy jednego przedsiębiorstwa indyjskiego - South Asian Petrochem Ltd, Komisja stwierdziła w zawiadomieniu (WE) nr 2010/C 335/07[6], że ustalenia antysubsydyjne dotyczące South Asian Petrochem Ltd powinny mieć zastosowanie do Dhunseri Petrochem & Tea Limited.

1.2.        Obowiązujące środki antydumpingowe

(3)       Rozporządzeniem (WE) nr 2604/2000[7] Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz PET pochodzącego między innymi z Indii („pierwotne dochodzenie antydumpingowe”). Następnie przeprowadzono przegląd na podstawie art. 11 ust. 4 („przegląd pod kątem nowego eksportera”) rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009[8] („podstawowe rozporządzenie antydumpingowe”) dotyczący South Asian Petrochem Ltd, a ostateczne ustalenia i wnioski wynikające z tego przeglądu znajdują się w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1646/2005[9]. W następstwie przeglądu wygaśnięcia Rada nałożyła rozporządzeniem (WE) nr 192/2007[10] ostateczne cło antydumpingowe na okres kolejnych pięciu lat. Wprowadzone środki antydumpingowe zmieniono rozporządzeniem Rady (WE) nr 1286/2008 w następstwie dochodzenia w ramach częściowego przeglądu okresowego („ostatnie antydumpingowe dochodzenie przeglądowe”). Środki te, ustalone na poziomie usuwającym szkodę, miały formę specyficznych ceł antydumpingowych. Stawki cła ustalone dla producentów indywidualnych w Indiach wynoszą od 87,5 do 200,9 EUR/tonę, natomiast na przywóz od wszystkich pozostałych producentów nałożono cło rezydualne wynoszące 153,6 EUR/tonę („obecne cła antydumpingowe”).

(4)       Po zmianie nazwy jednego przedsiębiorstwa indyjskiego - South Asian Petrochem Ltd, Komisja stwierdziła w zawiadomieniu (WE) nr 2010/C 335/06[11], że ustalenia antydumpingowe dotyczące South Asian Petrochem Ltd powinny mieć zastosowanie do Dhunseri Petrochem & Tea Limited.

(5)       Decyzją 2005/697/WE[12] Komisja przyjęła zobowiązania oferowane przez South Asian Petrochem Ltd, ustalające minimalną cenę importową („MIP”) („zobowiązanie”). W wyniku zmiany nazwy Komisja stwierdziła w zawiadomieniu (WE) nr 2010/C 335/05, że zobowiązanie oferowane przez South Asian Petrochem Ltd powinno mieć zastosowanie do Dhunseri Petrochem & Tea Limited.

1.3.        Wszczęcie częściowego przeglądu okresowego

(6)       Komisja otrzymała wniosek dotyczący częściowego przeglądu okresowego złożony zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego przez Dhunseri Petrochem & Tea Limited, indyjskiego producenta eksportującego PET („wnioskodawca”). Zakres wniosku ograniczony był do subsydiowania i do wnioskodawcy. Jednocześnie wnioskodawca zwrócił się o przegląd obowiązujących środków antydumpingowych. Rezydualne cła antydumpingowe i wyrównawcze mają zastosowanie do przywozu produktów wytwarzanych przez wnioskodawcę, natomiast sprzedaż wnioskodawcy do Unii objęta jest wspomnianym zobowiązaniem.

(7)       Wnioskodawca przedstawił dowody prima facie świadczące o tym, iż dalsze stosowanie środka na dotychczasowym poziomie nie jest już konieczne w celu zrównoważenia skutków subsydium stanowiącego podstawę środków wyrównawczych. Wnioskodawca przedstawił dowody prima facie świadczące o tym, że kwota subsydiów, które zostały mu przyznane, spadła znacznie poniżej poziomu stosowanej wobec niego stawki cła. Ten spadek ogólnego poziomu subsydiów wynika głównie z utraty statusu jednostki zorientowanej na wywóz („EOU”). Program EOU, którego wielkość wynosiła 13,5 %, reprezentował znaczącą większość 13,9 % subsydiów ustalonych podczas przeglądu w trybie przyspieszonym.

(8)       Ustaliwszy po konsultacji z Komitetem Doradczym, iż wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie, Komisja ogłosiła w dniu 2 kwietnia 2011 r., na mocy zawiadomienia o wszczęciu przeglądu opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej[13], wszczęcie częściowego przeglądu okresowego („obecny przegląd”) na podstawie art. 19 rozporządzenia podstawowego. Zakres przeglądu ograniczono do zbadania subsydiowania w odniesieniu do wnioskodawcy.

1.4.        Strony zainteresowane dochodzeniem

(9)       Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu przeglądu wnioskodawcę, przedstawicieli państwa wywozu oraz stowarzyszenie producentów unijnych. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(10)     Jedna zainteresowana strona wniosła o przesłuchania i uzyskała taką możliwość.

(11)     W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja przesłała kwestionariusz wnioskodawcy oraz rządowi Indii („GOI”) i otrzymała odpowiedzi w ustalonym terminie.

(12)     Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje niezbędne do ustalenia subsydiowania. Przeprowadziła ona wizyty weryfikacyjne na terenie wnioskodawcy w Kolkata (Indie) oraz w siedzibie rządu Indii w New Delhi (Dyrekcja Generalna ds. Handlu Zagranicznego i Ministerstwo Handlu) oraz w Kolkata (Departament Handlu i Przemysłu rządu Bengalu Zachodniego).

1.5.        Okres objęty dochodzeniem przeglądowym

(13)     Dochodzenie dotyczące subsydiowania objęło okres od dnia 1 kwietnia 2010 r. do dnia 31 marca 2011 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

1.6.        Równoległe dochodzenie antydumpingowe

(14)     W dniu 2 kwietnia 2011 r.[14] Komisja ogłosiła wszczęcie częściowego przeglądu okresowego obowiązujących środków antydumpingowych na podstawie art. 11 ust. 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego ograniczonego do zbadania dumpingu w odniesieniu do wymienionego wnioskodawcy.

(15)     W toku równoległego dochodzenia antydumpingowego ustalono, że okoliczności dotyczące dumpingu zmieniły się w sposób znaczny i trwały, w związku z tym obowiązujące środki antydumpingowe mające zastosowanie do wnioskodawcy uległy zmianie.

2.           PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY

2.1.        Produkt objęty postępowaniem

(16)     Produktem poddanym przeglądowi jest PET o lepkości co najmniej 78 ml/g, zgodnie z normą ISO 1628-5, obecnie objęty kodem CN 3907 60 20 i pochodzący z Indii („produkt objęty postępowaniem”).

2.2.        Produkt podobny

(17)     W wyniku dochodzenia ustalono, że produkt objęty postępowaniem wytwarzany w Indiach i sprzedawany w Unii jest identyczny pod względem właściwości fizycznych i chemicznych oraz zastosowań z produktem wytwarzanym i sprzedawanym na rynku krajowym w Indiach. Stwierdzono zatem, że produkty sprzedawane na rynku krajowym i zagranicznym są produktami podobnymi w rozumieniu art. 2 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

3.           WYNIKI DOCHODZENIA

3.1.        Subsydiowanie

(18)     Na podstawie informacji przedłożonych przez GOI i wnioskodawcę oraz w oparciu o odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu Komisji przebadano następujące programy, co do których istnieje domniemanie, że w ich ramach udzielane są subsydia:

Programy ogólnokrajowe:

a)       Program „Duty Entitlement Passbook” („DEPBS”);

b)      Program „Export Oriented Units” („EOU”) / Program „Export Processing Zones” („EPZ”) / Program „Special Economic Zones” („SEZ”)

c)       Program „Export Promotion Capital Goods” („EPCGS”);

d)      Program „Focus Market” („FMS”)

e)       Program „Export Credit” („ECS”);

f)       Program „Income Tax Exemption” („ITES”);

Programy regionalne:

g)       Program „West Bengal Incentive”.

(19)     Wymienione powyżej programy w lit a) - d) opierają się na ustawie o handlu zagranicznym (Rozwój i regulacja) z 1992 r. (nr 22 z 1992 r.), która weszła w życie w dniu 7 sierpnia 1992 r. („Ustawa o handlu zagranicznym”). W ustawie o handlu zagranicznym upoważnia się GOI do wydawania komunikatów dotyczących polityki eksportowej i importowej. Ich streszczenia publikowane są w dokumentach „Foreign Trade Policy” („FTP” – „Polityka handlu zagranicznego”), które Ministerstwo Handlu wydaje co pięć lat i regularnie uaktualnia. Dwa dokumenty FTP mają znaczenie dla ODP dotyczącego przedmiotowej sprawy, tj. FTP 04-09 oraz FTP 09-14. Ostatni wymieniony dokument wszedł w życie w sierpniu 2009 r. Ponadto GOI w „Podręczniku procedur, tom I” („HOP I 04-09” i „HOP I 09-14”) przedstawił również procedury regulujące FTP 04-09 i FTP 09-14. Podręcznik procedur jest również regularnie aktualizowany.

(20)     Program wskazany w lit. e) jest oparty na sekcjach 21 i 35A ustawy o regulacji bankowości z 1949 r., która zezwala Bankowi Rezerw Indii (Reserve Bank of India - „RBI”) kierować bankami handlowymi w zakresie kredytów eksportowych.

(21)     Program wskazany w lit. f) opiera się na ustawie o podatku dochodowym z 1961 r., która jest corocznie zmieniana ustawą o finansach.

(22)     Program wymieniony w lit. g) jest zarządzany i ustanowiony przez rząd Bengalu Zachodniego w drodze komunikatu Departamentu Handlu i Przemysłu nr 580-CI/H z dnia 22 czerwca 1999 r. („WBIS 1999”), zastąpionego ostatnio komunikatem nr 134-CI/O/Incentive/17/03/I z dnia 24 marca 2004 r. („WBIS 2004”).

3.2.        Program „Duty Entitlement Passbook” („DEPBS”)

a)      Podstawa prawna

(23)     Szczegółowy opis DEPBS zawarto w pkt 4.3 FTP 04-09 i FTP 09-14 oraz w rozdziale 4 HOP I 04-09 i HOP I 09-14.

b)      Kwalifikowalność

(24)     Do korzystania z tego programu kwalifikuje się każdy producent eksportujący i każdy eksportujący podmiot handlowy.

c)      Stosowanie DEPBS w praktyce

(25)     Kwalifikujący się eksporter może złożyć wniosek o przyznanie mu kredytów w ramach DEPBS, które są obliczane jako procent od wartości produktów wywiezionych w ramach tego programu. Stawki w ramach DEPBS zostały ustalone przez władze indyjskie dla większości produktów, w tym dla produktu objętego postępowaniem. Są one określone niezależnie od tego czy cła przywozowe zostały zapłacone. Stawka w ramach DEPBS dla produktu objętego postępowaniem podczas ODP obecnego dochodzenia wyniosła 8 % wartości FOB, przy maksymalnym limicie wartości 58 INR/kg. W konsekwencji maksymalna korzyść wynosi 4,64 INR/kg.

(26)     Aby kwalifikować się do korzystania z tego programu, przedsiębiorstwo musi dokonać wywozu produktu. W chwili dokonywania transakcji wywozu eksporter musi złożyć do władz indyjskich deklarację wskazującą, że wywóz produktu odbywa się w ramach DEPBS. Przed wywozem indyjskie władze celne wystawiają wywozowy dokument przewozowy umożliwiający wywóz towarów. List ten określa między innymi wysokość kredytów, które zostaną przyznane w ramach DEPBS dla tej transakcji wywozowej. W tym momencie eksporter wie, jakie korzyści uzyska. Po wystawieniu wywozowego dokumentu przewozowego przez organy celne, GOI nie może odmówić przyznania kredytu w ramach DEPBS. Stawka w ramach DEPBS służąca do obliczenia korzyści jest stawką obowiązującą w dniu złożenia deklaracji o dokonywaniu wywozu. W związku z tym nie ma możliwości wstecznego dostosowania poziomu korzyści.

(27)     Stwierdzono, że zgodnie z zasadami rachunkowości obowiązującymi w Indiach kredyty w ramach DEPBS mogą być księgowane zgodnie z zasadą memoriałową jako przychód na rachunkach bankowych podmiotu gospodarczego, po wywiązaniu się ze zobowiązania wywozowego. Takie kredyty mogą być przeznaczone na zapłatę ceł związanych z późniejszym przywozem jakichkolwiek towarów, w stosunku do których nie istnieją ograniczenia przywozowe, z wyjątkiem dóbr kapitałowych. Towary przywożone z wykorzystaniem tak uzyskanych kredytów mogą być sprzedawane na rynku krajowym (podlegają wtedy podatkowi od sprzedaży) lub wykorzystane do innych celów. Kredyty w ramach DEPBS są zbywalne bez ograniczeń i zachowują ważność przez okres 24 miesięcy od daty wydania.

(28)     Wnioski o kredyty w ramach DEPBS przesyła się drogą elektroniczną i mogą one obejmować nieograniczoną liczbę transakcji wywozowych. Nie istnieją de facto ściśle określone terminy składania wniosków o przyznanie kredytów w ramach DEPBS. System elektroniczny używany do zarządzania DEPBS nie wyklucza automatycznie transakcji wywozowych przekraczających termin składania wniosków wspomniany w pkt 4.47 dokumentów HOP I 04-09 i 09-14. Ponadto, jak zostało to wyraźnie określone w pkt 9.3 dokumentów HOP I 04-09 i 09-14, wnioski, które wpłynęły po upływie terminu składania wniosków, mogą nadal być rozpatrywane przy nałożeniu niewielkiej opłaty karnej (tj. 10 % wartości uprawnienia).

(29)     Stwierdzono, że wnioskodawca korzystał z tego programu w ODP.

d)      Wnioski w sprawie DEPBS

(30)     W ramach DEPBS zapewniane są subsydia w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) oraz art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Kredyt w ramach DEPBS stanowi wkład finansowy GOI, gdyż ostatecznie jest on wykorzystywany jako wyrównanie ceł przywozowych, tym samym zmniejszając dochód z ceł uzyskiwanych przez GOI, które w innym przypadku byłyby należne. Ponadto kredyty otrzymywane w ramach DEPBS przynoszą korzyści eksporterowi, gdyż poprawiają jego płynność finansową.

(31)     Poza tym korzyści w ramach DEPBS są prawnie uzależnione od dokonania wywozu, i tym samym są uważane za szczególne i stanowiące podstawę środków wyrównawczych zgodnie z art. 4 ust. 4 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(32)     Program ten nie może być uznany za dopuszczalny system zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji lub system zwrotu ceł za składniki zastępcze w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego, wbrew temu, co twierdził wnioskodawca. Nie odpowiada on rygorystycznym zasadom określonym w lit i) załącznika I, załączniku II (definicja i zasady zwrotu ceł) oraz załączniku III (definicja i zasady zwrotu ceł za składniki zastępcze) do rozporządzenia podstawowego. Eksporter nie jest zobowiązany do rzeczywistego wykorzystania towarów przywożonych na zasadach bezcłowych do procesu produkcji, a kwota przyznanej korzyści nie jest obliczana w powiązaniu z rzeczywiście wykorzystaną ilością takich komponentów. Ponadto nie istnieje żaden system ani procedura potwierdzająca, które materiały są wykorzystywane do produkcji wywożonego produktu lub czy wystąpiła nadmierna płatność ceł przywozowych w rozumieniu lit. i) załącznika I oraz załączników II i III rozporządzenia podstawowego. Wreszcie eksporter kwalifikuje się do korzystania z DEPBS niezależnie od tego, czy przywozi jakiekolwiek komponenty. Aby uzyskać korzyści, wystarczy, aby eksporter dokonał jedynie wywozu produktów, bez potrzeby wykazywania, że którykolwiek z użytych komponentów pochodził z przywozu. Stąd też nawet eksporterzy, którzy nabywają wszystkie materiały do produkcji ze źródeł lokalnych i nie przywożą żadnych towarów, które można użyć jako materiały do produkcji, kwalifikują się do korzystania z DEPBS.

e)      Zniesienie DEPBS

(33)     W komunikacie publicznym nr 54 (RE-2010) /2009-2014 z dnia 17 czerwca 2011 r. poinformowano o ostatecznym przedłużeniu obowiązywania DEPBS o 3 miesiące do dnia 30 września 2011 r. Ponieważ nie poinformowano o żadnych kolejnych przedłużeniach, DEPBS został faktycznie wycofany od dnia 30 września 2011 r. W konsekwencji program ten nie przyniósł żadnych korzyści wnioskodawcy po dniu 30 września 2011 r. Sprawdzono zatem, zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, czy wymieniony program powinien podlegać środkom.

(34)     W tym zakresie ustalono, że wnioskodawca otrzymał podobne korzyści w ramach równoległego systemu zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji. Stawka w ramach systemu zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji dotycząca PET wyniosła 5,5 % wartości FOB, przy maksymalnym limicie wartości 5,50 INR/kg. Jednak zważywszy, że system zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji nie był stosowany podczas ODP, niemożliwe jest obliczenie kwoty subsydium w ramach tego programu.

(35)     Wnioskodawca stwierdził, że system zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji jest zgodny z wytycznymi dotyczącymi wykorzystania środków w procesie produkcji zawartymi w załączniku II rozporządzenia podstawowego, w szczególności w jego pkt I. Mimo to, podobnie jak w przypadku DEPBS, ustalono, że stawka w ramach systemu zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji jest określana niezależnie od tego czy cła przywozowe zostały zapłacone.

f)       Obliczenie kwoty subsydium

(36)     Zgodnie z art. 3 ust. 2 oraz art. 5 rozporządzenia podstawowego kwota subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych została obliczona jako kwota korzyści przeniesionych na ich odbiorcę, którą ustalono w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Biorąc to pod uwagę, uznano, że przeniesienie korzyści na odbiorcę zostało dokonane w momencie realizacji transakcji wywozowej na warunkach określonych w tym programie. Od tego momentu GOI ponosi odpowiedzialność z tytułu rezygnacji z należności celnych, co stanowi wkład finansowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego.

(37)     W świetle powyższego, za właściwe uznaje się dokonanie wyceny korzyści w ramach DEPBS, jako sumy kredytów przyznanych na wszystkie transakcje wywozowe dokonane w ramach tego programu w ODP.

(38)     W przypadkach uzasadnionych roszczeń opłaty słusznie poniesione na rzecz uzyskania subsydium zostały odjęte od ustalonej tą metodą kwoty uzyskanych kredytów, aby otrzymać kwotę subsydiów wyrażoną w liczniku, w myśl art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(39)     Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego wskazane kwoty subsydiów zostały rozłożone na łączny obrót w wywozie podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym jako właściwy mianownik, ponieważ subsydium jest uzależnione od dokonania wywozu i nie było przyznawane w odniesieniu do wytworzonych, wyprodukowanych, wywiezionych czy przetransportowanych ilości.

(40)     W związku z powyższym stopa subsydiowania wnioskodawcy w ODP ustalona w odniesieniu do tego programu wynosi 6,7 %.

3.3.        Program „Export Oriented Units” („EOU”) / Program „Export Processing Zones” („EPZ”) / Program „Special Economic Zones” („SEZ”)

(41)     W trakcie dochodzenia ustalono, że wnioskodawca nie uzyskał żadnych korzyści w ramach EOU/EPZ/SEZ podczas ODP. W związku z tym uznano, że nie jest konieczne dalsze analizowanie tych programów w ramach niniejszego dochodzenia.

3.4.        Program „Export Promotion Capital Goods” („EPCGS”)

a)      Podstawa prawna

(42)     Szczegółowy opis EPCGS zawarto w rozdziale 5 FTP 04-09 i FTP 09-14 oraz w rozdziale 5 HOP I 04-09 i HOP I 09-14.

b)      Kwalifikowalność

(43)     Do korzystania z tego programu kwalifikują się producenci eksportujący oraz eksportujące podmioty handlowe „powiązane” z producentami pomocniczymi i dostawcami usług.

c)      Zastosowanie w praktyce

(44)     Zgodnie z warunkiem obowiązku wywozu przedsiębiorstwo może przywozić dobra kapitałowe (nowe i używane dobra kapitałowe, niemające więcej niż 10 lat) po obniżonej stawce celnej. W tym celu po otrzymaniu wniosku i pobraniu opłaty GOI wystawia zezwolenie w ramach EPCGS. W programie przewidziano obniżoną stawkę cła przywozowego wynoszącą 5 %, która ma zastosowanie do wszystkich dóbr kapitałowych przywożonych w ramach tego programu. Aby spełnić zobowiązanie wywozowe, przywożone dobra kapitałowe muszą zostać wykorzystane do wyprodukowania określonej ilości dóbr na wywóz w danym okresie. Zgodnie z FTP 09-14 dobra kapitałowe mogą być przywożone w ramach EPCGS ze stawką celną 0 %, ale okres na wypełnienie obowiązku wywozu jest w tym przypadku krótszy.

(45)     Posiadacze zezwolenia w ramach EPCGS mogą również zaopatrywać się w dobra kapitałowe lokalnie. W takim wypadku lokalny producent dóbr kapitałowych może sam skorzystać z bezcłowego przywozu komponentów potrzebnych do produkcji takich dóbr kapitałowych. Lokalny producent może również ubiegać się o korzyści z tytułu uznania za wywóz w związku z dostawą dóbr kapitałowych do posiadacza zezwolenia w ramach EPCGS.

(46)     Stwierdzono, że wnioskodawca korzystał z tego programu w ODP.

d)      Wnioski dotyczące EPCGS

(47)     W ramach EPCGS zapewniane są subsydia w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) oraz art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Redukcja ceł stanowi finansowy wkład GOI, ponieważ ulga ta zmniejsza jego dochód z ceł, które w innym przypadku byłyby należne. Dodatkowo obniżenie cła przenosi korzyść na eksportera, gdyż kwota tak zaoszczędzona na przywozie poprawia płynność przedsiębiorstwa.

(48)     Ponadto korzystanie z EPCGS jest prawnie uzależnione od wyników wywozu, ponieważ takich pozwoleń nie można uzyskać bez zobowiązania się do wywozu. Program ten został zatem uznany za szczególny i stanowiący podstawę środków wyrównawczych w myśl art. 4 ust. 4 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia podstawowego. Wnioskodawca twierdził, że subsydia w ramach EPCGS odnoszące się do zakupu dóbr kapitałowych nie powinny być uznawane za uzależnione od dokonania wywozu, w przypadku gdy obowiązek wywozu został wypełniony jeszcze przed ODP. Nie powinny one zatem być traktowane jako subsydia szczególne stanowiące podstawę środków wyrównawczych. Powyższy argument należy jednak odrzucić. Należy podkreślić, że otrzymanie subsydium jest uzależnione od dokonania wywozu, tzn. nie zostałoby przyznane w przypadku, gdyby przedsiębiorstwo nie zaakceptowało obowiązku wywozu.

(49)     EPCGS nie może być uznany za dopuszczalny system zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji lub system zwrotu ceł zapłaconych za składniki zastępcze w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego. Dobra kapitałowe nie wchodzą w zakres takich dopuszczalnych systemów określonych w lit. i) załącznika I do rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie zostały one wykorzystane do wytworzenia wywiezionych produktów.

e)      Obliczenie kwoty subsydium

(50)     Kwota subsydium została obliczona, zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, na podstawie niezapłaconego cła od przywiezionych dóbr kapitałowych, rozłożonego na okres, który odzwierciedla normalny okres amortyzacji dla takiej kategorii dóbr kapitałowych w branży objętej postępowaniem, tj. 18,93 lat. Do kwoty tej dodano odsetki w celu odzwierciedlenia pełnej wartości korzyści uzyskanej w tym okresie. Uznano, iż komercyjna stopa procentowa obowiązująca w Indiach dla pożyczek udzielanych w walucie lokalnej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym była właściwa dla tego celu.

(51)     Zgodnie z art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 rozporządzenia podstawowego wielkość subsydium została rozłożona na obrót w wywozie w ODP jako właściwy mianownik, ponieważ subsydium jest uzależnione od dokonania wywozu.

(52)     Stopa subsydiowania wnioskodawcy w ODP ustalona w odniesieniu do tego programu wynosi 0,6 %.

3.5.        Program „Focus Market” („FMS”)

a)      Podstawa prawna

(53)     Szczegółowy opis FMS zawarto w pkt 3.9.1 do 3.9.2.2 FTP 04-09 i w pkt 3.14.1 i 3.14.3 FTP 09-14 oraz w pkt 3.20 do 3.20.3 HOP I 04-09 i w pkt 3.8 do 3.8.2 HOP I 09-14.

b)      Kwalifikowalność

(54)     Do korzystania z tego programu kwalifikuje się każdy producent eksportujący i każdy eksportujący podmiot handlowy.

c)      Zastosowanie w praktyce

(55)     W tym programie wywóz wszelkich produktów do państw wymienionych w załączniku 37(C) dokumentów HOP I 04-09 i HOP I 09-14 może być objęty kredytem celnym odpowiadającym 2,5 % wartości FOB produktów wywiezionych w ramach tego programu. Niektóre rodzaje działalności wywozowej są wyłączone z programu, np. wywóz towarów przywiezionych lub przeładowanych, uznanych za wywóz, wywóz usług oraz obrót w wywozie podmiotów działających w specjalnych strefach ekonomicznych/jednostkach eksportowych. Wyłączone z programu są także niektóre typy produktów, np. diamenty, metale szlachetne, rudy, zboża, cukier i produkty ropopochodne.

(56)     Kredyty celne w ramach FMS są zbywalne bez ograniczeń i ważne w okresie 24 miesięcy od daty wydania zaświadczenia o uprawnieniach do odpowiedniego kredytu. Mogą one być wykorzystane do zapłaty należności celnych z tytułu kolejnych transakcji przywozowych dowolnych komponentów lub produktów włącznie z dobrami kapitałowymi.

(57)     Zaświadczenie o uprawnieniach do kredytu jest wydawane w porcie, z którego dokonany został wywóz, po dokonaniu wywozu lub przesyłki towarów. W przypadku gdy wnioskodawca dostarczy władzom kopie całej odpowiedniej dokumentacji wywozowej (np. zamówień na wywóz, faktur, dokumentów przewozowych, zaświadczeń banku o dokonaniu wywozu), GOI nie może już odmówić przyznania kredytu celnego.

(58)     Stwierdzono, że wnioskodawca korzystał z tego programu w ODP.

d)      Wnioski dotyczące FMS

(59)     W ramach FMS zapewniane są subsydia w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) oraz art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Kredyt celny w ramach FMS stanowi wkład finansowy GOI, gdyż zostanie on ostatecznie wykorzystany jako wyrównanie ceł przywozowych, tym samym zmniejszając dochód z ceł uzyskiwanych przez rząd Indii, które w przeciwnym przypadku byłyby należne. Ponadto kredyt celny w ramach FMS zapewnia korzyści eksporterowi, gdyż poprawia jego płynność finansową.

(60)     Poza tym korzyści w ramach FMS są uwarunkowane prawnie wynikami wywozu, i tym samym są uważane za szczególne i stanowiące podstawę środków wyrównawczych zgodnie z art. 4 ust. 4 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(61)     Programu tego nie można uznać za dopuszczalny system zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji czy system zwrotu ceł zapłaconych za składniki zastępcze w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego. Nie odpowiada on rygorystycznym zasadom określonym w lit. i) załącznika I, załączniku II (definicja i zasady systemu ceł zwrotnych) oraz załączniku III (definicja i zasady zwrotu ceł zapłaconych za składniki zastępcze) do rozporządzenia podstawowego. Eksporter nie jest zobowiązany do rzeczywistego wykorzystania towarów przywożonych na zasadach bezcłowych do procesu produkcji, a kwota przyznanej korzyści nie jest obliczana w powiązaniu z rzeczywiście wykorzystaną ilością takich komponentów. Nie istnieje żaden system ani procedura odpowiednia dla potwierdzenia, które materiały są zużywane w procesie produkcyjnym wywożonego produktu, lub czy miała miejsce nadmierna płatność należności celnych przywozowych w rozumieniu lit. i) załącznika I oraz załączników II i III do rozporządzenia podstawowego. Eksporter kwalifikuje się do korzystania z FMS niezależnie od tego, czy dokonuje przywozu jakichkolwiek komponentów. Aby uzyskać korzyści, wystarczy, aby eksporter dokonał jedynie wywozu produktów, bez potrzeby wykazywania, że którykolwiek z użytych komponentów pochodził z przywozu. Stąd też nawet eksporterzy, którzy nabywali wszystkie komponenty ze źródeł lokalnych i nie przywozili żadnych towarów, których można było użyć jako komponentów w procesie produkcji, kwalifikują się do korzystania z FMS. Ponadto eksporter może korzystać z kredytów celnych w ramach FMS w celu przywozu dóbr kapitałowych, choć dobra kapitałowe nie wchodzą w zakres dopuszczalnych systemów zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji określonych w lit. i) załącznika I do rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie są one zużywane do wytworzenia produktów wywożonych.

e)      Obliczenie kwoty subsydium

(62)     Kwota subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych została obliczona na podstawie korzyści, co do których ustalono, że odbiorca uzyskał je podczas ODP, zaksięgowanych przez wnioskodawcę na zasadzie rachunkowości memoriałowej jako dochód na etapie transakcji wywozowej. Zgodnie z art. 7 ust. 2 oraz art. 7 ust. 3 rozporządzenia podstawowego ta kwota subsydium (licznik) została rozłożona na obrót w wywozie podczas ODP jako odpowiedni mianownik, ponieważ subsydium zależy od dokonania wywozu i nie zostało przyznane w odniesieniu do wytworzonych, wyprodukowanych, wywiezionych lub przetransportowanych ilości.

(63)     Stopa subsydiowania wnioskodawcy w ODP ustalona w odniesieniu do tego programu wynosi mniej niż 0,1%.

3.6.        Program „Export Credit” („ECS”)

(64)     Ustalono, że wnioskodawca uzyskał korzyść w formie preferencyjnego oprocentowania w zakresie finansowania wywozu podczas ODP, aż do 30 czerwca 2011 r. Podstawa prawna tego preferencyjnego oprocentowania została zawarta w okólniku w sprawie kredytu eksportowego w rupiach/walucie zagranicznej i usług dla eksporterów DBOD nr DIR.(Exp). BC 07/04.02.02/2009-10 wydanym przez RBI, który jest skierowany do wszystkich komercyjnych banków w Indiach.

(65)     W dniu 1 lipca 2011 r. warunki i zasady ECS zostały zmienione w okólniku w sprawie kredytu eksportowego w rupiach/walucie zagranicznej i usług dla eksporterów DBOD nr DIR. (Exp).BC.04/04.02.002/2011-12. Zmiana warunków nie przyniosła żadnych korzyści wnioskodawcy. Zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego wymieniony program nie stanowi zatem podstawy środków wyrównawczych.

3.7.        Program „Income Tax Exemption” („ITES”)

(66)     W toku dochodzenia ustalono, że wnioskodawca nie uzyskał żadnych korzyści w ODP w ramach ITES. W związku z tym uznano, że nie jest konieczne dalsze analizowanie tego programu w ramach niniejszego dochodzenia.

3.8.        Program „West Bengal Incentive 1999” („WBIS 1999”)

(67)     Stan Bengal Zachodni udziela kwalifikującym się przedsiębiorstwom przemysłowym zachęt w formie szeregu korzyści, w tym umorzenia podatku od sprzedaży i centralnego podatku od sprzedaży wyrobów gotowych, aby promować rozwój przemysłowy zacofanych gospodarczo obszarów tego stanu.

a)      Podstawa prawna

(68)     Szczegółowy opis tego programu stosowanego przez rząd Bengalu Zachodniego („GOWB”) znajduje się w komunikacie nr 580-CI/H z dnia 22 czerwca 1999 r. Departamentu Handlu i Przemysłu GOWB.

b)      Kwalifikowalność

(69)     Przedsiębiorstwa zakładające nowe zakłady gospodarcze lub rozbudowujące na szeroką skalę zakłady już istniejące w regionach zacofanych kwalifikują się do uzyskania korzyści w ramach tego programu. Istnieje jednak wyczerpujący wykaz niekwalifikujących się gałęzi przemysłu (negatywny wykaz gałęzi przemysłu), który uniemożliwia przedsiębiorstwom działającym w określonych obszarach korzystanie z zachęt.

c)      Zastosowanie w praktyce

(70)     W ramach omawianego programów przedsiębiorstwa muszą inwestować w obszarach zacofanych. Takie obszary, odpowiadające określonym jednostkom terytorialnym w Bengalu Zachodnim, są sklasyfikowane pod względem rozwoju gospodarczego w różnych kategoriach, podczas gdy równocześnie istnieją obszary rozwinięte wykluczone z programu zachęt. Głównymi kryteriami dla ustalenia kwoty zachęt jest wielkość inwestycji oraz obszar, w którym przedsiębiorstwo jest lub będzie zlokalizowane.

d)      Wniosek

(71)     W ramach tego programu zapewniane są subsydia w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt ii) oraz art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Stanowi on wkład finansowy GOWB, ponieważ przyznane zachęty, w danym przypadku umorzenie podatku od sprzedaży i centralnego podatku od sprzedaży wyrobów gotowych, obniżają dochody z podatków, które w innym przypadku byłyby należne. Dodatkowo, zachęty takie stanowią korzyść dla przedsiębiorstwa, ponieważ poprawiają jego sytuację finansową przez to, że podatki, które w innym przypadku byłyby należne, nie podlegają zapłacie.

(72)     Co więcej, program ten jest regionalnie szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) oraz art. 4 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, ponieważ jest on dostępny wyłącznie dla niektórych przedsiębiorstw, które zainwestowały w obrębie określonych obszarów geograficznych podlegających jurysdykcji stanu przyznającego. Program ten nie jest dostępny dla przedsiębiorstw zlokalizowanych poza tymi obszarami i, dodatkowo, poziom świadczenia jest zróżnicowany w zależności od rozpatrywanego obszaru.

(73)     WBIS 1999 stanowi zatem podstawę środków wyrównawczych.

e)      Obliczenie kwoty subsydium

(74)     Kwota subsydium została obliczona na podstawie wielkości podatku od sprzedaży i centralnego podatku od sprzedaży wyrobów gotowych, które byłyby normalnie należne w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, lecz które pozostawały niezapłacone, zgodnie z omawianym programem. Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego kwota subsydium (licznik) została następnie rozłożona na łączną sprzedaż dokonaną w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, jako odpowiedni mianownik, ponieważ subsydium nie jest uwarunkowane wywozem i nie zostało udzielone w odniesieniu do wytworzonych, wyprodukowanych, wywożonych czy przetransportowanych ilości. Stopa subsydiowania, którą uzyskano, wynosi 1,4 %.

3.9.        Kwota subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych

(75)     Wielkość subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych ustalona zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego, wyrażona ad valorem, w odniesieniu do wnioskodawcy, wynosi 8,7 %. Ta wysokość subsydiów przekracza próg de minimis wskazany w art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(76)     Poziomy subsydiowania ustalone w ramach obecnej procedury dla wnioskodawcy są następujące:

PROGRAMY || DEPBS || EPCGS || FMS || WBIS || Razem

Dhunseri Tea & Petrochem || 6,7% || 0,6% || < 0,1% || 1,4% || 8,7%

(77)     Uznaje się zatem, iż – zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego – subsydiowanie było kontynuowane w ODP.

3.10.      Trwały charakter zmiany okoliczności dotyczących subsydiowania

(78)     Zgodnie z art. 19 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zbadano również, czy zmianę okoliczności można w sposób uzasadniony uznać za trwałą.

(79)     Ustalono, że w ODP wnioskodawca nadal korzystał z subsydiowania podlegającego środkom wyrównawczym, przyznanego przez GOI. Ponadto stopa subsydiowania ustalona w wyniku obecnego przeglądu jest niższa, niż ta ustalona w ostatnim dochodzeniu przeglądowym. Ustalono również, że zmiany stwierdzone przez wnioskodawcę w motywie 7 nie zaszły w rzeczywistości. Wnioskodawca nie korzystał już z EOUS w ODP, jak wskazano w powyższym motywie 41.

(80)     Jednak ustalono również, że najważniejszy program, z którego korzystał wnioskodawca w ODP (tj. DPBS), został zniesiony w dniu 30 września 2011 r., a inny program niestosowany w ODP (tj. system zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji) jest obecnie wykorzystywany przez wnioskodawcę. Oczywiste jest zatem, że sytuacja w ODP nie ma trwałego charakteru, ponieważ w międzyczasie uległa ona już istotnym zmianom.

(81)     Stwierdza się zatem, że dochodzenie w ramach częściowego przeglądu okresowego powinno zostać zakończone bez zmiany obowiązujących środków wyrównawczych. Wnioskodawca oraz wszystkie zainteresowane strony zostali poinformowani o faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zaproponować zakończenie dochodzenia.

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Częściowy przegląd okresowy środków wyrównawczych stosowanych wobec przywozu politereftalanu etylenu obecnie objętego kodem CN 3907 60 20 i pochodzącego między innymi z Indii zostaje niniejszym zakończony bez zmiany obowiązujących środków.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia [...] r.

                                                                       W imieniu Rady

                                                                       Przewodniczący

[1]               Dz.U. L 188 z 18.7.2009, s. 93.

[2]               Dz.U. L 301 z 30.11.2000, s. 1.

[3]               Dz.U. L 266 z 11.10.2005, s. 1.

[4]               Dz.U. L 59 z 27.2.2007, s. 34.

[5]               Dz.U. L 340 z 19.12.2008, s. 1.

[6]               Dz.U. C 335 z 11.12.2010, s. 7.

[7]               Dz.U. L 301 z 30.11.2000, s. 21.

[8]               Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

[9]               Dz.U. L 266 z 11.10.2005, s. 10.

[10]             Dz.U. L 59 z 27.2.2007, s. 1.

[11]             Dz.U. C 335 z 11.12.2010, s. 6.

[12]             Dz.U. L 266 z 11.10.2005, s. 62.

[13]             Dz.U. C 102 z 2.4.2011, s. 15.

[14]             Dz.U. C 102 z 2.4.2011, s. 18.