(1)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/336 (3) Komisja Europejska („Komisja”) nałożyła cła antydumpingowe na przywóz niektórych blach grubych ze stali niestopowej lub z pozostałej stali stopowej pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”, „Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”) („pierwotne środki”). Dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia pierwotnych środków, zwane będzie dalej „pierwotnym dochodzeniem”.

(2)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2019/1382 (4) („rozporządzenie w sprawie środków ochronnych”) Komisja zmieniła niektóre rozporządzenia nakładające środki antydumpingowe lub antysubsydyjne na niektóre wyroby stalowe objęte środkami ochronnymi.

(3)

Obecnie obowiązujące stawki cła antydumpingowego wynoszą od 65,1 % do 73,7 % w przypadku przywozu od producentów eksportujących objętych próbą; 70,6 % w przypadku przywozu od przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą; oraz 73,7 % w przypadku przywozu od wszystkich pozostałych przedsiębiorstw z ChRL.

(4)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu (5) Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(5)

Wniosek o dokonanie przeglądu został złożony w dniu 26 listopada 2021 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Hutnictwa Stali EUROFER („wnioskodawca”) w imieniu przemysłu Unii, który wytwarza niektóre blachy grube ze stali niestopowej lub z pozostałej stali stopowej, w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(6)

Wniosek o dokonanie przeglądu oparto na uzasadnieniu, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody dla przemysłu Unii.

(7)

Po konsultacji z Komitetem ustanowionym w art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia, 25 lutego 2022 r. Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu do Unii niektórych blach grubych ze stali niestopowej lub z pozostałej stali stopowej pochodzących z Chin na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu przeglądu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (6) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(8)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmowało okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2018 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(9)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę i innych znanych producentów unijnych, znanych producentów w ChRL oraz władze ChRL, znanych importerów, użytkowników, przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(10)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia przeglądu wygaśnięcia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(11)

Żadna ze stron nie złożyła wniosku o przesłuchanie.

(12)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące wszczęcia od Chińskiego Stowarzyszenia Żelaza i Stali („CISA”) i przedsiębiorstwa Primex Steel Trading GmbH („Primex”). Wnioskodawca również przekazał uwagi w tej sprawie.

(13)

Primex twierdził, że wniosek nie zawierał wystarczających dowodów na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia lub kontynuacji dumpingu. Primex w szczególności twierdził, że poziom przywozu do Unii w przypadku wygaśnięcia środków będzie zależał nie tylko od wolnych mocy produkcyjnych w ChRL, lecz także od popytu w Unii, relacji cen i kosztów, a także od intensywności konkurencji na rynku światowym, istnienia barier handlowych na rynku światowym oraz zmian kursów walutowych. Primex twierdził również, że poszczególne źródła wolnych mocy produkcyjnych wykorzystane przez wnioskodawcę we wniosku budzą wątpliwości co do ważności tych danych. Primex stwierdził, że ze względu na zmianę polityki Chin w zakresie stali, w tym obniżenie niektórych zwrotów podatku VAT przy wywozie, w przypadku zniesienia środków nastąpi umiarkowany wzrost przywozu do Unii. Primex twierdził również, że rynek unijny nie jest tak atrakcyjny dla chińskich eksporterów, jak wnioskodawca utrzymywał we wniosku o dokonanie przeglądu.

(14)

Analiza wniosku wykazała, że na etapie wszczęcia istniały wystarczające dowody wskazujące na prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu z ChRL. Wnioskodawca oparł swoją analizę nie tylko na wolnych mocach produkcyjnych w ChRL, lecz także na atrakcyjności rynku unijnego ze względu na jego wielkość i ugruntowaną sieć przedsiębiorstw handlowych, którymi dysponują w Unii duzi chińscy producenci blachy grubej, na środkach ochrony handlu wprowadzonych przez państwa trzecie oraz na nieuczciwej polityce cenowej ChRL na rynkach państw trzecich. Przewidziany w przepisach prawa standard dowodowy wymagany do wszczęcia („wystarczające dowody istnienia dumpingu, szkody i związku przyczynowego”) jest niższy niż wymagany do dokonania ostatecznego ustalenia (7). Wymóg dostarczenia wystarczających dowodów ogranicza się do informacji, które mogą być „dostępne” stronie wnioskującej (8). Informacje przedstawione we wniosku nie muszą stanowić niepodważalnego dowodu na istnienie podnoszonych faktów (9). W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(15)

Primex nie zgodził się z dokonanym przez wnioskodawcę wyborem reprezentatywnego kraju, tj. Brazylii. W szczególności Primex twierdził, że: rynek brazylijski jest mniejszy niż rynek chiński: brazylijskie przedsiębiorstwo Usinas Siderúrgicas de Minas Gerais SA („Usiminas”), wykorzystane przez wnioskodawcę do obliczenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku, nie było odpowiednie, ponieważ przedsiębiorstwo to ma dominującą pozycję na rynku krajowym; rynek brazylijski jest chroniony przed międzynarodową konkurencją w zakresie przywozu przez cła antydumpingowe na przywóz z Ukrainy, Chin, Republiki Południowej Afryki i Korei Południowej (10); oraz wielkość przywozu z Brazylii do Unii jest nieznaczna.

(16)

Na podstawie informacji dostarczonych przez wnioskodawcę Komisja przeanalizowała proponowany reprezentatywny kraj i uznała, że Brazylia spełnia wymogi ustawowe dotyczące wykorzystania jej jako reprezentatywnego kraju do celów wszczęcia przeglądu wygaśnięcia. W szczególności Brazylia ma poziom rozwoju gospodarczego podobny do poziomu Chin według Banku Światowego, jest znaczącym producentem blachy grubej i dysponuje łatwo dostępnymi danymi dotyczącymi odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży. W związku z tym Komisja uznała, że na etapie wszczęcia Brazylia była odpowiednim wyborem jako reprezentatywny kraj.

(17)

Primex argumentował również, że metodyka obliczania dumpingu we wniosku o dokonanie przeglądu nie była prawidłowa. W szczególności Primex twierdził, że okres objęty dochodzeniem (tj. od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.) był zbyt krótki, aby można było ustalić reprezentatywną wartość normalną, i jest inny niż okres objęty wnioskiem o dokonanie przeglądu. Primex stwierdził również, że ceny głównych surowców (rudy żelaza, węgla koksowego i złomu) podlegały silnym wahaniom, zwłaszcza cen rudy żelaza w 2021 r., w związku z czym roku 2021 nie można uznać za rok reprezentatywny. Ponadto Primex twierdził, że wątpliwe jest, czy dane producenta unijnego wykorzystane przez wnioskodawcę we wniosku w odniesieniu do czynników konsumpcji były reprezentatywne dla całego rynku. Ponadto Primex twierdził, że metodyka zastosowana przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu w celu obliczenia wartości normalnej dla ChRL nie była odpowiednia, ponieważ wnioskodawca wykorzystał jedynie dane dotyczące kosztów pracy, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku uzyskane od brazylijskiego przedsiębiorstwa Usiminas. Primex twierdził również, że wniosek o dokonanie przeglądu nie zawierał dowodów na to, że struktura kosztów producentów unijnych, brazylijskich i chińskich była porównywalna. Ponadto Primex twierdził, że we wniosku o dokonanie przeglądu nie wyjaśniono, czy cena poszczególnych czynników produkcji w Brazylii jest reprezentatywna. Primex twierdził również, że wnioskodawca błędnie obliczył udział procentowy zysku jako udział procentowy kosztów sprzedaży, podczas gdy powinien on być wyrażony jako udział procentowy sprzedaży. Ponadto Primex twierdził, że reprezentatywną marżę zysku należy obliczyć dla dłuższego okresu i uwzględnić również 2019 r., ponieważ na ten rok nie miała wpływu pandemia COVID-19. Ponadto Primex twierdził, że marża zysku w wysokości 14 %, którą wnioskodawca zastosował we wniosku o dokonanie przeglądu, nie była możliwa do osiągnięcia w normalnych warunkach rynkowych. Primex twierdził również, że dwie metody zastosowane przez wnioskodawcę do obliczenia ceny eksportowej we wniosku o dokonanie przeglądu nie były odpowiednie.

(18)

Przegląd wygaśnięcia środków antydumpingowych wszczyna się w przypadku, gdy wniosek o jego wszczęcie zawiera wystarczające dowody na to, że wygaśnięcie środków prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody. Wnioskodawca przedstawił wystarczające dowody dotyczące ceny eksportowej i wartości normalnej wskazujące, że w przypadku wygaśnięcia środków marginesy dumpingu byłyby znaczące. Dane liczbowe, na których oparto wartość normalną i cenę eksportową, zostały poparte wystarczającymi dowodami, co potwierdziła analiza własna służb Komisji. W praktyce obliczenie wartości normalnej oraz ceny eksportowej było zgodne z zasadami określonymi w art. 2 rozporządzenia podstawowego i wykazało, że wniosek zawierał wystarczające dowody na istnienie dumpingu produktu objętego postępowaniem na rynku unijnym. Dokonując ustawowej analizy, Komisja uwzględniła jedynie te elementy, w odniesieniu do których istniały odpowiednie i dokładne dowody.

(19)

Komisja zauważyła, że nie istnieją żadne wymogi prawne w rozporządzeniu podstawowym odnoszące się do okresu objętego dochodzeniem wybranego przez wnioskodawcę ani żadne wymogi prawne stanowiące, że okres wybrany na potrzeby dochodzenia musi być taki sam jak ten wybrany przez wnioskodawcę. Zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego określa się okres objęty dochodzeniem, który w przypadku dumpingu co do zasady obejmuje nie mniej niż sześć miesięcy bezpośrednio poprzedzających wszczęcie postępowania. Okres wybrany przez wnioskodawcę, tj. od 1 lipca 2020 r. do 30 czerwca 2021 r., zakończył się na krótko przed złożeniem 26 listopada 2021 r. wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia i w związku z tym został uznany za reprezentatywny pod względem prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody na etapie wszczęcia.

(20)

W pierwotnym dochodzeniu Komisja ustaliła, że produkt objęty postępowaniem oraz produkt wytwarzany i sprzedawany w Unii przez przemysł Unii są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. We wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia stwierdzono, że proces produkcji przemysłu Unii, zastosowany przez wnioskodawcę w odniesieniu do czynników konsumpcji, był podobny do procesu produkcji w ChRL i w reprezentatywnym kraju. Strukturę kosztów i czynniki konsumpcji wykorzystane we wniosku uznano zatem za reprezentatywne. Zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego wnioskodawca skonstruował wartość normalną na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w reprezentatywnym kraju, tj. Brazylii. Koszty w tym kraju zastosowano do wskaźników dotyczących zużycia czynników produkcji, aby obliczyć koszty produkcji, podczas gdy koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk pochodziły z publicznie dostępnych sprawozdań finansowych producenta w reprezentatywnym kraju. Należy zauważyć, że nawet porównanie skonstruowanych kosztów produkcji bez żadnych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku producenta w reprezentatywnym kraju z chińskimi cenami eksportowymi produktu objętego przeglądem do państw trzecich wykazało istnienie dumpingu. W związku z tym twierdzenia przedsiębiorstwa Primex dotyczące poziomu rentowności są bezprzedmiotowe.

(21)

W odniesieniu do ceny eksportowej we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia wykorzystano trzy metody, tj. średnią chińską cenę importową do Unii na poziomie TARIC (11), opublikowaną średnią chińską cenę eksportową FOB dla jednego z głównych rodzajów produktu do wszystkich państw trzecich oraz średnią chińską cenę eksportową do wszystkich państw trzecich. Te trzy metody uznano za wystarczająco uzasadnione, by były zgodne z normą prawną na etapie wszczęcia.

(22)

CISA podniosło, że wniosek o dokonanie przeglądu w nadmiernym stopniu objęto poufnym traktowaniem, co uniemożliwiło mu ocenę sytuacji gospodarczej przemysłu Unii, a także ustosunkowanie się do twierdzeń wnioskodawcy zawartych w tym wniosku. Rzekomo doprowadziło to do naruszenia prawa CISA do obrony. Na przykład CISA odniosło się w szczególności do załącznika F1 (Moce produkcyjne), załącznika F2 (Wywóz), konkretniej do chińskiego wywozu blachy grubej od sierpnia 2020 r. do lipca 2021 r., oraz załącznika N (obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen), konkretniej do danych dotyczących sprzedaży przemysłu Unii i kosztów UE-27 zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu.

(23)

Komisja zauważa, że nieopatrzony klauzulą poufności załącznik F1 zawierał przedziały danych dotyczących konsumpcji, mocy produkcyjnych i produkcji blachy grubej w Chinach. Nieopatrzony klauzulą poufności załącznik F2 zawierał wyczerpujące podsumowanie dotyczące średniej chińskiej ceny eksportowej i całkowitej chińskiej wielkości wywozu do pozostałych krajów, a także do pięciu głównych miejsc przeznaczenia wywozu. Nieopatrzony klauzulą poufności załącznik N zawierał pełne obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen, a także dane zagregowane dotyczące średniej ceny i średnich kosztów przemysłu Unii. Nieopatrzony klauzulą poufności załącznik M zawierał wskaźniki szkody wszystkich wnioskodawców zindeksowane w podziale na przedsiębiorstwa, a nieopatrzony klauzulą poufności załącznik K zawierał zagregowane wartości wszystkich danych wymaganych do obliczenia konsumpcji w UE, w tym sprzedaży, także zindeksowane w podziale na przedsiębiorstwa. Uznano zatem, że informacje przedstawione w nieopatrzonej klauzulą poufności wersji wniosku o dokonanie przeglądu były wystarczająco szczegółowe, aby umożliwić zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności.

(24)

W art. 19 rozporządzenia podstawowego przewidziano ochronę informacji poufnych w okolicznościach, w których ujawnienie stworzyłoby znaczącą przewagę konkurencyjną konkurenta lub miałoby znaczące negatywne skutki dla osoby przedstawiającej informacje lub osoby, od której ta ostatnia otrzymała te informacje. Informacje zawarte w załącznikach do wniosku objętych poufnym traktowaniem należały do tych kategorii. Komisja uznała, że wersja wniosku dostępna do wglądu dla zainteresowanych stron zawiera wszystkie istotne dowody. Niepoufne streszczenia danych objętych poufnym traktowaniem były wystarczająco szczegółowe, by umożliwić zrozumienie istoty informacji poufnych, tak aby zainteresowane strony mogły korzystać z prawa do obrony w trakcie całego postępowania. Argument ten został zatem odrzucony.

(25)

CISA twierdziło, że wniosek o dokonanie przeglądu zawiera sprzeczne informacje, w szczególności w odniesieniu do ceny eksportowej z ChRL do Unii, która to cena miała wpływ na ustalenia dotyczące dumpingu.

(26)

Wniosek o dokonanie przeglądu nie zawierał sprzecznych informacji. Wnioskodawca skonstruował wartość normalną dwóch rodzajów produktu (S235 i S355) i wykorzystał chińską cenę importową na poziomie TARIC dla klasy S235 oraz opublikowaną średnią chińską cenę eksportową dla klasy S355. W związku z tym wnioskodawca obliczył marginesy dumpingu, porównując podobne rodzaje produktu. Ponadto wnioskodawca stwierdził istnienie dumpingu, porównując średnią chińską cenę sprzedaży produktu objętego przeglądem do wszystkich państw trzecich z obiema konstruowanymi wartościami normalnymi. Dlatego też argument ten należało odrzucić.

(27)

CISA twierdziło, że wniosek nie zawierał wystarczających dowodów na prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody. W szczególności CISA twierdziło, że we wniosku nie ma dowodów na to, że wygaśnięcie środków może prowadzić do kontynuacji szkody. CISA podało również w wątpliwość domniemaną niestabilną sytuację przemysłu Unii i stwierdziło, że gdyby sytuacja ta faktycznie miała miejsce, można by ją w całości przypisać spadkowi konsumpcji i popytu. CISA twierdziło również, że nic nie wskazywało na ponowne wystąpienie szkody ze względu na unijne środki ochronne w odniesieniu do niektórych wyrobów stalowych, w tym blach grubych, oraz fakt, że chiński wywóz blach grubych nie kwalifikował się już do refundacji wywozowych VAT.

(28)

Komisja uznała dowody przedstawione we wniosku, które były dostępne wnioskodawcy, za wystarczające w odniesieniu do dumpingu, szkody i związku przyczynowego. Główne wskaźniki szkody zawarte we wniosku świadczyły o negatywnej tendencji w okresie odniesienia wybranym przez wnioskodawcę, w związku z czym wnioskodawca twierdził, że nadal ponosi istotną szkodę.

(29)

Wnioskodawca we wniosku o dokonanie przeglądu przyznał jednak również, że przywozu z ChRL zasadniczo zaprzestano od czasu wprowadzenia pierwotnych środków, a sytuacja powodująca szkodę dla przemysłu Unii oraz spadek konsumpcji były spowodowane innymi czynnikami, takimi jak stan ogólnej gospodarki, zwłaszcza pod względem projektów budowlanych i w zakresie rurociągów, oraz negatywny wpływ pandemii COVID-19. W związku z tym wnioskodawca przywołał również prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w przypadku wygaśnięcia środków i przedstawił w tym zakresie wystarczające dowody wykazujące, że w przypadku braku środków przywóz z ChRL prawdopodobnie wzrósłby po cenach podcinających. W związku z tym argument CISA musiał zostać odrzucony.

(30)

Primex twierdził, że cena importowa CIF oraz unijna cena sprzedaży, które wnioskodawca zastosował do obliczeń podcięcia cenowego i zaniżania cen we wniosku o dokonanie przeglądu, były błędne i że nie powinno było dojść do stwierdzenia marginesów podcięcia cenowego ani zaniżania cen. Ponadto Primex twierdził, że marży zysku wykorzystanej do obliczenia zaniżania cen nie osiągnięto, nawet przy środkach obowiązujących w ostatnich latach.

(31)

Komisja nie zgodziła się, że obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen zawarte we wniosku były nieprawidłowe. Wnioskodawca przedstawił porównanie ceny eksportowej i unijnej ceny sprzedaży najpowszechniejszych rodzajów produktu, które stanowi porównanie na bardziej szczegółowym poziomie niż zaproponowane przez Primex porównanie średniej ceny eksportowej ze średnią ceną sprzedaży przemysłu Unii. Metodyka wnioskodawcy jest jasno wyjaśniona w pkt 3.6 wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia oraz w załączniku N, który zawiera obliczenia dla każdego reprezentatywnego rodzaju produktu, wykazujące podcięcie cenowe i zaniżanie cen. Ponadto w odniesieniu do marży zysku, którą wnioskodawca zastosował w obliczeniach zaniżania cen, Komisja uznała w pierwotnym dochodzeniu., że ta marża zysku mogła zostać osiągnięta w normalnych warunkach konkurencji. Należy zauważyć, że nawet gdyby wnioskodawca nie przedstawił żadnych obliczeń zaniżania cen, nadal istniały wystarczające dowody na to, że szkoda spowodowana przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin ponownie wystąpiłaby, gdyby dopuszczono do wygaśnięcia środków. Argument ten został zatem odrzucony.

(32)

CISA twierdziło, że sprawozdanie, na którym opierała się Komisja, nie spełniało standardów bezstronnego i obiektywnego dowodu oraz dowodu o wystarczającej wartości dowodowej, w szczególności ze względu na fakt, że sprawozdanie to Komisja przygotowała w celu ułatwienia przemysłowi Unii złożenia skargi w obszarze środków handlowych. Ponadto CISA twierdziło, że ponieważ sprawozdanie to opublikowano w 2017 r., nie może ono odzwierciedlać zarzucanych zakłóceń w okresie objętym dochodzeniem obejmującym rok kalendarzowy 2021.

(33)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Komisja zauważyła, że sprawozdanie jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”), sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Sprawozdanie było dostępne publicznie od grudnia 2017 r., tak aby każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość obalenia, uzupełnienia lub przedstawienia uwag do niego i do dowodów, na których je oparto, ale ani rząd ChRL, ani inne strony nie przedstawiły argumentów ani dowodów obalających źródła zawarte w sprawozdaniu. Podobnie w odniesieniu do argumentu, że sprawozdanie było nieaktualne, Komisja zauważyła w szczególności, że główne dokumenty programowe i dowody zawarte w sprawozdaniu, w tym odpowiednie plany pięcioletnie i przepisy mające zastosowanie do produktu objętego przeglądem, były w większości wciąż aktualne w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz że żadna ze stron nie udowodniła, że było inaczej. Chiny zaczęły publikować nowe plany pięcioletnie dopiero w 2021 r., a wiele z nich upubliczniono dopiero w drugiej połowie roku. Zostało to dodatkowo potwierdzone w badaniach konkretnych przypadków podjętych przez Komisję, które podsumowano powyżej.

(34)

Po drugie, CISA twierdziło, że w porozumieniu antydumpingowym WTO nie uznaje się pojęcia znaczących zakłóceń w ramach art. 2.2 porozumienia antydumpingowego. Przepis ten zezwala natomiast na konstruowanie wartości normalnej w ograniczonej liczbie szczególnych warunków, wśród których nie ma znaczących zakłóceń. Ponadto CISA stwierdziło, że art. 2.2 porozumienia antydumpingowego zezwala jedynie na wykorzystanie kosztu produkcji w kraju pochodzenia powiększonego o rozsądną wielkość z tytułu kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zysku, podczas gdy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego zezwala na wykorzystanie danych z odpowiedniego reprezentatywnego kraju, co jest niespójne z porozumieniem WTO. Ponadto CISA twierdziło, że każda skonstruowana wartość musiałaby zostać obliczona zgodnie z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i wykładnią Organu Apelacyjnego WTO w sprawie UE – Biodiesel (DS 473), a także przez zespół orzekający WTO w sprawie UE – dostosowanie kosztów II (Rosja) (DS494), w których nie wspomina się o pojęciu znaczących zakłóceń ani o możliwości pominięcia danych przedsiębiorstwa eksportującego.

(35)

Komisja uznała, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są w pełni zgodne z zobowiązaniami Unii Europejskiej w ramach WTO i z orzecznictwem przywoływanym przez CISA. Po pierwsze, Komisja uważa pojęcie „znaczących zakłóceń” za zgodne z porozumieniem antydumpingowym. Komisja jest ponadto zdania, że – zgodnie z decyzją zespołu orzekającego WTO i Organu Apelacyjnego w sprawie DS473 – przepisy rozporządzenia podstawowego mające zastosowanie ogólnie do wszystkich członków WTO, np. art. 2 ust. 5 akapit drugi, zezwalają na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, odpowiednio dostosowanych w przypadku, gdy takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. Istnienie znaczących zakłóceń sprawia, że koszty i ceny w kraju wywozu nie są właściwe do celów konstrukcji wartości normalnej. W tych okolicznościach w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego przewidziano konstrukcję kosztów produkcji i sprzedaży na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, uwzględniając te w odpowiednim reprezentatywnym kraju o podobnym poziomie rozwoju co kraj wywozu. W odniesieniu do DS 494 w sprawozdaniu zespołu orzekającego dotyczącym tego sporu wyraźnie uznano, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie wchodzą w zakres sporu. Ponadto Komisja przypomniała, że zarówno UE, jak i Federacja Rosyjska odwołały się od ustaleń zespołu orzekającego, które nie są zatem prawomocne, a co za tym idzie – zgodnie z utrwalonym orzecznictwem WTO – nie mają statusu prawnego w systemie WTO, ponieważ nie zostały zatwierdzone przez Organ Rozstrzygania Sporów w drodze decyzji przez członków WTO. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(36)

Po trzecie, CISA argumentowało, że praktyka przywoływania wcześniejszych dochodzeń jako „dowodu” na niektóre zarzuty, tak jak uczynił to wnioskodawca we wniosku w ramach obecnego dochodzenia, prawdopodobnie nie spełnia wymogów podejścia Organu Apelacyjnego do ciężaru dowodu, określonych w orzeczeniu Organu Apelacyjnego WTO w sprawie USA – ostateczne cła antydumpingowe i wyrównawcze dotyczące pewnych towarów (Chiny) (DS 379).

(37)

Komisja przypomniała, że w sprawie DS 379 w orzeczeniu Organu Apelacyjnego wyraźnie stwierdzono, że odniesienia między dwoma ustaleniami są dozwolone, jeżeli oba dochodzenia pokrywają się ściśle pod względem czasowym i merytorycznym. Takie istotne pokrywanie się ma wyraźnie miejsce w przypadku obecnego dochodzenia i dochodzenia w sprawie wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych, o którym mowa we wniosku, ponieważ nie tylko oba dochodzenia dotyczą sektora stalowego w Chinach, lecz także różnica między okresem objętym dochodzeniem w sprawie wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych (1 lipca 2019 r. – 30 czerwca 2020 r.) a okresem objętym obecnym dochodzeniem przeglądowym (1 stycznia 2021 r. – 31 grudnia 2021 r.) wynosi tylko sześć miesięcy.

(38)

Po czwarte, CISA podniosło kwestię 13. planu pięcioletniego („plan pięcioletni”) wskazując, że z jednej strony nie powinien on być uznawany za wiążące prawo, lecz raczej za ogólny dokument programowy, w rodzaju publikowanych również w UE, a z drugiej strony okres objęty dochodzeniem przeglądowym wykracza poza okres objęty 13. planem pięcioletnim. Ponadto CISA twierdzi, że we wniosku dalej przywoływany jest 13. plan pięcioletni, co świadczy o tym, że w 14. planie pięcioletnim nie ma nic, co zmniejszałoby kontrolę państwa nad gospodarką ChRL w ogóle lub nad sektorem stalowym w szczególności.

(39)

Argument ten nie mógł być przyjęty. Po pierwsze, w Chinach stosuje się cykl planowania w okresach pięcioletnich. W cyklu tym poszczególne dokumenty planistyczne na kolejny okres są przygotowywane już w trakcie trwania poprzedniego cyklu, a jednocześnie poszczególne dokumenty planistyczne na kolejny okres mogą być oficjalnie publikowane z pewnym opóźnieniem po upływie terminu obowiązywania odpowiednich dokumentów planistycznych z poprzedniego cyklu. Fakt, że formalna data zakończenia obowiązywania 13. planu pięcioletniego może nie przypadać w trakcie okresu objętego dochodzeniem przeglądowym lub że odpowiednie 14. plany pięcioletnie zostały opublikowane po pewnym czasie od zakończenia poprzedniego okresu planowania, nie zmienia charakteru chińskiego systemu planowania, w którym władze i podmioty gospodarcze stale są elementem cyklu planowania. Komisja podkreśliła ponadto, że plany pięcioletnie publikowane przez rząd ChRL nie są jedynie dokumentami zawierającymi ogólne wytyczne, ale mają charakter prawnie wiążący. W tym względzie Komisja odniosła się do szczegółowej analizy planów w rozdziale 4 sprawozdania, z fragmentem poświęconym wiążącemu charakterowi planów w sekcji 4.3.1. Zarówno w 14. planie pięcioletnim, jak i w 13. planie pięcioletnim wyraźnie przypomina się wszystkim organom o konieczności rzetelnej realizacji planów: „Wzmocnimy systemy zarządzania planowaniem, w tym katalogi i wykazy, zestawienia i archiwizację oraz dostosowanie i koordynację, opracujemy wykazy i katalogi, takie jak »14. pięcioletnie« plany specjalne na szczeblu krajowym, będziemy propagować archiwizację planów z wykorzystaniem platformy informacyjnej zintegrowanego zarządzania planowaniem na poziomie krajowym oraz doprowadzimy do ujednolicenia zarządzania różnymi planami. Ustanowimy i usprawnimy mechanizmy dostosowania i koordynacji planowania, dostosujemy plany zatwierdzone przez Komitet Centralny [Komunistycznej Partii Chin („KPCh”)] i Radę Państwa oraz plany rozwoju prowincji do niniejszego planu przed przedłożeniem ich do zatwierdzenia, zapewnimy, aby planowanie przestrzenne na poziomie krajowym, planowanie specjalne, planowanie regionalne i inne poziomy planowania były skoordynowane z niniejszym planem pod względem głównych celów, kierunków rozwoju, ogólnego układu, głównych dziedzin polityki, dużych projektów oraz zapobiegania ryzyku i jego kontroli ”  (12). Ponadto 14. plan pięcioletni na rzecz rozwoju sektora surowców stanowi, że „wszystkie podmioty lokalne muszą lepiej zapoznać się z niniejszym planem i uwzględnić jego główną treść oraz duże projekty w swoich podstawowych zadaniach lokalnych”, natomiast „sektor stali i inne kluczowe sektory formułują szczegółowe opinie na temat realizacji na podstawie celów i zadań określonych w niniejszym planie” (13). W związku z tym argument CISA musiał zostać odrzucony.

(40)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(41)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja dobrała próbę na podstawie przepisów art. 17 rozporządzenia podstawowego. Komisja dobrała próbę na podstawie produkcji i sprzedaży produktu podobnego na terenie Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, tj. od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Tymczasowa próba objęła trzech producentów unijnych. Produkcja producentów unijnych objętych próbą odpowiadała ponad 25 % całkowitej szacunkowej wielkości produkcji unijnej i ponad 31 % całkowitej szacunkowej wielkości sprzedaży produktu podobnego w Unii. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag.

(42)

W nocie z 8 marca 2022 r. Komisja potwierdziła wstępną próbę jako próbę ostateczną, którą uznaje się za reprezentatywną dla przemysłu Unii.

(43)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(44)

Nie zgłosił się jeden żaden importer niepowiązany.

(45)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów eksportujących w Chińskiej Republice Ludowej do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(46)

Żaden z producentów eksportujących z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie przedstawił wymaganych informacji i nie wyraził zgody na włączenie go do próby.

(47)

Komisja przesłała rządowi ChRL kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(48)

Komisja wysłała pisma zawierające link do kwestionariusza do producentów unijnych objętych próbą:

(49)

Ten sam kwestionariusz udostępniono również w aktach do wglądu dla zainteresowanych stron oraz online – na stronie internetowej DG ds. Handlu (14) – w dniu wszczęcia.

(50)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od trzech producentów unijnych objętych próbą.

(51)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja zwróciła się również do użytkowników i reprezentujących ich zrzeszeń, związków zawodowych i reprezentatywnych organizacji konsumenckich o przekazanie informacji na temat interesu Unii oraz o wypełnienie specjalnego kwestionariusza.

(52)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu przeznaczonym dla użytkowników produktu objętego przeglądem otrzymano od trzech przedsiębiorstw:

(53)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację wszystkich informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(54)

Komisja zamierzała przeprowadzić wizytę weryfikacyjną w lokalu głównego niezależnego użytkownika (Vestas), ale przedsiębiorstwo to nie zaoferowało wystarczającej współpracy, by możliwe było przeprowadzenie takiej wizyty.

(55)

28 lutego 2023 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz blach grubych pochodzących z ChRL („ostateczne ujawnienie”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ostatecznego ujawnienia. Komisja otrzymała uwagi tylko od wnioskodawcy i CISA.

(56)

Po ostatecznym ujawnieniu zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swoich argumentów zgodnie z przepisami pkt 5.8 zawiadomienia o wszczęciu. Posiedzenie wyjaśniające w sprawie ostatecznego ujawnienia odbyło się z udziałem CISA.

(57)

Produkt objęty przeglądem jest taki sam jak w pierwotnym dochodzeniu, mianowicie płaskie wyroby ze stali niestopowej lub stopowej (z wyłączeniem stali nierdzewnej, stali krzemowej elektrotechnicznej, stali narzędziowej i stali szybkotnącej), walcowane na gorąco, nieplaterowane, niepokryte ani niepowleczone, nie w zwojach, o grubości przekraczającej 10 mm i szerokości 600 mm lub większej lub o grubości 4,75 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 10 mm i o szerokości 2 050 mm lub większej („produkt objęty przeglądem” lub „blacha gruba”).

(58)

Blachy grube są wykorzystywane do produkcji maszyn budowlanych, sprzętu górniczego, maszyn do pozyskiwania drewna; zbiorników ciśnieniowych; rurociągów ropy naftowej i gazu; przemysł stoczniowy, budowlany oraz sektor budowy mostów.

(59)

Produktem objętym niniejszym dochodzeniem jest produkt objęty przeglądem pochodzący z Chin i obecnie objęty kodami CN ex 7208 51 20, ex 7208 51 91, ex 7208 51 98, ex 7208 52 91, ex 7208 90 20, ex 7208 90 80, 7225 40 40, ex 7225 40 60 i ex 7225 99 00 (kody TARIC: 7208512010, 7208519110, 7208519810, 7208529110, 7208902010, 7208908020, 7225406010 i 7225990045). Kody CN i kody TARIC podano jedynie w celach informacyjnych, bez uszczerbku dla późniejszej zmiany klasyfikacji taryfowej.

(60)

W toku pierwotnego dochodzenia wykazano, a w przedmiotowym przeglądzie wygaśnięcia potwierdzono, że takie same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(61)

Produkty te uznano zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(62)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wielkość przywozu blach grubych z ChRL był nieznaczna, co nie mogło stanowić podstawy do stwierdzenia kontynuacji dumpingu. W związku z tym Komisja przeanalizowała w następnej sekcji prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(63)

Komisja zbadała, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków. Analizie poddano następujące elementy: moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w ChRL, atrakcyjność rynku unijnego oraz ceny eksportowe na rynkach państw trzecich, jak również potencjalną zdolność absorpcyjną rynków państw trzecich.

(64)

Jak wspomniano w motywie 46, żaden z producentów z ChRL nie współpracował w toku dochodzenia. W związku z tym Komisja poinformowała władze ChRL, że z uwagi na brak współpracy Komisja może zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do producentów eksportujących w ChRL. W tym zakresie Komisja nie otrzymała żadnych uwag ani wniosków o interwencję rzecznika praw stron.

(65)

W związku z tym zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu oparto na dostępnych faktach, a w szczególności na informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu, należycie uaktualnionych, o ile aktualizacje były dostępne, informacjach uzyskanych od wnioskodawcy oraz informacjach z innych ogólnodostępnych źródeł, w szczególności bazy danych Global Trade Atlas („GTA”) (15).

(66)

Zgodnie z informacjami przedstawionymi przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu informacje o mocach produkcyjnych w ChRL w zakresie blach grubych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym opierały się na dwóch źródłach informacji, tj. CRU (16) i MCI (17). Według sprawozdania CRU Chiny dysponowały mocami produkcyjnymi w zakresie blach grubych wynoszącymi 94 mln ton w 2021 r., a rzeczywista produkcja wyniosła 86 mln ton, co daje wolne moce produkcyjne na poziomie co najmniej 8 mln ton. Według MCI Chiny dysponowały mocami produkcyjnymi w zakresie blach grubych wynoszącymi 113 mln ton w 2021 r., a rzeczywista produkcja wyniosła 99 mln ton, co daje wolne moce produkcyjne na poziomie co najmniej 14 mln ton.

(67)

Z tego wynika, że wolne moce produkcyjne w Chinach wynoszą 8–14 mln ton, co wystarczy do zaspokojenia całości konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, która wynosiła 8,2 mln ton, jak podano w tabeli 2 w motywie 177. Wnioskodawca uznał, że przy tak dużych wolnych mocach produkcyjnych przywóz do Unii z Chin mógłby wzrosnąć do ponad 1 mln ton rocznie, jak miało to miejsce w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (2015 r.) (18).

(68)

Jak wskazano w motywie 13, Primex twierdził, że podawano bardzo różne chińskie moce produkcyjne w zakresie blach grubych w zależności od źródła, że nie podano pochodzenia pierwotnych danych oraz że spadek wolnych mocy produkcyjnych w latach 2018–2021 sugeruje, iż potencjalny chiński wywóz do Unii stał się w ostatnich latach mniejszy.

(69)

Wnioskodawca wyjaśnił, że szacunki dotyczące mocy produkcyjnych opierały się na dwóch szczegółowych sprawozdaniach dostarczonych przez niezależne strony trzecie, tj. CRU i MCI, opartych na danych znacznej liczby chińskich przedsiębiorstw. Ponadto wnioskodawca twierdził, że spadek wolnych mocy produkcyjnych był związany ze wzrostem widocznej chińskiej konsumpcji do 2020 r., po którym nastąpił spadek konsumpcji od 2021 r., a także z prognozą utrzymującego się osłabienia chińskiej gospodarki. W 2021 r. chińska konsumpcja blach grubych wyniosła około 85 mln ton. Wnioskodawca stwierdził również, że Międzynarodowy Fundusz Walutowy poinformował, iż od początku 2022 r. wzrost w Chinach uległ znacznemu osłabieniu (19). Ponadto według OECD spadek konsumpcji stali rozpoczął się w lipcu 2021 r. wraz ze spowolnieniem w sektorze budowlanym (20). Według wiedzy o rynku jednego z producentów unijnych oczekuje się, że w perspektywie średnioterminowej Chiny odnotują ujemny wzrost popytu na blachy grube.

(70)

W związku z tym wnioskodawca twierdził, że chińska konsumpcja blachy grubej prawdopodobnie będzie dalej maleć, co spowoduje dalszy wzrost wolnych mocy produkcyjnych prowadzący do większej presji na chińskich producentów, aby znaleźli rynki państw trzecich dla swoich nadwyżek mocy produkcyjnych w zakresie stali.

(71)

Wnioskodawca twierdził ponadto, że gwałtowny wzrost przywozu chińskich płyt (kod CN 7207 12 10) do Unii w okresie od czerwca do sierpnia 2022 r. wskazuje na duże chińskie wolne moce produkcyjne i zdolność Chin do przemieszczania bardzo dużych ilości stali do Unii w bardzo krótkim czasie.

(72)

Komisja uznała, że informacje przedstawione we wniosku, doprecyzowane przez wnioskodawcę, jak również dostarczone przez niego dowody dotyczące przewidywanego spadku konsumpcji w Chinach i niedawnego wzrostu przywozu płyt, wskazują, iż wolne moce produkcyjne w zakresie blach grubych w Chinach są znaczne i jest mało prawdopodobne, aby w perspektywie średnioterminowej zmniejszyły się. Z tego względu Komisja odrzuciła argumenty przedstawione przez Primex.

(73)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że istnieją znaczne wolne moce produkcyjne pozwalające na zwiększenie wywozu do Unii w znacznych ilościach w przypadku wygaśnięcia środków.

(74)

Według informacji przedstawionych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu unijny rynek blachy grubej należy do największych rynków na świecie. Ponadto moce produkcyjne chińskich producentów podane w motywie 66 przekraczają konsumpcję w Chinach podaną w motywie 69 o co najmniej 9 mln ton, a zatem chińscy producenci poszukują rynków eksportowych, aby wchłonęły ich nadwyżkę mocy produkcyjnych.

(75)

Wnioskodawca wskazał we wniosku o dokonanie przeglądu, że duzi chińscy producenci blachy grubej, tacy jak Baoshan Iron & Steel Co., Ltd. („Baosteel”) i Wuhan Iron & Steel Co., Ltd. („WISCO”), założyli w Unii przedsiębiorstwa handlowe, aby ułatwić sobie przywóz do Unii. Potwierdzono to w rozporządzeniu wykonawczym Komisji nakładającym ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych, pochodzących m.in. z ChRL (21).

(76)

Jak wspomniano w motywie 67, przywóz blach grubych z Chin osiągnął w 2015 r., przed nałożeniem ceł antydumpingowych, wielkość ponad 1 mln ton. Jest zatem prawdopodobne, że w przypadku wygaśnięcia środków chińscy eksporterzy byliby ponownie zainteresowani wywozem znacznych ilości na rynek unijny.

(77)

Primex twierdził, że środki ochronne mające zastosowanie do blach grubych (dostosowane rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2022/434 (22)) ograniczyły przywóz do Unii do 30 czerwca 2024 r. Argumentował on, że przywóz z Chin jest objęty kontyngentem dla innych państw, a przywóz w tej kategorii w 2021 r. wyniósł około 370 000 ton. Twierdził, że ponieważ inne państwa nie zaprzestaną wywozu do Unii, Chiny nie będą miały dostępu do pełnego kontyngentu przyznanego innym państwom.

(78)

Wnioskodawca stwierdził również we wniosku o dokonanie przeglądu, że obecne środki ochronne UE dotyczące przywozu niektórych wyrobów stalowych nie ograniczają znacząco wielkości przywozu blachy grubej.

(79)

Na okres od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r. całkowity kontyngent taryfowy na blachy quarto ze stali niestopowej i z pozostałej stali stopowej ustalono na ponad 3,2 mln ton, z czego około 2,2 mln ton przydzielono „innym państwom”, w tym Chinom. Ponadto na okres od 1 lipca 2023 r. do 30 czerwca 2024 r. kontyngent ustalono na około 3,4 mln ton, z czego około 2,3 mln ton przydzielono „innym państwom”, w tym również Chinom (23). Przywóz blach grubych z państw sklasyfikowanych jako „inne państwa” (tj. z wyłączeniem Ukrainy) wyniósł w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym mniej niż 0,8 mln ton, jak wskazano w tabelach 3 i 5, zatem Chiny mogą zwiększyć przywóz do ponad 1 mln ton, a środki ochronne nie będą miały na to wpływu.

(80)

Komisja uważa, że kontyngent dostępny dla przywozu z Chin jest zatem znaczny, a istnienie kontyngentu nie zmniejszyłoby atrakcyjności rynku unijnego w przypadku wygaśnięcia ceł antydumpingowych, podczas gdy przywóz w ramach znacznego kontyngentu nadal byłby dostępny.

(81)

Ponadto, aby orientacyjnie ustalić prawdopodobną politykę cenową stosowaną w wywozie do Unii w przypadku braku środków, Komisja porównała również chińską cenę eksportową stosowaną w wywozie do państw trzecich z chińską wartością normalną.

(82)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących i rządu ChRL Komisja określiła wartość normalną na podstawie informacji przedstawionych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia i innych łatwo dostępnych informacji, jak wyjaśniono w poniższej sekcji.

(83)

Z uwagi na fakt, że wystarczające dowody dostępne w momencie wszczęcia dochodzenia zdają się wykazywać w odniesieniu do ChRL na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła dochodzenie na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(84)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających w odniesieniu do zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Nie otrzymano żadnej odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od rządu ChRL. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(85)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów może zaistnieć potrzeba wyboru odpowiedniego reprezentatywnego kraju na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, i zaproponowała Brazylię w tym względzie. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(86)

16 grudnia 2022 r. Komisja poinformowała w nocie do zainteresowanych stron o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej („nota”), wskazując Brazylię jako reprezentatywny kraj. Poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski na podstawie informacji dostępnych dla przedsiębiorstw Usinas Siderúrgicas de Minas Gerais („Usiminas”’) oraz Gerdau S/A („Gerdau”), producentów produktu objętego przeglądem w reprezentatywnym kraju.

(87)

W swoich uwagach do noty wnioskodawca stwierdził, że Komisja powinna wziąć pod uwagę również inne czynniki produkcji wykorzystywane przy wytwarzaniu blach grubych, takie jak: drut z aluminium niestopowego, odpady i pozostałości aluminiowe, żelazostop, żelazokrzem, woda, oleje ciężkie, acetylen itd.

(88)

We wspomnianej nocie Komisja przedstawiła główne czynniki produkcji. Oprócz tych czynników produkcji Komisja uwzględniła również materiały zużywalne i koszty pośrednie, jak wyjaśniono w motywach 139 i 149. Ponadto, biorąc pod uwagę, że obecne dochodzenie jest przeglądem wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, które nie wymaga dokładnego obliczenia marginesu dumpingu, ale raczej ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu, Komisja uznała, że w tym przypadku mogłaby wyjątkowo skoncentrować się na głównych czynnikach produkcji przy obliczaniu wartości normalnej. Ponadto, jak określono w motywach 184 i 185, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL była nieznaczna. Dlatego też konstruowana wartość normalna zostanie wykorzystana jedynie do porównania z chińską ceną eksportową do państw trzecich.

(89)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(90)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(91)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(92)

W niedawno prowadzonych dochodzeniach dotyczących sektora stali w ChRL (24) Komisja stwierdziła występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(93)

W toku tych dochodzeń Komisja ustaliła, że w ChRL dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (25). W szczególności Komisja stwierdziła, że w sektorze stali, która jest głównym surowcem w produkcji produktu objętego przeglądem, znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (26), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (27). Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. Faktycznie, ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że dochodzi do koncentracji zasobów w sektorach uznanych przez rząd ChRL za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie są one przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (28). Ponadto Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL (29). Podobnie Komisja stwierdziła zakłócenia w kosztach wynagrodzeń w sektorze stali w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (30), jak również zakłócenia na rynkach finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności pod względem dostępu przedsiębiorców do kapitału w ChRL (31).

(94)

Podobnie jak w przypadku poprzednich dochodzeń dotyczących sektora stali w ChRL w obecnym dochodzeniu Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było zastosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych we wniosku, a także dokumencie roboczym służb Komisji na temat znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu (32) („sprawozdanie”), który opiera się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty przeglądem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL stwierdzonych również w jej poprzednich dochodzeniach w tym względzie.

(95)

Wnioskodawca stwierdził we wniosku, że ceny i koszty wyrobów stalowych w ChRL, w tym produktu objętego przeglądem, nie wynikają z działania sił rynkowych. We wniosku zarzucono, że wszystkie czynniki produkcji – grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza – są w równym stopniu zniekształcone. Na poparcie takiego stanowiska we wniosku odniesiono się do szeregu publicznie dostępnych źródeł informacji takich jak sprawozdanie, wnioski wyciągnięte przez Departament Handlu Stanów Zjednoczonych (33), niedawne dochodzenia Komisji w sprawie chińskiego sektora stalowego (34), a także 13. plan pięcioletni na rzecz krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego ChRL oraz 14. plan pięcioletni na rzecz krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego ChRL.

(96)

Na tej podstawie we wniosku podkreślono, że:

(97)

Rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody załączone do akt sprawy, włączając w to sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez wnioskodawcę, co do istnienia znaczących zakłóceń lub odpowiedniości zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(98)

W szczególności w sektorze produktu objętego przeglądem, tj. w sektorze stalowym, znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich eksporterów produktu objętego przeglądem nie można było ustalić dokładnych proporcji producentów prywatnych i państwowych. Dochodzenie potwierdziło jednak, że dwaj najwięksi producenci w sektorze stalowym, mianowicie Angang Steel Group („Ansteel”) i Baowu, są albo w pełni własnością państwa, albo państwo posiada pakiet kontrolny. W każdym razie, nawet jeżeli szczegółowe informacje dla produktu objętego przeglądem mogą nie być dostępne, sektor ten stanowi podsektor przemysłu stalowego, a zatem ustalenia dotyczące sektora stalowego uznaje się za miarodajne również dla produktu objętego przeglądem.

(99)

W sektorze stali zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i prywatne są objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne. Najnowsze chińskie dokumenty programowe dotyczące sektora stalowego potwierdzają, że rząd ChRL nadal przypisuje temu sektorowi duże znaczenie, co objawia się chociażby w zamiarze dokonywania w tym sektorze interwencji w celu kształtowania go zgodnie z polityką rządu. Świadczy o tym projekt wytycznych Ministerstwa Przemysłu i Technologii Informacyjnych w sprawie wspierania wysokiej jakości rozwoju przemysłu stalowego, w którym wzywa się do dalszej konsolidacji bazy przemysłowej i znacznej poprawy poziomu modernizacji łańcucha przemysłowego (35) czy też 14. plan pięcioletni na rzecz rozwoju sektora surowców, zgodnie z którym w przypadku tego sektora stosowane będzie „połączenie wiodącej pozycji na rynku ze wsparciem rządowym” oraz będzie się dążyć do „wykształcenia grupy dominujących przedsiębiorstw o wiodącej pozycji w dziedzinie ekologii i podstawowej konkurencyjności” (36), albo też 14. plan pięcioletni na rzecz rozwoju sektora złomu stalowego, którego głównym celem jest „ciągłe zwiększanie wskaźnika zastosowania złomu stalowego, aby do końca terminu realizacji 14. planu pięcioletniego kompleksowy wskaźnik wykorzystania złomu w krajowej produkcji stali osiągnął 30 %” (37).

(100)

Podobne przykłady intencji władz chińskich, by nadzorować rozwój tego sektora i kierować nim, można dostrzec na poziomie prowincji, jak w Hebei, gdzie planuje się „stabilnie wdrażać grupowy rozwój organizacji, przyspieszyć reformę systemu własności mieszanej przedsiębiorstw państwowych, skoncentrować się na wspieraniu międzyregionalnych połączeń i reorganizacji prywatnych przedsiębiorstw żelaznych i stalowych, dążyć do utworzenia 1–2 dużych grup klasy światowej, 3–5 dużych grup o zasięgu krajowym pełniących funkcję pomocniczą”, a także „dalej rozwijać kanały recyklingu i obiegu złomu stalowego, ulepszając selekcję i klasyfikację złomu stalowego” (38).Podobnie w planie transformacji i modernizacji przemysłu stalowego prowincji Henan w ramach 14. planu pięcioletniego przewidziano, że należy „stworzyć specyficzne bazy produkcji stali [...], stworzyć 6 specyficznych baz produkcji stali w Anyang, Jiyuan, Pingdingshan, Xinyang, Shangqiu i Zhoukou itd. oraz zintensyfikować tę działalność, zwiększyć poziom jej specjalizacji i nadać jej unikalny charakter. Do 2025 r. moce produkcyjne w zakresie produkcji surówki w mieście Anyang będą kontrolowane w taki sposób, aby utrzymywały się w granicach 14 mln ton, natomiast moce produkcyjne w zakresie produkcji stali surowej będą kontrolowane w taki sposób, aby utrzymywały się w granicach 15 mln ton” (39). Kolejne cele polityki przemysłowej można dostrzec również w dokumentach planistycznych innych prowincji, jak Jiangsu (40), Szantung (41), Shanxi (42), Dalian w prowincji Liaoling (43) czy Zhejiang (44).

(101)

Co się tyczy możliwości ingerowania w ceny i koszty przez rząd ChRL poprzez obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego, ze względu na brak współpracy po stronie producentów eksportujących nie można było systematycznie ustalać istnienia osobistych powiązań między producentami produktu objętego przeglądem a KPCh. Biorąc jednak pod uwagę, że produkt objęty przeglądem stanowi podsektor sektora stalowego, dostępne informacje odnoszące się do producentów stali są adekwatne również dla produktu objętego przeglądem.

(102)

Na przykład prezes zarządu przedsiębiorstwa Ansteel pełni jednocześnie funkcję sekretarza Komitetu Partii. Podobnie dyrektor i dyrektor generalny Ansteel zajmuje stanowisko zastępcy sekretarza Komitetu Partii (45). W przypadku Baowu prezes zarządu Baostell, który jest jednostką zależną posiadaną w 100 % przez Baowu, pełni jednocześnie funkcję sekretarza Komitetu Partii, podczas gdy dyrektor zarządzający zajmuje stanowisko zastępcy sekretarza Komitetu Partii, a zastępca dyrektora generalnego pełni funkcję członka Komitetu Stałego Komitetu Partii (46).

(103)

Ponadto 22 lipca 2022 r. Komitet Partii w Ansteel wydał sprawozdanie na temat badania i wdrażania ducha ważnego przemówienia sekretarza generalnego Xi Jinpinga pt. „1 lipca”: „Musimy ciężko pracować, aby wdrożyć ducha ważnego przemówienia Sekretarza Generalnego Xi Jinpinga pt. »1 lipca«, dokładnie porównać uzgodnienia i ustalenia Komitetu Partii grupy Ansteel, zbadać i sformułować »działania opcjonalne«, ściśle monitorować rzeczywistą sytuację w zakresie promowania strategii rozwoju grupy Ansteel w ramach 14. planu pięcioletniego, a także przeprowadzić dogłębne badania, dobrze wykonywać rzeczy praktyczne i dobrze zajmować się nowymi działaniami” (47). 2 kwietnia 2021 r. na spotkaniu związków zawodowych Grupy Ansteel podkreślono ich przynależność do partii, gdyż „organizacje związkowe na wszystkich poziomach grupy Ansteel powinny stosować się do przywództwa partii, odzwierciedlać polityczną odpowiedzialność związków zawodowych i świadomie służyć ogólnemu wysokiej jakości rozwojowi grupy Ansteel” (48).

(104)

Ponadto jak podano na stronie internetowej Baowu: „Baowu w pełni wdraża wymogi zawarte w »Opinii w sprawie wzmocnienia przywództwa Partii w procesie poprawy ładu korporacyjnego w przedsiębiorstwach centralnych«, systematycznie optymalizuje system podejmowania głównych decyzji, a także kształtuje środki wdrażania na potrzeby systemu podejmowania decyzji w trybie »trzy ważne i jedna wielka«, wykazu uprawnień w zakresie podejmowania decyzji i głównych obowiązków oraz zarządu” (49).

(105)

Ponadto w sektorze produktu objętego przeglądem prowadzona jest polityka faworyzująca producentów krajowych lub w inny sposób wpływająca na rynek w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego. Mimo że w toku dochodzenia nie udało się zidentyfikować żadnych dokumentów programowych dotyczących rozwoju sektora blach grubych jako takiego, korzysta on z rządowych wytycznych i interwencji rządu w sektorze stalowym, ponieważ produkt objęty przeglądem stanowi jeden z jego podsektorów.

(106)

Rząd ChRL nadal uznaje przemysł stalowy za jedną z kluczowych gałęzi gospodarki (50). Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, wytycznych i innych dokumentach dotyczących stali wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym. W ramach 14. planu pięcioletniego przyjętego w marcu 2021 r. rząd ChRL zaplanował transformację i modernizację przemysłu stalowego, a także optymalizację i dostosowanie strukturalne (51). Podobnie w 14. planie pięcioletnim dotyczącym rozwoju sektora surowcowego, który ma zastosowanie również do sektora stalowego, sektor ten określono mianem „fundamentu gospodarki realnej” i „kluczowego obszaru stanowiącego źródło przewagi konkurencyjnej Chin na arenie międzynarodowej”, a także wyznaczono szereg celów i przedstawiono szereg metod pracy, które mogłyby napędzić rozwój sektora stalowego w latach 2021–2025 – obejmowały one dokonanie modernizacji technologicznej, udoskonalenie struktury sektora (m.in. dzięki kontynuowaniu procesu koncentracji przedsiębiorstw) lub przeprowadzenie transformacji cyfrowej (52).

(107)

Innym ważnym surowcem wykorzystywanym do produkcji blach grubych jest ruda żelaza. O rudzie żelaza wspomina się również w 14. planie pięcioletnim na rzecz rozwoju sektora surowców, w którym państwo planuje „racjonalnie rozwijać krajowe zasoby surowców mineralnych. Zwiększyć eksplorację rudy żelaza [...], wdrożyć preferencyjną politykę podatkową, zachęcić do wprowadzania zaawansowanej technologii i sprzętu, aby zmniejszyć wytwarzanie stałych odpadów górniczych” (53). W prowincjach takich jak Hebei władze przewidują następujące działania na rzecz sektora: „dotację preferencyjną na inwestycje w nowe projekty; zbadanie możliwości i pokierowanie instytucjami finansowymi, aby udzielały nisko oprocentowanych pożyczek przedsiębiorstwom z sektora żelaza i stali w celu przejścia na nowe gałęzie przemysłu, przy jednoczesnym zapewnieniu przez władze dotacji preferencyjnych” (54). Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym sektora produkcji głównych surowców wykorzystywanych do wytwarzania produktu objętego przeglądem. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(108)

Obecne dochodzenie nie przyniosło żadnych dowodów wskazujących, by dyskryminacyjne stosowanie lub nieodpowiednie egzekwowanie przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego w sektorze blach grubych, o którym mowa w motywie 93 powyżej, nie wpływało na producentów produktu objętego przeglądem.

(109)

Sektor blach grubych pozostaje również pod wpływem zakłóceń kosztów wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego, o czym również mowa powyżej w motywie 93. W sektorze tym występują takie zniekształcenia zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego przeglądem lub głównych materiałów do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL) (55).

(110)

Ponadto w toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor produktu objętego przeglądem nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, o czym mowa również w motywie 93 powyżej. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(111)

Komisja przypomina również, że wytwarzanie produktu objętego przeglądem wymaga szeregu materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci blach grubych kupują lub zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Podlegają również systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(112)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej blach grubych nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(113)

W swoich uwagach do noty CISA powtórzyło uwagi, które przedstawiło w reakcji na wszczęcie dochodzenia (zob. motywy 32–39). Ponadto dodała, że godnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego ocenę dotyczącą istnienia znaczących zakłóceń należy przeprowadzić dla każdego producenta eksportującego oddzielnie. Komisja musiała zatem przeanalizować sytuację każdego chińskiego producenta i w odniesieniu do każdego z nich zdecydować, czy którykolwiek z czynników kosztów produkcji i sprzedaży jest zniekształcony. CISA twierdziło, że chociaż w tym przypadku nie było współpracy ze strony poszczególnych chińskich producentów, nie należy dopuszczać ustaleń „ogólnokrajowych” lub „ogólnosektorowych”.

(114)

Komisja zauważyła, że po stwierdzeniu, iż ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen krajowych i kosztów w tym kraju, Komisja może skonstruować wartość normalną dla każdego producenta eksportującego na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a). Art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego stanowi, że można wykorzystywać koszty krajowe każdego producenta, jeśli zostanie potwierdzone, że nie są zniekształcone, w oparciu o dokładne i odpowiednie dowody. W świetle dostępnych dowodów dotyczących czynników produkcji poszczególnych producentów eksportujących nie można było jednak ustalić, że jakiekolwiek koszty produkcji i sprzedaży produktu objętego przeglądem były niezniekształcone. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(115)

W swoich uwagach dotyczących ostatecznego ujawnienia CISA powtórzyło komentarze przedstawione wcześniej w odpowiedzi na wszczęcie dochodzenia i na notę (zob. motywy 32–39). CISA potwierdziło w szczególności, że Komisja odniosła się do jego wcześniejszych uwag, ale wyraziło rozczarowanie z powodu odrzucenia podniesionych argumentów. W związku z tym CISA utrzymywało, że (i) sprawozdanie ma wątpliwą wartość dowodową i nie spełnia standardów bezstronnego i obiektywnego dowodu, (ii) poszczególne plany pięcioletnie były jedynie dokumentami o charakterze ogólnym, niemającymi wiążących skutków prawnych – co zdaniem CISA jest oczywiste również w świetle braku wyraźnych sankcji w przypadku naruszenia – oraz że w UE istnieją podobne dokumenty dotyczące polityki.

(116)

Argumenty przedstawione przez CISA zostały już omówione powyżej w motywie 33 dotyczącym sprawozdania i w motywie 39 dotyczącym planów pięcioletnich. Jeżeli chodzi o uwagę CISA dotyczącą istnienia w UE dokumentów programowych podobnych do chińskich planów pięcioletnich, Komisja zauważyła, że dokumenty te nie mają żadnego znaczenia dla oceny znaczących zakłóceń w Chinach na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Podobnie argument dotyczący braku sankcji w planach pięcioletnich nie może zmienić oceny przedstawionej w motywie 39, która wykazuje – na podstawie przepisów szczegółowych odpowiednich planów pięcioletnich, w powiązaniu z faktami omówionymi w sprawozdaniu – że zainteresowane władze chińskie były jednoznacznie zobowiązane do wdrożenia przedmiotowych planów pięcioletnich. W związku z tym argumenty CISA nie mogą zmienić wniosków Komisji zawartych w motywach 32–39.

(117)

Podsumowując, z dostępnych dowodów wynika, że ceny i koszty produktu objętego przeglądem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych. W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak opisano w następnej sekcji.

(118)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(119)

Jak wyjaśniono w motywie 86, Komisja wydała notę dotyczącą odpowiednich źródłach, które zostaną wykorzystane do określenia wartości normalnej. W nocie tej opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów. Poinformowano w niej zainteresowane strony o zamiarze rozważenia przez Komisję wykorzystania Brazylii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(120)

Zgodnie z kryteriami wymienionymi w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego Komisja ustaliła, że Brazylia jest krajem o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do poziomu ChRL, jak sugerował wnioskodawca we wniosku o dokonanie przeglądu. Na podstawie dochodu narodowego brutto (DNB) Bank Światowy sklasyfikował Brazylię jako kraj o „wyższym średnim dochodzie”. Uznano zatem, że jest państwem o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego co ChRL.

(121)

Komisja ustaliła, że Brazylia jest znaczącym producentem blach grubych (moce produkcyjne wynoszą około 3,1 mln ton rocznie (58)). Komisja ustaliła również, że Brazylia spełnia wszystkie kryteria określone w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego oraz że wszystkie istotne dane publiczne są łatwo dostępne, w tym statystyki dotyczące przywozu, a także dane dotyczące kosztów surowców i takich czynników produkcji, jak: gaz ziemny, energia elektryczna i siła robocza.

(122)

Głównym brazylijskim producentem blach grubych jest Usinas Siderúrgicas de Minas Gerais („Usiminas”). Według wnioskodawcy przedsiębiorstwo Usiminas jest dużym zintegrowanym producentem stali, wytwarzającym stal w tym samym procesie co producenci chińscy (tj. z węgla i rudy żelaza produkuje się surówkę przez redukcję w wielkim piecu, następnie produkuje się stal surową metody zasadowego konwertera tlenowego, po czym następuje odlewanie ciągłe i walcowanie). Komisja zauważyła, że sprawozdania finansowe Usiminas za lata obrotowe kończące się 31 grudnia 2020 r. i 31 grudnia 2021 r. są dostępne w bazie danych Orbis Bureau van Dijk („baza danych Orbis”). Gerdau S/A („Gerdau”) to kolejny brazylijski producent blach grubych. Komisja zauważyła, że sprawozdania finansowe Gerdau za lata obrotowe kończące się 31 grudnia 2020 r. i 31 grudnia 2021 r. również są dostępne w bazie danych Orbis. W związku z tym Komisja zamierza wykorzystać dane finansowe obu tych brazylijskich producentów blach grubych.

(123)

Uwagi dotyczące reprezentatywnego kraju proponowanego we wniosku o dokonanie przeglądu otrzymano od importera Primex.

(124)

Jak wskazano w motywie 15, Primex nie zgodził się z wyborem Brazylii jako reprezentatywnego kraju dokonanym we wniosku o dokonanie przeglądu. W szczególności Primex twierdził, że: 1) rynek brazylijski jest mniejszy niż rynek chiński; 2) brazylijskie przedsiębiorstwo Usiminas, wykorzystane przez wnioskodawcę do obliczenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku, nie było odpowiednie, ponieważ przedsiębiorstwo to ma dominującą pozycję na rynku krajowym; 3) rynek brazylijski jest chroniony przed międzynarodową konkurencją w zakresie przywozu przez cła antydumpingowe na przywóz z Ukrainy, Chin, Republiki Południowej Afryki i Korei Południowej; oraz 4) wielkość przywozu blach grubych z Brazylii do Unii jest nieznaczna.

(125)

Komisja zauważyła, że fakt, iż dany kraj ma mniejszy rynek niż rynek chiński, nie dyskwalifikuje go jako reprezentatywnego kraju. Wymóg „odpowiedniości” zawarty w rozporządzeniu podstawowym odnosi się do podobnego poziomu rozwoju gospodarczego, natomiast nie ma odniesienia do wielkości rynku jako takiego. Zauważono również, że, jak wspomniał wnioskodawca we wniosku, Brazylia jest jednym z trzech największych producentów blach grubych – wraz z Rosją i ChRL (która jest przedmiotem niniejszego postępowania) – w grupie Banku Światowego obejmującej kraje o wyższym średnim dochodzie. Jak wyjaśniono powyżej, w Brazylii istnieje dwóch odpowiednich producentów blach grubych, którzy dysponują rozsądnymi danymi dotyczącymi kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków.

(126)

Ponadto twierdzenie, że Usiminas ma pozycję dominującą na rynku brazylijskim, nie jest poparte dowodami wykazującymi, czy i w jaki sposób okoliczność ta sprawiłaby, że przedsiębiorstwo to nie jest odpowiednie do ustalenia niezniekształconych źródeł danych. W każdym razie, jak wyjaśniono powyżej, do obliczenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku Komisja wykorzystała dane finansowe obu tych brazylijskich producentów blach grubych, ponieważ dane finansowe obu przedsiębiorstw są łatwo dostępne.

(127)

Ponadto Primex nie uzasadnił, w jaki sposób wprowadzenie środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu blach grubych z ChRL, Republiki Południowej Afryki i Korei Południowej wpłynęło na odpowiedniość kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych Usiminas jako niezniekształconego źródła danych. Jeżeli chodzi o zysk, o ile istnienie środków antydumpingowych w Brazylii mogło rzeczywiście mieć wpływ na marżę zysku Usiminas, to rezultatem środków antydumpingowych jest przywrócenie uczciwej konkurencji, w tym osiągnięcie regularnego poziomu zysku dla producentów krajowych. Komisja zauważyła w każdym razie, że sprawozdania finansowe zarówno Usiminas, jak i Gerdau nie ograniczają się wyłącznie do blach grubych, ale przedstawiają w ujęciu łącznym wyroby stalowe wytwarzane przez te przedsiębiorstwa. Komisja zauważyła również, że Primex nie zaproponował na tym etapie alternatywnego reprezentatywnego kraju.

(128)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat odpowiedniości wyboru Brazylii jako reprezentatywnego kraju oraz Usiminas i Gerdau jako producentów w reprezentatywnym kraju.

(129)

Po opublikowaniu noty dotyczącej odpowiedniego reprezentatywnego kraju żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła uwag na temat wyboru Brazylii jako reprezentatywnego kraju.

(130)

W swoich uwagach do noty CISA argumentowało, że w celu ustalenia ceny jednostkowej głównych czynników produkcji Komisja powinna wykorzystać ceny krajowe, a nie dane z GTA dotyczące przywozu, ponieważ na ceny importowe wpływa szereg czynników, takich jak wielkość przywozu danego produktu, dostępność takiego produktu oraz odległość między państwami wywozu i przywozu.

(131)

Komisja zauważyła, że w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zaleca się korzystanie ze stosownych danych w odpowiednim reprezentatywnym kraju „o ile stosowne dane na temat kosztów są łatwo dostępne”. Komisja nie dysponuje danymi dotyczącymi cen krajowych odpowiednich czynników produkcji w możliwych reprezentatywnych krajach i dane takie nie są łatwo dostępne. Łatwo dostępne są natomiast dane dotyczące cen importowych w możliwych odpowiednich reprezentatywnych krajach. Jeżeli z dowodów wynika, że uzasadnione jest zastosowanie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, Komisja dokonuje dalszego dostosowania tych cen importowych (np. dodając odpowiednie należności celne), aby uzyskać rozsądny odpowiednik reprezentujący niezniekształconą cenę krajową w tych krajach. Komisja sprawdza również, czy istnieją wystarczające reprezentatywne niezniekształcone ilości danych dotyczących tego przywozu, tak aby otrzymana ostateczna średnia automatycznie ograniczała wpływ potencjalnych nietypowych cen w dolnej i górnej części przedziału, odzwierciedlając w ten sposób kombinację zróżnicowanej jakości i dostępności określonych czynników produkcji. Ponadto w celu określenia odpowiednich wartości odniesienia Komisja wyłącza dane dotyczące przywozu do reprezentatywnego kraju z Chin i z krajów niebędących członkami WTO (59). Jeżeli wielkości przywozu czynników produkcji są wystarczająco reprezentatywne i nie występują inne szczególne okoliczności powodujące, że są one nieodpowiednie, nie ma obiektywnego powodu, aby je wykluczyć. Ponadto CISA nie przedstawiło żadnych dowodów na poparcie swojego argumentu. W związku z tym wobec braku dowodów przeciwnych Komisja odrzuciła ten argument.

(132)

Wreszcie, biorąc pod uwagę brak współpracy i po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Brazylia jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(133)

Biorąc pod uwagę brak współpracy oraz uwagi do noty dotyczącej odpowiedniego reprezentatywnego kraju, propozycję we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia i fakt, że Brazylia spełnia wszystkie kryteria określone w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, Komisja wybrała Brazylię jako odpowiedni reprezentatywny kraj.

(134)

W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak materiały, gaz ziemny, energia i siła robocza, wykorzystywanych przez producentów eksportujących w produkcji produktu objętego przeglądem. Komisja stwierdziła również, że na potrzeby obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z GTA w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. Ponadto Komisja oznajmiła, że wykorzysta dane pochodzące od: Międzynarodowej Organizacji Pracy („MOP”) do celów ustalenia zniekształconych kosztów pracy i taryf publicznych stosowanych przez dostawców energii elektrycznej w Brazylii.

(135)

Ponadto Komisja stwierdziła, że aby ustalić koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk, wykorzysta dane finansowe brazylijskich producentów produktu objętego przeglądem.

(136)

W nocie Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że ze względu na dużą liczbę czynników produkcji u producentów eksportujących objętych próbą, którzy dostarczyli pełne informacje, oraz nieznaczny udział niektórych surowców w całkowitych kosztach produkcji, te znikome pozycje pogrupowano jako „materiały zużywalne”. Ponadto Komisja poinformowała, że obliczy procentowy udział „materiałów zużywalnych” w całkowitym koszcie surowców i zastosuje ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju.

(137)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje wynikające z wniosku oraz dalsze informacje przedstawione przez wnioskodawcę i zainteresowane strony, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji blachy grubej

Surowce

(138)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia (UE) 2015/755 (60). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ uznała w sekcji 4.2.2.1, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Po wykluczeniu przywozu do reprezentatywnego kraju z ChRL oraz z państw, które nie są członkami WTO, wielkość przywozu z innych państw trzecich pozostała reprezentatywna.

(139)

W odniesieniu do szeregu czynników produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez wnioskodawcę stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja postanowiła uwzględnić te koszty we wszystkich pozostałych surowcach. Aby ustalić niezniekształconą wartość wszystkich innych surowców oraz biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony producentów eksportujących, Komisja wykorzystała dostępne fakty zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja ustaliła stosunek kosztów wszystkich pozostałych surowców do całkowitych kosztów surowców, 7,5 %, na podstawie danych przedstawionych przez wnioskodawcę. Następnie odsetek ten zastosowano w stosunku do niezniekształconej wartości surowców, aby uzyskać niezniekształconą wartość pozostałych surowców.

(140)

Zazwyczaj do tych cen importowych należy dodać również ceny transportu krajowego. Biorąc jednak pod uwagę charakter przedmiotowego dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia, który koncentruje się na ustaleniu, czy dumping ponownie wystąpi w przypadku wygaśnięcia środków, a nie na ustaleniu jego dokładnej wielkości, Komisja zdecydowała, że dostosowania w odniesieniu do transportu krajowego nie są konieczne. Dostosowania takie doprowadziłyby jedynie do wzrostu wartości normalnej, a tym samym marginesu dumpingu.

Praca

(141)

Do określania wynagrodzeń w Brazylii Komisja wykorzystała dane statystyczne MOP (61). Przedstawiają one informacje na temat miesięcznych wynagrodzeń pracowników w przemyśle wytwórczym oraz średnią liczbę godzin przepracowywanych w tygodniu w Brazylii w okresie objętym dochodzeniem (rok 2021).

Energia elektryczna

(142)

W przypadku energii elektrycznej Komisja wykorzystała łatwo dostępne ceny spółki Cemig Distribuição S.A, jednego z głównych dostawców energii elektrycznej w Brazylii (62). Źródło to umożliwia określenie ceny średniej taryfy przemysłowej w okresie objętym dochodzeniem (rok 2021).

Gaz ziemny

(143)

W przypadku gazu ziemnego Komisja wykorzystała cenę gazu w Brazylii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, opublikowaną przez spółkę Companhia de Gás de Minas Gerais (GASMIG) (63), która to cena umożliwia określenie ceny gazu ziemnego dostarczanego użytkownikom przemysłowym.

(144)

W uwagach do noty CISA stwierdziło, że Brazylię wykorzystano jako reprezentatywny kraj w dwóch innych dochodzeniach: AD683 – Wyroby ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem (64) i R728 – Niektóre wyroby walcowane płaskie ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych (65). CISA stwierdziło, że chociaż okresy objęte dochodzeniem w każdym postępowaniu nie były dokładnie takie same, gdyż dwa wyżej wymienione postępowania są niedawne, Komisja powinna była pozyskać dane z podobnych źródeł w odniesieniu do energii i kosztów, a w rezultacie ustalić podobny koszt jednostkowy dla każdego czynnika. CISA argumentowało, że w obecnym dochodzeniu wartość odniesienia dla gazu ziemnego ustalono na podstawie ceny gazu w Brazylii opublikowanej przez GASMIG i obliczono ją na 7,46 CNY/m3. W dochodzeniu w sprawie wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem wartość odniesienia dla gazu ustalono na podstawie danych statystycznych brazylijskiego Ministerstwa Energii i obliczono ją na 2,257 CNY/m3. W dochodzeniu w sprawie wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych wartość odniesienia dla gazu ustalono na podstawie cen zgłoszonych przez GASMIG i obliczono ją na 3,42–3,72 CNY/m3. CISA stwierdziło, że pomimo faktu, iż okresy objęte dochodzeniami w sprawie wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem i w sprawie wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych są bardzo zbliżone do okresu objętego obecnym dochodzeniem, różnica w cenach między obecnym dochodzeniem a tymi dochodzeniami jest ponad dwukrotnie wyższa, a zatem przekracza rozsądny zakres. CISA zwraca się do Komisji o porównanie cen z tych różnych źródeł i ustalenie w związku z tym rozsądnej ceny.

(145)

Ponadto CISA przedstawiło podobną uwagę w odniesieniu do kosztów pracy. CISA podkreśliło, że w obecnym dochodzeniu wartość odniesienia dla pracy ustalono na podstawie danych statystycznych MOP oraz danych ze sprawozdania dotyczącego zrównoważoności opublikowanego przez Usiminas i obliczono ją na 46,69 CNY/godz. W dochodzeniu w sprawie wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem wykorzystano wyłącznie dane statystyczne MOP i średni koszt pracy obliczono na 27,112 CNY/godz. CISA argumentowało, że koszty pracy w Brazylii nie mogły tak znacznie wzrosnąć w krótkim czasie, i zwróciła się do Komisji o zastosowanie w obecnym dochodzeniu tej samej metodyki ustalania wartości odniesienia dla pracy co w dochodzeniu w sprawie wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem.

(146)

Komisja zauważyła, że okres objęty obecnym dochodzeniem jest inny niż w przypadku dwóch dochodzeń wspomnianych przez CISA. Jak stwierdzono w motywie 8, okres objęty obecnym dochodzeniem to okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r., natomiast okres objęty dochodzeniem w sprawie wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem trwał od 1 lipca 2020 r. do 30 czerwca 2021 r., a w przypadku dochodzenia w sprawie wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych – od 1 lipca 2019 r. do 30 czerwca 2020 r. W związku z tym wartości odniesienia mogą być różne, ponieważ dotyczą różnych okresów. Ponadto CISA nie sprecyzowało, czy którakolwiek z metod zastosowanych przez Komisję do obliczenia wartości odniesienia była błędna. CISA zdawało się skupiać wyłącznie na wysokości wartości odniesienia. CISA nie określiło rozsądnej wysokości wartości odniesienia. CISA zdawało się sugerować, że rozsądną wartością odniesienia byłaby niższa wartość. Komisja zauważyła również, że w przypadku gazu CISA przywołało zarówno dochodzenie w sprawie wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem, jak i dochodzenie w sprawie wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych, natomiast w przypadku pracy CISA odniosło się wyłącznie do pierwszego z nich. Należy zauważyć, że w dochodzeniu w sprawie wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych wartość odniesienia dla pracy obliczono na 84,59 CNY/godz., czyli była ona dwukrotnie większa niż w obecnym dochodzeniu. Ponadto Komisja zauważyła, że CISA nie komentuje wartości odniesienia dla energii elektrycznej w kontekście dochodzeń w sprawie wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem i wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych. W obecnym dochodzeniu wartość odniesienia dla energii elektrycznej była znacznie niższa w porównaniu z tymi dwoma dochodzeniami. W obecnym dochodzeniu wartość odniesienia dla energii elektrycznej obliczono na 0,79 kWh, podczas gdy w dochodzeniu w sprawie wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem wartość tę obliczono na 5,034 kWh, a w dochodzeniu w sprawie wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych – na 8,251 kWh.

(147)

W każdym dochodzeniu Komisja oblicza wartości odniesienia na podstawie informacji łatwo dostępnych, jak również informacji specyficznych dla danego dochodzenia i chińskich producentów eksportujących. Przypomina się, że w obecnym dochodzeniu chińscy producenci eksportujący nie współpracowali, natomiast w dochodzeniach w sprawie wyrobów ze stali powlekanej elektrolitycznie chromem i w sprawie wyrobów walcowanych płaskich ze stali krzemowej elektrotechnicznej o ziarnach zorientowanych chińscy producenci eksportujący współpracowali. To, czy w jednym dochodzeniu wysokość wartości odniesienia jest niższa niż w innym, nie ma znaczenia. Argument ten został zatem odrzucony.

(148)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(149)

Aby ustalić niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji oraz biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony chińskich producentów, Komisja wykorzystała dostępne fakty zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja ustaliła stosunek pośrednich kosztów produkcji do całkowitych kosztów produkcji i pracy na podstawie danych przedstawionych przez jednego z producentów unijnych objętych próbą. Następnie odsetek ten zastosowano w stosunku do niezniekształconej wartości kosztów produkcji, aby uzyskać niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji.

(150)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków Komisja oparła się na najnowszych dostępnych danych finansowych przedsiębiorstw w Brazylii, które wskazano w nocie jako aktywnych i rentownych producentów produktu objętego przeglądem. Wykorzystano dane finansowe za lata obrotowe 2021 i 2020 następujących przedsiębiorstw pochodzące z Orbis Bureau van Dijk: Usiminas i Gerdau.

(151)

Po opublikowaniu noty CISA twierdziło, że zarówno Usiminas, jak i Gerdau odnotowały wyjątkowo wysokie dochody i zyski w 2020 r. w porównaniu z 2021 r. W związku z tym CISA zwróciło się do Komisji o niewykorzystywanie danych finansowych za 2021 r., lecz posłużenie się średnią danych finansowych za lata 2020 i 2021, aby racjonalnie odzwierciedlić normalną sytuację finansową tych dwóch brazylijskich producentów.

(152)

Komisja uznała ten argument za uzasadniony. Rzeczywiście zarówno Usiminas, jak i Gerdau odnotowały bardzo wysokie zyski w 2021 r. W związku z tym Komisja uznała, że bardziej rozsądne byłoby wykorzystanie danych finansowych obu brazylijskich producentów za 2020 r., a nie za 2021 r., który wydawał się wyjątkowym rokiem dla obu przedsiębiorstw.

(153)

W swoich uwagach przedstawionych po ostatecznym ujawnieniu CISA stwierdziło, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz marże zysku wykorzystane przez Komisję były nadal wysokie. Utrzymywało ono, że w branży takiej jak hutnictwo żelaza i stali osiągnięcie dwucyfrowego zysku jest niezwykle rzadkie albo wręcz niemożliwe. CISA twierdziło, że Komisja nie powinna wykorzystywać pochodzących z Orbis informacji finansowych dotyczących tych dwóch brazylijskich przedsiębiorstw, które to dane nie obejmowały wyłącznie produktu objętego postępowaniem, lecz powinna oprzeć się na ustaleniach z dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia opublikowanych przez Ministerstwo Gospodarki Brazylii (66), dotyczących przywozu blach grubych pochodzących z Republiki Południowej Afryki, Chin, Korei Południowej i Ukrainy. CISA zwróciło się do Komisji o uwzględnienie ustaleń niniejszego dochodzenia przy dostosowywaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marż zysku.

(154)

Komisja odnotowała, że w swoich uwagach do pierwszej noty CISA zwróciło się do Komisji o niewykorzystywanie danych finansowych za 2021 r., lecz posłużenie się średnią danych finansowych za lata 2020 i 2021, aby racjonalnie odzwierciedlić normalną sytuację finansową tych dwóch brazylijskich producentów, jak stwierdzono w motywie 151. Komisja przyjęła ten argument i, aby zachować jeszcze większą ostrożność, wykorzystała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz marże zysku jedynie za 2020 r., ponieważ były one niższe niż średnie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz średnie marże zysku za lata 2020 i 2021 sugerowane przez CISA. Jeżeli chodzi o dochodzenie wspomniane przez CISA, Komisja zauważyła, że dochodzenie to zakończono w październiku 2019 r. i opierało się ono na danych obejmujących lata 2013 i 2017, natomiast okres objęty obecnym dochodzeniem to 2021 r. Ponadto CISA nie określiło, w jaki sposób Komisja powinna dostosować koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz marże zysku na podstawie ustaleń brazylijskiego dochodzenia. Ponadto art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego wymaga, aby kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku wykorzystane w celu skonstruowania wartości normalnej były niezniekształcone i odpowiednie. CISA nie wykazało, aby wartości te były zniekształcone lub nieodpowiednie. Argument ten został zatem odrzucony.

(155)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(156)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących Komisja oparła się na dostarczonych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu informacjach dotyczących zużycia każdego czynnika (materiałów i pracy) używanego w produkcji produktu objętego przeglądem.

(157)

Po ustaleniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja dodała pośrednie koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk, jak wskazano w motywach 149–152. Pośrednie koszty produkcji ustalono na podstawie danych dostarczonych przez wnioskodawcę. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk ustalono na podstawie sprawozdań finansowych Usiminas i Gerdau za 2020 r. zgodnie z informacjami ze sprawozdań finansowych tych przedsiębiorstw. Komisja dodała następujące pozycje do niezniekształconych kosztów produkcji:

(158)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(159)

Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących z ChRL cenę eksportową ustalono na podstawie danych FOB z GTA dotyczących wywozu z Chin do państw trzecich, skorygowanych do poziomu cen ex-works.

(160)

W tym względzie Komisja wykorzystała statystyki dotyczące wywozu zawarte w GTA w odniesieniu do następujących chińskich kodów towarów: 7208 51 10, 7208 51 20, 7208 51 90, 7208 52 00, 7208 90 00, 7225 40 91, 7225 40 99 i 7225 99 90. Komisja zauważa, że te kody towarów obejmują nie tylko produkt objęty postępowaniem, lecz także inne rodzaje produktów. Ze względu na brak współpracy ze strony producentów z Chin informacje zawarte w dokumentacji nie pozwalają jednak na określenie ilości produktu objętego postępowaniem w całkowitej wielkości wywozu objętego tymi chińskimi kodami towarów. Średnie ceny eksportowe wynoszą od 619 EUR do 1 163 EUR za tonę w zależności od kodu towaru. Średnia cena eksportowa w przypadku wszystkich ośmiu chińskich kodów towarów wynosiła 749 EUR za tonę. Największa wielkość wywozu do państw trzecich była objęta chińskim kodem towaru 7225 40 99, którego cena eksportowa wynosząca 619 EUR za tonę była najniższa spośród ośmiu chińskich kodów towarów.

(161)

Dane dotyczące FOB z GTA skorygowano do poziomu cen ex-works. W związku z tym cena FOB została obniżona o koszty transportu krajowego oparte na informacjach przekazanych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu.

(162)

Komisja porównała wartość normalną ustaloną zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego z chińską ceną eksportową stosowaną w wywozie do państw trzecich na podstawie ceny ex-works, jak ustalono powyżej.

(163)

Na tej podstawie różnice cen między wartością normalną a cenami eksportowymi stosowanymi w wywozie do państw trzecich, ustalone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy, wynoszą 9–97 %, w zależności od chińskiego kodu towaru. Różnica cen ustalona jako wartość procentowa ceny CIF na granicy wynosiła średnio 65 %.

(164)

Sugeruje to, że gdyby środki wygasły, a ceny, po których chińscy producenci eksportujący dokonywaliby wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii, były zgodne z cenami stosowanymi w wywozie do innych państw trzecich zaobserwowanymi podczas przeglądu, marginesy dumpingu prawdopodobnie byłyby znaczne, zbliżone do poziomów ustalonych w pierwotnym dochodzeniu.

(165)

Ponadto, jak wskazano w motywach 13 i 27, CISA i Primex twierdziły, że aby ograniczyć wywóz i skierować chińską produkcję stali na chiński przemysł krajowy, chińskie Ministerstwo Finansów ogłosiło, że od 1 sierpnia 2021 r. niektóre wyroby stalowe, w tym blachy grube, nie kwalifikują się już do refundacji wywozowej VAT (67). CISA argumentowało, że intencją rządu ChRL stojącą za tą zmianą polityki było zmniejszenie wywozu i przekierowanie chińskiej produkcji na przemysł krajowy. CISA argumentowało, że w wyniku tej zmiany polityki w najbliższej przyszłości można oczekiwać znacznego spadku wywozu blachy grubej z Chin, podczas gdy Primex twierdził, że nastąpi umiarkowany wzrost przywozu z Chin.

(166)

Podczas gdy chińscy producenci eksportujący rzeczywiście utracili tę zachętę eksportową od 2021 r. z uwagi na: 1) spadek popytu na chińskim rynku, jak stwierdzono w motywie 69; 2) istnienie środków antydumpingowych na kilku innych głównych rynkach, jak wyjaśniono w motywie 169; oraz 3) znaczne wolne moce produkcyjne, jak stwierdzono w motywach 66 i 69, utrata tej zachęty nie uniemożliwiłaby chińskim producentom wywozu na rynek unijny blach grubych w dużych ilościach po cenach dumpingowych w przypadku wygaśnięcia środków, co miałoby na celu wykorzystanie ich wolnych mocy produkcyjnych. Ponadto CISA i Primex nie określiły ilościowo prawdopodobnego wpływu, jaki zniesienie zwrotu VAT może mieć na cenę eksportową. Mają one również sprzeczne poglądy na temat wpływu na wielkość przywozu w przypadku wygaśnięcia środków. W związku z powyższym Komisja odrzuciła te argumenty.

(167)

Komisja zbadała poziomy cen, które producenci unijni byliby w stanie osiągnąć na rynku unijnym, w porównaniu z poziomami cen chińskich producentów eksportujących stosowanymi na rynkach innych państw trzecich.

(168)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów Komisja wykorzystała dane GTA. Komisja ustaliła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnia cena sprzedaży przemysłu Unii na wolnym rynku (749 EUR za tonę), podana w tabeli 9, była taka sama jak średnia cena FOB stosowana w wywozie do państw trzecich (749 EUR za tonę), ale wyższa niż średnia cena produktu objętego chińskim kodem towaru, w odniesieniu do którego odnotowano największą wielkość wywozu. W związku z tym dla chińskich producentów eksportujących korzystne byłoby przeniesienie wywozu z państw trzecich do Unii w przypadku wygaśnięcia środków, a tym samym wykorzystanie możliwości rozszerzenia wywozu na rynek unijny.

(169)

Na podstawie informacji dostarczonych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu oraz informacji uzyskanych z internetu i z bazy danych WTO Komisja ustaliła, że środki antydumpingowe są nałożone na przywóz blachy grubej z ChRL do Brazylii, Kanady, Indonezji, Tajlandii, Stanów Zjednoczonych (68) i Zjednoczonego Królestwa (69). Biorąc pod uwagę trudności chińskich eksporterów ze sprzedażą na wszystkie te rynki, gdyby dopuszczono do wygaśnięcia obecnych środków, rynek unijny stałby się bardzo atrakcyjny dla chińskich eksporterów zamierzających wywozić nadwyżkę produkcji i wykorzystywać wolne moce produkcyjne.

(170)

W związku z oceną dokonaną w motywach 66–169, w szczególności wobec znacznych wolnych mocy produkcyjnych chińskich eksporterów, atrakcyjności rynku unijnego i niskiej zdolności absorpcyjnej rynków państw trzecich, Komisja stwierdziła, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z ChRL prawdopodobnie wystąpi ponownie, jeżeli obowiązujące środki wygasną.

(171)

Primex twierdził, że poziom przywozu do Unii w przypadku wygaśnięcia środków nie będzie zależał wyłącznie od mocy produkcyjnych w Chinach, ale od wielu czynników, z których najważniejszym jest popyt konsumpcyjny w Unii. Inne czynniki to relacje cen i kosztów, a także intensywność konkurencji na rynku światowym, istnienie barier handlowych na rynku światowym oraz zmiany kursów walutowych. Primex stwierdził również, że nie można przewidzieć, jak czynniki te będą się kształtować w przyszłości.

(172)

Jak stwierdzono w motywie 170, wniosek Komisji, w przypadku wygaśnięcia obowiązujących środków że przywóz towarów po cenach dumpingowych z ChRL prawdopodobnie wystąpi ponownie w dużych ilościach, opiera się nie tylko na wolnych mocach produkcyjnych w Chinach, lecz także na atrakcyjności rynku unijnego i niskiej zdolności absorpcyjnej rynków państw trzecich. Primex nie uzasadnił swojego argumentu dotyczącego pozostałych czynników, w związku z czym został on odrzucony.

(173)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie badanym przez więcej niż 25 producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(174)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła około 9,4 mln ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia, zweryfikowane odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez producentów unijnych objętych próbą oraz zweryfikowane informacje przekazane przez EUROFER.

(175)

Jak wskazano w motywie 41 powyżej, do próby wybrano trzech producentów unijnych. Odpowiadają oni za ponad 25 % całkowitej produkcji unijnej produktu podobnego i ponad 31 % całkowitej szacunkowej wielkości sprzedaży produktu podobnego w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(176)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie statystyk Eurostatu dotyczących przywozu i zweryfikowanych danych dotyczących sprzedaży przekazanych przez przemysł unijny.

(177)

Konsumpcja w Unii produktu objętego przeglądem kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(178)

Całkowita konsumpcja w Unii najpierw spadła o 9 % w 2019 r., kiedy wzrost PKB w Unii uległ znacznemu spowolnieniu, co miało wpływ na sektory o silnych cechach cyklicznych takie jak przemysł stalowy. Następnie spadek ten został pogłębiony przez pogorszenie koniunktury gospodarczej spowodowane pandemią COVID-19 – w 2020 r. konsumpcja jeszcze bardziej zmalała. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym konsumpcja w końcu wzrosła, ale była o 10 % niższa od poziomu z 2018 r.

(179)

Rynek sprzedaży wewnętrznej obejmuje zarówno sprzedaż na wewnętrzne potrzeby, jak i użytek własny. Ogólnie rzecz biorąc, ilość blachy grubej przeznaczonej na rynek sprzedaży wewnętrznej zmalała w okresie badanym o 23 %. Ponadto rynek sprzedaży wewnętrznej stanowił jedynie marginalną część rynku blachy grubej, gdyż odpowiadał za mniej niż 10 % całkowitej konsumpcji w całym okresie. Udział tej sprzedaży w całkowitej konsumpcji był jeszcze niższy w 2019 r., a w 2020 r. w kontekście spowolnienia gospodarczego i pandemii COVID-19 wyniósł około 6 % konsumpcji. Wynikało to głównie z niższego popytu ze strony powiązanych przedsiębiorstw działających w sektorze rur.

(180)

Konsumpcja w Unii na wolnym rynku wykazywała tendencję podobną do tendencji w całkowitej konsumpcji. Z powodów wymienionych w motywie 178 konsumpcja stale malała, przy czym w 2020 r. spadek wyniósł 18 %, a w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym zaczęła rosnąć. Nie osiągnęła jednak poziomu z 2018 r. Dochodzenie wykazało, że w niektórych segmentach sprzedaży, takich jak turbiny samochodowe i wiatrowe, odnotowano wzrost, w szczególności w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Natomiast na niektóre z najważniejszych segmentów sprzedaży, takie jak przemysł stalowych rur i przemysł stoczniowy, spowolnienie gospodarcze miało poważny wpływ i nie odnotowano w nich poprawy sytuacji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Doprowadziło to do spadku całkowitej konsumpcji w Unii na wolnym rynku w okresie badanym o 9 %.

(181)

Komisja ustaliła wielkość przywozu z Chin na podstawie statystyk Eurostatu dotyczących przywozu. Udział przywozu w rynku ustalono następnie przez porównanie wielkości przywozu przeznaczonego na wolny rynek z całkowitą konsumpcją w Unii na tym rynku, przedstawioną w tabeli 2 w motywie 177 powyżej.

(182)

Przywóz do Unii z Chin kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu i udział w rynku

(183)

Wielkość przywozu z Chin wynosiła aż 1,4 mln ton, a udział w rynku przekraczał 14 % w pierwotnym dochodzeniu.

(184)

W okresie badanym wielkość przywozu z Chin do Unii stała się nieznaczna. Była ona już bardzo mała w 2018 r. i w okresie badanym zmniejszyła się o 86 %.

(185)

W okresie badanym udział w rynku przywozu z Chin pozostawał nieznaczny, tj. wynosił mniej niż 1 % konsumpcji w Unii.

(186)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących Komisja określiła średnią cenę importową z Chin na podstawie statystyk Eurostatu dotyczących przywozu.

(187)

Średnia cena towarów przywożonych do Unii z ChRL kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (w EUR/tonę)

(188)

W okresie badanym średnie ceny importowe z Chin podlegały znacznym wahaniom. Jak pokazano w tabeli 3 w motywie 182 powyżej, w okresie badanym wielkość przywozu pozostawała nieznaczna. W związku z tym Komisja uznała, że nie można wyciągnąć żadnych istotnych ani znaczących wniosków w odniesieniu do tak ograniczonej wielkości przywozu.

(189)

Ponadto warto zauważyć, że chociaż w całym okresie badanym producenci unijni sprzedawali blachy grube na podstawie umów średnioterminowych, zwykle jedno- lub dwuletnich, po cenach ustalonych na okres umowny, z dostępnych informacji wynika, że chińscy eksporterzy sprzedawali blachy grube w ramach transakcji natychmiastowych, mianowicie na podstawie umów zawieranych na bardzo krótki okres. Pozwoliło to tym eksporterom na stosunkowo szybkie dostosowanie cen do warunków rynkowych i szybkie podążanie za trendem cenowym. Jak wspomniano w motywie 185, w okresie badanym udział chińskich produktów w rynku jednak systematycznie utrzymywał się poniżej poziomu de minimis, w związku z czym nie można wyciągnąć żadnych istotnych wniosków dotyczących cen tak ograniczonych ilości.

(190)

Przywóz blach grubych z państw trzecich innych niż Chiny miał miejsce przede wszystkim z Ukrainy, Indii, Federacji Rosyjskiej i Republiki Korei.

(191)

Wielkość (zagregowana) przywozu do Unii, jak również udział w wolnym rynku i trendy cenowe dotyczące przywozu blach grubych z innych państw trzecich kształtowały się następująco:

Tabela 5

Wielkość przywozu z państw trzecich i udział w rynku

(192)

Łączny przywóz produktu objętego przeglądem z państw trzecich innych niż Chiny zmniejszył się w okresie badanym o 3 %.

(193)

Biorąc pod uwagę, że wielkość przywozu z innych państw trzecich ogólnie spadła w mniejszym stopniu niż konsumpcja w Unii w okresie badanym, jak opisano w motywie 178, udział w rynku przywozu z innych państw trzecich wzrósł w okresie badanym o 6 % (lub 0,9 punktu procentowego).

(194)

W celu obliczenia wielkości przywozu blach grubych ze stali niestopowej wnioskodawca wykorzystał dane Eurostatu obejmujące pełne kody CN, które odpowiadają tym produktom, a nie tylko odpowiednie kody TARIC. Wynika to z faktu, że zdaniem wnioskodawcy wszystkie produkty przywożone w ramach tych kodów CN stanowić produkt objęty przeglądem. W odniesieniu w szczególności do stali narzędziowej, która jest wyłączona z zakresu produktu, wnioskodawca twierdził, że zgodnie z definicją w Nomenklaturze scalonej (70) stal narzędziowa może być wytwarzana wyłącznie ze stali stopowej, a zatem nie mogą istnieć wyroby ze stali narzędziowej objęte kodami CN odpowiadającymi stali niestopowej. Wnioskodawca twierdził w każdym razie, że w skardze w pierwotnym dochodzeniu wyłączono tylko stal narzędziową wytwarzaną ze stali stopowej. Wnioskodawca uznał, że Komisja nie powinna była ustanawiać dziesięciocyfrowych kodów TARIC dla głównych kodów CN niestopowych blach grubych CN 7208 51 20, 7208 51 91, 7208 51 98 i 7208 52 91 oraz że obliczenie z wykorzystaniem tych kodów TARIC powodowałoby znaczne niedoszacowanie przywozu ze względu na błędną klasyfikację. Z kolei takie niedoszacowanie prowadziłoby do błędów w obliczeniach innych czynników szkody, takich jak konsumpcja i udział w rynku, oraz prawdopodobnie do zniekształconego obrazu sytuacji przemysłu Unii w analizie szkody.

(195)

Komisja ustaliła, że wyroby ze stali narzędziowej mogą być również wykonane ze stali niestopowej (tj. stali węglowej) (71) oraz że w okresie badanym do Unii przywieziono co najmniej pewne ilości takich wyrobów. Fakt, że występuje stal narzędziowa wykonana ze stali niestopowej nie jest sprzeczne z definicją stali narzędziowej w Nomenklaturze scalonej, ponieważ definicja ta jest przewidziana wyłącznie do celów szczególnych podpozycji (kodów CN), które odpowiadają wyrobom ze stali stopowej. Ponadto wnioskodawca nie przedstawił żadnych dowodów na błędną klasyfikację przywozu produktu objętego przeglądem. W związku z powyższym Komisja potwierdziła, że podstawą, która ma znaczenie dla obliczenia danych dotyczących przywozu, powinny być odpowiednie kody TARIC, jeżeli takie kody zostały utworzone. Ponadto Komisja zauważyła, że nawet gdyby istniały dowody na to, że wyższe szacunki wynikające z zastosowania pełnych kodów CN byłyby dokładniejsze, wnioski dotyczące szkody nie uległyby zmianie.

(196)

Ocena sytuacji gospodarczej przemysłu Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(197)

Jak wspomniano w motywie 41, w celu oceny warunków ekonomicznych przemysłu Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(198)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Wskaźniki makroekonomiczne Komisja oceniła na podstawie danych zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu i w zweryfikowanych uwagach przedłożonych przez wnioskodawcę, a mianowicie danych dotyczących wszystkich producentów unijnych. Wskaźniki mikroekonomiczne Komisja określiła na podstawie danych zawartych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez producentów unijnych objętych próbą, a mianowicie danych odnoszących się do producentów unijnych objętych próbą. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla oceny sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(199)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(200)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(201)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6 A

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(202)

Dochodzenie wykazało, że tendencje w produkcji przemysłu Unii ściśle odzwierciedlały tendencje w konsumpcji na wolnym rynku. Ogółem w okresie badanym wielkość produkcji zmniejszyła się o 8 %. Sytuacja była szczególnie trudna w 2020 r., kiedy produkcja zmniejszyła się o 15 % ze względu na niski popyt spowodowany nagłym wzrostem liczby przypadków COVID-19 w tym roku. Produkcja wzrosła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wraz ze wzrostem konsumpcji na wolnym rynku i wykorzystania na użytek własny, ale nie osiągnęła poziomu z 2018 r.

(203)

Moce produkcyjne przeznaczone na blachę grubą utrzymywały się na stabilnym poziomie, a nawet nieznacznie wzrosły w latach 2018–2020. Dochodzenie wykazało jednak, że przemysł Unii musiał zamknąć część swoich mocy produkcyjnych lub przenieść je na inne produkty w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Całkowite moce produkcyjne zmniejszyły się w okresie badanym o 5 %, tj. o 727 tys. ton.

(204)

Wobec spadku mocy produkcyjnych o 5 % wskaźnik ich wykorzystania na początku i na końcu okresu objętego dochodzeniem przeglądowym utrzymywał się na poziomie około 70 %. Wskaźnik ten był jednak szczególnie niski w 2019 i 2020 r., kiedy to wynosił aż 59 %. Tak niski wskaźnik był spowodowany pogorszeniem koniunktury gospodarczej wynikającym z kryzysu związanego z COVID-19, który doprowadził do znacznego zmniejszenia konsumpcji na wolnym rynku oraz wykorzystania na użytek własny i sprzedaży na wewnętrzne potrzeby.

Tabela 6 B

Produkcja unijna przeznaczona na użytek własny i do sprzedaży na wewnętrzne potrzeby

(205)

Jak wspomniano w pkt 5.2 „Konsumpcja w Unii”, konsumpcja blach grubych spadła w okresie badanym. Skutki pogorszenia koniunktury były szczególnie widoczne w przypadku produkcji przeznaczonej na użytek własny i do sprzedaży na wewnętrzne potrzeby, która spadła o 39 % w 2019 r. i o kolejne 4 punkty procentowe w 2020 r. Poprawa odnotowana w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie była wystarczająca do przywrócenia wielkości produkcji utraconej w poprzednich latach.

(206)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(207)

Zmiany w całkowitej wielkości sprzedaży przemysłu Unii w znacznej mierze odpowiadała tendencji w konsumpcji w okresie badanym. W 2019 r. zmniejszyła się ona o 8 %, a w 2020 r., kiedy wybuchła pandemia COVID-19, spadła jeszcze bardziej. Wprawdzie popyt poprawił się w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, nie była to jednak wystarczająca poprawa, aby przemysł mógł osiągnąć poziom sprzedaży z 2018 r. Ogółem w okresie badanym utracono prawie 1 mln ton sprzedaży.

(208)

Dochodzenie wykazało, że sytuacja ta miała poważniejszy wpływ na sprzedaż na wewnętrzne potrzeby niż sprzedaż na wolnym rynku. Spadek między 2018 r. a końcem 2020 r. wyniósł aż 55 % (tj. około 425 000 ton). Poprawa sprzedaży na wewnętrzne potrzeby w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym była stosunkowo nieznaczna i sprzedaż ta była nadal o 37 % niższa od poziomu z 2018 r.

(209)

Ogólne pogorszenie koniunktury na rynku miało też negatywny wpływ na sprzedaż na wolnym rynku, a tendencje w sprzedaży również odzwierciedlały tendencje w konsumpcji na tym rynku. Zaobserwowana poprawa w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym była nieznaczna i nie wystarczała do przywrócenia wielkości sprzedaży utraconej w poprzednich latach.

(210)

Ponieważ tendencje w wielkości sprzedaży ściśle odzwierciedlały tendencje w konsumpcji na wolnym rynku, przemysł Unii nie odnotował na tym rynku straty pod względem udziału w rynku. Nie może to jednak przesłaniać faktu, że utrata wielkości sprzedaży na wolnym rynku (- 683 000 ton) był znaczny w okresie badanym.

(211)

Jak wspomniano w motywie 178, okres badany obejmował rok 2019, w którym nastąpiło spowolnienie wzrostu gospodarczego, oraz rok 2020, w którym to pogorszenie koniunktury pogłębiło się w związku z pandemią Covid-19. W związku z tym wskaźniki rynkowe i inne wskaźniki wielkości nie wzrosły w tym okresie, mimo że pojawiły się optymistyczne oznaki poprawy sytuacji na rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(212)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(213)

Zatrudnienie w przemyśle Unii utrzymywało się na stabilnym poziomie do końca 2020 r., ale w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ze względu na poważne pogorszenie koniunktury na rynku konieczne było zwolnienie 14 % siły roboczej. Wartość na obejmuje siłę roboczą utraconą w wyniku zamknięcia w 2021 r. działalności jednego z unijnych producentów blachy grubej (ThyssenKrupp).

(214)

Wydajność pracowników przemysłu Unii była bardzo niska w 2019 i 2020 r., ponieważ produkcja znacznie spadła (nawet o -15 %), a poziom zatrudnienia utrzymano w tych latach. Poprawa wydajności w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynikała z mniejszej liczby pracowników i ożywienia produkcji (+7 %) w porównaniu z 2020 r.

(215)

Biorąc pod uwagę, że wielkość przywozu z Chin była nieznaczna w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, Komisja nie dokonała obliczenia dumpingu w odniesieniu do tego okresu. Należy jednak przypomnieć, że obliczenia takie przeprowadzono w kontekście prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu, o czym mowa w rozdziale 4 powyżej.

(216)

W kontekście poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu warto zauważyć, że obecne dochodzenie jest pierwszym przeglądem pierwotnych środków, których poziom waha się od 65,1 % do 73,7 %. Biorąc pod uwagę udział w rynku na poziomie 14,4 %, jaki wówczas posiadali chińscy eksporterzy, nie można lekceważyć negatywnego wpływu wcześniejszego dumpingu na rynek unijny i na przemysł Unii w perspektywie długoterminowej, w szczególności w kontekście pogorszenia koniunktury gospodarczej.

(217)

Zważywszy na niesprzyjającą sytuację gospodarczą w okresie badanym, przemysł Unii nie odnotował wystarczającej poprawy po wcześniejszym dumpingu.

(218)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży do klientów niepowiązanych w Unii i jednostkowe koszty produkcji producentów unijnych objętych próbą kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży w Unii i jednostkowych kosztów produkcji (w EUR/tonę)

(219)

W okresie badanym przemysł Unii mógł obniżyć cenę sprzedaży na wolnym rynku o 9 %. Ten wzrost cen nie był jednak wystarczający do pokrycia jednoczesnego wzrostu kosztów w tym okresie. Jak wyjaśniono w motywie 189, przemysł Unii dokonuje sprzedaży na podstawie rocznych lub dwuletnich umów, w których ceny są ustalane na okres obowiązywania umowy. Ponadto nie można było przewidzieć skutków pandemii COVID-19 i jej wpływu na rynek.

(220)

Dochodzenie wykazało, że ceny można było w pewnym stopniu dostosować do zmian kosztów. Jednostkowa cena sprzedaży na wolnym rynku była jednak o 12 % niższa od jednostkowego kosztu produkcji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(221)

Średnie koszty pracy producentów unijnych objętych próbą kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(222)

Średnie koszty pracy w całym okresie badanym podlegały niewielkim wahaniom i ogólnie wzrosły o 4 %.

(223)

Stan zapasów producentów unijnych objętych próbą kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez producentów unijnych objętych próbą

(224)

Z tabeli 11 wynika, że w latach 2018–2019 zapasy blach grubych spadły o prawie 20 %, w 2020 r. utrzymały się na stałym poziomie, a w 2021 r. wzrosły do poziomu z 2018 r., tj. około 12 % całkowitej produkcji. Zapasów nie uznaje się za istotny wskaźnik szkody dla przemysłu, ponieważ produkt podobny jest zwykle wytwarzany przez przemysł Unii na konkretne zamówienia od użytkowników.

(225)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji producentów unijnych objętych próbą kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji

(226)

Komisja określiła rentowność producentów unijnych objętych próbą, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii, to jest ze sprzedaży na wolnym rynku, jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Zgodnie z oczekiwaniami rentowność osiągnęła najniższy poziom, tj. -11 %, w 2020 r., a więc w samym środku pandemii. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym poprawiła się, ale wciąż była ujemna. Poprawa była możliwa dzięki temu, że ceny zwiększono nawet o 9 % w porównaniu z 2018 r., a niektóre koszty, takie jak całkowite koszty pracy, mogły zostać obniżone w tym okresie.

(227)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Przepływy środków pieniężnych pozostawały ujemne w okresie badanym i znacznie się pogorszyły, w szczególności w 2020 r. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nieznacznie poprawiły się, ale wciąż były w dużej mierze ujemne.

(228)

Pogorszenie koniunktury gospodarczej, wzrost większości kosztów produkcji oraz straty poniesione przez przemysł Unii w okresie badanym miały poważne konsekwencje dla poziomu inwestycji, które musiały być konsekwentnie i drastycznie ograniczane, począwszy od 2020 r. Poziom inwestycji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym był o ponad połowę niższy od poziomu w 2018 r.

(229)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Podobnie jak pozostałe wskaźniki wydajności w okresie badanym pozostał on ujemny. Nie jest zaskakujące, że najniższy poziom (-20 %) osiągnięto w 2020 r. Polepszenie sytuacji na rynku, zmniejszenie strat, ale również niższy poziom inwestycji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym doprowadziły do nieznacznej poprawy, choć zwrot był wciąż ujemny.

(230)

Dochodzenie wykazało, że w okresie badanym przywóz z Chin zmniejszył się i pozostał poniżej poziomu de minimis. W związku z tym nie można było wyciągnąć żadnych istotnych wniosków w oparciu o wielkość lub cenę tak ograniczonych przywożonych ilości.

(231)

W kontekście malejącego popytu w okresie badanym zmniejszył się również przywóz z innych państw trzecich. Średnia cena importowa blach grubych przywożonych ze wszystkich pozostałych państw trzecich była o około 2,5 % niższa od średniego poziomu cen przemysłu Unii. Ich udział w rynku utrzymywał się w tym okresie na stałym poziomie.

(232)

Okres badany obejmuje rok 2020, kiedy wybuchła pandemia COVID-19, która doprowadziła do znacznego ogólnego pogorszenia koniunktury gospodarczej na całym świecie. W tym kontekście dochodzenie wykazało, że na kurczącym się rynku wszystkie wskaźniki szkody poniesione przez przemysł Unii kształtowały się negatywnie lub utrzymywały się na poziomie ujemnym w okresie badanym. Produkcja zmniejszyła się, sprzedaż na wolnym rynku spadła o 9 %, a przemysł Unii musiał zmniejszyć zatrudnienie o 14 %. Ceny sprzedaży mogły zostać zwiększone, ale nie na tyle, aby pokryć wzrost kosztów produkcji, w związku z czym rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji utrzymywały się w tym okresie na poziomie ujemnym.

(233)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przemysł Unii znalazł się w bardzo trudnej sytuacji i poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Jednocześnie Komisja stwierdziła, że z uwagi na nieznaczną wielkość przywozu z Chin produktu objętego postępowaniem istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie mógł spowodować przywóz z Chin.

(234)

Przedsiębiorstwo Primex stwierdziło, że przyczyną niepewnej sytuacji przemysłu Unii był spadek popytu oraz że nie ma dowodów na istnienie związku przyczynowego między przywozem z Chin a sytuacją producentów unijnych. W związku z tym nie można było uznać, że to chińscy eksporterzy odpowiadali za ewentualną szkodę poniesioną przez przemysł Unii na rynku unijnym.

(235)

Spadek konsumpcji prawdopodobnie miał wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu Unii w okresie badanym. Należy jednak przypomnieć, że w dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia wszczętym na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego bierze się pod uwagę także inne kryteria, w szczególności prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu i szkody spowodowanej przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin. Z tego względu Komisja zbadała dokładniej prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej przez przywóz z Chin.

Komentarze otrzymane po ostatecznym ujawnieniu

(236)

W swoich uwagach przedstawionych po ostatecznym ujawnieniu wnioskodawca zgodził się z wnioskami Komisji, stwierdzając, że wprowadzenie środków antydumpingowych doprowadziło do ogólnej poprawy sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego w porównaniu z okresem objętym pierwotnym dochodzeniem, ale zauważył, że przemysł unijny nadal znajduje się w niepewnej gospodarczo i powodującej szkodę sytuacji.

(237)

W swoich uwagach CISA stwierdziło, że uznanie przez Komisję faktu, że domniemana trwała szkoda poniesiona przez przemysł Unii nie była spowodowana przywozem z Chin, ma w tym przypadku kluczowe znaczenie.

(238)

CISA zakwestionowało jednak również ustalenie szkody przez Komisję, twierdząc, że nie spełniało ono standardu obiektywnej oceny i nie opierało się na zebranych dowodach zgodnie z art. 3.1 porozumienia antydumpingowego WTO. Aby poprzeć ten zarzut, CISA omówiło szczegółowo wybór okresu badanego, interpretację głównych wskaźników makroekonomicznych przemysłu unijnego oraz tendencje w zakresie cen importowych.

(239)

Jeżeli chodzi o okres badany, CISA odniosło się do interpretacji standardu „obiektywnej oceny” dokonanej przez Organ Apelacyjny WTO, który stwierdził w swoim sprawozdaniu (72), że „władze przeprowadzające dochodzenie nie mają prawa przeprowadzać go w taki sposób, żeby w wyniku procesu ustalania faktów i oceny bardziej prawdopodobne stało się stwierdzenie, że przemysł krajowy poniósł szkodę”. Ponadto CISA odniosło się do art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, który stanowi, że okres objęty dochodzeniem służy między innymi do tego, aby „ustalenia były reprezentatywne”. CISA uznało, że ze względu na wpływ epidemii COVID-19 w latach 2020 i 2021 na gospodarkę w ujęciu ogólnym, a w szczególności na przemysł stalowy, okres badany przez Komisję (od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2021 r.) nie był reprezentatywny oraz że Komisja powinna była uwzględnić w okresie badanym co najmniej dwa dodatkowe lata poprzedzające go, a także okres po OD.

(240)

Jeżeli chodzi o interpretację głównych wskaźników makroekonomicznych przemysłu unijnego, CISA powtórzyło opinie wyrażone w jego uwagach na temat wszczęcia. CISA skupiło się w szczególności na spadku konsumpcji blachy grubej w Unii i argumentowało, że wskaźniki przemysłu unijnego należy analizować w relacji do tego spadku. CISA argumentowało, że podejście to doprowadziłoby do wniosku, że przemysł unijny jest w dobrym stanie. CISA podkreśliło ponadto, że przywozowi z Chin nie można przypisać żadnych niekorzystnych zmian takich wskaźników.

(241)

Jeżeli chodzi o tendencje w zakresie cen importowych, CISA zauważyło, że ceny przywozu z Chin były wyższe niż ceny sprzedaży i koszty produkcji przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, a także że ceny przywozu z Chin w latach 2019–2021 były wyższe niż ceny przywozu z innych państw trzecich, które były trwale niższe od cen sprzedaży i kosztów produkcji przemysłu Unii. Zdaniem CISA dostarczyło to dowody prima facie na podcięcie cenowe i zaniżanie cen przez obecnych eksporterów oraz dostarczyło dalszych dowodów potwierdzających, że utrzymanie istniejących środków antydumpingowych wobec Chin nie jest uzasadnione, wbrew wnioskom Komisji.

(242)

Jak stwierdzono w motywie 233, istotnej szkody poniesionej przez przemysł unijny w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie można przypisać przywozowi towarów po cenach dumpingowych z Chin. W związku z tym – i wbrew uwagom CISA – przyczyna szkody nie jest kluczową kwestią w niniejszej sprawie. Ponadto analiza prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody wykazała, że brak środków najprawdopodobniej doprowadziłby do znacznego wzrostu przywozu z ChRL towarów po wyrządzających szkodę cenach dumpingowych, a istotna szkoda pierwotnie wyrządzona przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin najpewniej wystąpiłaby ponownie. Jest to wyjaśnione szczegółowo w motywach 249–263 poniżej. Argumenty CISA dotyczące ustalenia istotnej szkody są zatem bezskuteczne.

(243)

W każdym razie, w trosce o kompletność, z powodów wyjaśnionych w kolejnych motywach Komisja nie zgodziła się również z twierdzeniami CISA, że ustalenie szkody nie spełniało standardu obiektywnej oceny i nie opierało się na zebranych dowodach. Nie uznała również, aby którykolwiek z argumentów przedstawionych przez CISA w jakikolwiek sposób uzasadniał ten zarzut.

(244)

W kwestii wyboru okresu badanego Komisji przysługuje szeroki zakres uznania, co przyznaje samo CISA w przekazanych uwagach. W tym przypadku Komisja postępowała zgodnie ze swoją normalną praktyką, tzn. wybrała odcinek czasu zawierający okres objęty dochodzeniem (wybrany zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego) i trzy pełne lata poprzedzające ten okres. W związku z tym zarzut, że okres badany został wybrany w taki sposób, że bardziej prawdopodobne stało się stwierdzenie szkody, jest całkowicie bezpodstawny i należy go odrzucić. Jeżeli chodzi o reprezentatywność, okres czterech pełnych lat byłby zwykle uznawany za wystarczająco reprezentatywny. Normalne jest, że warunki rynkowe zmieniają się w takim okresie i obejmują fazy pogorszenia koniunktury gospodarczej, czy to następujące w ramach cyklu koniunkturalnego, czy też spowodowane nieoczekiwanych wydarzeniami, takimi jak pandemia COVID-19. Co więcej, Komisja podkreśliła, że warunki rynkowe, w tym spadek konsumpcji, zostały należycie uwzględnione w jej ocenie, w wyniku której stwierdziła, że szkody nie można przypisać przywozowi z Chin.

(245)

Jeżeli chodzi o interpretację głównych wskaźników makroekonomicznych, Komisja zauważyła, że rozporządzenie podstawowe nie zawiera żadnych przepisów wskazujących, że sytuację gospodarczą przemysłu Unii należy oceniać wyłącznie w kontekście konsumpcji i innych warunków rynkowych. W rozporządzeniu podstawowym wymagane jest natomiast, aby przy ocenie związku przyczynowego uwzględnić zmniejszenie popytu i zmiany w strukturze konsumpcji. Jak wyjaśniono powyżej, analiza Komisja jest w pełni zgodna z tym wymogiem.

(246)

Jeżeli chodzi o tendencje w zakresie cen importowych, Komisja zauważyła, że porównanie wielkości i cen przywozu z Chin z wielkościami i cenami przywozu z państw trzecich nie ma znaczenia dla ustalenia szkody per se, ale może mieć znaczenie wyłącznie dla oceny istnienia związku przyczynowego.

(247)

W związku z powyższym Komisja potwierdziła swoje ustalenie dotyczące szkody, zaznaczając przy tym, że analiza dotycząca istnienia istotnej szkody w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym jest w każdym wypadku odrębna od ustalenia, że w przypadku wygaśnięcia środków prawdopodobne jest ponowne wystąpienie szkody. Ustalenie prawdopodobieństwa wystąpienia szkody opiera się na prospektywnej analizie różnych czynników, jak wyjaśniono w motywach 250–260.

(248)

W motywie 233 Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Jak stwierdzono w motywie 216, nie można lekceważyć negatywnego wpływu wcześniejszego znacznego dumpingu, a Komisja uznała, że szkoda poniesiona przez przemysł Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie mogła zostać spowodowana przywozem z ChRL z powodu jego bardzo ograniczonej wielkości w tym okresie. Jak wspomniano w motywach 185 i 230, w okresie badanym udział w rynku przywozu z Chin utrzymywał się poniżej poziomu de minimis, tj. wynosił mniej niż 1 % konsumpcji. W związku z tym Komisja oceniła, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z ChRL w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych.

(249)

W tym względzie Komisja zbadała moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w ChRL, a także atrakcyjność rynku unijnego, w tym związek między cenami eksportowymi stosowanymi w wywozie do państw trzecich a poziomem cen w Unii. Zbadała ponadto prawdopodobne poziomy cen przywozu z ChRL w przypadku braku środków antydumpingowych, jak również ich wpływ na przemysł Unii.

(250)

Należy przypomnieć, że chińscy eksporterzy coraz prężniej działali na rynku unijnym i posiadali udział w rynku rzędu 14,4 % w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. Świadczy to o szczególnym zainteresowaniu tych eksporterów rynkiem unijnym. Jak określono w motywie 170, zważywszy na wolne moce produkcyjne w ChRL i atrakcyjność rynku unijnego dla chińskich producentów eksportujących oraz istnienie w innych państwach środków antydumpingowych ograniczających możliwości wywozu na te rynki, istnieje duże prawdopodobieństwo, że wygaśnięcie środków antydumpingowych będzie skutkować znacznym wzrostem wywozu blach grubych z Chin do Unii.

(251)

Jeżeli chodzi o poziomy cen takiego potencjalnego przywozu do Unii, wnioskodawca przedstawił szacunki oparte na danych dotyczących cen pochodzących od S&P Global Platts, niezależnego analityka rynku z sektora stalowego. Dane te obejmowały ceny wywozu (FOB) z ChRL (Szanghaj), ceny stosowane przez przemysł Unii (EXW) w Europie Północnej i Południowej, a także ceny przywozu (CIF) w południowoeuropejskim porcie. Ceny wywozu z ChRL odnoszą się do podstawowej klasy konstrukcyjnej Q355, natomiast pozostałe ceny odnoszą się do porównywalnej klasy S235 JR. Dane wykazały, że po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ceny eksportowe z ChRL były zasadniczo znacznie niższe niż ceny stosowane przez przemysł Unii w Europie Północnej i Południowej, a także ceny przywozu w południowoeuropejskim porcie. W szczególności w odniesieniu do ostatnich trzech miesięcy, dla których dostępne były dane, tj. sierpnia, września i października 2022 r., wnioskodawca obliczył ceny wywozu z ChRL (skorygowane o koszty transportu ze Szanghaju do Antwerpii) na poziomie o 39 % niższym niż ceny stosowane przez przemysł Unii w Europie Północnej, o 29 % niższym niż ceny stosowane przez przemysł Unii w Europie Południowej i o 20 % niższym niż ceny importowe w Europie Południowej. W rezultacie wnioskodawca oszacował, że duża wielkość chińskiego wywozu na rynek unijny prawdopodobnie spowodowałaby spadek cen rynkowych w UE o co najmniej 20–29 %, gdyby wielkość sprzedaży została utrzymana.

(252)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że znaczny wzrost przywozu z ChRL wywarłby znaczną dodatkową presję na ceny unijne, które już teraz utrzymują się na poziomie przynoszącym straty. Biorąc pod uwagę trudną sytuację przemysłu Unii, połączenie to doprowadziłoby do dalszego znacznego spadku sprzedaży, udziału w rynku i rentowności, co jeszcze bardziej pogorszyłoby sytuację przemysłu Unii i ostatecznie zagroziło jego rentowności.

(253)

Stowarzyszenie CISA przedstawiło szereg argumentów w kontekście prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody. Twierdziło ono, że blacha gruba jest już objęta ochroną przyznaną w ramach unijnych środków ochronnych oraz że z uwagi na same te środki ponowne wystąpienie szkody jest bardzo mało prawdopodobne. CISA zwróciło się do Komisji o uwzględnienie tej podwójnej ochrony w swojej ocenie na potrzeby obecnego przeglądu.

(254)

W tym kontekście należy przypomnieć dwie podstawowe zasady. Po pierwsze, nawet jeżeli zarówno środki ochronne, jak i środki antydumpingowe mają na celu zaradzenie szkodzie, te pierwsze nie mają zastąpić tych drugich. Po drugie, w tym przypadku nie istnieje podwójna ochrona przemysłu Unii. Jak wspomniało CISA, środki ochronne ustalono na poziomie 25 %, podczas gdy cła antydumpingowe na blachę grubą były wyższe i ustalone na poziomie od 65,1 % do 73,7 %. Jak wyraźnie wskazano w załączniku 2.6 do rozporządzenia w sprawie środków ochronnych, po zapłaceniu ceł ochronnych nałożonych na blachy grube należna byłaby jedynie część cła antydumpingowego. Środki te nie mają zatem charakteru łącznego, a podwójna ochrona nie występuje.

(255)

Co więcej, z załącznika 2.6 do rozporządzenia w sprawie środków ochronnych wynika, że środki ochronne nie zostały ustanowione w celu zapewnienia przywozu blach grubych z Chin na odpowiednim poziomie niewyrządzającym szkody określonym w pierwotnym dochodzeniu antydumpingowym. Spełnienie tego wymogu wymagałoby dodatkowego cła na poziomie co najmniej 40,1 %. Ponadto, jak wspomniano w motywach 79 i 80, Komisja zauważyła, że globalny kontyngent przewidziany w ramach obecnych środków ochronnych jest znaczny i w związku z tym nie byłby w stanie znacząco ograniczyć przywozu z ChRL na rynek unijny po cenach wyrządzających szkodę, gdyby dopuszczono do wygaśnięcia ceł antydumpingowych.

(256)

W związku z powyższym odrzuca się twierdzenia, że przemysł Unii korzysta z podwójnej ochrony oraz że środki ochronne zapobiegną ponownemu wystąpieniu szkody.

(257)

CISA i Primex twierdziły ponadto, że chińskie Ministerstwo Finansów ogłosiło, iż niektóre wyroby stalowe, w tym blachy grube, od sierpnia 2021 r. nie kwalifikują się już do refundacji wywozowych VAT oraz że w wyniku wprowadzenia tego środka mało prawdopodobne jest, aby szkoda powtórzyła się w przypadku wygaśnięcia środków.

(258)

Jak wspomniano w motywie 166, CISA i Primex nie przedstawiły żadnych argumentów dotyczących prawdopodobnego wpływu anulowania zwrotu podatku VAT w odniesieniu do ceny eksportowej w wywozie do Unii w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków. Komisja uznała, że ze względu na konieczność wykorzystania ich wolnych mocy produkcyjnych anulowanie zwrotu podatku VAT nie uniemożliwiłoby chińskim producentom zalania rynku unijnego towarami wywożonymi po cenach dumpingowych. W związku z tym argument, że w wyniku tego anulowania szkoda prawdopodobnie się nie powtórzy, nie został poparty dowodami.

(259)

Na tej podstawie stwierdza się, że brak środków najprawdopodobniej doprowadziłby do znacznego wzrostu przywozu z ChRL towarów po wyrządzających szkodę cenach dumpingowych, a istotna szkoda pierwotnie wyrządzona przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin najpewniej wystąpiłaby ponownie.

Komentarze otrzymane po ostatecznym ujawnieniu

(260)

W komentarzach przekazanych po ujawnieniu informacji wnioskodawca zgodził się z wnioskiem Komisji, stwierdzając, że brak środków najprawdopodobniej doprowadziłby do znacznego wzrostu przywozu z ChRL towarów po wyrządzających szkodę cenach dumpingowych, a istotna szkoda pierwotnie wyrządzona przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin najpewniej wystąpiłaby ponownie.

(261)

W swoich uwagach CISA powtórzyło natomiast, że przywóz blach grubych z Chin był już nieznaczny i że anulowanie zwrotu podatku VAT miałoby jeszcze bardziej zniechęcający efekt. Zdaniem CISA jedynym racjonalnym wnioskiem, do którego można dojść, jest stwierdzenie, że domniemana szkoda lub ponowne wystąpienie szkody dla przemysłu Unii nie mogą być spowodowane przywozem z Chin.

(262)

Komisja uznała, że w kontekście oceny prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody istotne znaczenie ma wpływ anulowania zwrotu podatku VAT na unijny rynek blach grubych i na przemysł Unii w przypadku wygaśnięcia środków, a nie wpływ tego anulowania w czasie obowiązywania środków. Komisja zauważyła, że CISA nie określiło ilościowo wpływu tego anulowania na potencjalną wielkość przywozu chińskich produktów na rynek unijny i ich cenę eksportową. Co więcej, nie przedstawiło ono żadnych argumentów podważających ustalenie, że anulowanie zwrotu podatku VAT nie uniemożliwiłoby chińskim producentom zalania rynku unijnego towarami wywożonymi po cenach dumpingowych w przypadku wygaśnięcia środków. W związku z tym Komisja podtrzymała wniosek przedstawiony w motywie 259 powyżej, dotyczący prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody.

(263)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów/przedsiębiorstw handlowych i użytkowników.

(264)

Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono zgłoszenie uwag zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(265)

Przemysł Unii jest zlokalizowany w kilku państwach członkowskich, takich jak Niemcy, Francja, Włochy, Hiszpania, Belgia, Grecja, Republika Czeska, Polska, Austria i – jak wspomniano w motywie 212 – w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w związku z produkcją blach grubych bezpośrednio zatrudnionych było w nim ponad 16 000 osób.

(266)

W toku dochodzenia ustalono, że w okresie badanym, mimo obowiązujących środków wobec ChRL, przemysł Unii nadal przynosił straty i odnotowywał spadek produkcji i wielkości sprzedaży na rynku unijnym. Jak wyjaśniono powyżej, w przypadku wygaśnięcia środków istnieje duże prawdopodobieństwo wznowienia przywozu z Chin w dużych ilościach po cenach dumpingowych. Doprowadziłoby to prawdopodobnie do pogorszenia i tak już trudnej sytuacji przemysłu Unii, co może zagrażać rentowności produkcji blach grubych, a w konsekwencji przyczynić się do utraty zatrudnienia i alternatywnych źródeł dostaw w Unii.

(267)

W interesie przemysłu Unii leży zapewnienie, aby na rynek panowały skuteczne i uczciwe warunki handlowe. Jeżeli środki zostaną utrzymane, oczekuje się, że wraz z poprawą sytuacji na rynku po pandemii przemysł Unii będzie w stanie zwiększyć swoje ceny, produkcję, wielkość sprzedaży oraz zatrudnienie i stopniowo ponownie generować zyski.

(268)

Komisja stwierdziła zatem, że utrzymanie obowiązujących środków wobec ChRL leżałoby wyraźnie w interesie przemysłu unijnego.

(269)

Komisja nie otrzymała odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od żadnego importera niepowiązanego ani przedsiębiorstwa handlowego.

(270)

Primex, przedsiębiorstwo będące importerem blach grubych, sprzeciwiło się przedłużeniu obowiązywania środków, przedstawiło uwagi dotyczące wszczęcia, ale nie przedstawiło uwag dotyczących interesu importerów niepowiązanych i przedsiębiorstw handlowych.

(271)

W pierwotnym dochodzeniu stwierdzono, że wprowadzenie środków nie będzie miało znaczącego negatywnego wpływu na interes importerów unijnych. Wynikało to z faktu, że blacha gruba stanowiła nie więcej niż 20 % działalności współpracujących importerów oraz że większość importerów, w tym przemysł Unii prowadzi handel towarami z różnych źródeł.

(272)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w przypadku utrzymania środków wpływ na importerów niepowiązanych i przedsiębiorstwa handlowe prawdopodobnie nie będzie znaczący.

(273)

Trzech użytkowników współpracowało w dochodzeniu i udzieliło, przynajmniej częściowo, odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu Komisji. Użytkownik Europipe GmbH („Europipe”) opowiedział się za utrzymaniem środków. Należy o jednak do dwóch producentów unijnych, a jego stanowiska nie można uznać za reprezentatywne dla interesu użytkowników.

(274)

Pozostali dwaj użytkownicy, Vestas Wind Systems A/S („Vestas”) i Astilleros Gondán S.A. („Gondán”), stwierdzili, że są przeciwni utrzymaniu środków.

(275)

Użytkownik Vestas, który zajmuje się budową turbin wiatrowych, stwierdził, że produkt objęty przeglądem stanowi znaczną część kosztów jego produktów końcowych. Chociaż oświadczył, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym pozyskiwał blachy grube wyłącznie od przemysłu Unii, stwierdził, że utrzymanie środków będzie miało negatywny wpływ na jego działalność. Użytkownik ten odmówił jednak dostarczenia informacji, które byłyby istotne dla weryfikacji tego twierdzenia.

(276)

Aby ocenić ewentualny wpływ przedłużenia obowiązywania środków na tego użytkownika, a bardziej ogólnie na działalność związaną z instalacjami wiatrowymi, Komisja zapoznała się również ze sprawozdaniem WindEurope (73), z którego wynika, że mimo trudnej sytuacji gospodarczej, o której mowa w motywie 178, w latach 2018–2020 przemysł instalacji wiatrowych odnotował stały wzrost (+22 %), który utrzymał się także w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (+17 %). Prognoza do 2026 r. sugeruje, że działalność ta będzie nadal znacząco wzrastać.

(277)

Działający w przemyśle stoczniowym użytkownik Gondán również oświadczył, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym pozyskiwał blachy grube wyłącznie od przemysłu Unii. Koszt produktu objętego przeglądem wynosił mniej niż 5 % całkowitego kosztu odpowiednich produktów końcowych.

(278)

Łącznie konsumpcja blachy grubej użytkowników, którzy wyrazili sprzeciw, stanowiła znacznie mniej niż 10 % całkowitej konsumpcji na wolnym rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(279)

W związku z powyższym nie ma dowodów na to, że ewentualny wpływ utrzymania środków na działalność tych użytkowników byłby znaczący lub nieproporcjonalny.

(280)

Vestas, CISA i Primex twierdziły, że utrzymanie środków antydumpingowych nie będzie leżało w interesie Unii, w szczególności biorąc pod uwagę wpływ niczym niesprowokowanej i nieuzasadnionej agresji wojskowej Rosji wobec Ukrainy, która rozpoczęła się 24 lutego 2022 r., na dostawy blachy grubej oraz późniejsze sankcje nałożone na Rosję i Białoruś. Zdaniem tych stron zmiany te doprowadziły do zaprzestania przywozu blach grubych pochodzących z Rosji i Białorusi oraz do znacznego ograniczenia przywozu z Ukrainy, przy czym oczekuje się, że oba te czynniki utrzymają się. Według Vestas i Primex moce produkcyjne producentów unijnych również mogą zostać ograniczone ze względu na domniemane niedobory w dostawach płyt stalowych lub innych materiałów do produkcji, takich jak granulat rudy żelaza, węgiel koksowy, złom i metale stopowe. W związku ze spadkiem przywozu z wyżej wymienionych krajów CISA i Primex twierdziły, że przywóz pochodzący z Chin będzie w stanie zastąpić brakujące dostawy.

(281)

Komisja przyznała, że od lutego 2022 r. wojna w Ukrainie doprowadziła do znacznego spadku przywozu z Rosji i Ukrainy oraz że nic nie wskazuje na to, by sytuacja ta zmieniła się w najbliższej przyszłości. Komisja zauważyła jednak, że przywóz z Ukrainy i Rosji został w dużej mierze zastąpiony przywozem z Indii, Indonezji i Republiki Korei. Co więcej, jak wykazano w motywie 201, przemysł Unii utrzymuje wolne moce produkcyjne na poziomie około 4 mln ton i jest w stanie sprostać znacznemu wzrostowi popytu, podczas gdy domniemane ograniczenia w zakresie surowców nie zostały poparte dowodami. Komisja przypomniała ponadto, że celem środków nie jest zamknięcie dostępu do rynku dla przywozu z Chin oraz że chińscy eksporterzy zawsze mogą sprzedawać blachy grube po cenie niewyrządzającej szkody. Z tego względu argumentów dotyczących niedoborów w dostawach nie można było zaakceptować.

(282)

Podsumowując, Komisja uznała, że wpływ utrzymania środków na użytkowników nie będzie znaczący, w szczególności biorąc pod uwagę potrzebę zachowania produkcji blachy grubej w Unii.

(283)

Użytkownik Vestas twierdził, że ze względu na ograniczenia mocy produkcyjnych przemysłu Unii zaspokojenie popytu na blachy grube, a w szczególności na duże blachy stalowe, w unijnym sektorze energii wiatrowej nie będzie możliwe w przypadku utrzymania środków. Zdaniem Vestas miałoby to również wpływ na dalsze zwiększenie udziału energii wiatrowej w koszyku energetycznym, a w konsekwencji na zdolność Unii do osiągnięcia celów w zakresie energii ze źródeł odnawialnych i redukcji emisji dwutlenku węgla.

(284)

Komisja zauważyła, że Vestas nie uzasadnił domniemanych ograniczeń mocy produkcyjnych w odniesieniu do wspomnianego konkretnego rodzaju blachy grubej. Dodatkowo, jak zauważono w motywie 281, przemysł Unii utrzymuje wolne moce produkcyjne, które pozwalają sprostać znacznemu wzrostowi popytu, a przywóz z państw trzecich jest uzupełnieniem jego produkcji. W związku z powyższym nie ma dowodów na to, że utrzymanie środków znacznie ograniczyłoby rozwój sektora energii wiatrowej.

(285)

Dochodzenie wykazało ponadto, że przemysł Unii ma ambitne plany inwestycji w „ekologizację” produkcji stali, w tym rezygnację z tradycyjnych wielkich pieców na rzecz pieców łukowych. Oczekuje się, że takie inwestycje wniosą znaczny wkład w osiąganie unijnych celów w zakresie redukcji emisji dwutlenku węgla. Ich realizacja będzie jednak możliwa tylko wtedy, gdy przemysł Unii będzie mógł osiągnąć odpowiednią rentowność, a warunkiem wstępnym do jej osiągnięcia jest właśnie utrzymanie środków.

(286)

Podsumowując, Komisja uznała, że w ogólnym rozrachunku utrzymanie środków nie będzie miało negatywnego wpływu na unijne cele środowiskowe.

(287)

W związku z powyższym Komisja ustaliła, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że utrzymanie istniejących środków nałożonych na przywóz blach grubych pochodzących z ChRL nie leży w interesie Unii.

Komentarze otrzymane po ostatecznym ujawnieniu

(288)

W swoich uwagach przedstawionych po ostatecznym ujawnieniu wnioskodawca zgodził się z wnioskami Komisji, stwierdzając, że dalsze stosowanie środków przyniosłoby korzyści całemu rynkowi unijnemu, zapewniając bezpieczną i stabilną podaż krajową blachy grubej oraz wnosząc wkład w obecne procesy zielonej transformacji produkcji stali i redukcji emisji gazów cieplarnianych.

(289)

CISA twierdziło natomiast, że interes Unii wymaga wygaśnięcia przedmiotowych środków ze względu na: 1) potencjalny deficyt przywozu po faktycznym opuszczeniu rynku UE przez Rosję i Ukrainę oraz utrzymaniu środków ochronnych w odniesieniu do stali; 2) proponowany unijny mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2; oraz 3) ryzyko recesji gospodarczej związane z wysokimi stopami inflacji w UE.

(290)

Jeżeli chodzi o potencjalny deficyt przywozu, CISA powtórzyło swoje stanowisko, że zaprzestanie przywozu z Rosji i Ukrainy spowoduje niedobór podaży. Na poparcie swojego twierdzenia stowarzyszenie to przedstawiło odnośny artykuł (74) opublikowany przez analityka rynku.

(291)

Komisja zauważyła, że informacje dostarczone przez CISA potwierdzają wniosek, że przywóz z Ukrainy i Rosji został w dużej mierze zastąpiony przywozem z innych państw, w tym z Indii i Indonezji. Biorąc również pod uwagę fakt, że CISA nie dostarczyło wiarygodnych informacji dotyczących zmian popytu w Unii lub produkcji blach grubych przez producentów unijnych, uznano, że nie uzasadniło ono twierdzeń dotyczących istnienia deficytu, a zatem nie można ich było uwzględnić.

(292)

Jeżeli chodzi o unijny mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2 (CBAM), CISA stwierdziło, że jeżeli zostanie on uchwalony i będzie stosowany zgodnie z odpowiednim tymczasowym porozumieniem między Parlamentem Europejskim a Radą (75), pociągnie za sobą znaczne dodatkowe koszty, w związku z czym zniechęci do przywozu blach grubych, w tym zwłaszcza z Chin, Indii, Rosji i Turcji.

(293)

Jak przyznało samo CISA, CBAM nie miał żadnego wpływu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, ponieważ nadal nie wyszedł poza etap wniosku ustawodawczego. Komisja przypomniała w każdym razie, że celem proponowanego mechanizmu jest zapobieganie ucieczce emisji gazów cieplarnianych, zachęcanie do czystszej produkcji przemysłowej w państwach spoza UE oraz zapewnienie uczciwej ceny emisji, do których dochodzi podczas produkcji ograniczonej liczby towarów energochłonnych wprowadzanych do UE. Cele CBAM są zatem w pełni zgodne z interesem Unii polegającym na realizacji jej celów środowiskowych. Komisja przypomniała ponadto, że ewentualny wpływ CBAM na przywóz blach grubych z Chin, Indii, Rosji i Turcji będzie zależeć od poziomu obniżenia emisyjności procesów produkcji w tych państwach, a na obecnym etapie jest jeszcze zbyt wcześnie na jego ocenę. W tym kontekście Komisja przystąpi do przeglądu wpływu CBAM pod koniec okresu przejściowego wdrażania (grudzień 2025 r.), aby w razie potrzeby zrewidować stosowanie tego systemu przed pełnym wejściem w życie ostatecznego CBAM w styczniu 2026 r. W związku z powyższym argument ten odrzucono.

(294)

Jeżeli chodzi o inflację, CISA twierdziło, że w świetle bezprecedensowych stóp inflacji odnotowanych w Unii w 2022 r. wzrost cen produktu objętego postępowaniem zagrozi realizacji projektów infrastrukturalnych i wzrostowi PKB w państwach członkowskich UE.

(295)

Komisja przypomniała, że celem środków było zapewnienie uczciwych warunków rynkowych w Unii i zauważyła, że otoczenie gospodarcze, w którym koszty materiałów znacząco rosną, a producenci nie mogą odpowiednio dostosowywać swoich cen ze względu na przywóz towarów po cenach dumpingowych, nie byłoby korzystne dla wzrostu gospodarczego i zagrażałoby rentowności przemysłu.

(296)

W związku z powyższym Komisja podtrzymała swoje stanowisko, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że utrzymanie istniejących środków nałożonych na przywóz blach grubych pochodzących z ChRL nie leży w interesie Unii.

(297)

Stowarzyszenie CISA twierdziło, że warunki zawieszenia obecnych środków antydumpingowych zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego są spełnione. Jego zdaniem spełnione są oba warunki wskazane w art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. CISA przekonywało, że warunki rynkowe tymczasowo uległy zmianie w takim zakresie, że wskutek zawieszenia szkoda nie powinna się utrzymywać ani ponownie wystąpić. W związku z tym CISA odniosło się do oczekiwań wzrostu unijnego przemysłu niższego szczebla i rosnącego niedoboru na rynku unijnym, oczekiwanego ożywienia gospodarczego w okresie po pandemii COVID-19, wzrostu cen produktu objętego postępowaniem, oczekiwanego spadku wielkości przywozu z Rosji i Ukrainy oraz decyzji wykonawczej o zawieszeniu ostatecznych ceł antydumpingowych nałożonych na pochodzące z ChRL wyroby walcowane płaskie z aluminium.

(298)

Komisja odrzuciła argument CISA, ponieważ nie został on poparty dowodami. CISA nie przedstawiło żadnych informacji na potwierdzenie twierdzenia, że warunki określone w art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego są spełnione i że obecne środki antydumpingowe powinny zostać zawieszone.

(299)

Na podstawie wniosków Komisji dotyczących prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu, prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody oraz interesu Unii, należy utrzymać środki antydumpingowe dotyczące blachy grubej pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej.

(300)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(301)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(302)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu danych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(303)

Poszczególne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego przeglądem pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej i wytworzonego przez wymienione osoby prawne. Przywożony produkt objęty przeglądem, wytworzony przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlega stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(304)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (76). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki należności celnej, która ma do niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(305)

Eksporter lub producent, który nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie przyjętym do określenia poziomu cła mającego obecnie zastosowanie do jego wywozu, może złożyć wniosek do Komisji o objęcie go stawką cła antydumpingowego w odniesieniu do nieobjętych próbą przedsiębiorstw współpracujących. Komisja powinna przychylić się do tego wniosku pod warunkiem spełnienia trzech warunków. Nowy producent eksportujący musiałby wykazać, że: (i) nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie przyjętym do określenia poziomu cła mającego zastosowanie do jego wywozu; (ii) nie jest powiązany z przedsiębiorstwem, które dokonywało takiego wywozu i które w związku z tym jest objęte cłami antydumpingowymi oraz (iii) dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem tuż po OD lub przyjął nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu znacznych ilości tego produktu.

(306)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Wyznaczono również stronom termin do przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji.

(307)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (77), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(308)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2019/159 (78) Komisja nałożyła na trzy lata środek ochronny w odniesieniu do przywozu niektórych wyrobów ze stali. Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/1029 (79) przedłużono obowiązywanie środka ochronnego do 30 czerwca 2024 r. Produkt objęty przeglądem należy do jednej z kategorii produktów objętych środkiem ochronnym. W związku z tym po przekroczeniu kontyngentów taryfowych określonych w ramach środka ochronnego zarówno cło za ilości powyżej kontyngentu, jak i cło antydumpingowe stałyby się należne za ten sam przywóz. Ponieważ taka kumulacja środków antydumpingowych ze środkami ochronnymi może mieć większe niż pożądane skutki dla handlu, Komisja postanowiła zapobiec jednoczesnemu stosowaniu cła antydumpingowego z cłem za ilości powyżej kontyngentu w odniesieniu do produktu objętego przeglądem w okresie obowiązywania cła ochronnego.

(309)

Oznacza to, że jeżeli cło za ilości powyżej kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159, zaczyna mieć zastosowanie do produktu objętego przeglądem, pobiera się cło za ilości powyżej kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/159, powiększone o różnicę między tym cłem a wyższymi cłami antydumpingowymi nałożonymi na podstawie niniejszego rozporządzenia. Zawiesza się niepobraną część kwoty ceł antydumpingowych.

(310)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,