Publikacja wniosku zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych

(2007/C 105/07)

Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (1). Komisja musi otrzymać oświadczenia o sprzeciwie w terminie sześciu miesięcy od daty publikacji.

STRESZCZENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) nr 510/2006

„ACEITE DEL BAIX EBRE — MONTSIÀ ”lub „OLI DEL BAIX EBRE — MONTSIÀ ”

Nr WE: ES/PDO/005/0274/23.01.2003

CHNP (X) CHOG ( )

Niniejsze streszczenie zawiera główne elementy specyfikacji produktu przeznaczone do celów informacyjnych.

1.   Właściwy organ państwa członkowskiego:

2.   Grupa:

3.   Rodzaj produktu:

Klasa 1.5 — Oleje i tłuszcze

4.   Specyfikacja

(streszczenie wymogów zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia (we) nr 510/2006)

4.1.   Nazwa: „Aceite del Baix Ebre –Montsià ”lub „Oli del Baix Ebre — Montsià”

4.2.   Opis: Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia ekstra produkowana jest z owocu drzewa oliwkowego następujących trzech odmianach lokalnych gatunku Olea Europaea L.: Morruda lub Morrut, Sevillenca i Farga w wyniku procesów mechanicznych lub innych środków fizycznych, które nie powodują zmian w oliwie, co umożliwia zachowanie smaku, zapachu i cech charakterystycznych owocu, z którego jest uzyskiwana.

Cechy charakterystyczne:

Organoleptyczne:

Fizykochemiczne:

4.3.   Obszar geograficzny: Obszar produkcji obejmuje należące do prowincji Tarragona tereny położone w regionach Baix Ebre i które znajdują się na południowym krańcu Wspólnoty Autonomicznej Katalonii i graniczą z gminami Baix Maestrat (prowincja Castellón) i Matarraña (prowincja Teruel).

Obszar geograficzny obejmuje zatem następujące gminy:

Obszar przetwarzania i rozlewania znajduje się w obrębie obszaru produkcji.

4.4.   Dowód pochodzenia: Oliwki dostarczane do przedsiębiorstw tłoczących oliwę pochodzą z plantacji znajdujących się na obszarze produkcji i są selekcjonowane, przygotowywane i pakowane w przedsiębiorstwach znajdujących się na obszarze produkcji, wpisanych do odpowiedniego rejestru rady regulacyjnej. Otrzymywana oliwa spełniająca wymogi kontroli przeprowadzanych podczas procesu produkcji i przygotowania oraz analiz fizykochemicznych i sensorycznych wprowadzana jest do obrotu oznaczona Chronioną Nazwę Pochodzenia, zaopatrzona w etykietę, etykietę dodatkową lub, w odpowiednim przypadku, w numerowane oznaczenie jakości przyznawane przez radę regulacyjną.

4.5.   Metoda produkcji:

Warunki upraw:

Metoda otrzymywania i rozlewanie:

Następnie przeprowadzane są działania ekstrakcji mechanicznej, w tym mycie i mielenie oliwek, prasowanie pasty, separacja faz i magazynowanie.

Obecnie w przedsiębiorstwach zarejestrowanych w ramach niniejszej Chronionej Nazwy Pochodzenia produkcja przeprowadzana jest zawsze w olejarniach posiadających stałe systemy dwufazowe.

Następnie oliwa z oliwek rozlewana jest do pojemników o pojemności do 5 litrów zaopatrzonych w etykiety zgodnie z pkt 4.8. Dozwolone jest zastosowanie talku w przypadku tych oliwek, które ze względu na szczególne warunki tego wymagają.

Rozlewanie oliwy oznaczonej Chronioną Nazwą Pochodzenia musi być przeprowadzane w przedsiębiorstwach zajmujących się pakowaniem znajdujących się na obszarze geograficznym określonym w pkt 4.3 niniejszego zestawienia. Celem jest zagwarantowanie pochodzenia i właściwości oliwy poprzez unikanie transportu oliwy przed rozlaniem do opakowań poza obszar produkcji.

Dowód pochodzenia: Oliwa oznaczona Chronioną Nazwą Pochodzenia może być mieszana z inną oliwą nie chronioną nazwą pochodzenia, lecz o podobnych właściwościach. Ze względu na fakt, że stwierdzenie tego metodą analityczną jest bardzo trudne lub niemożliwe, jedynym sposobem przeciwdziałania tego typu oszustwom jest system identyfikowalności pochodzenia. W ten sposób zagwarantowana zostaje autentyczność produktu.

Gwarancja jakości: Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia ekstra jest bardzo wrażliwa na czynniki zewnętrzne, które powodują różnego rodzaju zmiany i modyfikacje, takie jak utlenianie. Transport oliwy przed rozlaniem jej do pojemników oznacza narażenie jej na warunki środowiskowe, które mogą wpłynąć na cechy sensoryczne oliwy, a zatem zmienić właściwości określone w niniejszej Chronionej Nazwie Pochodzenia.

W związku z tym dla tego rodzaju oliwy przeprowadzenie pakowania w obrębie tego samego obszaru geograficznego ma podstawowe znaczenie.

4.6.   Powiązanie:

Historyczne: Zapoczątkowanie upraw oliwek w Katalonii, a w szczególności w regionach Baix Ebre i, przypisywane jest Arabom. Jeszcze w obecnych czasach hiszpańska nazwa olejarni — „almazara ”— w jasny sposób wskazuje na ich arabskie pochodzenie.

W XIV wieku rolnictwo w regionach Baix Ebre i Montsià opierało się na uprawach oliwek i winorośli, co potwierdza historyk Enric Bayerri w książce „Historia Tortosy i jej okolic ”(„Historia de Tortosa y su comarca”) poprzez oficjalny spis majątku sporządzony w 1353 r. przez mieszkańców tego regionu, „gdzie większość deklaruje, że posiada gaj oliwny, winnicę lub zarówno jedno, jak i drugie.” Uprawy oliwek, winnic, szarańczynu strąkowego, często ze sobą związane, z przewagą gajów oliwnych, stanowiły podstawową działalność na tym obszarze, zajmując prawie całą jego powierzchnię.

Historyk Enric Bayerri w „Historii Tortosy i jej okolic ”z 1958 r. pisze, że na początku 1931 r. obliczano, że w Tortosie i w okolicznych wsiach istnieje 1135 olejarni, które tłoczą 83 626 042 kg oliwek, średnio 126 323 kg w jednej olejarni. Oznacza to całkowitą produkcję oliwy wynoszącą 16,6 ton, średnio 25 000 kg na olejarnię.

Daniel Mangrané w swoich książkach „Hiszpańska oliwa z oliwek ”z 1961 r. („El aceite de oliva de España”) oraz „Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia ”z 1967 r. („Problema del aceite virgen de oliva”) chwali jakość oliwy pochodzącej z regionu Baix Ebre. Podkreśla istnienie „dużego rynku oliwy w Torosie, która była najważniejszym producentem i głównym rynkiem wysokiej jakości oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i w której ustanowiło swoją siedzibę dziewiętnastu kupców zajmujących się wyłącznie handlem oliwą, sprzedających ją zarówno Hiszpanom, jak i Francuzom. Jednocześnie w wyniku tej wysokiej jakości mistrzowie produkcji oliwy stworzyli szkołę i doradzali innym gminom w zakresie sztuki wytwarzania oliwy. Jako że oliwa z tego terenu była najwyżej ceniona, uczyli jak ją wytwarzać w Toledo, niższej Aragonii i w prowincji Lérida.”

Z tego okresu pochodzi również centrum oliwy („Estación Olivarera”) i centrum technik uprawy oliwek i produkcji oliwy („Estación de Ovicultura y Elayotecnia”) w Torosie. Ich dyrektor, inżynier Isidro Aguiló, we wstępie do książki poświęconej wytwarzaniu oliwy z oliwek podkreślił „światową sławę, którą cieszy się oliwa z Baix Ebre, regionu, który jako pierwszy w Hiszpanii wprowadził nowe techniki produkcji oliwy na zimno oraz tradycję wytwarzania oliwy stanowiącą podstawę dla powszechnych upraw oliwek w Tortosie, Roquetes i w okolicach”. W tamtym okresie dwie wymienione miejscowości były sławne w światowym sektorze wytwarzania oliwy dzięki licznym raportom i pracom badawczym oraz dzięki uczestniczeniu w kongresach (jak na przykład w międzynarodowym kongresie uprawy oliwek w Rzymie)

Naturalne: Cechy środowiska naturalnego tego obszaru wraz z odmianami lokalnymi obszaru geograficznego objętego Chronioną Nazwą Pochodzenia, Morruda lub Morrut, Sevillenca i Farga, mają następujący wpływ na właściwości oliwy: cechy gleby, w szczególności niedostatek składników odżywczych, wraz z klimatem tego obszaru, zwłaszcza wiatrem stanowiącym czynnik różnicujący klimat (wiatr zwany „dalt ”lub „mistral ”to suchy, uporczywy wiatr wiejący silnie jesienią i zimą, skanalizowany poprzez depresję rzeki Ebro i zwiększający prędkość wskutek rzeźby terenu) powodują, że oliwki uprawiane są w trudnych warunkach, co przyczynia się do wzrostu zawartości procentowej polifenoli w owocach, co z kolei skutkuje oliwą bogatą w aromaty drugoplanowe rodzaju zielonego i charakteryzującą się średnio cierpkim, gorzkim i pikantnym smakiem.

4.7.   Organ kontrolny:

Rada regulacyjna Chronionej Nazwy Pochodzenia „Aceite del Baix Ebre — Montsià ”lub „Oli del Baix Ebre — Montsià ”spełnia wymogi normy EN-45011 zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem WE w sprawie CHNP i CHOG.

4.8.   Etykietowanie: Etykietę obowiązkowo umieszcza się w widocznym miejscu, zawiera ona nazwę Chronionej Nazwy Pochodzenia „Aceite del Baix Ebre — Montsià ”lub „Oli del Baix Ebre — Montsià”, własne logo oraz logo wspólnotowe, a także inne ogólne informacje zgodnie z obowiązującymi przepisami.

(1)  Dz.U. L 93 z 31.3.2006, str. 12.