10.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 147/1

(1)

W dniu 16 września 1988 r. państwa członkowskie Wspólnot Europejskich oraz Republika Islandii, Królestwo Norwegii i Konfederacja Szwajcarska podpisały umowę międzynarodową dotyczącą jurysdykcji i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych (2) („konwencję z Lugano”), tym samym rozszerzając na terytorium Islandii, Norwegii i Szwajcarii zakres zastosowania konwencji z dnia 27 września 1968 r. dotyczącej tego samego przedmiotu (3) („konwencji brukselskiej”).

(2)

W latach 1998–1999 prowadzono negocjacje w sprawie rewizji konwencji brukselskiej i konwencji z Lugano w ramach doraźnej grupy roboczej, której skład rozszerzono o przedstawicieli Islandii, Norwegii i Szwajcarii. Negocjacje te doprowadziły do przyjęcia projektu konwencji przygotowanego przez grupę roboczą, który został zatwierdzony przez Radę na jej posiedzeniu w dniach 27–28 maja 1999 r.

(3)

Późniejsze negocjacje w ramach Rady w oparciu o ten tekst doprowadziły do przyjęcia rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (4), które unowocześniło postanowienia konwencji brukselskiej oraz przyspieszyło i usprawniło funkcjonowanie systemu uznawania i wykonywania orzeczeń.

(4)

Ze względu na zbieżny charakter ustanowionych w konwencji brukselskiej i konwencji z Lugano systemów jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, postanowienia konwencji z Lugano powinno się dostosować do przepisów rozporządzenia (WE) nr 44/2001, aby osiągnąć tę samą intensywność obiegu orzeczeń pomiędzy państwami członkowskimi UE a zainteresowanymi państwami EFTA.

(5)

Zgodnie z postanowieniami Protokołu w sprawie stanowiska Danii, stanowiącego załącznik do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w stosowaniu środków przyjętych na podstawie tytułu IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Aby postanowienia konwencji z Lugano mogły znaleźć zastosowanie wobec Danii, powinna ona przystąpić w charakterze Umawiającej się Strony do nowej konwencji, która ma ten sam zakres przedmiotowy.

(6)

Decyzją z dnia 27 września 2002 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji mających na celu przyjęcie nowej konwencji z Lugano o jurysdykcji i uznawaniu oraz wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych.

(7)

Komisja wynegocjowała taką konwencję w imieniu Wspólnoty z Islandią, Norwegią, Szwajcarią i Danią. Konwencja ta została podpisana w imieniu Wspólnoty w dniu 30 października 2007 r. zgodnie z decyzją Rady 2007/712/WE (5), z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(8)

W momencie przyjmowania decyzji 2007/712/WE Rada zgodziła się zbadać — w ramach prowadzonych dyskusji na temat zawarcia nowej konwencji z Lugano — możliwość złożenia deklaracji zgodnie z art. II ust. 2 protokołu do tej konwencji. Wspólnota powinna złożyć taką deklarację w momencie zawarcia przedmiotowej konwencji.

(9)

Podczas negocjacji w sprawie przedmiotowej konwencji Wspólnota zobowiązała się złożyć w momencie ratyfikowania tej konwencji oświadczenie, z którego będzie wynikało, że przy okazji wprowadzania zmian do rozporządzenia (WE) nr 44/2001 Wspólnota dokładniej określi zakres stosowania art. 22 ust. 4 tego rozporządzenia w celu uwzględnienia stosownego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w odniesieniu do spraw, których przedmiotem jest rejestracja lub ważność praw własności intelektualnej — co zapewni zbieżność z art. 22 ust. 4 przedmiotowej konwencji. W tym kontekście należy uwzględnić wyniki oceny stosowania rozporządzenia (WE) nr 44/2001.

(10)

Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, stanowiącego załącznik do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Zjednoczone Królestwo i Irlandia uczestniczą w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.

(11)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, Dania nie uczestniczy w przyjmowaniu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(12)

Przedmiotowa konwencja powinna obecnie zostać zawarta,