This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52008AR0321
Opinion of the Committee of the Regions on non-discrimination, equal opportunities and the implementation of the principle of equal treatment between persons
Opinia Komitetu Regionów Niedyskryminacja i równość szans oraz wprowadzenie w życie zasady równości traktowania osób
Opinia Komitetu Regionów Niedyskryminacja i równość szans oraz wprowadzenie w życie zasady równości traktowania osób
Dz.U. C 211 z 4.9.2009, p. 90–95
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
4.9.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 211/90 |
Opinia Komitetu Regionów „niedyskryminacja i równość szans oraz wprowadzenie w życie zasady równości traktowania osób”
(2009/C 211/12)
KOMITET REGIONÓW
— |
Przyjmuje z zadowoleniem odnowione zobowiązanie Komisji dotyczące przedstawienia nowych wniosków w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania osób bez względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Podpisuje się pod zasadą, że w oświeconym społeczeństwie zobowiązanym do przestrzegania praw podstawowych nie ma miejsca na dyskryminację ze względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. |
— |
Uważa uwzględnianie problematyki niedyskryminacji w różnych dziedzinach polityki oraz dobro jednostki za istotne priorytety służące wspieraniu rosnącej różnorodności Europy, wynikającej z procesu rozszerzenia UE, migracji, takich zmian społecznych jak starzenie się społeczeństwa oraz nowych tendencji zmian w strukturze rodziny. |
— |
Powtarza, że uwzględnienie kwestii równości w różnych dziedzinach polityki jest możliwe wyłącznie dzięki autentycznemu zaangażowaniu władz lokalnych i regionalnych; władze te, jako główni usługodawcy (w szczególności w sektorach ochrony zdrowia publicznego i kształcenia, a także w zakresie świadczeń społecznych), odgrywają kluczową rolę w określaniu, jakie potrzeby powstają w przypadku słabszych grup społecznych, oraz w dostarczaniu informacji na ten temat. |
— |
Podkreśla znaczenie utworzenia we wszystkich oddziałach administracji regionalnej jednostki odpowiedzialnej za prawa i równe szanse, która będzie się zajmować praktycznym wdrażaniem zasady równych szans we wszystkich strategiach regionalnych finansowanych częściowo ze środków UE. |
Sprawozdawca |
: |
Claudette Abela BALDACCHINO (MT/PSE), zastępca burmistrza, Rada Lokalna Qrendi |
Dokumenty źródłowe
Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Niedyskryminacja i równość szans: odnowione zobowiązanie”
COM(2008) 420 wersja ostateczna
Wniosek dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania osób bez względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną
COM(2008) 426 wersja ostateczna
I. ZALECENIA POLITYCZNE
KOMITET REGIONÓW
1. |
Przyjmuje z zadowoleniem odnowione zobowiązanie Komisji dotyczące przedstawienia nowych wniosków w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania osób bez względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Podpisuje się pod zasadą, że w oświeconym społeczeństwie zobowiązanym do przestrzegania praw podstawowych nie ma miejsca na dyskryminację ze względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. |
2. |
Uważa uwzględnianie problematyki niedyskryminacji w różnych dziedzinach polityki oraz dobro jednostki za istotne priorytety służące wspieraniu rosnącej różnorodności Europy, wynikającej z procesu rozszerzenia UE, migracji, takich zmian społecznych jak starzenie się społeczeństwa oraz nowych tendencji zmian w strukturze rodziny. |
3. |
Przypomina, że pomimo znacznych postępów osiągniętych w ostatnim dziesięcioleciu w zakresie zwalczania dyskryminacji ze względu na płeć, niepełnosprawność i rasę, zakres ochrony przed dyskryminacją trzeba rozszerzyć w sposób uwzględniający wszystkie przyczyny dyskryminacji wymienione w art. 13. |
4. |
Popiera odnowione zaangażowanie Komisji w kwestie równego traktowania osób bez względu na religię lub światopogląd, rasę, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną oraz zwraca uwagę na to, że podstawą musi tu być uznawanie i przestrzeganie wspólnych europejskich wartości podstawowych. |
5. |
Zaznacza, że należy koniecznie rozważyć, czy problematyka niedyskryminacji mogłaby zostać uwzględniona w różnych dziedzinach polityki dzięki prawodawstwu, które pozwala z jednej strony na rozsądne ułatwienia, a z drugiej strony na skoordynowane dostosowanie strategii politycznych i procedur. |
6. |
Zauważa, że podnoszenie świadomości i edukacja, zwłaszcza edukacja sprzyjająca różnorodności, to ważne strategiczne rozwiązania poprawiające stosunki społeczne i wzmacniające spójność społeczną. |
7. |
Dostrzega kluczowe znaczenie mediów w promowaniu obiektywnej debaty i informowaniu o różnorodności. Podkreśla też spoczywającą na nich odpowiedzialność w zakresie sprzyjania spójności społecznej dzięki docenianiu różnorodności. |
Znaczenie władz lokalnych lub regionalnych oraz Komitetu Regionów
8. |
Powtarza, że uwzględnienie kwestii równości w różnych dziedzinach polityki jest możliwe wyłącznie dzięki autentycznemu zaangażowaniu władz lokalnych i regionalnych; władze te, jako główni usługodawcy (w szczególności w sektorach ochrony zdrowia publicznego i kształcenia, a także w zakresie świadczeń społecznych), odgrywają kluczową rolę w określaniu, jakie potrzeby powstają w przypadku słabszych grup społecznych, oraz w dostarczaniu informacji na ten temat. |
9. |
Podkreśla znaczenie utworzenia we wszystkich oddziałach administracji regionalnej jednostki odpowiedzialnej za prawa i równe szanse, która będzie się zajmować praktycznym wdrażaniem zasady równych szans we wszystkich strategiach regionalnych finansowanych częściowo ze środków UE. |
10. |
Podkreśla, że władze lokalne i regionalne są w stanie wprowadzić w życie wartości i struktury określone w proponowanej dyrektywie, ponieważ działają one najbliżej obywateli i odpowiadają za większość społecznych i gospodarczych aspektów ich życia codziennego. |
11. |
Uważa, że uwzględnienie kwestii równości w różnych dziedzinach polityki oraz niedyskryminacja w społeczeństwie są możliwe wyłącznie dzięki wspólnym wysiłkom podejmowanym wraz ze społeczeństwem obywatelskim oraz za pomocą polityki integracji realizowanej na wszystkich szczeblach władzy. |
12. |
Zwraca uwagę, że skuteczne i konkretne działania promujące równe traktowanie muszą być realizowane i koordynowane na wszystkich szczeblach administracji publicznej. Ponadto Komitet odnotowuje, że dialog prowadzony za pośrednictwem mediacji jest skutecznym narzędziem umożliwiającym obywatelom i instytucjom zbudowanie nowych relacji społecznych czyniących równe traktowanie realną możliwością. |
Pomocniczość, proporcjonalność i uregulowania
13. |
Podkreśla, że decentralizacja i pomocniczość na szczeblu lokalnym i regionalnym mają kluczowe znaczenie dla zwiększenia uczestnictwa i bardziej skutecznego zaangażowania obywateli, w szczególności tych, którzy mogą być dyskryminowani przy opracowywaniu i realizacji kierunków polityki i programów. |
14. |
Przypomina o konieczności przestrzegania zasady proporcjonalności w odniesieniu do środków prawnych i przepisów dotyczących egzekwowania prawa, np. w związku z takimi postanowieniami, jak limity w przypadku sankcji i ciężar dowodu. |
15. |
Zwraca uwagę, że we wniosku niewystarczająco wyraźnie określony jest zakres dyrektywy w odniesieniu do dyskryminacji ze względu na wiek. Od wieku zależy szereg świadczeń i praw publicznych, jest on także często stosowany jako obiektywne kryterium w ustawodawstwie czy w sprawach administracyjnych. Obecne brzmienie tekstu dyrektywy mogłoby prowadzić do sprzeczności takich przepisów prawnych i administracyjnych z przepisami wspólnotowymi, a tym samym powodować konflikty prawne. |
16. |
Podkreśla potrzebę ograniczenia obciążeń administracyjnych oraz uwzględnienia skutków, jakie proponowana dyrektywa będzie miała dla podmiotów gospodarczych, np. dla MŚP, a także dla konsumentów. |
17. |
Zwraca uwagę na fakt, że w proponowanej dyrektywie nie kwestionuje się krajowych kompetencji w zakresie określania stosunków między kościołem a państwem lub związanymi z nim instytucjami i organizacjami, treści nauczania i organizacji własnych systemów kształcenia oraz uchwalania prawa dotyczącego uznawania stanu cywilnego i rodzinnego, praw reprodukcyjnych, przysposobienia oraz innych podobnych kwestii. |
Udoskonalenie ram prawnych
18. |
Przyznaje, że należy przeanalizować konieczność udoskonalenia prawodawstwa antydyskryminacyjnego UE, aby zapewnić równe traktowanie i ochronę wszystkich osób mieszkających lub pracujących w Europie. |
19. |
Wspomina o celu polegającym na tym, by w praktyce zagwarantować słabszym grupom społecznym pełną równość w zakresie kształcenia, ochrony socjalnej, świadczeń społecznych oraz dostępu do towarów i usług. |
20. |
Zachęca do egzekwowania przepisów prawnych dotyczących zakazu fizycznego i seksualnego wykorzystywania oraz wyzysku tam, gdzie się ich obecnie nie egzekwuje. |
21. |
Uważa, że potrzebne są należyte procedury prawne mające na celu ochronę grup mniejszości przed przemocą i atakami będącymi wynikiem ich słabszej pozycji. |
22. |
Zauważa, że ochrona prawna jest sprawą podstawową, ale podkreśla, że bardziej pożądane jest rozwiązywanie problemów poprzez mediację, ponieważ proces mediacji pełni funkcję edukacyjną i wzmacnia pozycję obywateli, a także umożliwia instytucjom i usługodawcom dokonanie zmian i poprawę. |
23. |
Wzywa Komisję i wszelkie inne właściwe organy nie tylko do wzmocnienia i promowania instytucji mediacji, w szczególności mediacji społecznej i kulturowej na szczeblu lokalnym i regionalnym, lecz także do wspierania rozwoju kompetencji międzykulturowych wśród usługodawców i ich pracowników, szczególnie w sektorze publicznym. |
24. |
Zaznacza, że handel ludźmi i wykorzystywanie kobiet i dzieci w celu osiągnięcia zysku są nadal powszechnymi zjawiskami w wielu państwach członkowskich oraz że ta nowoczesna forma niewolnictwa osłabia znaczenie wspólnych europejskich wartości oraz podstawowych praw człowieka. |
25. |
Ponownie zwraca uwagę na znaczenie skutecznych środków mających na celu przeciwdziałanie takim niedopuszczalnym praktykom oraz apeluje o udoskonalenie i skuteczniejsze egzekwowanie obowiązującego prawodawstwa, zmobilizowanie odpowiednich służb i prowadzenie właściwych działań informujących imigrantów, w szczególności kobiety i dzieci, że mogą paść ofiarą oszustwa co do możliwości płynących z migracji lub ofiarą wykorzystania. Komitet wzywa do zintensyfikowania tworzenia sieci kontaktów za pomocą wspólnych sposobów podejścia i strategii na szczeblu lokalnym i regionalnym oraz zaleca udzielenie ofiarom pomocy społecznej, głównie za pośrednictwem niezależnych organizacji i stowarzyszeń. |
26. |
Zwraca uwagę na to, że zgodnie z art. 3 wniosku dotyczącego dyrektywy zakaz dyskryminacji stosuje się także do wszystkich osób w sektorze prywatnym. Dostrzega w tym kontekście problemy interpretacyjne i potrzebę zdefiniowania terminu „sektor prywatny”. Należy przy tym pamiętać, że prawo własności i związana z nim autonomia prawa prywatnego są na szczeblu państw członkowskich i UE chronione prawem konstytucyjnym. |
27. |
Zwraca uwagę, że w celu ocenienia, kiedy mamy do czynienia z nieproporcjonalnym obciążeniem, trzeba uwzględnić także różne potrzeby ludzi niepełnosprawnych, bez względu na to, czy upośledzenie ma charakter fizyczny, umysłowy, psychiczny lub czuciowy oraz na jego stopień. |
Wzmocnienie instrumentów politycznych
28. |
Przypomina, że prawodawstwo antydyskryminacyjne musi być połączone z instrumentami politycznymi, które będą służyły walce z nierównym traktowaniem, stereotypami i uwłaczaniem ludzkiej godności, w celu skutecznego radzenia sobie ze złożonymi, wielokrotnymi i różnorakimi schematami dyskryminacji. |
29. |
Podkreśla, że proponowana dyrektywa powinna skupiać się na uwzględnianiu kwestii równości w różnych dziedzinach polityki, by zapewnić, iż wszystkie formy dyskryminacji zostaną wzięte pod uwagę przy opracowywaniu kierunków polityki publicznej, analizowaniu ich wpływu oraz podnoszeniu świadomości. |
30. |
Podkreśla, że kwestie równości muszą zostać uwzględnione we wszystkich planach, kierunkach polityki i programach oraz kładzie nacisk na znaczenie instrumentów służących uwzględnianiu tych kwestii, szczególnie takich instrumentów, jak konsultacje i bezpośrednie zaangażowanie wszystkich zainteresowanych podmiotów oraz grup, które nie są wystarczająco reprezentowane w społeczeństwie. |
31. |
Uważa, że dialog społeczny, zarówno na szczeblu europejskim, jak i z udziałem organizacji pozarządowych i innych organizacji przedstawicielskich, ma istotne znaczenie dla ułatwienia zmian, ponieważ określanie różnorodnych realiów i rozwiązań społecznych odbywa się w drodze wymiany wiedzy, umiejętności i sprawdzonych rozwiązań. |
32. |
Uważa, że współpraca z Komitetem Spójności Społecznej Rady Europy mogłaby pomóc w zagwarantowaniu skutecznego wdrożenia zasad uwzględniania kwestii równości w różnych dziedzinach polityki. Docenia prace obecnej grupy roboczej Komisji i Rady Europy zajmującej się kwestią kompetencji międzykulturowych w kontekście usług socjalnych. |
33. |
Potwierdza znaczenie, jakie dla władz lokalnych i regionalnych ma uwzględnianie wszystkich osób, oraz podkreśla rolę konkretnych działań mających zapewnić równy i sprawiedliwy dostęp dla osób zagrożonych społecznym wykluczeniem z dostępu do towarów i usług. |
34. |
Wzywa do skutecznego wykorzystania instrumentów dostępnych w ramach funduszy strukturalnych w celu wsparcia działań służących ułatwieniu integracji społecznej oraz promowaniu dostępu do rynku pracy, towarów, usług i możliwości uczestnictwa w życiu społecznym. |
35. |
Popiera programy na rzecz zwiększania świadomości mające na celu informowanie zainteresowanych stron o ich prawach i obowiązkach oraz walkę z dyskryminacją i molestowaniem. |
36. |
Odnotowuje i przyjmuje z zadowoleniem fakt istnienia w wielu państwach członkowskich służb, które są dostępne dla wszystkich dzieci, i których zadaniem jest informowanie dzieci o ich prawach oraz udzielanie im porad w tym zakresie. Wzywa państwa członkowskie do zapewniania dzieciom takich usług i podkreśla potrzebę edukowania dzieci, zwłaszcza na temat relacji między prawami a obowiązkami. |
37. |
Zaleca gromadzenie dalszych informacji dotyczących trudności i potrzeb słabszych grup społecznych, w szczególności małoletnich imigrantów bez opieki, handlu ludźmi, praw dziecka, pracowników o niskich dochodach, gospodarstw domowych o niskich dochodach oraz dyskryminacji ze względu na religię lub światopogląd i orientację seksualną. |
38. |
Jest zdania, że gromadzenie danych dotyczących kwestii równości jest ważne, jeśli chodzi o uzyskanie całościowego obrazu aktualnej sytuacji w zakresie dyskryminacji. Popiera opracowanie wspólnych kryteriów dotyczących gromadzenia i analizowania danych, aby uzyskać rzetelne i porównywalne statystyki i dane bez wprowadzania nadmiernej dodatkowej biurokracji. |
Opracowywanie podejść zadaniowych
39. |
Popiera dostosowanie reakcji do poszczególnych form dyskryminacji, zważywszy na to, że różnią się one zasadniczo między sobą. |
40. |
Zaznacza, że niektórzy obywatele w niektórych państwach członkowskich napotykają wielorakie przeszkody w związku z dyskryminacją, takie mianowicie jak: brak odpowiedniej opieki zdrowotnej, nieodpowiednie systemy emerytalne i mechanizmy przechodzenia na emeryturę, niedostępność wielu dogodnych i tanich towarów i usług z powodu rzeczywistych przeszkód w korzystaniu z nowoczesnych technologii, np. z internetu. |
41. |
Zachęca publicznych i prywatnych usługodawców do świadczenia usług przyjaznych dla użytkownika w sposób zapewniający poszanowanie godności danej osoby i współmierny do jej predyspozycji, a także do zapewnienia jednocześnie odpowiednich informacji o technologiach. |
42. |
Powtarza, że proponowana dyrektywa powinna również zwiększać poziom ochrony kobiet poza kontekstem rynku pracy, ponieważ molestowanie i wykorzystywanie seksualne oraz tego rodzaju przemoc stanowią zagrożenie dla godności i bezpieczeństwa kobiet. |
43. |
Twierdzi, że z powodu stereotypów związanych z płcią oraz strukturalnych i kulturalnych barier w formalnym kształceniu, mediach i polityce kobiety są wciąż bardziej narażone na biedę i wykluczenie społeczne, co wynika z różnic w płacach kobiet i mężczyzn, wad przepisów o opiece socjalnej oraz niekorzystnych rozwiązań w zakresie uprawnień do świadczeń emerytalnych. |
44. |
Domaga się przyjęcia przepisów prawnych i strategii politycznych wymierzonych przeciwko homofobii (zwłaszcza wypowiedziom nawołującym do nienawiści i przemocy na tle tego rodzaju nienawiści), przeszkodom w dostępie do mieszkań i bezpośredniej dyskryminacji w opiece zdrowotnej oraz znęcaniu się i molestowaniu w instytucjach kształcenia, w pracy i w kontekście szkolenia zawodowego. |
45. |
Podkreśla potrzebę zwiększenia integracji społecznej i uczestnictwa w życiu społecznym przedstawicieli mniejszości seksualnych (lesbijek, gejów, bi- oraz transseksualistów). |
46. |
Sugeruje rozszerzenie zakresu rozsądnych ułatwień dla osób niepełnosprawnych i dla osób defaworyzowanych celem zwiększenia ich dostępu do kształcenia i szkolenia zawodowego, opieki zdrowotnej, mieszkalnictwa, transportu, sklepów, form spędzania czasu wolnego i innych towarów i usług, umożliwiając im uczestnictwo w tych dziedzinach życia na zasadzie proporcjonalności, tak by mogły one rzeczywiście korzystać z równego traktowania i by uniknąć nadmiernych obciążeń biurokratycznych i nadużywania procedury skarg. |
47. |
Zwraca uwagę, że osoby z problemami psychicznymi częściej są wykluczane społecznie i stają się przedmiotem stereotypów. Dlatego wzywa państwa członkowskie do poświęcenia tej grupie większej uwagi oraz do nasilenia starań, by pomóc osobom z problemami psychicznymi. Zwłaszcza dzieciom z problemami psychicznymi należy zapewnić opiekę dostosowaną do ich potrzeb. |
48. |
Utrzymuje, że dyskryminowanym osobom i grupom należy poświęcić uwagę i zapewnić odpowiednią pomoc niezbędną dla ograniczenia trudności w dostępie i stałym korzystaniu z kształcenia, szkoleń, rozrywek i kultury, które są podstawowymi aspektami udziału w życiu społecznym. |
Zwalczanie dyskryminacji wieloaspektowej
49. |
Stwierdza, że prawodawstwo europejskie powinno w większym stopniu uwzględniać dyskryminację wieloaspektową, przede wszystkim poprzez jasne zdefiniowanie tego zjawiska, aby chronić grupy i jednostki narażone na dyskryminację wieloaspektową (imigranci, zwłaszcza kobiety i dzieci, dzieci Romów, małoletni bez opieki, osoby ubiegające się o azyl, osoby niepełnosprawne, osoby z problemami psychicznymi, osoby starsze należące do mniejszości etnicznych itp.) oraz uwzględnić ich potrzeby. |
50. |
Apeluje o promowanie i wspieranie, w ramach polityki władz lokalnych i regionalnych, wyspecjalizowanych ośrodków i centrów monitorowania. równości, które byłyby uprawnione do zajmowania się wszystkimi formami dyskryminacji i chroniłyby prawa osób o wielorakich cechach i tożsamościach, które z tego względu mogą stać się ofiarami dyskryminacji wieloaspektowej; do kompetencji tych placówek należałyby także pomoc ofiarom, prowadzenie sondaży, publikowanie sprawozdań dotyczących dyskryminacji wieloaspektowej oraz wykonywanie wszystkich zadań w obszarach uwzględnionych w proponowanej dyrektywie. |
Dostęp do zatrudnienia wysokiej jakości
51. |
Dyskryminacja może prowadzić do tego, że dana osoba nie będzie w pełni wykorzystywała swojego potencjału, a przez to może być zmuszona do podejmowania niskopłatnych zajęć, co z kolei powoduje dalsze trudności w dostępie do towarów i usług, takich jak kształcenie i mieszkania, a zatem prowadzi do ubóstwa i wykluczenia społecznego. |
52. |
Podkreśla, że bariery w znalezieniu płatnego zatrudnienia stanowią jedną z głównych przyczyn nierówności i wykluczenia społecznego oraz że bardzo często zajęcia oferujące niepewne warunki zatrudnienia i niskie dochody są podejmowane przez osoby znajdujące się w trudnej sytuacji, takie jak młodzi i starsi pracownicy, imigranci i osoby niepełnosprawne. |
53. |
Popiera dobrowolnie podpisywane karty i inne zachęty skłaniające przedsiębiorstwa do stosowania metod, które wspierają niedyskryminację i równość szans, jak np. wprowadzanie zarządzania różnorodnością, ponieważ jest to korzystne nie tylko dla pracodawców, lecz także dla pracowników i klientów. |
54. |
Choć zasady niedyskryminacji oraz równości szans mają charakter uniwersalny, Komitet zwraca uwagę zwłaszcza na szczególnie trudną sytuację dzieci i Romów w Europie. |
Integracja społeczna Romów
55. |
Powtarza, że potrzebne jest zwiększenie udziału Romów w rynku pracy i szkoleniach oraz uznanie ich wkładu i współodpowiedzialności w tych dziedzinach, tak aby poprawić ich dostęp do takich dóbr i usług, jak mieszkalnictwo i ochrona zdrowia, ograniczyć stopień ich narażenia na ubóstwo, zmniejszyć ryzyko, że staną się ofiarami przemocy i wykorzystywania, oraz aby chronić dzieci Romów przed problemami zdrowotnymi, prostytucją dziecięcą, wykorzystywaniem seksualnym i handlem dziećmi. |
56. |
Uznaje znaczenie specjalnych działań w ograniczaniu lub eliminowaniu praktyk dyskryminacyjnych stosowanych wobec Romów, aby propagować równe traktowanie Romów i przyspieszyć proces ich integracji społecznej. |
57. |
Apeluje o efektywne wykorzystanie Europejskiego Funduszu Społecznego w celu prowadzenia konstruktywnych kampanii oraz podnoszenia świadomości na temat istotnego znaczenia wkładu Romów w społeczeństwo, prowadzenia programów tworzenia miejsc pracy, kampanii na rzecz szerzenia umiejętności czytania i pisania, szkoleń zawodowych, przyznawania stypendiów dla uczniów szkół średnich i studentów oraz świadczenia konkretnych usług zaspokajających ich potrzeby (np. opieka zdrowotna dla kobiet) i innych usług, które są niezbędne dla integracji społecznej dzieci Romów, takich jak dobrze zorganizowane usługi opieki i ochrony oraz szkolenie zawodowe (szczególnie nauka języków). |
58. |
Zaleca, aby Komisja wzmogła wysiłki na rzecz zwalczania dyskryminacji ze względu na płeć w kontekście edukacji, ochrony zdrowia, świadczeń społecznych i zabezpieczenia społecznego. Wzywa do zapewnienia jednakowej ochrony przed dyskryminacją z każdej przyczyny. Komisja powinna przedstawić harmonogram praktycznej realizacji tych założeń. |
Zalecenia Komitetu Regionów
59. |
Uznaje stereotypy w edukacji, zatrudnieniu i mediach za znaczne bariery dla równego traktowania i integracji społecznej oraz wzywa do ich wyeliminowania. Należy sprawić, by dzieci już w młodym wieku uczyły się okazywania życzliwości uczniom należącym do różnych mniejszości etnicznych lub religijnych i uczniom niepełnosprawnym oraz szanowania ich odmienności. |
60. |
Twierdzi, że zalecenia przedstawione w proponowanej dyrektywie należy uzupełnić praktycznymi szkoleniami i konferencjami z udziałem zainteresowanych stron, aby informować je o płynących z uwzględnienia kwestii równości w różnych dziedzinach polityki, jeśli chodzi o zapewnienie równego traktowania. |
61. |
Podkreśla znaczenie szkolenia specjalistów z różnych sektorów (lekarzy, nauczycieli, osób pracujących w mediach itd.) i urzędników władz publicznych wszystkich szczebli oraz pracowników sektora usług w zakresie kompetencji międzykulturowych oraz mediacji społecznej i kulturowej w celu wyeliminowania wszelkiego rodzaju dyskryminujących, obraźliwych lub pozbawionych wrażliwości zachowań, zwalczania stereotypów oraz uwrażliwienia tych specjalistów na szczególne potrzeby osób o różnych cechach i potrzebach. |
62. |
Wyraża zaniepokojenie kwestią imigrantów obojga płci, którzy są bardziej narażeni na ubóstwo i wykluczenie społeczne ze względu na wyzysk w miejscu pracy, oraz uważa, że kształcenie (zwłaszcza nauka języków) i szkolenie zawodowe mniejszości etnicznych zachęciłyby imigrantów obojga płci do poszukiwania lepszych miejsc pracy. |
63. |
Szczególnie niepokoi się sytuacją imigrantek, ponieważ są one narażone na wykorzystywanie fizyczne lub seksualne dla celów zatrudnienia, małżeństwa lub prostytucji. Muszą być one świadome faktycznej sytuacji i niebezpieczeństw w potencjalnych krajach przyjmujących, aby nie stały się ofiarą handlu ludźmi; ponadto trzeba zwiększyć ich ochronę i ułatwić integrację, aby mogły faktycznie korzystać z przysługujących im praw człowieka. |
64. |
Proponuje utworzenie odrębnego funduszu przeznaczonego dla małoletnich imigrantów bez opieki, który pomógłby regionom odpowiedzialnym za te osoby zapewnić im takie same możliwości, jak pozostałym dzieciom w ich wieku oraz umożliwić im integrację w społeczeństwach przyjmujących. Uniknęliby oni w ten sposób ewentualnej podwójnej dyskryminacji – jako nieletni i imigranci. |
65. |
Zaznacza, że kwestia ubiegania się o azyl jest problemem społecznym, który niesie ze sobą konsekwencje gospodarcze oraz skutki innego rodzaju, i tak też powinna być traktowana, należy więc przede wszystkim propagować integrację społeczną osób ubiegających się o azyl, zwłaszcza małoletnich i młodzieży, dzięki współodpowiedzialności i równym szansom w dostępie do towarów i usług. |
66. |
Popiera realizację programów aktywnego kształcenia i szkolenia w celu propagowania niedyskryminacji i równych szans oraz osiągnięcia celów lizbońskich, poprzez ciągłe odnawianie kwalifikacji i zaangażowanie w uczenie się przez całe życie. |
67. |
Zwraca uwagę, że istnienie grup o różnych potrzebach powoduje konieczność posiadania dostosowanych do nich przepisów, na przykład w zakresie szkolenia zawodowego dla Romów, imigrantów i bezrobotnych osób starszych w celu ich integracji na rynku pracy; szkolenia informatycznego dla osób starszych, aby zwiększyć ich możliwości konsumpcji lub siłę nabywczą; kampanii na rzecz szerzenia umiejętności czytania i pisania skierowanych do wiejskich i ubogich kobiet i dzieci; doradztwa dla osób niepełnosprawnych, pracowników o niskich dochodach oraz ich dzieci itd. |
68. |
Podkreśla konieczność opracowania kampanii promocyjnych i kampanii na rzecz podnoszenia świadomości, które zwróciłyby uwagę wszystkich na zalecenia proponowanej dyrektywy, dostarczyłyby zainteresowanym stronom informacji o ich prawach i obowiązkach oraz ukazały konkretne środki i procesy, które zostały wdrożone w celu pomocy ofiarom. |
69. |
Podkreśla kluczową rolę organów i organizacji do spraw równości reprezentujących interesy osób narażonych na dyskryminację i nierówne traktowanie w rozpowszechnianiu informacji, głównie za pomocą publikacji materiałów uwrażliwiających na kwestie kulturowe i dotyczących poszczególnych grup oraz poprzez kampanie informacyjne w internecie i konferencje. Zwraca też uwagę, że informacje powinny być wyraźnie kierowane do konkretnych grup. |
70. |
Powtarza, że wprowadzenie w życie proponowanej dyrektywy wymaga odpowiednich środków finansowych i zasobów ludzkich (głównie w ramach funduszy Progress), aby umożliwić uwzględnienie wszystkich form dyskryminacji. |
71. |
Wzywa wszystkie władze lokalne i regionalne do promowania niedyskryminacji na szczeblu lokalnym i regionalnym poprzez propagowanie poszanowania praw człowieka i budowanie zaufania dzięki konstruktywnemu dialogowi, który wzmacnia pozycję obywateli, demokratyzuje społeczeństwa i jednocześnie minimalizuje polaryzację społeczną oraz wzmacnia spójność społeczną. Ponadto Komitet powinien propagować wartość różnorodności oraz wskazywać na jej dynamiczną naturę jako źródła innowacji i kreatywności, postępu i dobrego samopoczucia dla wszystkich, w zgodzie z podstawowymi wartościami praw człowieka oraz zasadami praworządności i demokracji. |
Bruksela, 18 czerwca 2009 r.
Przewodniczący
Komitetu Regionów
Luc VAN DEN BRANDE