10.8.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 240/3

(1)

Działania Unii są prowadzone przy uwzględnieniu odpowiedzialności państw członkowskich w zakresie określania ich polityki zdrowotnej, jak również organizacji i świadczenia usług zdrowotnych i opieki medycznej.

(2)

Działania Unii nie wpływają na krajowe przepisy w zakresie dawstwa i wykorzystania narządów i krwi do celów medycznych.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 nie rozstrzyga kwestii zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych z tytułu choroby żywemu dawcy narządu, w przypadku gdy przepisy, którym podlega, wykluczają zwrot kosztów lub nie zapewniają go, a przepisy mające zastosowanie do biorcy narządu nie przewidują zwrotu kosztów poniesionych przez dawcę.

(4)

Uznaje się, że przeszczepianie narządów jest racjonalnym pod względem kosztów sposobem leczenia, który przynosi ogromne korzyści dla pacjentów a dawstwo narządów od żywych dawców musi odbywać się w sposób, który minimalizuje ryzyko społeczne dawcy.

(5)

Jeżeli przepisy, którym podlega dawca narządu, nie przewidują zwrotu kosztów dla żywych dawców narządów lub ogólnie w odniesieniu do dawstwa żywych narządów, instytucja właściwa biorcy narządu powinna znaleźć humanitarne rozwiązanie ad hoc i dokonać zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych, koniecznych w przypadkach transgranicznego dawstwa narządów od żywych dawców.

(6)

Żywy dawca musi mieć możliwość podjęcia samodzielnej decyzji opartej na wszystkich istotnych informacjach i powinien być informowany z wyprzedzeniem o zwrocie kosztów opieki zdrowotnej w odniesieniu do transgranicznego dawstwa narządów i ewentualnej straty dochodów kompensowanej przez świadczenia pieniężne z tytułu choroby,

1.

władze właściwe dla biorcy narządu, przygotowując dawstwo narządu od żywego dawcy ubezpieczonego w innym państwie członkowskim, lub na nie zezwalając, powinny uwzględnić dostęp żywego dawcy do systemu opieki zdrowotnej z uwagi na problemy związane z procedurą dawstwa;

2.

jeżeli przepisy, którym podlega dawca, nie zapewniają mu dostępu do świadczeń rzeczowych z tytułu choroby, władze właściwe dla biorcy narządu znajdują humanitarne rozwiązanie i dokonują zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych koniecznych w przypadkach transgranicznego dawstwa organów od żywych dawców;

3.

władza właściwa dla dawcy zapewnia świadczenia pieniężne z tytułu choroby, zgodnie z przepisami stosowanego przez siebie ustawodawstwa, niezależnie od tego, w jakim państwie członkowskim miało miejsce dawstwo narządu lub kto był biorcą narządu. Na gruncie przepisów, którym podlega dawca, ewentualna utrata dochodu związana z dawstwem powinna być traktowana jak każdy inny przypadek niezdolności do pracy, gdyż nie ma powodu, aby traktować niezdolność do pracy związaną z dawstwem inaczej niż inne przypadki niezdolności do pracy z przyczyn medycznych.