31.10.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 281/1

(1)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (1) wymaga ustanowienia środków ochronnych, z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, obejmujących w stosownych przypadkach sprawozdania przygotowane przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa oraz inne organy doradcze, jak również w świetle wszelkich opinii otrzymanych od komitetów doradczych, które powołano dla odpowiednich obszarów geograficznych lub dziedzin kompetencji oraz wspólnych zaleceń wydanych przez państwa członkowskie.

(2)

Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalania i przydziału uprawnień do połowów, w tym również – w stosownych przypadkach – określonych warunków funkcjonalnie z nimi związanych. Uprawnienia do połowów należy przydzielać państwom członkowskim w taki sposób, aby zapewnić względną stabilność działalności połowowej każdego państwa członkowskiego w odniesieniu do każdego stada ryb lub rodzaju rybołówstwa, oraz z należytym uwzględnieniem celów wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej „WPRyb”) określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013.

(3)

Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 określa cel WPRyb polegający na osiągnięciu współczynnika eksploatacji na poziomie maksymalnego podtrzymywalnego połowu (zwanego dalej „MSY”) w miarę możliwości do 2015 r., a najpóźniej – w sposób stopniowy i narastający – do 2020 r. dla wszystkich stad.

(4)

Całkowite dopuszczalne połowy (zwane dalej „TAC”) należy zatem ustalać, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013, na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, jak również biorąc pod uwagę opinie wyrażane podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami.

(5)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1139 (2) ustanawia wieloletni plan w odniesieniu do stad dorsza atlantyckiego, śledzia atlantyckiego i szprota w Morzu Bałtyckim oraz połowów eksploatujących te stada (zwany dalej „planem”). Plan ma na celu zapewnienie, aby eksploatacja żywych zasobów morza pozwalała na odtwarzanie i utrzymywanie populacji poławianych gatunków powyżej poziomów pozwalających zapewnić MSY. W tym celu dla odnośnych stad należy jak najszybciej osiągnąć docelową śmiertelność połowową wyrażoną w postaci przedziałów, a w sposób stopniowy i narastający – do 2020 r. Limity połowowe mające zastosowanie w 2018 r. do dorsza atlantyckiego, śledzia atlantyckiego i szprota w Morzu Bałtyckim należy ustalić z myślą o osiągnięciu celów planu.

(6)

Zgodnie z planem, jeżeli opinie naukowe wskazują, że biomasa stada tarłowego któregokolwiek z odnośnych stad spadła poniżej punktów odniesienia dla biomasy stada tarłowego zawartych w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2016/1139, należy przyjąć wszystkie odpowiednie środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego przywrócenia odnośnego stada do poziomów powyżej poziomu umożliwiającego osiągnięcie MSY. Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) wskazała, że biomasa stada dorsza atlantyckiego (Gadus morhua) w zachodniej części Morza Bałtyckiego oraz śledzia atlantyckiego (Clupea harengus) w zachodniej części Morza Bałtyckiego znajduje się poniżej punktów odniesienia ochrony zawartych w załączniku II do tego rozporządzenia. W związku z tym, uprawnienia do połowów stada dorsza atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego i śledzia atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego należy ustalić poniżej przedziału śmiertelności połowowej określonego w kolumnie B załącznika I do rozporządzenia (UE) 2016/1139 na takim poziomie, który będzie uwzględniał spadek biomasy. W tym celu należy uwzględnić harmonogram realizacji celów WPRyb oraz planu, w szczególności z myślą o oczekiwanych skutkach podjętych środków zaradczych oraz konieczności jednoczesnego zapewnienia korzyści ekonomicznych, społecznych i w zakresie zatrudnienia, zgodnie z art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(7)

W odniesieniu do dorsza atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego należy zastosować dalsze środki zaradcze. Utrzymanie stosowanego obecnie ośmiotygodniowego okresu zamknięcia będzie nadal zapewniało ochronę stadom tarłowym dorsza atlantyckiego. Zgodnie z opinią naukową połowy rekreacyjne dorsza atlantyckiego w zachodniej części Morza Bałtyckiego znacząco przyczyniają się do ogólnej śmiertelności połowowej tego stada. Biorąc pod uwagę obecny stan tego stada, należy utrzymać pewne obecnie obowiązujące środki dotyczące połowów rekreacyjnych. Zastosowanie powinien mieć dzienny limit na rybaka; limit ten powinien być bardziej restrykcyjny w okresie tarła. Pozostaje to bez uszczerbku dla zasady względnej stabilności mającej zastosowanie do przemysłowej działalności połowowej.

(8)

Jeżeli chodzi o dorsza atlantyckiego (Gadus morhua) we wschodniej części Morza Bałtyckiego, w związku ze zmianami jego stanu biologicznego, ICES nie udało się ustalić biologicznych punktów odniesienia. Dlatego też, aby przyczynić się do osiągnięcia celów określonych w planie, należy ustalić wielkość TAC w odniesieniu do stada dorsza atlantyckiego we wschodniej części Morza Bałtyckiego zgodnie z zasadą ostrożnego zarządzania zasobami określoną w art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Ponadto należy wprowadzić ośmiotygodniowy okres zamknięcia w celu zapewnienia ochrony stadom tarłowym dorsza atlantyckiego w podrejonach 25–26 wschodniej części Morza Bałtyckiego.

(9)

Ponadto zezwolenie statkom o długości całkowitej poniżej 12 metrów na prowadzenie połowów w obszarach, w których głębokość wody wynosi mniej niż 20 metrów, umożliwiłoby pewnej ograniczonej liczbie rybaków kontynuowanie ich działalności połowowej oraz obranie za docelowe gatunków innych niż dorsz atlantycki. Przyznanie statkom o długości całkowitej poniżej 12 metrów prawa do prowadzenia połowów na obszarach, w których głębokość wody wynosi mniej niż 20 metrów jest zatem proporcjonalne.

(10)

W odniesieniu do stada śledzia atlantyckiego w Zatoce Botnickiej ICES przeprowadziła ocenę stada w oparciu o najnowsze dane i najbardziej aktualne informacje oraz zmieniła przedziały śmiertelności połowowej odpowiadającej MSY. Wprawdzie występuje rozbieżność między zakresami śmiertelności połowowej ustanowionymi w opinii naukowej i w planie, który również opierał się na najlepszych opiniach naukowych dostępnych w chwili jego przyjęcia, plan jest prawnie wiążący i obowiązuje, dlatego też należy kierować się nim przy ustalaniu uprawnień do połowów w odniesieniu do tego stada. W związku z tym, że biomasa stada tarłowego tego stada znajduje się powyżej punktu odniesienia biomasy określonego w kolumnie A załącznika II do rozporządzenia (UE) 2016/1139, należy ustalić TAC zgodnie z przedziałami śmiertelności połowowej określonymi w kolumnie B załącznika I do tego rozporządzenia, aby ograniczyć różnice między uprawnieniami do połowów w kolejnych latach, zgodnie z art. 4 ust. 4 lit. c) tego rozporządzenia. Ponadto TAC dla tego stada obejmuje obecnie podrejony 30 i 31. Plan nie definiuje zakresu podrejonu 31, dlatego w odniesieniu do tego podrejonu stosuje się podejście oparte na MSY zgodnie z opinią naukową.

(11)

Korzystanie z uprawnień do połowów określonych w niniejszym rozporządzeniu podlega rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 (3), w szczególności jego art. 33 i 34, dotyczącym rejestrowania połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania Komisji danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem określić kody dotyczące wyładunków ryb ze stad objętych niniejszym rozporządzeniem, które mają być stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu danych Komisji.

(12)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 847/96 (4) wprowadzono dodatkowe ustalane z roku na rok warunki zarządzania TAC, w tym również w art. 3 i 4 przepisy dotyczące elastyczności w odniesieniu do zasobów objętych TAC przezornościowymi i analitycznymi. Na podstawie art. 2 tego rozporządzenia przy ustalaniu TAC Rada ma określić stada, w odniesieniu do których nie stosuje się art. 3 lub 4, w szczególności na podstawiebiologicznego stanu zasobów. Ostatnio w odniesieniu do wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku wprowadzono w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 mechanizm elastyczności obejmującej kolejny rok. W związku z tym, w celu uniknięcia nadmiernej elastyczności, która podważałaby zasadę racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji żywych zasobów morza, utrudniałaby realizację celów WPRyb i pogarszałaby biologiczny stan stad, art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 powinny mieć zastosowanie w odniesieniu do TAC analitycznych tylko wówczas, gdy nie korzysta się z elastyczności obejmującej kolejny rok przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(13)

W oparciu o nowe opinie naukowe należy na okres od dnia 1 listopada 2017 r. do dnia 31 października 2018 r. ustalić wstępny TAC dotyczący okowiela w obszarze ICES 3a i wodach Unii obszarów ICES 2a i podobszaru 4. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Rady (UE) 2017/127 (5).

(14)

Aby uniknąć zakłócenia działalności połowowej oraz zapewnić unijnym rybakom środki utrzymania, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 1 stycznia 2018 r. Jednakże niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do okowiela od dnia 1 listopada 2017 r. W związku z pilnym charakterem niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu,

1)

„podrejon” oznacza podrejon ICES Morza Bałtyckiego określony w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 2187/2005 (6);

2)

„całkowity dopuszczalny połów” (TAC) oznacza wielkość połowów z każdego stada, którą można złowić w okresie jednego roku;

3)

„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

4)

„połowy rekreacyjne” oznaczają niekomercyjną działalność połowową, w przypadku której żywe zasoby morza są eksploatowane do takich celów jak rekreacja, turystyka lub sport.

a)

wymian dokonywanych zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

b)

odliczeń i ponownych przydziałów dokonywanych zgodnie z art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

c)

dodatkowych wyładunków dozwolonych na podstawie art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 lub art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

d)

ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 lub przeniesionych na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

e)

odliczeń dokonywanych na podstawie art. 105 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.