—

umożliwienie osobom młodym bycia architektami własnego życia, wspieranie ich rozwoju osobistego i kształtującej się autonomii, budowanie ich odporności i wyposażanie ich w umiejętności życiowe, aby radziły sobie ze zmianami na świecie,

—

zachęcanie młodych osób do bycia aktywnymi obywatelami, orędownikami solidarności i pozytywnych zmian, inspirowanymi wartościami UE i tożsamością europejską, oraz odpowiednie wyposażanie ich w tym celu,

—

udoskonalenie decyzji politycznych pod względem ich wpływu na młodzież we wszystkich sektorach, zwłaszcza w sektorze zatrudnienia, edukacji, zdrowia i w sektorze społecznym,

—

przyczynianie się do eliminacji ubóstwa i wszelkich form dyskryminacji osób młodych oraz propagowanie włączenia społecznego młodzieży,

A.

Równość i niedyskryminacja: zwalczanie wszelkich form dyskryminacji i propagowanie równości płci, uznanie, że młode osoby są zagrożone wieloma formami dyskryminacji, w tym ze względu na wiek, oraz przestrzeganie zasad uznanych m.in. w art. 21 i 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

B.

Włączenie: przy uznaniu, że młode osoby nie stanowią jednorodnej grupy, to znaczy mają różnorakie potrzeby, pochodzą z różnych środowisk, różnią się sytuacją życiową i mają różne interesy, strategia UE na rzecz młodzieży powinna propagować działania i polityki o charakterze włączającym w odniesieniu do wszystkich młodych osób, zwłaszcza tych o mniejszych szansach i tych, których opinia może zostać niezauważona.

C.

Uczestnictwo: przy uznaniu, że wszystkie młode osoby stanowią zasób społeczny, wszystkie polityki i działania dotyczące młodzieży powinny popierać jej prawo do uczestnictwa w kształtowaniu i wdrażaniu polityk mających na nią wpływ i w prowadzeniu działań następczych w odniesieniu do tych polityk, poprzez rzeczowe uczestnictwo młodych osób i organizacji młodzieżowych. W tym kontekście polityki powinny opierać się na uznaniu zmian mających źródło w łączności cyfrowej wpływających na uczestnictwo w życiu demokratycznym i obywatelskim.

D.

Wymiar globalny, europejski, krajowy, regionalny i lokalny: w celu zapewnienia trwałego wpływu na młodzież, unijną politykę młodzieżową należy wdrażać, mając na uwadze wzajemne powiązania ze szczeblem regionalnym i lokalnym, oraz należy prowadzić działania wspierające polityki młodzieżowe na najniższym szczeblu. Jednocześnie opinie młodzieży powinny być brane pod uwagę zawsze, gdy rozpatrywane są kwestie globalne.

E.

Podejście dwutorowe: polityki, których celem jest ułatwienie życia młodym osobom, nigdy nie mogą ograniczać się wyłącznie do sektora młodzieży. Wciąż niezbędne jest zatem podejście dwutorowe uzgodnione w poprzednich ramach współpracy (2010–2018), ponieważ służy zajęciu się kwestiami mającymi znaczenie dla młodzieży poprzez z jednej strony włączanie odnośnych inicjatyw do innych obszarów polityki, a z drugiej – poprzez specjalne inicjatywy w sektorze młodzieży.

—

Zachęcały do włączającego demokratycznego uczestnictwa wszystkich młodych osób w życiu społecznym i procesach demokratycznych i promowały takie uczestnictwo;

—

Aktywnie angażowały młodzież, organizację młodzieżowe i innych organizatorów pracy z młodzieżą w kształtowanie, wdrażanie i ocenę polityk mających wpływ na życie młodych osób na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i europejskim;

—

Udzielały wsparcia na rzecz ustanawiania i rozwijania przedstawicielstw młodzieżowych na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym – respektując w ten sposób prawo młodych osób do uczestnictwa i samoorganizacji, uznawania młodzieżowych struktur przedstawicielskich i ich włączania w prace organów lokalnych, regionalnych, krajowych i europejskich;

—

Wspierały i rozpowszechniały unijny dialog młodzieżowy (6) z myślą o uwzględnianiu w procesach decyzyjnych na wszystkich szczeblach różnorodnych poglądów osób młodych oraz wspierały rozwijanie kompetencji obywatelskich – poprzez strategie edukacji obywatelskiej i uczenia się obywatelskiego;

—

Wspierały i rozwijały możliwości w zakresie „uczenia się uczestnictwa”, zwiększając zainteresowania działaniami partycypacyjnymi i wspomagając młodzież w przygotowaniach do uczestnictwa;

—

Badały i propagowały stosowanie innowacyjnych i alternatywnych form uczestnictwa w procesach demokratycznych, np. narzędzi demokracji elektronicznej, oraz ułatwiały dostęp w celu wspierania uczestnictwa młodzieży w życiu demokratycznym i angażowania młodzieży w sposób włączający, pamiętając jednak, że niektóre młode osoby nie mają dostępu do internetu i technologii cyfrowych lub umiejętności umożliwiających korzystanie z nich;

—

Ułatwiły dostęp wszystkich młodych osób oraz osób pracujących z młodzieżą do możliwości w zakresie mobilności transgranicznej, w tym w zakresie wolontariatu w sektorze społeczeństwa obywatelskiego, poprzez eliminowanie przeszkód i wdrożenie środków wsparcia, ze zwróceniem szczególnej uwagi na osoby młode o mniejszych szansach;

—

Zachęcały młodzież do angażowania się w solidarność, propagując systemy wsparcia i dążąc do komplementarności i synergii unijnych instrumentów finansowania z systemami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi;

—

Aktywnie angażowały młodzież i organizacje młodzieżowe w projektowanie, wdrażanie i ocenę odnośnych unijnych programów finansowania;

—

Dzieliły się najlepszymi praktykami i dalej pracowały nad skutecznymi systemami walidacji i uznawania umiejętności i kompetencji zdobytych w drodze uczenia się pozaformalnego i nieformalnego, w tym działań solidarnościowych i wolontariatu, kontynuując wdrażanie zalecenia Rady z 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego.

—

Opracowały i wdrożyły europejski program pracy z młodzieżą na rzecz jakości, innowacji i uznawania pracy z młodzieżą. W celu uwolnienia pełnego potencjału niezbędne jest uwzględnienie wiedzy fachowej przedstawicielstw młodzieżowych, organizacji młodzieżowych, osób pracujących z młodzieżą i naukowców prowadzących badania nad młodzieżą. Należy sprzyjać dalszym synergiom z pracami prowadzonymi w tej dziedzinie przez Radę Europy;

—

Wspierały wysokiej jakości pracę z młodzieżą na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym i europejskim, w tym kształtowanie polityki w tej dziedzinie, szkolenie osób pracujących z młodzieżą, ustanawianie ram prawnych i przydzielanie wystarczających zasobów;

—

Wspierały działania w ramach pracy z młodzieżą prowadzone na wszystkich szczeblach, w tym działania oddolne, oraz uznały, że organizacje młodzieżowe zapewniają rozwój kompetencji i włączenie społeczne poprzez działania w ramach pracy z młodzieżą i w ramach edukacji pozaformalnej, przy jednoczesnym poszanowaniu dla działań krajowych, regionalnych i lokalnych w tej dziedzinie;

—

Tworzyły i dalej rozwijały, w miarę możliwości, łatwo dostępne młodzieżowe punkty kontaktowe świadczące szeroki zakres usług lub zapewniające informacje, m.in. porady finansowe oraz porady i wsparcie dotyczące kwestii zawodowych, zdrowotnych i prywatnych oraz możliwości w zakresie edukacji, kultury i zatrudnienia.

a.

Kształtowanie polityki młodzieżowej i budowanie wiedzy oparte na dowodach: Unijna polityka młodzieżowa powinna opierać się na dowodach i powinna odzwierciedlać rzeczywiste potrzeby i sytuację osób młodych. W tym celu konieczne są stałe badania, rozwijanie wiedzy oraz kontakty z młodzieżą i organizacjami młodzieżowymi. Szczególnie ważne jest, by zbierać segregowane dane na temat młodych osób, co pozwoli lepiej zrozumieć potrzeby różnych grup młodzieży, zwłaszcza osób młodych o mniejszych szansach. Kształtowanie polityki oparte na dowodach powinno być wspierane przez serwis internetowy Youth Wiki, sieci zajmujące się badaniami nad młodzieżą, współpracę z organizacjami międzynarodowymi, takimi jak Rada Europy, OECD i inne organy, w tym organizacje młodzieżowe.

b.

Wzajemne uczenie się i rozpowszechnianie informacji: Wzajemne uczenie się z udziałem państw członkowskich, Komisji Europejskiej i właściwych interesariuszy powinno być jednym z narzędzi służących czynieniu postępów w zakresie polityki młodzieżowej, zarówno w dziedzinach kluczowych, jak i międzysektorowych. Grupy ekspertów będą nadal opracowywać wytyczne polityczne i praktyczne narzędzia oraz dzielić się dobrymi praktykami; niniejsza strategia zapewni nowe narzędzia wzajemnego uczenia się, takie jak wzajemne oceny i wzajemne doradztwo, fora wysokiego szczebla, analizy i badania, zgodnie z priorytetami samej strategii UE na rzecz młodzieży, jak i w ramach trzyletnich planów prac. Podejście do wysokiej jakości informacji młodzieżowej, działań informacyjnych i rozpowszechniania informacji przyjęte w strategii będzie bardziej systematyczne i oparte na jej istniejących sieciach.

c.

Zarządzanie partycypacyjne: W celu uznania roli młodych osób jako ekspertów w zakresie własnego życia kluczowe znaczenie ma to, by na różnych etapach realizacji strategii UE na rzecz młodzieży zapewnić angażowanie młodzieży i jej organizacji przedstawicielskich. Dzięki uczestnictwu młode osoby i wyrażane przez nie obawy są bardziej widoczne, a ponadto bardziej widoczni są dla młodych osób decydenci odpowiedzialni za politykę młodzieżową. Uczestnictwo ma też na celu zwiększenie legitymacji polityk młodzieżowych i uznania dla nich. Z myślą o zbudowaniu podstawy systematycznego dialogu obywatelskiego, przyznaniu interesariuszom większej roli koordynacyjnej względem realizacji strategii, zapewnieniu możliwości wymiany informacji na temat działań i wyników platforma strategii UE na rzecz młodzieży będzie mieć za cel ułatwienie partycypacyjnego zarządzania i koordynowanie realizacji strategii. Komisja proszona jest o zorganizowanie spotkań gromadzących, stosownie do przypadku, przedstawicieli instytucji UE, państw członkowskich, narodowych agencji programu Erasmus+ i Europejskiego Korpusu Solidarności, organizacji młodzieżowych i innych właściwych interesariuszy, a także władz lokalnych i regionalnych.

d.

Uruchomienie unijnych programów i funduszy: W ramach strategii promowane będzie skuteczne wykorzystanie unijnych programów i funduszy, takich jak Erasmus+, Europejski Korpus Solidarności, europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, „Horyzont 2020”, w tym działania „Maria Skłodowska-Curie”, Kreatywna Europa oraz programy i fundusze następcze. Państwa członkowskie są proszone o zbadanie synergii źródeł finansowania na szczeblu unijnym, krajowym, regionalnym i lokalnym.

e.

Monitorowanie unijnego finansowania: Przejrzystość w zakresie unijnych działań na rzecz osób młodych powinna obejmować monitorowanie wydatków UE na młodzież z odpowiednim wykorzystaniem istniejących mechanizmów.

f.

Informowanie o strategii UE na rzecz młodzieży: Mając na względzie istnienie różnych interesariuszy zaangażowanych w kształtowanie polityki na rzecz młodzieży, duże znaczenie ma informowanie o celu i treści strategii UE na rzecz młodzieży w sposób kompleksowy i w języku przyjaznym dla młodzieży. Strategia UE na rzecz młodzieży wraz z europejskimi celami młodzieżowymi może dostarczyć wskazówek osobom ściśle zaangażowanym w kształtowanie polityki młodzieżowej, a także podmiotom niezajmującym się tą dziedziną, tworząc nową, pozytywną narrację na temat unijnej polityki młodzieżowej i pracy z młodzieżą w Europie.

g.

Przyszły krajowy planer działań (9): Przyszły krajowy planer działań ma na celu umożliwienie państwom członkowskim na zasadzie dobrowolności dzielenia się informacjami o ich priorytetach zgodnych ze strategią UE na rzecz młodzieży. Ma to służyć zwiększeniu przejrzystości w zakresie wdrażania polityk młodzieżowych na szczeblu regionalnym, krajowym i unijnym. Powinno to pomóc w identyfikowaniu odpowiednich partnerów do celów działań w zakresie wzajemnego uczenia się, stosownie do potrzeb poszczególnych państw członkowskich. Aby uniknąć dodatkowego obciążenia administracyjnego, krajowe planery działań powinny opierać się na istniejących krajowych ramach polityki młodzieżowej/krajowych strategiach na rzecz młodzieży.

h.

Unijny dialog młodzieżowy (10): Na podstawie osiągnięć usystematyzowanego dialogu z młodzieżą i organizacjami młodzieżowymi, ustanowiony zostanie nowy unijny dialog młodzieżowy dysponujący odpowiednimi narzędziami, a jego celem będzie włączenie większej liczby decydentów i młodych osób – zwłaszcza tych młodych osób, których głos nie jest uwzględniany, lub młodych osób o mniejszych szansach – w proces decyzyjny i realizację strategii UE na rzecz młodzieży, po to by zwiększyć ich zaangażowanie i uczestnictwo w życiu politycznym UE i całego społeczeństwa. Należy też ułatwić bardziej systematyczne kontakty między krajowymi grupami roboczymi ds. unijnego dialogu młodzieżowego i Komisją Europejską.

i.

Koordynator UE ds. młodzieży: Rada z zadowoleniem przyjmuje zamiar ustanowienia w Komisji Europejskiej koordynatora UE ds. młodzieży w celu wzmocnienia współpracy międzysektorowej, a także rozwijania wiedzy oraz kontaktów w kwestiach dotyczących młodzieży w obrębie służb Komisji Europejskiej. Koordynator UE ds. młodzieży powinien pracować z różnymi interesariuszami, by zapewnić spójność informacji kierowanych do młodzieży.

j.

Informacje i wsparcie dla młodzieży: poprzez odpowiednie zapewnienie wysokiej jakości serwisów i platform informacyjnych dla młodzieży na wszystkich szczeblach, w tym Europejskiego Portalu Młodzieżowego, oraz przy wsparciu ze strony ogólnoeuropejskich organizacji można propagować równy dostęp młodych osób do wysokiej jakości informacji o ich prawach, możliwościach, usługach dla osób młodych oraz unijnych programach na rzecz młodzieży.

k.

Plany prac UE na rzecz młodzieży: Strategia UE na rzecz młodzieży będzie realizowana w podziale na trzyletnie okresy robocze obejmujące dwa okresy trzech prezydencji. Priorytety i działania w poszczególnych okresach roboczych będą przedstawiane w planach pracy UE na rzecz młodzieży. Rada ustali unijne plany prac wraz z Komisją, począwszy od planu prac na lata 2019–2021 (11). Plany te powinny opierać się na zasadach przewodnich i priorytetach niniejszej strategii i poruszać kwestie młodzieży podlegające innym składom Rady i ich grupom roboczym w odnośnych dziedzinach polityki.

l.

Monitorowanie, sprawozdawczość, ocena: W celu dokonywania przeglądu i ułatwiania postępów w zakresie koordynacji polityki należy okresowo je monitorować. Należy wskazać dobre praktyki i warunki ich upowszechniania, tak by ułatwiać wzajemne uczenie się w gronie państw członkowskich. Co trzy lata Komisja będzie składać sprawozdania z realizacji strategii UE na rzecz młodzieży w oparciu między innymi o informacje dostarczane przez państwa członkowskie i serwis internetowy Youth Wiki. Youth Wiki nadal będzie zapewniał informacje o kształtowaniu krajowych polityk młodzieżowych. Na szczeblu UE organizacje młodzieżowe i inni właściwi interesariusze będą ściśle angażowani w monitorowanie postępów za pośrednictwem platformy strategii UE. Do monitorowania ogólnej sytuacji młodych osób w państwach członkowskich można wykorzystywać zestaw wskaźników młodzieżowych UE. Państwa członkowskie i Komisja Europejska są proszone o dokonanie przeglądu zestawu wskaźników w pierwszym roku po przyjęciu strategii UE na rzecz młodzieży. Jako narzędzie porównywania najlepszych praktyk i monitorowania realizacji strategii można ustanowić wskaźniki ilościowe i jakościowe oraz poziomy odniesienia, dostosowane do potrzeb państw członkowskich i zaangażowanych sektorów. Od roku 2019 powinien być przeprowadzany przegląd polityczny w odniesieniu do projektów badawczych finansowanych przez UE w celu wyodrębnienia właściwych ustaleń dotyczących polityki młodzieżowej.

m.

Przegląd śródokresowy: Rada przeprowadzi przegląd śródokresowy strategii UE na rzecz młodzieży w oparciu o sprawozdanie oceniające, które Komisja ma przedłożyć przed dniem 31 grudnia 2023 r. W 2024 r. przeprowadzi przegląd niniejszej rezolucji, by dostosować ją do ewentualnych nowych wydarzeń i potrzeb.