(1)

Decyzja nr 1313/2013/UE określa ramy prawne rescEU – rezerwy zdolności na szczeblu unijnym, stworzonej w celu zapewnienia pomocy w bardzo trudnych sytuacjach, w których wszystkie dostępne zdolności na szczeblu krajowym oraz zdolności państw członkowskich udostępnione w europejskiej puli ochrony ludności nie umożliwiają skutecznego reagowania na klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane przez człowieka.

(2)

W decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/570 (2) określono skład rescEU pod względem zdolności reagowania i wymogów dotyczących jakości. Rezerwa rescEU obejmuje obecnie zdolność do gaszenia pożarów lasów z powietrza, zdolność do powietrznej ewakuacji medycznej, zdolność zapewnianą przez zespoły ratownictwa medycznego oraz zdolność w zakresie gromadzenia zapasów środków medycznych.

(3)

W art. 21 ust. 4 decyzji nr 1313/2013/UE przewidziano możliwość ustanowienia zdolności rescEU w celu reagowania na mało prawdopodobne ryzyko o poważnych skutkach. Aby ustanowić tę zdolność, w niniejszej decyzji należy zdefiniować kategorie mało prawdopodobnego ryzyka o poważnych skutkach, przy uwzględnieniu możliwych scenariuszy wystąpienia takiego ryzyka.

(4)

Zdolności rescEU ustanowione w celu reagowania na mało prawdopodobne ryzyko o poważnych skutkach powinny być w pełni finansowane przez Unię ze względu na ich wysoko wyspecjalizowany charakter, wysokie koszty oraz ich niedobory na szczeblu UE. Zgodnie z art. 21 ust. 4 i art. 23 ust. 4b decyzji nr 1313/2013/UE w przypadku takich zdolności pomoc finansowa Unii powinna obejmować wszystkie koszty niezbędne do zapewnienia dostępności i możliwości rozmieszczenia oraz wszystkie koszty operacyjne, gdy zdolności te są rozmieszczane w ramach unijnego mechanizmu.

(5)

Określając zdolność jako zdolność rescEU w drodze aktów wykonawczych, Komisja powinna ocenić, czy można uznać, że dana zdolność reaguje na mało prawdopodobne ryzyko o poważnych skutkach.

(6)

Proces określania zdolności ustanowionych w celu reagowania na mało prawdopodobne ryzyko o poważnych skutkach powinien opierać się na strategicznym znaczeniu tych zdolności oraz powinien być prowadzony w przejrzysty sposób w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi.

(7)

Aby zarządzać mało prawdopodobnym ryzykiem o poważnych skutkach, takim jak np. atak biologiczny na dużą skalę lub epidemia wywołująca wysoce zakaźną chorobę u wielu pacjentów, należy wykorzystać zdolność do ewakuacji medycznej pacjentów z chorobami wysoce zakaźnymi („Medevac HID”), zdolność do powietrznej ewakuacji medycznej ofiar klęsk i katastrof oraz zdolność zapewnianą przez zespoły ratownictwa medycznego typu 3 („EMT-3”). Ponadto należy wykorzystać zdolność w zakresie gromadzenia zapasów środków medycznych, aby reagować na przedłużające się poważne transgraniczne zagrożenia zdrowia, które ze względu na swoją skalę i złożoność mogą zakłócić świadczenie usług socjalnych, środowiskowych, gospodarczych oraz usług publicznej opieki zdrowotnej.

(8)

W świetle sytuacji wyjątkowej związanej z epidemią COVID-19, z uwagi na konieczność szybkiego ustanowienia wspólnej europejskiej rezerwy, która mogłaby wspierać państwa członkowskie w podejmowaniu działań, do zdolności w zakresie gromadzenia zapasów środków medycznych w ramach rescEU należy zastosować zasadę mocy wstecznej od daty jej włączenia w skład zdolności rescEU decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2020/414 (3).

(9)

Należy zatem zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2019/570.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 33 ust. 1 decyzji nr 1313/2013/UE,