31.3.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 87/189

(1)

Z uwagi na znaczną różnorodność kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym należy przyjąć oparte na kryteriach podejście w celu określenia, kiedy kontrakt pochodny będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym może zostać uznany za mający bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii, jak określono w art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 600/2014, a także w celu określenia przypadków, w których konieczne lub właściwe jest zapobieżenie obchodzeniu przepisów i wymogów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (2).

(2)

Art. 33 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 stanowi, że warunki określone w artykułach 28 i 29 tego rozporządzenia uważa się za spełnione, gdy co najmniej jeden z kontrahentów ma siedzibę w państwie, w odniesieniu do którego Komisja przyjęła akt wykonawczy uznający równoważność zgodnie z art. 33 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 600/2014. Obecne regulacyjne standardy techniczne powinny zatem mieć zastosowanie również do kontraktów, w przypadku których obydwaj kontrahenci mają siedzibę w państwie trzecim, którego rozwiązania prawne, nadzorcze i wykonawcze nie zostały jeszcze uznane za równoważne z wymogami ustanowionymi w tym rozporządzeniu.

(3)

Niektóre informacje dotyczące kontraktów zawartych przez podmioty z państw trzecich byłyby w dalszym ciągu dostępne jedynie właściwym organom państwa trzeciego. W związku z tym właściwe organy w Unii powinny ściśle współpracować z tymi właściwymi organami państwa trzeciego w celu zapewnienia stosowania i egzekwowania odpowiednich przepisów.

(4)

Biorąc pod uwagę nierozerwalny związek między niniejszym rozporządzeniem a rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 285/2014 (3), terminy techniczne niezbędne do pełnego zrozumienia standardów technicznych powinny mieć to samo znaczenie.

(5)

Kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które są zawierane przez podmioty z siedzibą w państwie trzecim i są objęte gwarancją udzieloną przez podmioty z siedzibą w Unii, niosą ze sobą ryzyko finansowe dla gwaranta z siedzibą w Unii. Ponadto ponieważ ryzyko to zależy od wysokości gwarancji udzielonej przez kontrahentów finansowych w celu pokrycia kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym oraz ponieważ, w odróżnieniu od kontrahentów niefinansowych, między kontrahentami finansowymi istnieją wzajemne powiązania, jedynie kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, zawierane przez podmioty z siedzibą w państwie trzecim oraz objęte gwarancją przekraczającą określone ilościowe wartości progowe i udzieloną przez kontrahentów finansowych z siedzibą w Unii, powinny być uznawane za mające bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii.

(6)

Kontrahenci finansowi z siedzibą w państwie trzecim mogą zawierać kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym za pośrednictwem swoich oddziałów w Unii. Z uwagi na wpływ działalności tych oddziałów na rynek unijny kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawierane między takimi oddziałami powinny być uznawane za mające bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii.

(7)

Kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które są zawierane przez określonych kontrahentów głównie w celu uniknięcia stosowania obowiązku obrotu mającego zastosowanie do podmiotów, które w normalnych warunkach byłyby kontrahentem w ramach kontraktu, powinny być uznawane za obejście przepisów i wymogów określonych w rozporządzeniu (UE) nr 600/2014, gdyż utrudniają one osiągnięcie jednego z celów tego rozporządzenia.

(8)

Kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i stanowiące część uzgodnienia, które jest pozbawione logiki biznesowej lub treści ekonomicznej i którego głównym celem jest obejście stosowania rozporządzenia (UE) nr 600/2014, w tym przepisów dotyczących warunków wyłączenia, powinny być uznawane za obejście przepisów i wymogów określonych w tym rozporządzeniu.

(9)

Sytuacje, kiedy poszczególne części uzgodnienia są niezgodne z prawną treścią całego uzgodnienia, kiedy uzgodnienie jest realizowane w sposób, który odbiega od zasad zwykle stosowanych w racjonalnie prowadzonej działalności gospodarczej, kiedy uzgodnienie lub szereg uzgodnień zawiera elementy, które mają skutek kompensujący lub niweczący ich wzajemną treść ekonomiczną lub kiedy transakcje mają charakter okrężny, powinny być traktowane jako oznaki sztucznego uzgodnienia lub szeregu sztucznych uzgodnień.

(10)

Ponieważ podmioty z państw trzecich, których dotyczą te regulacyjne standardy techniczne, potrzebują czasu, by przygotować się do spełniania wymogów rozporządzenia (UE) nr 600/2014, jeżeli ich kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym spełniają określone w tych regulacyjnych standardach technicznych warunki prowadzące do uznania, że mają one bezpośredni, znaczący i przewidywalny skutek wewnątrz Unii, właściwe jest przesunięcie o sześć miesięcy daty rozpoczęcia stosowania przepisu zawierającego te warunki.

(11)

Ze względów spójności oraz w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania rynków finansowych konieczne jest, aby przepisy ustanowione niniejszym rozporządzeniem oraz przepisy ustanowione rozporządzeniem (UE) nr 600/2014 były stosowane od tej samej daty.

(12)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowią projekty regulacyjnych standardów technicznych przedstawione Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(13)

ESMA przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (4),

„gwarancja” oznacza wyraźnie udokumentowane prawne zobowiązanie gwaranta do pokrycia płatności kwot, które – zgodnie z objętymi tą gwarancją kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, zawartymi przez podmiot korzystający z gwarancji – są należne lub mogą stać się należne na rzecz beneficjenta w przypadku zdefiniowanego w warunkach gwarancji niewykonania zobowiązania lub w przypadku niedokonania płatności przez podmiot korzystający z gwarancji.

a)

pokrywa całe zobowiązanie podmiotu z państwa trzeciego wynikające z co najmniej jednego kontraktu pochodnego będącego przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym o całkowitej wartości nominalnej wynoszącej co najmniej 8 mld EUR, bądź równowartość tej kwoty w odpowiedniej walucie obcej, lub pokrywa ona tylko część zobowiązania podmiotu z państwa trzeciego wynikającego z co najmniej jednego kontraktu pochodnego będącego przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym o całkowitej wartości nominalnej wynoszącej co najmniej 8 mld EUR, bądź równowartość tej kwoty w odpowiedniej walucie obcej, podzielonej przez procentowy udział zobowiązania pokrytego gwarancją;

b)

wynosi co najmniej pięć procent sumy bieżących ekspozycji, zgodnie z definicją w art. 272 ust. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (5), w kontraktach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym kontrahenta finansowego z siedzibą w Unii, który udziela gwarancji.