52005DC0177

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 3.5.2005 r.

COM(2005) 177 końcowy

ZIELONA KSIĘGA

w sprawie Polityki Usług Finansowych (2005-2010)

(przedstawiona przez Komisję)

SPIS TREŚCI

OGÓLNE CELE POLITYKI USŁUG FINANSOWYCH 1

1. ZASADNICZE UKIERUNKOWANIE POLITYCZNE 5

2. LEPSZE UREGULOWANIA, TRANSPOZYCJA, EGZEKWOWANIE I SYSTEMATYCZNA OCENA 10

3. KONSOLIDACJA USTAWODAWSTWA Z ZAKRESU USŁUG FINANSOWYCH W LATACH 2005-2010 11

3.1. ŚRODKI W PRZYGOTOWANIU 11

3.2. EFEKTYWNY I SKUTECZNY NADZÓR 12

3.3. UMOŻLIWIENIE INWESTYCJI TRANSGRANICZNYCH I TRANSGRANICZNEJ KONKURENCJI 12

3.4. WYMIAR ZEWNĘTRZNY 12

4. MOŻLIWE NOWE INICJATYWY CELOWE 13

ANNEX I

(1) ECONOMIC BENEFITS FROM FINANCIAL INTEGRATION

(2) BETTER REGULATION, TRANSPOSITION, ENFORCEMENT AND CONTINUOUS EVALUATION

(3) EFFICIENT AND EFFECTIVE SUPERVISION

(4) BARRIERS TO CROSS-BORDER CONSOLIDATION

(5) THE EXTERNAL DIMENSION

(6) ASSET MANAGEMENT

(7) RETAIL FINANCIAL SERVICES

ANNEX II

TIMELINES INCLUDING MEASURES ADOPTED, UNDER NEGOTIATION, UNDER PREPARATION

ZIELONA KSIĘGA W SPRAWIE POLITYKI USŁUG FINANSOWYCH(2005-2010) (Tekst mający znaczenie dla EOG) |

Ogólne cele polityki usług finansowych[1] Komisji na następne pięć lat to: |

konsolidacja postępu na drodze do zintegrowanego, otwartego, konkurencyjnego i sprawnego gospodarczo europejskiego rynku finansowego oraz usunięcie nadal istniejących znaczących gospodarczo barier; wspieranie rozwoju rynku, na którym swobodny przepływ usług finansowych i kapitału będzie miał miejsce po najmniejszych możliwych kosztach na całym obszarze UE – przy odpowiednim i skutecznym poziomie nadzoru ostrożnościowego, stabilności finansowej oraz wysokim poziomie ochrony konsumenta; wdrożenie, egzekwowanie i systematyczne poddawanie ocenie istniejących ram prawnych, rygorystyczne stosowanie agendy „lepszych uregulowań prawnych” dla wszelkich inicjatyw w przyszłości, zwiększenie konwergencji nadzorczej oraz wzmocnienie europejskiej pozycji na międzynarodowych rynkach finansowych. |

W niniejszym dokumencie przedstawiono wstępne stanowisko Komisji w odniesieniu do priorytetów jej polityki usług finansowych na następne pięć lat. Uwzględniono w nim wiele różnych opinii wyrażonych podczas trwającego 2 lata procesu konsultacyjnego, zapoczątkowanego pracą czterech grup ekspertów i obejmującego także szerokie konsultacje społeczne[2] Równolegle podjęto także inne inicjatywy, takie jak przygotowanie sprawozdania na temat integracji finansowej przez unijny Komitet ds. Usług Finansowych[3] oraz projektu sprawozdania dotyczącego obecnego stanu integracji rynków finansowych UE przez Komisję Gospodarczą i Monetarną Parlamentu Europejskiego[4]. |

Obecnie Komisja oczekuje na uwagi dotyczące jej wstępnych pomysłów co do przyszłości europejskiej polityki usług finansowych. Należy je przesłać do dnia 1 sierpnia 2005 r. na następujący adres poczty elektronicznej: markt-consult-financialservices@cec.eu.int. Uwagi te zostaną opublikowane na witrynie internetowej Komisji, chyba że autor wyraźnie poprosi o nieupublicznianie jego opinii. Komentarze, jak również wyniki dalszych prac przygotowawczych w ramach Komisji zostaną wzięte pod uwagę przy ustalaniu ostatecznego programu polityki usług finansowych, który zostanie przedstawiony w postaci białej księgi w listopadzie 2005 r. |

1. ZASADNICZE UKIERUNKOWANIE POLITYCZNE |

W ciągu ostatnich sześciu lat dokonał się znaczący postęp na drodze do zintegrowanego europejskiego rynku kapitałowego oraz usług finansowych. W przypadku większości niezbędnych uregulowań wymienionych w planie działań w zakresie usług finansowych (FSAP) udało się w ustalonym terminie uzyskać porozumienie i obecnie są one na etapie wdrażania. W następstwie tzw. „procesu Lamfalussy'ego” nastąpiła racjonalizacja i usprawnienie europejskich struktur decyzyjnych i regulacyjnych.[5] Nawiązała się także stała, regularna współpraca pomiędzy instytucjami europejskimi i uczestnikami rynku. Ponadto w ślad za pozytywnymi efektami wprowadzenia euro zwiększyło się także zaufanie polityczne do procesu integracji. |

Na tym jednak nie kończy się nasza praca. Zaczyna się właśnie nowy etap, obejmujący lata 2005-2010, w którym w centrum zainteresowania będzie kilka bardzo różnych kwestii: konsolidacja istniejącego ustawodawstwa przy niepodejmowaniu wielu nowych inicjatyw; zapewnienie skutecznej transpozycji uregulowań europejskich do przepisów prawa krajowego oraz bardziej rygorystyczne ich egzekwowanie przez organy nadzoru; systematyczne przeprowadzanie oceny ex-post, na podstawie której Komisja będzie starannie nadzorowała stosowanie wspomnianych uregulowań w praktyce, jak również ich wpływ na europejski sektor finansowy. Państwa Członkowskie, urzędy regulacyjne i uczestnicy rynku muszą wykonać należące do nich zadania. W razie konieczności Komisja bezzwłocznie zaproponuje modyfikacje, albo nawet zniesienie środków, które nie przynoszą spodziewanych korzyści. Podejście to ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia optymalnego funkcjonowania wypracowanych z trudem europejskich ram regulacyjnych, z korzyścią dla wszystkich uczestników rynku – ponad 20 milionów europejskich przedsiębiorstw i 450 milionów obywateli, a tym samym dla całej gospodarki europejskiej. |

Agendzie na ostatnie sześć lat przyświecała wizja, zgodnie z którą głębokie, płynne, dynamiczne rynki finansowe pozwolą na skuteczną alokację i udostępnienie kapitału oraz usług w obrębie całej europejskiej gospodarki, tj. zarówno w jej sektorze hurtowym, jak i detalicznym, przyczyniając się do wyższego, trwałego wzrostu gospodarczego i powstawania nowych miejsc pracy. Kluczowymi pojęciami dla wniosków legislacyjnych w ramach planu działań w zakresie usług finansowych (FSAP) były ponadgraniczna konkurencja, dostęp do rynku, większa przejrzystość, integralność rynku, stabilność i wydajność finansowa Ustawodawstwo oparte na FASP zasadniczo uwzględniło wymienione wyżej podstawowe zasady, które nadal pozostają obowiązujące. |

Nie ma najmniejszych wątpliwości co do gospodarczych korzyści, jakie niesie ze sobą integracja europejskich rynków finansowych (Załącznik I). Fakt ten znalazł swoje odbicie także w strategii lizbońskiej[6] oraz potwierdzenie w przeprowadzonym przez Komisję śródokresowym przeglądzie tej strategii, w którym jeszcze większy nacisk kładzie się na kwestie wzrostu i zatrudnienia[7]. |

Dostosowanie krajowych systemów regulacyjnych do wspólnego europejskiego systemu regulacyjnego jest zadaniem ambitnym i wymaga poniesienia znaczących kosztów dostosowania „ex-ante” przez krajowe organy odpowiedzialne za egzekwowanie prawa oraz przez uczestników rynku. Te problemy okresu przejściowego stanowią same w sobie duże wyzwanie, zwłaszcza ze względu na ich koncentrację w większości w krótkim okresie czasu (2005-2007). Jednak obawy dotyczące wspomnianych kosztów okresu przejściowego nie powinny przysłaniać szerszych korzyści gospodarczych, jakie przyniesie ten proces. Alternatywa byłaby trudna do zaakceptowania: rozdrobnione i niewykorzystujące w pełni swego potencjału rynki finansowe i/lub wiele różnych krajowych zasobów płynności finansowej podlegających rozmaitym, nieskoordynowanym praktykom zarządzania ryzykiem oraz wyższy koszt kapitału. Dzięki planowi działań w zakresie usług finansowych (FSAP) powstały funkcjonujące ramy prawne, które powinny pozwolić emitentom, inwestorom oraz dostawcom usług finansowych na działalność na obszarze całej Europy bez niepotrzebnych przeszkód prawnych. Sprawą zasadniczą jest teraz zadbać o sprawne funkcjonowanie tego systemu. |

Obecnie wskaźniki gospodarcze i rynkowe wskazują, że integracja europejskich rynków finansowych dokonuje się w wielu sektorach: na rynkach hurtowych, na giełdach oraz w obrębie infrastruktury rynków finansowych, jak na przykład przy clearingu i rozliczeniach. W związku z tym poprawiły się warunki dla wszystkich podmiotów korzystających z usług finansowych Zaczyna pojawiać się „odruch” europejskiego rynku, jednak nadal pozostaje dużo do zrobienia zarówno w dziedzinach wspomnianych wyżej, jak i w innych, takich jak usługi dla klientów indywidualnych i hurtowych. Na przykład nadal panuje rozdrobnienie w dziedzinie dostarczania usług dla klientów indywidualnych, zaś niektóre rynki pozostają niedostępne. Bariery te należy szczegółowo przeanalizować – zwłaszcza w celu stwierdzenia, czy stanowią one znaczące przeszkody o charakterze gospodarczym dla swobodnego przepływu kapitału i usług finansowych. |

Dobrze funkcjonujący rynek zarządzania ryzykiem jest strategicznie ważnym elementem wspierania nowych i innowacyjnych przedsiębiorstw i przedsiębiorczości, zwiększania produktywności, a także działania na rzecz trwałego wzrostu gospodarczego w Europie. W chwili obecnej europejski rynek kapitału ryzyka jest znacznie mniej wydajny niż na przykład podobny rynek w USA. Z tego powodu ważne jest określenie priorytetów dla dalszych inicjatyw w tej dziedzinie. |

Na wszystkich etapach procesu, począwszy od koncepcji politycznej poprzez oparte na zasadach otwartości i przejrzystości konsultacje na wszystkich poziomach, aż po dokładną i przekonującą ocenę wpływu na gospodarkę przed przedstawieniem nowego wniosku oraz ocenę ex-post, stosowana będzie rygorystycznie zasada wysokiej jakości tworzonych regulacji prawnych. Ma to zasadnicze znaczenie dla zmniejszenia kosztów administracyjnych ponoszonych przez instytucje finansowe i emitentów oraz dla zwiększenia konkurencyjności europejskiego sektora finansowego. |

Takie samo podejście powinno zostać przyjęte także przez Parlament Europejski i Radę, aby unikać niepotrzebnego rozdmuchiwania i nadmiernego komplikowania opartych na faktach wniosków Komisji. Państwa Członkowskie powinny zwłaszcza unikać dodawania do dyrektyw kolejnych przepisów regulacyjnych, które wykraczają poza samą dyrektywę. Tego rodzaju „pozłacanie” (ang. "goldplating") dyrektyw prowadzi do ograniczenia korzyści związanych ze spójnym zbiorem przepisów UE oraz stwarza dodatkowe, zbędne obciążenia i koszty dla europejskich przedsiębiorstw[8]. |

Jak do tej pory, musi istnieć oparte na faktach oczekiwanie, że nowe europejskie wnioski legislacyjne dotyczące usług finansowych i odpowiednie przepisy wykonawcze przyniosą znaczące korzyści gospodarcze w odniesieniu do efektywności i stabilności. Miarą wspomnianych korzyści powinien być stopień, w jakim dane środki ułatwiają transgraniczną działalność gospodarczą i zwiększają konkurencyjność europejskich rynków finansowych, przyczyniając się jednocześnie do ochrony stabilności wewnętrznej. |

Strategia Komisji w dalszym ciągu ukierunkowana będzie na osiągnięcie podczas fazy przygotowawczej możliwie szerokiego konsensusu, w ramach ścisłej i zgodnej z zasadami przejrzystości współpracy z Państwami Członkowskimi i Parlamentem Europejskim oraz z organami nadzoru UE (CEBS[9], CEIOPS[10] i CESR[11]), jak również z Europejskim Bankiem Centralnym i z uczestnikami rynku, a w przyszłości także bardziej intensywnie z organizacjami konsumenckimi[12]. Państwa Członkowskie reprezentują rozmaite podejście do kwestii uregulowań prawnych, dlatego też ustawodawstwo europejskie w tych złożonych dziedzinach musi dążyć do kompromisu, który będzie możliwie najlepiej służył interesom Europy. Każde ustawodawstwo powinno być zgodne z zapisanymi w Traktacie zasadami pomocniczości i proporcjonalności[13], a także przyczyniać się do zwiększenia konkurencyjności. |

Obecnie należy kontynuować niezwykle istotną debatę na temat europejskiej konwergencji w zakresie nadzoru. System nadzoru musi zostać wyposażony w instrumenty zapewniające skuteczność europejskich uregulowań w zakresie usług finansowych, a tym samym ułatwiające prowadzenie transgranicznej działalności gospodarczej w Europie. Rezultaty muszą gwarantować pełną demokratyczną odpowiedzialność przed Państwami Członkowskimi i Parlamentem Europejskim. W tym kontekście kwestia wejścia w życie Konstytucji Europejskiej[14] jest bardzo ważna dla ciągłości i trwałości procesu Lamfalussy’ego[15]w średnim okresie. |

Komisja zakłada, że funkcjonowanie omawianych tutaj ram regulacyjnych oraz struktur nadzoru zapewni w ciągu następnych pięciu lat zwiększony efekt synergii z różnymi innymi obszarami polityki, zwłaszcza z polityką konkurencji i polityką ochrony konsumentów. Ogłoszono już pewne badania sektorowe w obszarze usług finansowych. Komisja chciałaby, aby uczestnicy rynku odgrywali bardziej skuteczną i proaktywną rolę, zgłaszając najpierw na poziomie krajowym, a następnie Komisji oczywiste przypadki naruszania przepisów bądź zachowań niezgodnych z zasadami konkurencji. |

Inne horyzontalne i uzupełniające obszary polityki (takie jak zasady ładu korporacyjnego, reforma prawa spółek, rachunkowość, ustawowe badanie sprawozdań finansowych) mają także ogromne znaczenie w procesie budowania zaufania i przejrzystości na europejskich rynkach finansowych. Mimo że wspomniane obszary nie wchodzą w zakres tematyczny niniejszego dokumentu, związane z nimi prace będą kontynuowane w ramach uzgodnionego harmonogramu[16] oraz zgodnie z zasada wysokiej jakości tworzonych regulacji prawnych i ich uproszczenia. Przedsiębiorstwa, księgowi, rewidenci oraz pozostali uczestnicy rynku muszą wykonywać swoją pracę w oparciu o najwyższe standardy etyczne. Krajowe organy nadzoru muszą dbać o to, aby standardy te były faktycznie stosowane, także w stosunku do centrów finansowych typu off-shore (w tzw. „rajach finansowych”). W przeciwnym razie zwiększy się presja rynkowa i polityczna na dalszą interwencję regulacyjną w tej i innych dziedzinach. Obecnie kwestii tej poświęca się więcej uwagi w pracach nad poprawkami do czwartej i siódmej dyrektywy w sprawie prawa spółek, dotyczących standardów rachunkowości. Celem jest wzmocnienie obowiązku ujawniania informacji w przypadku podmiotów gospodarczych z siedzibą w centrach finansowych typu off-shore. |

Coraz większe znaczenie polityczne zyskuje debata na temat przyszłego zarządzania, finansowania i politycznej odpowiedzialności międzynarodowych organów normalizacyjnych, takich jak Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości. Komisja jest zdania, że należy zwiększyć nadzór publiczny nad tymi strukturami, aby zapewnić odpowiednie uwzględnienie interesów zainteresowanych stron oraz odpowiednią przejrzystość, przestrzeganie procedur i stabilne finansowanie. |

W odniesieniu do świata zewnętrznego Europa ma znaczącą, strategiczną możliwość wywarcia wpływu na parametry regulacyjne powstającego globalnego rynku finansowego. Z tego względu tak istotne jest pogłębianie dialogu pomiędzy UE i Stanami Zjednoczonymi, a także wzmocnienie stosunków finansowych z Japonią, Chinami i na przykład Indiami (patrz pkt. 3.4). Komisja opowiada się za poszerzeniem agendy tych dialogów, tak aby rozmowy te zyskały bardziej perspektywiczny charakter i w większym stopniu angażowały uczestników rynku. Wysiłki na rzecz otwarcia rynków finansowych państw trzecich będą kontynuowane w ramach tzw. Rundy Doha, jak również bilateralnych oraz regionalnych umów handlowych. |

Komisja chciałaby dowiedzieć się od zainteresowanych stron: czy zgadzają się z ogólnymi celami polityki Komisji na następne pięć lat; czy zgadzają się z przedstawionym powyżej zasadniczym ukierunkowaniem politycznym. |

2. WYŻSZA JAKOŚĆ UREGULOWAŃ, TRANSPOZYCJI, EGZEKWOWANIA I SYSTEMATYCZNEJ OCENY |

Uzyskanie lepszych wyników gospodarczych oraz skuteczniejsze kreowanie dobrobytu będzie w dużej mierze zależało od tego, czy europejskie instytucje, organy nadzoru i uczestnicy rynku będą w stanie zagwarantować konsekwentne stosowanie istniejących przepisów, tak aby najlepsza praktyka stała się normą (załącznik I, sekcja II). Dzięki stworzeniu w ten sposób jednolitych warunków konkurencji oraz przy spójnej i precyzyjnej interpretacji prawa wspólnotowego uda się uniknąć wątpliwości i wieloznaczności w odniesieniu do przepisów prawnych. Oznacza to, że należy usprawnić mechanizmy egzekwowania prawa i doprowadzić do ich współdziałania we wszystkich Państwach Członkowskich, m.in. za pośrednictwem europejskich organów nadzoru. Ta wspólna odpowiedzialność stanowi ogromne wyzwanie w Unii Europejskiej liczącej 25 Państw Członkowskich i w obliczu kolejnych rozszerzeń. |

Do działań priorytetowych zaliczyć należy: stosowanie zawsze zasad otwartości i przejrzystości polityki oraz intensywne wykorzystanie mechanizmów konsultacji na wszystkich poziomach; uproszczenie i konsolidacja wszystkich odnośnych przepisów (europejskich i krajowych) dotyczących usług finansowych[17]; zapewnienie spójności standardów i praktyk na poziomie nadzoru przy uwzględnieniu odpowiedzialności politycznej i istniejących granic instytucjonalnych; współpracę z Państwami Członkowskimi w celu usprawnienia transpozycji i zapewnienia spójnego wdrażania; dokonywanie oceny, czy istniejące dyrektywy i rozporządzenia przynoszą spodziewane korzyści gospodarcze oraz uchylanie środków, które uzyskają ocenę negatywną; ponadto zagwarantowanie prawidłowego wdrażania i egzekwowania, w razie konieczności w drodze postępowania w sprawie naruszenia przepisów opartego na istniejącym ustawodawstwie i orzecznictwie. |

Komisja chciałaby dowiedzieć się od zainteresowanych stron: czy zgadzają się ze zdefiniowanymi powyżej priorytetowymi środkami; oraz jakie należałoby podjąć dodatkowe środki wspierające spójne stosowanie i egzekwowanie ustawodawstwa europejskiego. |

3. KONSOLIDACJA USTAWODAWSTWA Z ZAKRESU USŁUG FINANSOWYCH W LATACH 2005-2010 |

3.1. ŚRODKI W PRZYGOTOWANIU |

BIEŻĄCE PRZEPISY PRAWNE I ŚRODKI W PRZYGOTOWANIU |

Podstawowym priorytetem na następne dwanaście miesięcy jest kwestia doprowadzenia do przyjęcia środków znajdujących się nadal w fazie negocjacji w Parlamencie Europejskim i w Radzie, a także kluczowych środków przygotowywanych obecnie przez Komisję. W przypadku tych ostatnich chodzi o (możliwą) dyrektywę w sprawie usług finansowych świadczonych „po zamknięciu giełdy” (tzw. post-trading – clearing i rozliczenia), nowe ramy wypłacalności przedsiębiorstw ubezpieczeniowych oraz (możliwy) wniosek legislacyjny w sprawie płatności (patrz załącznik II). Proces przygotowawczy obejmuje zarówno szczegółową ocenę wpływu na gospodarkę, jak i szeroko zakrojone konsultacje z zainteresowanymi stronami. |

OBSZARY, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH KOMISJA MOżE ZDECYDOWAć O NIESKłADANIU WNIOSKÓW |

Komisja zobowiązana jest do działania tylko wtedy, gdy europejskie inicjatywy przyniosą wyraźne korzyści gospodarcze dla danego sektora gospodarki, rynków i konsumentów. Obecnie Komisja bada obszar agencji ratingowych oraz analityków finansowych, w odniesieniu do których – po uzyskaniu opinii CESR i CEBS – powinna zostać podjęta decyzja, czy na bieżącym etapie potrzebne jest dodatkowe ustawodawstwo, czy też wystarczające są obecne przepisy dyrektywy w sprawie nadużyć rynkowych (ang. ), jak również mechanizmy samoregulacji[18] i monitorowania. Niemal na pewno natomiast Komisja nie zaproponuje żadnych środków wykonawczych w ramach dyrektywy w sprawie przejęć (ang. Take Over Bids Directive). Jeśli Komisja zdecydowałaby, że w danych obszarach nie będzie składała wniosków legislacyjnych, to mimo wszystko zastrzega sobie prawo do zmiany tej decyzji w przypadku, gdyby w przyszłości rozwój sytuacji na rynku wymagał podjęcia zdecydowanej interwencji. |

OBSZARY, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH KOMISJA MOżE PONOWNIE ROZWAżYć SWÓJ WNIOSEK |

Po osiągnięciu przez Państwa Członkowskie porozumienia odnośnie konwencji haskiej (wielostronny traktat w sprawie prawa kolizyjnego w odniesieniu do papierów wartościowych przechowywanych u pośrednika[19]) Komisja zaproponowała podpisanie konwencji, ale w ostatnim czasie niektóre Państwa Członkowskie i EBC zgłosiły do niej zastrzeżenia. Do końca 2005 r. Komisja przygotuje ocenę prawną wniesionych zastrzeżeń, a następnie zdecyduje, czy konieczne jest wprowadzenie zmian do obecnego wniosku w sprawie podpisania konwencji. |

3.2. EFEKTYWNY I SKUTECZNY NADZÓR |

Wraz z postępem integracji rynków finansowych pojawiają się nowe wyzwania dla organów nadzoru. Coraz większego znaczenia nabiera monitorowanie zagrożeń transgranicznych, a chociaż integracja wzmocni ogólną stabilizację, to jednocześnie wzrośnie potencjał dla „efektu rozlanego mleka” (ang. spill-over effect) w przypadku wystąpienia zakłóceń wpływających na inne rynki, (np. problemów systemowych mających wpływ na większą liczbę rynków finansowych i/lub grup finansowych działających na obszarze całej UE). Komisja uważa, że takim wyzwaniom można sprostać dzięki opartemu na zasadzie ewolucji podejściu „oddolnemu” (załącznik I, sekcja III). |

3.3. UMOŻLIWIENIE INWESTYCJI TRANSGRANICZNYCH I TRANSGRANICZNEJ KONKURENCJI |

Konsolidacja w zakresie sektora usług finansowych powinna następować w oparciu o rynek. Jednocześnie w pewnych obszarach należy zagwarantować bezpieczeństwo i stabilność systemu finansowego. Hamulcami transgranicznych inwestycji i racjonalizacji gospodarczej w obrębie Europy są koszty i ograniczenia związane z transakcjami transgranicznymi. Komisja zdefiniowała w swoim sprawozdaniu wstępnym potencjalne przeszkody i zaprosiła zainteresowane strony, aby zgłaszały bariery, które ich zdaniem w największym stopniu utrudniają inwestycje transgranicze[20]. Zniesienie bądź przynajmniej częściowe zredukowanie tych nieuzasadnionych barier przyczyni się do wzrostu konkurencyjności sektora, jak również wzmocni całą gospodarkę, czego skutkiem będzie większy wzrost gospodarczy i powstawanie nowych miejsc pracy (załącznik I, sekcja IV). |

3.4. WYMIAR ZEWNĘTRZNY |

Komisja będzie uważnie czuwała nad wywiązywaniem się przez państwa kandydujące ze swoich zobowiązań w obszarze usług finansowych. Ponadto priorytetami nadal powinny pozostawać takie kwestie jak wzmocnienie europejskich wpływów na poziomie międzynarodowym oraz zagwarantowanie globalnej konkurencyjności europejskiego sektora finansowego. Usługi finansowe mają wymiar globalny – wydarzenia mające miejsce na jakimś obszarze mają wpływ na pozostałe. W załączniku I, sekcja V przedstawiono wyznaczone cele (regulacyjne) oraz pozytywny postęp, jaki dokonał się w budowaniu otwartego dialogu ex-ante na tematy regulacyjne z USA i Chinami. W ciągu następnych pięciu lat Komisja chciałaby także pogłębić stosunki finansowe z innymi krajami, np. z Japonią, oraz – w razie możliwości – również z Indiami. |

Komisja chciałaby dowiedzieć się od zainteresowanych stron: czy zgadzają się z wymienionymi środkami, w przypadku których Komisja może podjąć decyzje o niepodejmowaniu żadnych działań, czy też istnieją jeszcze inne konkretne obszary, w których Komisja nie powinna przedkładać wniosków znajdujących się obecnie w przygotowaniu, albo ewentualnie obszary, w których Komisja powinna rozważyć wycofanie swoich wniosków; czy w ich mniemaniu istniejące ramy regulacyjne i nadzorcze są wystarczające, aby w kolejnych latach móc sprostać wyzwaniom w zakresie nadzoru, czy są jakieś luki i w jaki sposób można byłoby je najskuteczniej zlikwidować; jakie są cele, sektory wymagające objęcia oraz obszary priorytetowe w zakresie działalności regulacyjnej i współpracy na poziomie międzynarodowym. |

4. MOŻLIWE NOWE INICJATYWY CELOWE |

Uwzględniając opinie wyrażone podczas dwuletniego procesu konsultacji, który zainicjowała praca naszych czterech grup ekspertów, Komisja określiła dwa wyraźne obszary polityki, w których podjęcie inicjatyw może przynieść korzyści dla gospodarki europejskiej: zarządzanie aktywami (załącznik I, sekcja VI) i usługi finansowe dla klientów indywidualnych. Praca w obrębie tych obszarów będzie przebiegała na zasadzie oddolnej, w oparciu o konsultacje oraz przy uwzględnieniu tendencji rozwojowych na rynku. |

Bilans wykonania planu działań w zakresie usług finansowych (FSAP) pozwolił zidentyfikować rynek detalicznych usług finansowych jako obszar, któremu również w przyszłości należy poświęcić uwagę (załącznik I, sekcja VII).. Podczas gdy udało się osiągnąć znaczące postępy w integrowaniu rynków finansowych, rynki detalicznych usług finansowych, tj. usług finansowych oferowanych konsumentom, pozostają w dużym stopniu rozdrobnione. |

Zadaniem Komisji jest ułatwienie świadczenia detalicznych usług finansowych w Europie. W przypadku świadczenia usług w wymiarze transgranicznym można zidentyfikować cztery kanały sprzedaży: (i) konsument nabywa usługę od jej dostawcy w innym Państwie Członkowskim, przyjeżdżając do tego Państwa; (ii) przedsiębiorstwo rozprowadza/sprzedaje produkty konsumentom w innym Państwie Członkowskim, nie zakładając tam swojego oddziału; (iii) przedsiębiorstwo tworzy oddziały w więcej niż jednym Państwie Członkowskim i przystosowuje swoją ofertę do lokalnych rynków; oraz (iv) usługi pomyślane są jako ogólnoeuropejskie, nawet jeśli są świadczone tylko lokalnie. |

Wprawdzie stworzenie paszportów europejskich dla przedsiębiorstw oraz konsumentów wydaje się być najbardziej obiecującym projektem, jednak w chwili obecnej dyskutowana jest również kwestia innych alternatywnych uregulowań, takich jak tzw. „regulacja nr 26” dla tych uczestników rynku i konsumentów, którzy chcą prowadzić działalność transgraniczną, przy czym pozostałe 25 zestawów przepisów krajowych pozostaje nienaruszone. Ewentualne korzyści z „regulacji nr 26” muszą jeszcze zostać udowodnione, a osiągnięcie porozumienia w kwestii opcjonalnych europejskich standardów zaprojektowanych jedynie w odniesieniu do pewnych produktów będzie trudne. Tym niemniej Komisja odnotowuje toczącą się w tej sprawie debatę i w odpowiedzi na wezwanie do dalszego rozpatrzenia wspomnianej regulacji nr 26 zainicjuje przeprowadzenie studium wykonalności, np. w obszarze podstawowych ubezpieczeń (terminowych i na życie) oraz produktów oszczędnościowych. |

Wobec tego, w celu zidentyfikowania problemów i zbadania możliwości ich rozwiązania, Komisja proponuje utworzenie grup dyskusyjnych dla poszczególnych produktów oferowanych klientom indywidualnym. Grupy te składałyby się z ekspertów w danej dziedzinie, reprezentujących interesy branży oraz konsumentów. Prace tych grup uzupełniane będą przez intensywne badania. |

OBSZARY, W KTÓRYCH MOŻLIWE JEST PODJĘCIE DZIAŁAŃ W PRZYSZŁOŚCI |

Obszar kredytów hipotecznych jest jedną z dziedzin dotyczących klientów indywidualnych, w której korzystna może być dalsza integracja, przy czym liczba produktów na rynku nie powinna być ograniczana; w oddzielnej zielonej księdze, planowanej na lato 2005 r., omówionych zostanie 48 zaleceń, które opracowała w formie sprawozdania grupa dyskusyjna w sprawie kredytów hipotecznych. Konkretne działania mogą zostać ogłoszone najwcześniej w 2006 r. – po przeprowadzeniu szczegółowych konsultacji. |

Na podstawie wniosków sformułowanych przez grupy ekspertów oraz poglądów wyrażonych w ramach publicznych konsultacji mogą zostać podjęte dalsze prace również w następujących obszarach: kodyfikacja i możliwe uproszczenie istniejących przepisów odnośnie wymogów związanych z informacjami, zwłaszcza w kontekście zagwarantowania spójności i zgodności pomiędzy różnymi dokumentami[21]; pośrednictwo finansowe, zwłaszcza w odniesieniu do umożliwienia świadczenia usług transgranicznych przez dysponujących odpowiednią wiedzą i godnych zaufania pośredników, przy zastosowaniu zasady pełnej przejrzystości, jeśli chodzi o ich honoraria oraz stosunki z dostawcami usług. W tym obszarze zostały już podjęte działania przygotowawcze[22]. Jednak wobec rozwoju sytuacji w zakresie produktów i struktury dostawców usług finansowych należy zbadać, czy istnieje konieczność dalszego dostosowania przepisów w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej, doradztwa w zakresie sprzedaży oraz ujawniania informacji; rachunki bankowe, zwłaszcza w odniesieniu do przeszkód w otwieraniu rachunków za granicą, jak również kwestii dotyczących obsługi tych rachunków, ich przenoszenia i zamykania. Szczególne problemy pojawiają się w takich punktach, jak np. brak zamieszkania w danym państwie oraz wymogi identyfikacyjne. |

Komisja chciałaby dowiedzieć się od zainteresowanych stron, czy zgadzają się ze zidentyfikowanymi powyżej nowymi obszarami priorytetowymi; jakie są zalety i wady różnych modeli transgranicznego świadczenia usług, czy jest konieczne opracowanie regulacji nr 26 i które sektory działalności gospodarczej mogłyby odnieść korzyści; w jaki sposób można byłoby umożliwić konsumentom skuteczniejsze korzystanie z produktów finansowych – czy w związku z tym konieczne byłoby bardziej profesjonalne i obiektywne poradnictwo, lepsza ogólna edukacja bądź edukacja oparta na literaturze fachowej; czy zgadzają się z kwestiami, które zostały wymienione w powyższej liście produktów detalicznych, czy też mają sugestie odnośnie innych dodatkowych działań na poziomie europejskim, podjęcie których mogłoby przynieść korzyści. |

Annex I, Section I-Economic benefits from financial integration

The financial sector plays a key role in the economy by allocating economic resources efficiently in time and space and thereby enabling real-sector activity to expand and develop optimally. In playing this role, a well-functioning financial sector should provide the means to:

- execute financial securities transactions on a cost-effective and safe basis through the appropriate mechanisms for trading, clearing, settlement and custody

- pool investor resources, subdivide shares in available investment opportunities, and spread the risk, thereby overcoming issues of scale in the resource allocation process

- rapidly be able to finance and respond to new business opportunities

- price and manage effectively the risks related to financial transactions

- reflect available information efficiently in prices so as to overcome problems of co-ordination in decentralised decision making;

- meet consumers’ needs at reasonable cost; and

- address possible incentive problems created by the existence of information asymmetries and by the principal-agent relationship in the financial intermediation process.

So that:

- small and medium sized entities (vital for EU job-creation) can access a wider availability of risk capital and more innovative and lower cost finance to fuel their growth

- larger companies profit from an overall reduction in the cost of capital and a wider range of financial products

- the public sector can meet its financing needs at lower cost

- consumers benefit from improved returns on investment funds or life products, or reduced borrowing costs; to access a wider choice of investment opportunities and cheaper and more reliable ways of paying for goods and services;

- financial stability can improve and the European market becomes more attractiveness for foreign capital inflows; and

- the society as a whole to help finance the major structural economic challenge Europe faces – namely its long run pension deficit – by introducing more efficient pan-European markets for long-term savings products.

To the extent that the financial sector is constrained in the performance of these various functions, there is a consequent cost in terms of sub-optimal economic performance and welfare loss.

Within the European Union, the financial sectors of the Member States have evolved to reflect specific national conditions and preferences. While these systems are generally efficient from a national perspective, they are much less so when viewed from the perspective of a progressively integrating European economy. Over time, a divergence has emerged at European level between the real sector which increasingly operates on a cross-border basis and a still highly fragmented financial sector. The degree of fragmentation has been such that the European financial sector cannot function efficiently and therefore acts as a drag on the overall performance of the European economy. The costs and risks associated with cross-border financial transactions are unnecessarily high, thereby discouraging the conduct of financial activity on a pan-European basis. The result has been an inefficient allocation of economic resources due to unexploited scale/scope economies, sub-optimal risk management, inefficient pricing and reduced opportunities for an optimal distribution of investment/consumption over time.

In light of these inefficiencies, financial integration has been a European policy priority since 1998 and now forms an integral part of the Lisbon strategy.The underlying economic rationale is that financial integration will enhance the level of financial development throughout Europe and thus contribute positively to the performance of the European economy. A more efficiently functioning economy will mean more jobs as new business opportunities open up. The largest benefits could accrue to those Member States with the least developed financial markets – facilitating over time economic convergence within the Union.

Given their growth potential and their share of GDP, financial service sectors have a direct and decisive impact on the aggregate competitiveness of modern economies. For example, the key differences in economic performance between Europe and the United States, with US productivity growth showing a strong acceleration during the second half of the 1990s, can be found in a limited number of intensive ICT-using services which account for much of the overall US-EU gap in productivity growth since 1995. More specifically, the US showed rapid productivity expansion in securities trading[23]. According to a study by McKinsey Global Institute, the introduction of pro-competitive regulations played a significant role in this remarkable performance. Very recently both the Sapir report[24] and the Kok report[25] have stressed the importance of completing the single market for financial services because of the role that financial services play both on the supply and on the demand side of the different national economies.

Despite the fact that it will take a considerable time before the overall financial and economic impact of the FSAP measures can be assessed directly, the case for creating integrated, open and efficient EU capital and financial services markets remains as strong as ever. This view is supported by the economic literature.

Consecutive studies calculated the economic benefits of financial integration:

- the Cecchini report of 1988 estimated that the integration of the financial markets of 8 Member States would increase the value–added of their financial services by 0.7% of GDP[26]

- the London Economics study[27] (end of 2002) focused on the benefits from integration by calculating the static efficiency gains from deeper and more liquid equity and bond markets in EU15. The study concluded that fully integrated markets would lower the cost of capital for companies by 0.5% and increase the GDP-level over time by 1.1%

- the CEPR study[28] (end 2002) looked at the relationship between financial integration and growth from a micro-economic point of view.The study concludes that, in a scenario in which manufacturing companies would have the same access to finance as the US companies, value-added growth in European manufacturing is estimated to increase by 0.75-0.94% on a durable basis.

Quantifying the costs and benefits of financial integration is very difficult and is subject to significant data, statistical and model uncertainty. Accordingly, the results of these studies can be considered only as indicative of the potential benefits of European financial integration. Nevertheless, the results of these and other studies underscore the validity of European policy on financial integration. All future proposed regulation will be accompanied by an impact assessment aimed at showing the economic benefits of the proposed measures.

Annex I, Section II-Better regulation, transposition, enforcement and continuous evaluation

The benefits from financial integration can only be delivered if the European institutions, supervisory authorities and market participants can ensure that the existing rules are consistently applied and enforced. The Commission’s priority measures to make this happen are outlined below.

Preparation of initiatives.

Open and transparent policy making

The Commission will continue to apply the most open, transparent and evidence-based policy-making in line with the Lamfalussy process. Thorough and wide consultation and economic impact assessments will continue to ensure that, where legislation is necessary, sound rules will be drawn up with clear and demonstrable added-value for Europe’s markets and consumers. The Commission favours publishing all responses to open consultations.Summaries of consultation procedures will be drawn up by the Commission and published. Responses to the recent public consultation on the Commission’s working paper[29] evaluating the Lamfalussy process[30], strongly endorsed the Commission’s general approach.

Simplification

Although the Commission has tried to keep the FSAP legislative framework as simple as possible, there is room for improvement. Simplification and consolidation of the existing rules (codification) is a continuous objective and will be factored in when preparing any new piece of legislation.

Legal coherence

A robust and clear legal framework is necessary for the efficient operation of both financial market participants and the public authorities responsible for regulation and supervision. The Community framework of law for the European financial markets and services is now highly developed, increasing cross-border activity and integration. New market practices can sometimes raise uncertainties or discussions as to how the existing law will apply or as to how it should develop. The Commission has already put in place arrangements to identify and analyse these areas. For example, in January 2005 the Commission launched the Legal Certainty Group dealing with cross-border securities rights and transfers.In conformity with its aim of promoting better regulation, the Commission will consider whether it should encourage more actions in this domain.

Full co-operation among the supervisory committees (CEBS, CEIOPS and CESR) is needed to ensure consistent application of European rules across the board. Also, further work on convergence of reporting, organisational and other requirements for businesses will help create homogenous business environments throughout the Union. Cooperation at level 3 must take place in a carefully modulated, open and transparent environment that fully respects institutional boundaries and the need for political accountability.

The Commission intends to carry out an exercise to read across the connected (existing and proposed) directives to ensure consistency and internal coherence of terminology and effect[31]. Launching a feasibility study in the securities area might be helpful to find out if over time all rules (at European, and also national level) can be fused in one body of consistent law, a “Financial services rulebook”. Some texts could be simplified, or even repealed; a number of reviews will be carried out (see below). If needed, changes to the legislation could be proposed – with the flexibility of the Lamfalussy process, this could be achieved in reasonable time.

Transposition

Regrettably, the rate of transposition by Member States within the agreed deadlines is worsening[32] (for example in the transposition of the Market Abuse Directive). What can be done to improve the situation? The following actions could help.

Renewed political commitment

Member States should demonstrate their commitment by providing clear and detailed transposition tables-preferably in one of the working languages of the Commission[33]. The Commission will enhance monitoring and control. To give visibility to the state of transposition, the Commission will be bringing forward an on-line FSAP transposition matrix – showing which texts have been implemented by the Member States, when and how, with hyper links to the Member States’ own texts.Where available, transposition tables will also be provided. A special chapter in the Internal Market Scoreboard[34], planned for July 2005, will be devoted to this.

Realistic deadlines for transposition

Allocating sufficient time to Member States and market participants to apply Community rules is important.In the future, more care is needed to work out the necessary time for implementation of Directives and the implementing measures. The Markets in Financial Instruments Directive is an example where the deadline for transposition needed to be extended after adoption[35]-something that should be avoided in the future.

Transposition workshops

A continuation of transposition workshops with Member States and European regulators to iron out, ex-ante , the main problems by providing explanatory guidance to the Member States, regulators and markets if needed, while fully respecting the role of the European Court of Justice. The Member States have a duty under the Treaties[36] to implement and apply Community law. However, the Commission – as guardian of the Treaties – will remain vigilant in addressing any shortcomings and will launch infringement proceedings swiftly if this obligation is not carried out properly. At the same time, market participants and regulators should help the Commission identify any flagrant failures and address any shortcomings to national courts.

The Lamfalussy arrangements should also play an important role in the continuous monitoring of consistent transposition and effective enforcement. Peer group reviews, benchmarking and efficient mediation mechanisms within the level of the supervisory networks could help find agreement on implementation/enforcement problems and help raise standards and best practises. Good work has already been done by CESR in a number of areas ( e.g. transitional provisions for UCITS III).

Mediation and alternative dispute resolving

However, at the same time, Europe needs to strengthen its enforcement mechanisms further – to ensure legal consistency and predictability. Mediation and alternative dispute resolution schemes , such as the already existing SOLVIT and FIN-NET networks[37], offer considerable potential. Other, additional complaints and mediation procedures – in particular within the supervisory committees (Lamfalussy level 3) need to be developed and could be very effective.

CESR’s recent paper[38] illustrates a number of urgent day-to-day problems that CESR thinks could arise under Directives currently being agreed and implemented in the securities sector ( e.g. how to supervise the conduct of business rules of an intermediary organised on a trans-national basis, with branches in several Member States; or how to apply a particular International Accounting and Financial Reporting Standard to a market operation). Similar problems could arise in other sectors, such as banking.For example, a branch could have a significant impact on financial stability in the host Member State – where the branch represents a major player – while being much less significant in size in the home Member State where it is supervised.Non-binding mediation is one idea – but further reflection is needed within current institutional boundaries. Similar pan-European enforcement issues arise in the area of audit oversight.

Whatever alternative dispute solving mechanisms are developed, they cannot be a substitute for ultimate proceedings before the European Court of Justice.

Ex-post evaluation

While consistent transposition and enforcement of European legislation is key in creating the benefits of a level playing-field, the more fundamental question as to whether the rules actually achieve what they were meant to achieve must be addressed. The Commission will continue to report on an annual basis on the state of financial integration[39], also addressing competitive structures in Europe, the efficiency gains of integration and related financial stability issues.

With the FSAP having reached its closing chapter, the logical next step is to evaluate its impact on financial markets and institutions as well as on the consumers and users. Ex-post evaluation of the FSAP and of all new legislative measures will in the future be a top priority for the Commission. The Commission plans to carry out a full evaluation of the FSAP in the course of 2006-2008, when all measures are implemented and the empirical and possibly the first economic effects start to be measurable[40]. The Commission will also carry out a number of reviews mandated by legislation adopted under the FSAP- e.g. on large exposures, own funds, commodities dealers, regulated markets and regarding the Financial Conglomerates, Insurance Groups and E-money Directives-, with a view to achieving greater coherence and more effective supervisory tools.

Not all measures need to deliver direct economic benefits. Measures can be needed to improve consumer protection, strengthen financial stability etc . However, if – over time – careful assessment and analysis reveal that specific legal texts have not worked – and will not produce their desired effect in the years to come – they will be modified or even repealed entirely. The Commission would be interested to learn from stakeholders which measures could be repealed and why.

Moreover, the Inter-institutional Monitoring Group[41] has so far proved a useful, independent mechanism for evaluating progress on achieving the objectives of the Lamfalussy report.A new Group has recently been furnished with a mandate to provide annual reports until the end of 2007. The mandate has been expanded, in line with the extension of the Lamfalussy process, to cover banking, insurance and occupational pensions as well as securities law.

Annex I, Section III – Efficient and effective supervision

Challenges

Cross-border penetration of financial services and capital markets in Europe is increasing. Delivering efficient and effective supervision remains a key issue for the further development of the Single Market for financial services in Europe. The Economic and Monetary Union (EMU) and the FSAP, almost complete, have acted as catalysts for change. This poses challenges for supervisory systems, which remain nationally-rooted.

Financial systems have increased their interoperability and become more integrated, providing services across borders. Large firms have shifted from country-based structures to structures focused more on business lines with centralised management functions. There is demand for supervisory arrangements that better reflect the way in which risk is managed and business is done. In the integrating European market, effective supervisory cooperation is essential, both in terms of day-to-day supervision and in the event of a crisis. More consistency between regulators and supervisors is important to avoid market uncertainty. Firms are demanding more streamlined and less costly cross-border and cross-sectoral supervisory arrangements. Concerns exist about the lack of equivalent powers and tools in exercising European supervisory functions.

A three-step, evolutionary approach

Rushing into a debate on a future supervisory model for Europe without first laying down the necessary groundwork would be counter-productive and not deliver the desired results. Looking ahead at supervisory developments over the 2005-2010 horizon, an evolutionary approach is needed that strikes the right balance between ensuring effective supervision and financial stability, and minimising the regulatory burden for firms, systems and markets.The Commission proposes the following three steps:

Step 1: Agreement on overall policy objectives

The Commission’s policy objectives for the coming five-year period are two-fold:

- to advance the Lisbon agenda by enhancing the competitiveness of EU financial markets and institutions. To the extent possible, activities should be subject to the same supervisory requirements both on a cross-border and cross-sectoral basis. A ll Member States must ensure in their implementation processes that their supervisors have the necessary powers to supervise and cooperate as required in the Directives. Avoiding unnecessary duplication in regulation and supervision will reduce industry burdens and foster expansion of cross-border financial services

- to maintain the highest, most up-to-date standards of regulation, oversight and supervision for EU financial institutions, systems and markets to ensure financial stability, market integrity and consumer protection. Supervisory requirements should accurately reflect the risks run in the market while converged supervisory practices and powers are crucial to ensure a level playing field and to avoid regulatory arbitrage.

Step 2: Maximise current framework, identify gaps and develop existing tools

Convergence of supervisory practices in all financial sectors is one of the key functions of the recently established Lamfalussy process. The second Lamfalussy review expected in 2007 is a milestone in this regard. Existing supervisory tools and the potential of CEBS, CEIOPS, and CESR should be exploited to the maximum extent. All possibilities to cooperate under the existing framework should be pursued, within the contours of existing institutional boundaries and in full respect of ensuring democratic accountability. Factual evidence needs to be gathered to see whether and where there are difficulties in day-to-day supervision in the various sectors, the efficiency of current supervisory networks should be assessed and gaps effectively filled. Particular attention should be paid to cross-sectoral issues, by providing greater clarity to the roles and responsibilities of supervisors and through convergence of supervisory practices.In addition, a number of practical features could be developed to help improve supervision in European financial markets and to enhance cross-border regulatory and supervisory cooperation, e.g. common reporting templates, effective dispute settlement procedures etc. Future legislative proposals (e.g. post-trade and insurance solvency) will need to anticipate specific solutions for supervisory cooperation. More consolidated supervision is a legitimate demand from industry. However, this should be a long-term objective. We should give the new supervisory committees a few years before they deliver their full potential, instead of rushing into a more integrated supervisory system at a time when markets are not yet really integrated. Targeted EU-level action may be needed to underpin supervisory cooperation in the following three strands:

(i) Removing inconsistencies within and between Directives, paying particular attention to cross-sectoral issues. The Commission will review overlapping, conflicting or outdated supervisory requirements in the directives, e.g. whether exceptions to the home country prudential control principle are still justified. Regulation should set the ground rules for an environment that allows well­run firms to succeed without encountering unnecessary supervisory barriers. Present and programmed Directives could create overlapping or conflicting supervisory requirements ( e.g. Financial Conglomerates, Insurance Groups and future Solvency Directives). Working with stakeholders, an ongoing cross-sector review of supervisory approaches will be carried out and any necessary adjustments made to ensure coherence, clarity and supervisory efficiency. However , changes should only be considered after sufficient practical experience and after having maximised the current supervisory potential.

(ii) Greater clarity in the roles and responsibilities of supervisors. Home country control remains the core concept for supervision in Europe. The role of supervisors is now slowly starting to follow the way in which firms organise and manage themselves. In banking, for example, the Capital Requirements Directive proposes in some areas decision-making powers for supervisors that apply also to subsidiaries in other Member States, thus avoiding multiple decisions and reducing burdens. Before extending these powers to other areas, the respective roles and responsibilities of supervisors need to be reinforced and a number of key underlying and interrelated issues should be addressed (liquidity, crisis management, lender of last resort, deposit guarantees, and winding-up and bankruptcy proceedings). In insurance and securities markets, similar issues may require attention. As a matter of priority, work will commence with all interested parties to determine how to optimally address the nature, location and supervision of risks in cross-border operations.

(iii) Convergence of supervisory practices. The three supervisory committees (CESR, CEBS and CEIOPS) are focusing on promoting cooperation and seeking similar responses to similar issues ( e.g. developing common reporting rules and formats to reduce regulatory costs, peer pressure/mediation, and sharing information and data). In doing so, any new differences between supervisory powers and approaches which could impede proper market functioning should be identified and addressed. Possible solutions are: a review of divergences stemming from national legislation; enhanced cooperation through Memoranda of Understanding; coordinated or joint investigations; or coordinated group supervision. This should be done in a transparent way that respects institutional boundaries and democratic accountability. All tools underpinning supervisory cooperation, including non­binding standards agreed between supervisors, must of course be fully compatible with binding European legislation and must not prejudice the political process.

Step 3: Development of new structures.

New structures should only be developed if all possibilities for cooperation under the current framework have been exhausted and if there is compelling evidence that, once fully implemented and developed, this framework cannot fulfil its financial stability and integration objectives or meet the requirements of European legislation.

Annex I, Section IV – Barriers to cross-border consolidation

Background

The Informal ECOFIN Council in September 2004 in Scheveningen (NL) discussed findings that suggest that cross-border acquisitions in Europe are less common in the financial sector (particularly banking) than in other sectors of the economy.

Eliminating or at least reducing unjustified barriers to cross-border investment and economic rationalisation within Europe will strengthen the competitiveness of the economy at large – and foster growth and job creation. However, consolidation is not an end in itself, and takeovers and mergers will not automatically produce improved economic performance.Rather, market-driven consolidation will enable European financial service providers to reach their effective potential and compete internationally – via economies of scale and scope.

Possible explanations

There are a number of possible explanations why in the financial sector cross-border acquisitions in Europe are less common, e.g. factors related to structural, cultural, language and taxation issues , which weaken the business case for consolidation. It was also suggested that inappropriate intervention by national supervisory authorities and political interference are reasons for banks’ failure to consolidate significantly on a cross-border basis. This debate is not about the overall level of ‘foreign’ participation in individual Member States’ financial sectors, which depends on a range of factors (such as profitability, cost effectiveness, etc .). It is rather about whether or not national supervisors use solely prudential criteria to assess the merits or demerits of a particular merger or acquisition. Supervision should not be misused for protectionist purposes.

The Commission’s approach

In January 2005, the Commission issued a call for advice to CEBS notably on the criteria used by national supervisory authorities when reviewing acquisitions of qualifying shareholdings (cf. Article 16 of Directive 2000/12/EC).Many of these issues are also pertinent for other financial sectors, where similar provisions exist. In the insurance sector, the Commission issued a call for advice to CEIOPS on the “fit and proper” concept in December 2004. In the UCITS area, the industry is calling for cross-border mergers to be facilitated in order to increase size and reap economics of scale. Transparency in the bond market and how government debt markets function have also been raised as areas where integration would be beneficial. Cross-sectoral consistency will need to be checked regarding these outcomes.

In addition, the Commission will analyse the reasons for the low level of cross-border consolidation to date and investigate whether there are unjustified obstacles hampering the proper functioning of an internal market. In parallel, the Commission will review the application of the Treaty-based freedom of capital movements (Articles 56-60) in the area of cross-border bank mergers and acquisitions[42].

In particular regarding its ongoing review of Article 16 of the Banking Directive, the Commission considers that, at the very least, more clarity, transparency and disclosure are needed, based on a set of well-defined common prudential criteria. Supervisors ought to make explicit the criteria they apply when reviewing qualifying shareholdings and their decisions should be made within a reasonable timeframe.

Supplementary action through competition policy is an important complement to financial integration measures. In line with its proactive approach to enforcing antitrust rules, the Commission will undertake sectoral enquiries in the areas of retail financial services and business insurance, with increasing focus on market monitoring. The objective will be to implement selective competition screening, and in particular to enhance competition in certain European retail financial services markets. Special attention will be given to the identification of obstacles to the provision of cross-border services and entry barriers, both in the form of regulation as well as “typical” antitrust issues.

Annex I, Section V – External Dimension

Future enlargement and neighbourhood policy

The Commission will monitor carefully that candidate countries fulfil their responsibilities in the financial services area and assess whether they are ready to play their role as full members of the Union. As with previous accessions to the EU, the Commission intends to take a pro-active approach by asking candidate countries to apply existing rules already before their accession.

Regarding the countries with which Partnership and Cooperation Agreements are in force and which fall within the framework of the European Neighbourhood policy, the Commission will seek to ensure adherence to the main principles of the European rules.

Global dimension

Enhancing European influence on the global stage and ensuring the global competitiveness of the European financial sector should remain a priority. Financial services are a global business-developments in one jurisdiction have an impact on others.

Three regulatory objectives can be identified:

1. the need to remove barriers to open and competitive financial services markets worldwide and to ensure market access, based, where appropriate, on equivalent regulatory approaches

2. the need to manage major structural changes on the global stage – seeking cooperative solutions where possible

3. the need to protect the international financial system from instability, fraud and financial crime.

Good progress has been made in building open, ex-ante regulatory dialogues-exchanging information, identifying potential regulatory problems upstream and seeking mutually acceptable solutions. With the United States, a number of important regulatory understandings ( e.g . on the cooperative model for the implementation of the Sarbanes Oxley Act and on financial conglomerates) have helped reduce transatlantic friction. Working as far upstream of the political process as possible to converge regulatory and supervisory principles minimises compliance and adjustment costs in the different jurisdictions.

Recently, the Commission has had a first successful macro-economic and financial sector regulatory dialogue with China – which will be repeated in the near future. A number of important areas for cooperation and regulatory dialogue in the financial services area have been identified, such as accounting and the experience with the Lamfalussy regulatory model. The Commission also would like to deepen financial relations with Japan, and, if possible, also with India over the next five years.

The Commission is committed to an ambitious opening of global financial services markets, as modern and efficient financial markets are a prerequisite for further economic development in these countries. This commitment will therefore be reflected in the WTO negotiations on financial services.

The Commission would like to deepen further these regulatory dialogues, more particularly the EU-US dialogue which is already well on track – working closely with the Member States, the European Parliament and the private sector.In the Commission’s view, the informality and practicality of the dialogue are proven strengths. The current participants should thus not be changed – although experts could be included on an ad-hoc basis.

Important themes for the EU-US regulatory dialogue in the coming years are:

- work towards equivalence/convergence between IAS and US-GAAP – agreeing a roadmap and timetable are now urgent. The Commission intends to take a decision on equivalence of the major third-country accounting systems (required under the Transparency and Prospectus Directives) end 2006 or early 2007

- facilitate deregistration from US securities exchanges

- increase co-operation with the US insurance supervisors and remove collateral requirements for EU reinsurers

- ensuring that the Basel Capital Accord (in Europe the Capital Requirements Directive) is implemented on time and in a way that effectively delivers a level playing field between Europe and the US

- cooperation on a policy response for Credit Rating Agencies[43]

- work toward a cooperative model in supervising auditors (in cooperation with the US Public Company Accounting Oversight Board)

- closely follow the Securities and Exchange Commission’s market regulation review and facilitating placement of trading screens of EU exchanges in the US

- look into the governance, financing and participants of international standard setting bodies.

Annex I, Section VI – Asset management

Alongside pension funds and insurance companies, investment funds play an increasingly important role in European financial markets-mobilising household savings and channelling them towards productive investments. The European fund industry currently manages some € 4.7 trillion of assets on behalf of a growing segment of the European population-in some Member States, over 20% of the adult population hold UCITS[44]. A cost-effective fund industry will diversify risk more efficiently, allow retail investors to earn higher returns and make capital available for investment projects.

Investment funds will assume greater importance as public sector pensions remain under funding pressure and occupational pension funds shift to a defined-contribution basis. Small differences in net return on investments in funds can make a huge difference to the accumulated value of capital at pay-out date. A cost-efficient fund industry, where gains are passed on to end-investors, can be part of the solution to Europe’s pension deficit.

The 1985 UCITS Directive seeks to facilitate the cross-border offer of investment funds to retail investors. It has provided a focal point for the development of the fund industry in Europe. However, cross-border sales remain constrained: the 'product passport' continues to encounter difficulties and fund managers have not been able to export their expertise. UCITS legislation may entail significant missed opportunities for the industry if it does not provide for effective exercise of other single market freedoms by fund managers, or respond to the reality of a fast developing business. This may translate into higher costs and a more limited range of investment opportunities for investors.

The Commission services will publish a comprehensive review of UCITS legislation this summer. This will identify concrete steps to improve consistent transposition of existing UCITS legislation and to ensure that it delivers its intended effects. The focus will be on consolidating and enhancing the UCITS framework. However, the growing importance of this business warrants a longer-term reflection on whether the UCITS framework is capable of harnessing the full potential of this industry-taking into account the need for appropriate protection of retail investors-or of responding to profound structural changes affecting the asset management business

On the basis of this review, the Commission services will prepare a Green Paper on asset management for publication in July 2005.

Annex I, Section VII – Retail Financial Services

Retail Financial Services integration is needed

The post-FSAP stocktaking process identified the market for retail financial services as an area requiring further attention. A number of important factors have increased the need to consider encouraging future integration in the retail financial services markets:

- the introduction of the euro has resulted in price transparency and exchange rate stability

- technological innovations, such as Internet, are providing new opportunities to sell financial services at a distance and hence cross-border

- increased consumer mobility of European citizens is driving demand for efficient cross-border financial services[45]

- there is a growing need for more efficient long term financial services products to complement state welfare provision .

The way forward

However, integration of retail markets is complex and demanding. Product characteristics, distribution systems, consumer protection, contract law, differences in consumption culture or other economic or structural realities play a more prominent role in this area – and create considerable complexity for cross-border supply.

Integration of retail financial services should not only enable consumers to purchase products cross-border, but also facilitate the sale of products, developed in one domestic market, throughout Europe without the need for substantial modification. This would deliver more choice and better prices to consumers.

The Green Paper should help to identify the most significant cross-border barriers and risks for consumers so that the Commission can carefully prioritise a limited number of actions where there is a business case for further retail integration and tangible results can be achieved.

Supplementary action through active application of competition policy is therefore important. Accordingly, the Commission will undertake sectoral enquiries, with a focus on market monitoring (see Section 3.3 of the Green Paper and Annex I, Section IV).

Future measures should be based on an appropriate policy mix between harmonised rules and mutual recognition. Such measures must neither erode well-founded consumer protection measures, nor stifle or distort competition.

The consumer perspective

The Commission is committed to listen to all interested parties before coming up with new initiatives. The Commission is committed to ensure the consumer and user perspective is heard[46], and that the consumer interest is prominent in the major debates. The consumer and user perspective can be further developed with the help of representative organizations which need to continue efforts to improve their organisation and their knowledge and experience in the area of financial services. Additional action to promote and support consumer awareness might be needed – starting at Member State level.

European legislation emphasises the importance of information provision. However, unless consumers themselves develop the skills and knowledge needed to understand increasingly complex financial products, consumers cannot make well-informed (investment) decisions on the basis of this information.

[pic] |

[pic] |

[pic] |

[pic] |

[pic] |

[pic] |

[1] W ramach ogólnych celów strategicznych Komisji na lata 2005-2009 – patrz COM(2005) 12, z dnia 26.1.2005 r., sekcja 1.1, ust. 2 oraz COM(2005) 24, z dnia 2.2.2005 r., punkt 3.2.1.

[2] http://europa.eu.int/comm/internal_market/en/finances/actionplan/stocktaking_en.htm

[3] Sprawozdanie przeznaczone dla ministrów finansów UE na spotkanie w dniu 2 czerwca 2004 r., funkcjonujące jedynie w ograniczonym obiegu.

[4] http://www.europarl.eu.int/meetdocs/2004_2009/documents/PR/553/553131/553131en.pdf

[5] Raport Lamfalussy’ego, opublikowany w dniu 15 lutego 2001 r., można znależć na witrynie internetowej Komisji: http://europa.eu.int/comm/internal_market/securities/lamfalussy/index_en.htm; patrz także przypis 8 w załączniku I.

[6] Obradująca w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. Rada Europejska określiła nowy cel strategiczny dla Unii Europejskiej na następną dekadę: stać się najbardziej konkurencyjną i dynamiczną, opartą na wiedzy gospodarką na świecie, zdolną do utrzymania trwałego wzrostu gospodarczego, charakteryzującą się wzrostem ilości i jakości miejsc pracy oraz większą spójnością społeczną.

[7] „Wspólne działania na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia: Nowy początek strategii lizbońskiej” – luty 2005 r. http://europa.eu.int/growthandjobs/pdf/COM2005_024_en.pdf

[8] Patrz zalecenie Komisji w sprawie wzorcowych rozwiązań w transpozycji legislacji UE w Państwach Członkowskich, SEK (2004) 918.

[9] Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego, ustanowiony w dniu 1 stycznia 2004 r.

[10] Komitet Europejskich Inspektorów ds. Ubezpieczeń i Emerytur Pracowniczych, ustanowiony w dniu 24 listopada 2003 r.

[11] Komitet Europejskich Instytucji Organów Nadzoru Papierów Wartościowych, ustanowiony w dniu 7 czerwca 2001 r.

[12] Forum FIN-USE ekspertów z zakresu usług finansowych dostarcza już Komisji cennych opinii przedstawianych z punktu widzenia konsumenta.

[13] Tam, gdzie rozwiązania legislacyjne wydają się być słuszne, na poziomie UE są one przyjmowane tylko w sytuacji, gdzie środki lokalne w sposób oczywisty nie sprawdziły się bądź okazały się niewykonalne; ich skutki powinny być ograniczone do działań niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

[14] Zwłaszcza (nowego) art. I-36, który przewiduje, że Parlament Europejski i Rada mają prawo odwołać europejskie rozporządzenia delegowane, które zostały przyjęte przez Komisję.

[15] Klauzule wygaśnięcia (tzw. „sunset clauses”) w sektorze papierów wartościowych będą obowiązywały od 2007 r. Zgodnie z tym uregulowaniem przyznane Komisji uprawnienia do przyjmowania środków wykonawczych w ramach procedur komitologii (poziom 2 procesu Lamfalussy’ego) wygasną, chyba, że Rada i Parlament Europejski jednoznacznie wypowiedzą się za ich przedłużeniem (w ramach procedury współdecydowania na wniosek Komisji).

[16] Plan działań w zakresie ładu korporacyjnego i prawa spółek; określający działania zmierzające do wdrożenia MSR; ósmej dyrektywyw sprawie prawa spółek; uznawania MSR w jurysdykcji państw trzecich, takich jak USA; przejrzystości struktur ładu korporacyjnego; poprawy strultur udziałowców itp.

[17] W następnych latach może zostać wybranych kilka programów pilotażowych mających na celu uproszczenie przepisów. Przydatne mogłoby się także okazać przeprowadzenie studium wykonalności celem określenia, czy w dłuższej perspektywie czasowej można byłoby zebrać wszystkie przepisy do jednego źródła spójnego prawa (byłby to swego rodzaju „Zestaw przepisów dotyczących usług finansowych”).

[18] Na przykład kodeks Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO).

[19] Uważa się, że jednolita formuła prawna dla określenia praw własności jest przydatna zwłaszcza w przypadkach, gdy papiery wartościowe przechowywane są przez sieć pośredników finansowych w różnych krajach.

[20] http://europa.eu.int/comm/internal_market/finances/cross-sector/index_en.htm#obstacles

[21] Komisja opracowuje wspólne ramy referencyjne, które mają sprzyjać poprawie spójności europejskiego prawa umów.

[22] W ramach dyrektywy w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz dyrektywy w sprawie rynków instrumentów finansowych.

[23] Bart van Ark, Robert Inklaar, Robert H. McGuckin “Changing Gear” Productivity, ICT and Service Industries: Europe and the United States”, Paper for ZEW Conference 2002 on Economics of Information and Communication Technologies, June 24-25, Mannheim.

[24] Sapir et al. “An Agenda for a growing Europe”, Oxford University Press, March 2004.

[25] Kok et al. “Facing the challenge: the Lisbon strategy for growth and employment”, Report to the Commission, November 2004

[26] This estimate was based on first round effects only and did not take dynamic effects into account, which were expected to have generated a higher figure.

[27] London Economics (2002), "Quantification of the Macroeconomic Impact of Integration of EU Financial Markets” Available in the Commission web-site at: http://europa.eu.int/comm/internal_market/en/finances/mobil/overview/summary-londonecon_en.pdf.

[28] Giannetti M., L.Guiso, T. Jappelli, M. Padula and M. Pagano (2002), “Financial market Integration, Corporate Financing and Growth”, DG ECFIN Economic Paper N° 179. available at:http://europa.eu.int/comm/economy_finance/publications/economic_papers/economicpapers179_en.htm.

[29] See “The application of the Lamfalussy process to EU securities markets legislation: a preliminary assessment by the Commission services”-SEC(2004) 1459.

[30] European regulatory and supervisory process via a four-level approach: (1) framework legislation adopted in co-decision (between Council and European Parliament) at “level-1”, concentrating on the core political principles; (2) “level-2” implementing measures to fill in the details of “level-1” legislation subject to precise constraints fixed in that legislation; (3) day-to-day cooperation by national supervisors and regulators to ensure consistent implementation and enforcement; and (4) more effective enforcement of Community law.

[31] See ‘European Contract Law and the revision of the acquis: the way forward’-COM(2004) 651-for an explanation of the development and role of the Common Frame of Reference in reviewing the contract law acquis.

[32] An overview of transposition deficits will be put on the Commission’s website, see: http://europa.eu.int/comm/internal_market/en/finances/actionplan.

[33] See “Recommendation from the Commission on the transposition into national law of Directives affecting the Internal Market-SEC(2004) 918, 12.7.2004-suggesting that correlation tables should be attached to the notification letter.

[34] http://europa.eu.int/comm/internal_market

[35] The Commission came forward with a proposal for a one year extension – to be agreed upon by Council and European Parliament.

[36] EC Article 10.

[37] http://europa.eu.int/comm/internal_market

[38] http://www.cesr-eu.org/consultation_details.php?id=48

[39] http://www.europa.eu.int/comm/internal_market/finances/docs/cross-sector/fin-integration/sec-2004-559_en.pdf. Each year’s report will focus on specific issues; in 2005 these issues will be reflected in special features on financial consolidation, retail financial services and new Member States.

[40] This exercise will require careful preparation and fine-tuned calibration. To that end, the Commission envisages the organisation of a workshop with economic experts in mid-2006.

[41] Composed of 6 people, made up of 2 representatives nominated by the European Parliament, Council and the Commission respectively.

[42] The Commission will present a factual report on obstacles to the ECOFIN Council by September 2005 along with recommendations stemming from its review of Article 16 of the Banking Directive. It also intends to prepare a Communication on the application of the Treaties based freedom of capital movements this summer.

[43] See also Section 3.1.

[44] UCITS are harmonised collective investment undertakings that can operate throughout the EU.

[45] For an analysis of factors which affect consumers’ propensity to buy from firms in another country see Optem survey on cross-border shopping for financial services carried out for the Commission, available at http://europa.eu.int/comm/consumers/cons_int/fina_serv/cons_experiences/index_en.htm

[46] One of the initiatives already taken is the establishment of the FIN-USE forum of financial services experts, providing the Commission with valuable input from a user perspective, see http://europa.eu.int/comm/internal_market/finservices-retail/finuse_en.htm.