13.6.2012

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 152/28

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 498/2012

z dnia 12 czerwca 2012 r.

w sprawie przydziału kontyngentów taryfowych mających zastosowanie do wywozu drewna z Federacji Rosyjskiej do Unii Europejskiej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając decyzję Rady 2012/105/UE z dnia 14 grudnia 2011 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii i tymczasowego stosowania Porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Federacją Rosyjską dotyczącego zarządzania kontyngentami taryfowymi mającymi zastosowanie do wywozu drewna z Federacji Rosyjskiej do Unii Europejskiej i Protokołu między Unią Europejską a rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie warunków technicznych przy zastosowaniu tego porozumienia (1), w szczególności jej art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Mając na uwadze znaczenie gospodarcze, jakie dla Unii Europejskiej ma przywóz drewna surowego, oraz znaczenie, jakie ma dla Unii Federacja Rosyjska jako dostawca drewna surowego, Komisja wynegocjowała z Federacją Rosyjską zobowiązania do ograniczenia lub zniesienia stosowanych obecnie przez Federację Rosyjską ceł wywozowych, w tym na drewno surowe.

(2)	Wspomniane zobowiązania, które staną się częścią listy koncesyjnej Federacji Rosyjskiej w ramach Światowej Organizacji Handlu (WTO) po jej przystąpieniu do WTO, obejmują kontyngenty taryfowe na wywóz określonych rodzajów drewna iglastego, z których pewna część została przyznana na wywóz do Unii.

(3)

W kontekście negocjacji dotyczących przystąpienia Federacji Rosyjskiej do WTO Komisja wynegocjowała z Federacją Rosyjską w imieniu Unii Porozumienie w formie wymiany listów dotyczące zarządzania kontyngentami taryfowymi mającymi zastosowanie do wywozu pewnych rodzajów drewna iglastego z Federacji Rosyjskiej do Unii (zwane dalej „porozumieniem”).

(4)	Jak przewidziano w tym porozumieniu, Unia i Federacja Rosyjska wynegocjowały szczegółowe warunki techniczne zarządzania kontyngentami taryfowymi, które są zawarte w porozumieniu w formie protokołu wynegocjowanego między Unią a rządem Federacji Rosyjskiej (zwanego dalej „protokołem”).

(5)

W ramach wdrażania porozumienia i protokołu należy ustanowić metody przydzielania kontyngentów taryfowych w zależności od daty składania wniosków przez importerów oraz zasady i metody ustalania praw importerów tradycyjnych w odniesieniu do każdego okresu obowiązywania kontyngentu i każdej grupy produktów.

(6)	Należy ustanowić przepisy dotyczące ciągłości działania w celu ustalenia, czy importer ubiegający się o status importera tradycyjnego jest tą samą osobą fizyczną lub prawną, która dokonała przywozu produktów objętych w okresach referencyjnych określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(7)	Należy ustanowić przepisy i procedury związane z niewykorzystanymi zezwoleniami na dostęp do kontyngentu.

(8)	Należy ustanowić przepisy przejściowe mające zastosowanie w pierwszych trzech okresach obowiązywania kontyngentów w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia w związku z wyborem okresów referencyjnych dla obliczania pułapów zezwoleń na dostęp do kontyngentu dla importerów tradycyjnych.

(9)	Środki przewidziane niniejszym rozporządzeniem są zgodne z opinią komitetu ds. drewna ustanowionego decyzją 2012/105/UE,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ 1

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

W niniejszym rozporządzeniu ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące wydawania zezwoleń na dostęp do kontyngentu zgodnie z art. 5 ust. 2 protokołu i określono inne postanowienia niezbędne do zarządzania przez Unię ilościami kontyngentów taryfowych przyznanych na wywóz do Unii w ramach wdrażania porozumienia i protokołu.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje określone w art. 1 ust. 3, art. 2 i art. 5 ust. 3 i 4 protokołu.

Dodatkowo zastosowanie ma następująca definicja: „grupa produktów” oznacza każdą z dwóch kategorii produktów objętych w zależności od klasyfikacji tych produktów na podstawie nomenklatury taryfowej i statystycznej stosowanej w Federacji Rosyjskiej, a mianowicie świerk (pozycje taryfowe 4403 20 110 i 4403 20 190) i sosnę (pozycje taryfowe 4403 20 310 i 4403 20 390). Właściwe kody taryfowe stosowane w Federacji Rosyjskiej i odpowiadające im kody Nomenklatury scalonej (2) i TARIC znajdują się w załączniku I.

ROZDZIAŁ 2

ZASADY PRZYZNAWANIA ZEZWOLEŃ

Artykuł 3

Metoda przyznawania zezwoleń na dostęp do kontyngentu taryfowego zależy od daty złożenia wniosku przez importera, zgodnie z poniższym:

a)	dla wniosków złożonych do dnia 31 lipca każdego roku („pierwsza część okresu obowiązywania kontyngentu”) Komisja przyznaje kontyngenty taryfowe zgodnie z kategoriami „tradycyjnych” lub „nowych” importerów, na podstawie art. 5 ust. 2 lit. b) protokołu; oraz

b)

dla wniosków złożonych od dnia 1 sierpnia („druga część okresu obowiązywania kontyngentu”) Komisja przyznaje ilości pozostałe w ramach kontyngentów taryfowych zgodnie z porządkiem chronologicznym, w jakim otrzymała powiadomienia od właściwych organów państw członkowskich („urzędy ds. pozwoleń”) o wnioskach złożonych przez poszczególnych importerów, na podstawie z art. 5 ust. 2 lit. a) protokołu.

Artykuł 4

1.   W pierwszej części okresu obowiązywania kontyngentu:

a)	70 % każdego kontyngentu taryfowego dla grupy produktów przyznaje się importerom tradycyjnym („kontyngent dla importerów tradycyjnych”); oraz

b)	30 % każdego kontyngentu taryfowego dla grupy produktów przyznaje się nowym importerom („kontyngent dla nowych importerów”);

2.   Kontyngent dla nowych importerów przyznaje się zgodnie z porządkiem chronologicznym otrzymywania przez Komisję powiadomień od urzędów ds. pozwoleń o wnioskach od takich importerów na zezwolenie na dostęp do kontyngentu.

3.   Każdemu nowemu importerowi przyznaje się maksymalnie 1,5 % kontyngentu taryfowego dla każdej grupy produktów zgodnie z procedurą przyznawania, o której mowa w ust. 2.

Artykuł 5

W drugiej części okresu obowiązywania kontyngentu każdemu importerowi przyznaje się maksymalnie 5 % pozostałej części kontyngentu taryfowego dla każdej grupy produktów.

Artykuł 6

1.   W pierwszej części okresu obowiązywania kontyngentu każdy importer tradycyjny ma jedynie prawo wystąpić o zezwolenia na dostęp do kontyngentu dla konkretnej części kontyngentu dla importerów tradycyjnych dla każdej grupy produktów („pułap”), obliczonej zgodnie z ust. 2. Wszystkie zezwolenia na dostęp do kontyngentu przyznane importerowi tradycyjnemu w pierwszej części okresu obowiązywania kontyngentu są wliczane do pułapów takiego importera.

2.   Pułap dla każdej grupy produktów importera tradycyjnego, mający zastosowanie w okresie obowiązywania kontyngentu („okres obowiązywania kontyngentu n + 1”), oblicza się zgodnie ze średnią faktycznego przywozu przez takiego importera produktów objętych w dwóch okresach obowiązywania kontyngentu poprzedzających rok obliczenia takiego pułapu, na podstawie następującego wzoru:

Ci = T * (Īi/ΣĪi)

gdzie:

„Ci” oznacza pułap dla danej grupy produktów (świerk lub sosna) dla importera i, w okresie obowiązywania kontyngentu n + 1;

„T” oznacza kontyngent dla importerów tradycyjnych dostępny dla danej grupy produktów w roku, w którym obliczono pułap („okres obowiązywania kontyngentu n”);

„Īi” oznacza średnią faktycznego przywozu produktów z danej grupy przez importera tradycyjnego i, w dwóch okresach obowiązywania kontyngentu poprzedzających dokonanie obliczenia (odpowiednio „okres obowiązywania kontyngentu n – 2” i „okres obowiązywania kontyngentu n – 1”), obliczoną w następujący sposób: [(faktyczny przywóz dokonany przez importera i, w okresie obowiązywania kontyngentu n – 2) + (faktyczny przywóz dokonany przez importera i, w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1)]/2

„ΣĪi” oznacza sumę średniego przywozu Īi dokonanego przez wszystkich importerów tradycyjnych dla danej grupy produktów.

Artykuł 7

1.   Co roku Komisja oblicza pułapy mające zastosowanie do każdego importera tradycyjnego dla następnego okresu obowiązywania kontyngentu zgodnie z metodą określoną w art. 6 ust. 2.

2.   Do celów takiego obliczenia urzędy ds. pozwoleń przekazują Komisji, do dnia 31 marca w okresie obowiązywania kontyngentu n, zestawienie zgłoszonego im zgodnie z art. 11 ust. 1 faktycznego przywozu produktów objętych w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1. Zestawienie takie przedkładane jest w formacie arkusza elektronicznego zgodnie ze wzorem określonym w załączniku IV.

3.   Do dnia 30 kwietnia w okresie obowiązywania kontyngentu n Komisja informuje urzędy ds. pozwoleń o uaktualnionych pułapach wynikających z obliczeń dokonanych zgodnie z art. 6 ust. 2.

ROZDZIAŁ 3

CIĄGŁOŚĆ DZIAŁANIA

Artykuł 8

1.   W przypadku gdy importer ubiegający się o status importera tradycyjnego na podstawie art. 5 ust. 4 protokołu („wnioskodawca”) nie przedstawi wystarczających dowodów na to, że jest tą samą osobą fizyczną lub prawną, która dokonała przywozu produktów objętych w okresie referencyjnym, wybranym na podstawie art. 17 ust. 2 („poprzednikiem”), przekazuje on urzędowi ds. pozwoleń niezbędne dowody na ciągłość działania z działalnością poprzednika.

2.   Uznaje się, że ciągłość działania, o której mowa w ust. 1, występuje w przypadku gdy:

a)	wnioskodawca i poprzednik znajdują się pod kontrolą tego samego podmiotu prawnego w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (3); lub

b)	działalność gospodarcza poprzednika w odniesieniu do produktów objętych została prawnie przeniesiona na wnioskodawcę, na przykład w wyniku połączenia lub przejęcia w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 139/2004.

3.   Importerzy, którzy nie dostarczą dowodów na ciągłość działania, są uznawani za nowych importerów.

Artykuł 9

Przepisy art. 8 stosuje się odpowiednio, jeżeli importer ubiega się o status importera tradycyjnego na podstawie art. 5 ust. 3 protokołu.

ROZDZIAŁ 4

WNIOSKI O ZEZWOLENIE NA DOSTĘP DO KONTYNGENTU

Artykuł 10

1.   Wnioski o zezwolenie na dostęp do kontyngentu muszą zostać złożone w postaci określonej w załączniku II. Jeśli informacje zawarte we wniosku zostaną uznane za niewystarczające, urząd ds. pozwoleń może zażądać od wnioskodawcy dodatkowych danych.

2.   Udzielenie zezwolenia na dostęp do kontyngentu uzależnione jest od spełnienia wymogu poddawania danych produktów przetwarzaniu na obszarze celnym Unii, nadającemu im pochodzenie unijne zgodnie z art. 24 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (4).

3.   Do wniosków o zezwolenie na dostęp do kontyngentu musi być dołączone oświadczenie wnioskodawcy zawierające zobowiązanie do:

a)	poddania danych produktów przewidzianemu przetwarzaniu w ciągu jednego roku od dnia, w którym właściwe organy celne przyjęły zgłoszenie celne o dopuszczenie do swobodnego obrotu, zawierające dokładny opis towarów i kody TARIC;

b)

prowadzenia i przechowywania odpowiedniej dokumentacji w państwie członkowskim, w którym udzielono zezwolenia, umożliwiającej urzędowi ds. pozwoleń przeprowadzenie wszelkich kontroli, które uzna za niezbędne do dopilnowania, aby produkty rzeczywiście poddawano przewidzianemu przetwarzaniu; do celów niniejszej litery „dokumentacja” oznacza dane zawierające wszelkie niezbędne informacje i dane techniczne na dowolnym nośniku, umożliwiające urzędom ds. pozwoleń nadzorowanie i kontrolowanie operacji;

c)	umożliwienia urzędowi ds. pozwoleń śledzenia danych produktów, zgodnie z ich wymogami, na terenie danego przedsiębiorstwa, w całym okresie przetwarzania;

d)	powiadomienia urzędu ds. pozwoleń o wszystkich czynnikach, które mogą mieć wpływ na wydanie zezwolenia.

4.   W przypadku gdy dane produkty są przekazywane, wnioskodawca dostarcza wystarczające dowody na poddanie ich przewidzianemu przetwarzaniu zgodnie z ust. 3 lit. a).

5.   Należy stosować art. 308d rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (5).

6.   Nieprzestrzeganie zobowiązania, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, przez importera lub przez osobę fizyczną lub prawną, do której importer następnie przekazuje takie produkty, uznaje się za równoważne niewykorzystaniu zezwolenia na dostęp do kontyngentu, zgodnie z art. 13, dla odpowiedniej ilości produktów.

7.   Komisja publikuje wykaz urzędów ds. pozwoleń w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i uaktualnia go w miarę potrzeb.

ROZDZIAŁ 5

DOWÓD FAKTYCZNEGO PRZYWOZU

Artykuł 11

1.   Nie później niż 15 dni kalendarzowych po końcu co trzeciego miesiąca importerzy powiadamiają urząd ds. pozwoleń w państwie członkowskim, od którego otrzymali zezwolenie na dostęp do kontyngentu, o swoim faktycznym przywozie produktów objętych do tego państwa członkowskiego w ciągu ostatnich trzech miesięcy. W tym celu importer przedstawia urzędowi ds. pozwoleń kopie zgłoszeń celnych dla danego przywozu.

2.   Jeżeli ilość zapisana w zgłoszeniu celnym jest mierzona bez kory, a ilość, o której mowa w pozycji 9 formularza zezwolenia na dostęp do kontyngentu, obejmuje korę, importer przedstawia urzędowi ds. pozwoleń, oprócz informacji, o których mowa w ust. 1, w tym samym terminie prawidłowe ilości przywozu dla każdego zgłoszenia celnego uwzględniające korę. Prawidłowe ilości ustala się przez zastosowanie współczynników korygujących określonych w załączniku III.

ROZDZIAŁ 6

NIEWYKORZYSTANE ZEZWOLENIA NA DOSTĘP DO KONTYNGENTU

Artykuł 12

1.   W przypadku gdy zezwolenie na dostęp do kontyngentu pozostaje niewykorzystane po 6 miesiącach od jego wydania, importer zwraca je urzędowi ds. pozwoleń albo powiadamia ten urząd o zamiarze wykorzystania zezwolenia w pozostałej części okresu obowiązywania kontyngentu. W przypadku gdy zezwolenie na dostęp do kontyngentu zostało wydane przed rozpoczęciem okresu obowiązywania kontyngentu zgodnie z art. 4 protokołu, 6-miesięczny termin jest liczony od dnia 1 stycznia roku odpowiadającego okresowi obowiązywania kontyngentu.

2.   Urząd ds. pozwoleń niezwłocznie powiadamia Komisję o wszelkich zezwoleniach na dostęp do kontyngentu zwróconych przez importerów zgodnie z ust. 1. Pozostały pułap dla importerów tradycyjnych dostępny dla danej grupy produktów zostaje zmieniony o odpowiednią ilość.

Artykuł 13

1.   Jeżeli faktyczny przywóz produktów objętych przez importera tradycyjnego w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1 jest mniejszy niż 85 % ilości objętych wszystkimi zezwoleniami na dostęp do kontyngentu przyznanymi takiemu importerowi w tym samym okresie obowiązywania kontyngentu, pułapy przywozowe tego importera dla obu grup produktów w okresie obowiązywania kontyngentu n + 1 zostają pomniejszone o ilość proporcjonalną do wielkości brakującego faktycznego przywozu.

2.   Wartość pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, oblicza się w następujący sposób:

ri = (0,85 * ΣΑi – Ii)/ΣΑi

gdzie:

„ri” oznacza wartość pomniejszenia mającego zastosowanie do pułapów przywozowych importera i, w odniesieniu do obu grup produktów w okresie obowiązywania kontyngentu n + 1;

„ΣΑi” oznacza sumę zezwoleń na dostęp do kontyngentu przyznanych importerowi tradycyjnemu i, w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1;

„Ii” oznacza faktyczny przywóz produktów objętych przez importera i, w okresie obowiązywania kontyngentu n – 1.

Artykuł 14

1.   W przypadku gdy zezwolenie na dostęp do kontyngentu, które nie zostało zwrócone po 6 miesiącach od jego wydania na podstawie art. 12 pozostaje niewykorzystywane na koniec okresu obowiązywania kontyngentu n–1, pułapy przywozowe importera dla obu grup produktów w okresie obowiązywania kontyngentu n + 1 zostają pomniejszone o dwukrotność ilości proporcjonalnej do wielkości niewykorzystanego zezwolenia na dostęp do kontyngentu.

2.   Wartość pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, oblicza się w następujący sposób:

Ri = 2 * (ΣUi/ΣΑi)

gdzie:

„Ri” oznacza wartość pomniejszenia mającego zastosowanie do pułapu przywozowego importera i, w odniesieniu do obu grup produktów w okresie obowiązywania kontyngentu n + 1;

„ΣUi” oznacza sumę niewykorzystanych zezwoleń na dostęp do kontyngentu przyznanych importerowi i, w okresie obowiązywania kontyngentu n–1;

„ΣΑi” oznacza sumę zezwoleń na dostęp do kontyngentu przyznanych importerowi i, w odniesieniu do obu grup produktów w okresie obowiązywania kontyngentu n–1.

Artykuł 15

Jeżeli warunki pomniejszenia pułapów przywozowych, o których mowa w art. 13 i 14, zostają spełnione jednocześnie, stosuje się tylko wyższą wartość pomniejszenia (Ri lub ri).

ROZDZIAŁ 7

ŚRODKI PRZEJŚCIOWE MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PIERWSZYCH TRZECH OKRESÓW OBOWIĄZYWANIA KONTYNGENTU

Artykuł 16

1.   Metodę przyznawania określoną w art. 4 niniejszego rozporządzenia stosuje się przez cały pierwszy okres obowiązywania kontyngentu w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia. W okresie tym nie stosuje się przepisów rozdziału 6.

2.   Przepisy art. 17–19 stosuje się w pierwszych trzech okresach obowiązywania kontyngentu w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 17

1.   Okres referencyjny, o którym mowa w art. 5 ust. 4 protokołu, ustala się według wyboru importera na rok 2004, 2007 lub kombinację obu tych lat.

2.   Importerzy ubiegający się o status importera tradycyjnego określają, którą z trzech opcji przewidzianych w ust. 1 wybrano do obliczenia ich pułapów, zgodnie z art. 6, nie później niż w ciągu 20 dni kalendarzowych od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3.   Okres referencyjny zachowany przez każdego importera zgodnie z ust. 2 stosuje się do wszystkich trzech pierwszych okresów obowiązywania kontyngentu w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 18

1.   Importerzy ubiegający się o status importera tradycyjnego informują urząd (urzędy) ds. pozwoleń państwa członkowskiego (państw członkowskich), do którego (których) zamierzają wystąpić o zezwolenia na dostęp do kontyngentu, nie później niż w ciągu 20 dni kalendarzowych od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, o swoim faktycznym przywozie produktów objętych do tego państwa członkowskiego (tych państw członkowskich) w okresie referencyjnym wybranym zgodnie z art. 17 ust. 2. Aby uzasadnić takie oświadczenia dotyczące faktycznego przywozu, importer przedstawia urzędowi ds. pozwoleń kopie zgłoszeń celnych dla danego przywozu.

2.   Urzędy ds. pozwoleń przekazują Komisji, nie później niż w ciągu 35 dni kalendarzowych od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zestawienie faktycznego przywozu produktów objętych zgłoszonego im zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu. Zestawienie takie przedkładane jest w formacie arkusza elektronicznego, zgodnie ze wzorem określonym w załączniku V.

Artykuł 19

1.   Jeżeli na podstawie art. 17 ust. 2 wybrany jest jeden rok, zmienna Īi, o której mowa w art. 6 ust. 2, stanowi faktyczny przywóz przez importera produktów z danej grupy w tym roku.

2.   Jeżeli na podstawie art. 17 ust. 2 wybrana została kombinacja lat 2004 i 2007, zmienna Īi, o której mowa w art. 6 ust. 2, stanowi średnią faktycznego przywozu przez importera produktów z danej grupy w latach 2004 i 2007, obliczaną w następujący sposób:

[(faktyczny przywóz w 2004 r.) + (faktyczny przywóz w 2007 r.)]/2.

3.   Komisja informuje urzędy ds. pozwoleń o pułapach wynikających z obliczeń dokonanych zgodnie z art. 6 ust. 2 nie później niż w ciągu 65 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

4.   W przypadku nieobliczenia pułapów, o których mowa w art. 6, do czasu rozpoczęcia tymczasowego stosowania porozumienia i protokołu, kontyngenty taryfowe dla każdej z grup produktów są przyznawane wszystkim importerom zgodnie z procedurą przyznawania, o której mowa w art. 3 lit. b), dopóki Komisja nie powiadomi urzędów ds. pozwoleń o ustaleniu pułapów i zakończeniu procedury przyznawania, o której mowa w art. 3 lit. b). Do celów niniejszego ustępu każdemu importerowi przyznaje się maksymalnie 2,5 % kontyngentu taryfowego dla każdej grupy produktów.

ROZDZIAŁ 8

Artykuł 20

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie przestaje być stosowane z dniem zakończenia tymczasowego stosowania protokołu.

---

(1)  Dz.U. L 57 z 29.2.2012, s. 1.

(2)  Obecnie objęte rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1006/2011 (Dz.U. L 282 z 28.10.2011, s. 1).

(3)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

(4)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

(5)  Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.

---

---

---

---

---

---