32003R1905

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1905/2003

z dnia 27 października 2003 r.

nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym poborze cła tymczasowego nałożonego na przywóz alkoholu furfurylowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej [1] (podstawowe rozporządzenie), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając wniosek złożony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

1. Środki tymczasowe

(1) Komisja, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 781/2003 [2] (rozporządzenie tymczasowe) nałożyła tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz alkoholu furfurylowego (FA) pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Chiny), wyrażone jako kwota cła specyficznego w wysokości między 21 a 181 EUR za tonę, odpowiadająca marginesom szkody.

2. Dalsza procedura

(2) W następstwie nałożenia tymczasowego cła antydumpingowego stronom ujawniono fakty oraz okoliczności, na których opierało się tymczasowe rozporządzenie. Niektóre strony przedstawiły swoje uwagi na piśmie. Wszystkim zainteresowanym stronom, które prosiły o przesłuchanie dano możliwość przesłuchania przez Komisję. Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznych ceł antydumpingowych oraz ostatecznie pobrać kwoty zabezpieczone w postaci ceł tymczasowych. Wyznaczono dla nich także okres, w którym mogły składać oświadczenia w związku z tym ujawnieniem.

(3) Uwagi w formie pisemnej i ustnej, złożone przez zainteresowane strony, zostały rozpatrzone i gdzie właściwe, uwzględnione w ostatecznych ustaleniach.

(4) Komisja poszukiwała dalszych informacji uważanych za niezbędne do sformułowania ostatecznych ustaleń. Ponadto w odniesieniu do wizyt weryfikacyjnych przeprowadzonych w lokalach spółek wymienionych w motywach 10 i 11 tymczasowego rozporządzenia, należy zauważyć, że po nałożeniu środków tymczasowych przeprowadzono wizyty na miejscu w lokalach następujących użytkowników wspólnotowych:

- Bakelite AG, Iserlohn - Lethmate, Niemcy.

B. PRZEDMIOTOWY PRODUKT ORAZ PRODUKT PODOBNY

(5) Ponieważ nie uzyskano żadnych komentarzy dotyczących rozpatrywanego produktu oraz produktu podobnego, treść i wstępne wnioski motywów 12–17 tymczasowego rozporządzenia niniejszym zostają potwierdzone.

C. DUMPING

1. Traktowanie według zasad gospodarki rynkowej (MET)

(6) Nie przedstawiono żadnych dalszych dowodów dotyczących decyzji o nie udzieleniu MET czterem współpracującym chińskim eksporterom. Ustalenia wymienione w motywie 20 tymczasowego rozporządzenia dlatego zostają potwierdzone.

2. Traktowanie indywidualne (IT)

(7) W tymczasowym rozporządzeniu, IT udzielone zostało trzem współpracującym producentom oraz nie zostało udzielone jednemu. Powody udzielenia bądź nieudzielenia IT odzwierciedlały warunki określone w art. 9 ust. 5 podstawowego rozporządzenia. Przemysł wspólnotowy (CI) zakwestionował, czy Komisja mogła opierać się na tym artykule, ponieważ wszedł on w życie dopiero po wszczęciu obecnego postępowania.

(8) Ustalenie kwestii IT zostało oparte na kryteriach mających zastosowanie przy wszczęciu obecnego postępowania. Kryteria te są identyczne z tymi określonymi w art. 9 ust. 5 podstawowego rozporządzenia, i były używane przez wiele lat. Dlatego, tymczasowe rozporządzenie określone w art. 9 ust. 5 podstawowego rozporządzenia zapewnia długoterminową praktykę.

(9) W ustaleniach wstępnych Komisja odmówiła udzielenia IT jednemu współpracującemu chińskiemu producentowi eksportującemu, Henan Huilong Chemical Industry Co. Ltd (Huilong), który działał zarówno jako producent jak i jako dystrybutor FA, na takich podstawach, że niemożliwe było ustalenie poziomu ingerencji państwa w działalność gospodarczą prowadzoną przez Huilong. Jednakże motyw 29 tymczasowego rozporządzenia przewiduje dalsze rozpatrzenie tej kwestii na ostatecznym etapie.

(10) Zainteresowany eksporter twierdzi, że wstępne ustalenie było nieprawidłowe, a IT powinno było zostać udzielone. Na poparcie tego argumentu spółka wskazuje, że nie znaleziono żadnych dowodów bezpośredniej ingerencji państwa w samą spółkę, i że wielkość FA w obrocie stanowiła mniej niż 5 % jej produkcji w trakcie okresu badanego (IP). Ponadto, niektóre z tych produktów będących w obrocie zostały zakupione od innego współpracującego eksportera, któremu IT zostało wcześniej udzielone.

(11) Po nałożeniu tymczasowych środków nie znaleziono dalszych informacji, które mogłyby wskazywać na ingerencję państwa w działalność gospodarczą prowadzoną przez Huilong. Spółka Huilong zgodziła się zaprzestać handlowej działalności związanej z FA, jeżeli zostanie mu udzielone IT.

(12) Zatem obecnie uznano, że poziom ingerencji państwa w działalność gospodarczą Huilong, jeżeli taka ma miejsce, nie może być znaczny i w żadnym przypadku nie może umożliwić obejścia środków. Na tej podstawie zdecydowano zrewidować wstępne ustalenie i udzielić IT spółce Huilong.

3. Kraj analogiczny

(13) Producenci eksportujący sprzeciwili się wyborowi Stanów Zjednoczonych Ameryki jako kraju analogicznego i powtórzyli swoje twierdzenie, że Tajlandia stanowiłaby lepszą alternatywę. Twierdzenie to oparto na argumentach, że: i) koszty produkcji są niższe w Tajlandii; ii) Tajlandia jest głównym źródłem FA przywożonego do UE; oraz iii) składający skargę przyjmują, że nie ma dowodów na to, iż przywóz z Tajlandii dokonywany jest po cenach dumpingowych.

(14) Jak przedstawiono w motywie 33 tymczasowego rozporządzenia tylko jeden producent w Stanach Zjednoczonych Ameryki był przygotowany do współpracy w postępowaniu. Ponadto wstępnie ustalono że Stany Zjednoczone Ameryki spełniły konieczne kryteria aby stanowić właściwy kraj analogiczny.

(15) Nie ma żadnych oznak, że Tajlandia ani też Republika Południowej Afryki stanowiłyby lepszą alternatywę kraju analogicznego. Producenci eksportujący nie przedłożyli żadnych dowodów dotyczących kosztów produkcji FA ponoszonych przez producentów w Tajlandii lub Republice Południowej Afryki, innych niż ekstrapolacja cen eksportowych przedstawionych w skardze oraz przez Eurostat. Ponadto tajski producent odmówił współpracy w postępowaniu. Dlatego uznano, że państwa te nie mogą być właściwie wykorzystane do skonstruowania wartości normalnej z powodu braku wiarygodnych i znajdujących potwierdzenie dowodów, na których można oprzeć jakiekolwiek ustalenia.

(16) W związku z tym i z uwagi na brak nowych przeciwnych dowodów, wstępny wniosek ustalony w motywie 33 tymczasowego rozporządzenia zostaje potwierdzony.

4. Dumping

4.1. Wartość normalna

(17) Producenci eksportujący twierdzili, że konstruowana wartość normalna jest zbyt wysoka aby uznać ją za uzasadnioną. Dla poparcia tego twierdzenia wskazali niższe ceny FA z Tajlandii, które nie są uznawane za dumpingowe oraz niższą wartość normalną przedstawioną przez składających skargę przed wszczęciem postępowania.

(18) W związku z tym należy zauważyć, że wartość normalna została ustalona zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) podstawowego rozporządzenia, to jest na podstawie informacji uzyskanych w kraju analogicznym, czyli w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Ponadto potwierdzono, że konstruowana wartość normalna została obliczona na podstawie rzeczywistych cen i kosztów należycie sprawdzonych w trakcie badania na miejscu w lokalach współpracującego producenta FA w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

(19) Dlatego uznaje się, że wobec braku sprawdzonych informacji dotyczących Republiki Południowej Afryki lub Tajlandii, dane uzyskane od producenta FA w Stanach Zjednoczonych Ameryki stanowią najlepsze dostępne informacje dla konstrukcji wartości normalnej. Ustalenia motywu 34 tymczasowego rozporządzenia zostają więc potwierdzone.

4.2. Cena eksportowa

(20) W następstwie komentarzy należycie popartych dowodami ceny eksportowe zostały nieznacznie dostosowane na podstawie zastosowanych opłat za fracht.

(21) Producenci eksportujący sprzeciwili się także metodzie wykorzystanej dla obliczenia ceny eksportowej dla niewspółpracujących spółek, jak ustalono w motywie 36 tymczasowego rozporządzenia.

(22) W związku z tym należy przypomnieć, że poziom współpracy w tym przypadku był niski, i że dlatego ceny eksportowe musiały zostać oparte na dostępnym stanie faktycznym zgodnie z art. 18 ust. 1 podstawowego rozporządzenia. W odniesieniu do tymczasowego rozporządzenia, wykorzystane zostały ceny i wielkości producenta współpracującego, któremu przyznano IT, tj. spółce Huilong.

(23) Producentowi temu udzielono teraz IT i ma on własny margines dumpingu obliczony na podstawie jego własnej sprzedaży do UE w trakcie IP. Z uwagi na powyższe wartość wywozu spółek niewspółpracujących musi zostać ponownie obliczona. Takie nowe obliczenie jest oparte na reprezentatywnej wielkości sprzedaży czterech współpracujących eksporterów do UE. W celu zapewnienia, by wykorzystywane transakcje mogły być uznane za wiarygodne zastosowano próbkę o wielkości 25 %. Próbka ta składała się z faktur czterech współpracujących producentów, które charakteryzowały się najniższymi średnimi cenami transakcyjnymi. Za właściwe uznano wykorzystanie najniższych cen transakcyjnych, ponieważ nie było powodu sądzić, że sprzedaż dokonywana przez spółki niewspółpracujące odbywałaby się po cenach wyższych niż ceny spółek współpracujących. Tak obliczona średnią cenę wykorzystano do ustalenia pozostałego marginesu dumpingu i marginesu szkody.

4.3. Porównanie

(24) Wobec braku komentarzy wstępny wniosek z motywu 37 tymczasowego rozporządzenia zostaje potwierdzony.

4.4. Margines dumpingu

(25) Marginesy dumpingu, które zostały zrewidowane w świetle kwestii przedstawionych powyżej, obecnie są następujące (wyrażone procentowo do ceny importowej CIF na granicy wspólnotowej):

Spółka | Margines |

Gaoping | 93 % |

Huilong | 90 % |

Linzi | 78 % |

Zhucheng | 80 % |

Pozostałe łącznie | 112 % |

D. PRZEMYSŁ WSPÓLNOTOWY

(26) Czterech współpracujących eksporterów twierdziło, że Transfurans Chemicals BVBA (TFC), Belgia i International Furan Chemicals BV, Niderlandy (IFC) nie stanowią "przemysłu wspólnotowego" w rozumieniu art. 5 ust. 4 i art. 4 ust. 1 podstawowego rozporządzenia, ponieważ z uwagi na liczbę pracowników są małymi przedsiębiorstwami i stanowią własność prywatnej spółki Central Romana Corporation (CRC) w Republice Dominikańskiej.

(27) Te argumenty nie mogły zostać uznane. Po pierwsze, małe i średnie przedsiębiorstwa są wyraźnie uprawnione do składania zażaleń i mogą stanowić przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 5 ust. 4 i art. 4 ust. 1 podstawowego rozporządzenia.

(28) Po drugie, postępowanie wykazało, jak określono w motywie 43 tymczasowego rozporządzenia, że FA produkowany przez TFC jest pochodzenia wspólnotowego oraz że czynności produkcyjne, inwestycje technologiczne i kapitałowe dla czynności produkcyjnych oraz czynności sprzedaży odbywały się we Wspólnocie. Ponadto, fakt że TFC, IFC i CRC są powiązanie wspólną własnością, jak ustalono na mocy motywu 42 tymczasowego rozporządzenia, nie wyklucza stosowania art. 5 ust. 4 i art. 4 ust. 1 podstawowego rozporządzenia.

(29) Dlatego argumenty wniesione przez chińskich producentów eksportujących zostały odrzucone, a ustalenia wymienione w motywie 44 tymczasowego rozporządzenia zostają potwierdzone.

E. SZKODA

1. Zużycie FA we Wspólnocie

(30) Wobec braku wszelkich nowych informacji dotyczących zużycia, wstępne ustalenia opisane w motywach 46–48 tymczasowego rozporządzenia zostają potwierdzone.

2. Przywóz FA do Wspólnoty

(31) Wobec braku wszelkich nowych informacji dotyczących przywozu FA do Wspólnoty, wstępne ustalenia opisane w motywach 49–63 tymczasowego rozporządzenia zostają potwierdzone.

3. Sytuacja ekonomiczna przemysłu wspólnotowego

(32) Czterech chińskich producentów eksportujących twierdziło, że przemysł wspólnotowy nie poniósł szkody, ponieważ większość wskaźników szkody (zwłaszcza wielkość sprzedaży, ceny sprzedaży, zapasy, rentowność, przepływ środków pieniężnych i inwestycje) ustalonych przez Komisję nie mogła zgadzać się z opublikowanymi skontrolowanymi rachunkami IFC i/lub TFC. Argumentowali oni, że niektóre wskaźniki, takie jak rentowność, zapasy i przepływ środków pieniężnych, zawarte w skontrolowanych rachunkach IFC i/lub TFC wykazują rosnącą albo stabilną tendencję.

(33) Należy zauważyć, że opublikowane skontrolowane rachunki IFC i TFC obejmują także działalności inne niż produkcja przedmiotowego produktu. Ponadto, opublikowane skontrolowane rachunki FC i TFC obejmują okres od października 2001 r. do września 2002 r., podczas gdy IP określony w motywie 4 tymczasowego rozporządzenia obejmował okres od dnia 1 lipca 2001 r. do dnia 30 czerwca 2002 r. Ponadto, jak wspomniano w motywach 41 i 44 tymczasowego rozporządzenia ustalono, że TFC jest częścią jednej jednostki gospodarczej składającej się z TFC, IFC i CRC. Dlatego, w celu dokonania konstruktywnej oceny niektórych wskaźników szkody, konieczne było również uwzględnienie kilku danych z CRC. Dodatkowo przypomina się, że własna działalność handlowa IFC we Wspólnocie wymieniona w motywach 105 i 106 tymczasowego rozporządzenia pozostaje poza zakresem postępowania, ale stanowi część skontrolowanych rachunków IFC. Ponadto sprzedaż na wywóz prowadzona przez IFC, wymieniona w motywach 101–104 tymczasowego rozporządzenia jest włączona do skontrolowanych rachunków, jeżeli postępowanie obejmuje wyłącznie sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego w odniesieniu do rynku wspólnotowego.

(34) Fakty te uniemożliwiają powoływanie wskaźników szkody z opublikowanych rachunków IFC i TFC, jak zaproponowało czterech chińskich producentów eksportujących. Przypomina się także, że ustalenia Komisji są zgodne z informacjami zawartymi w aktach udostępnionych do wglądu zainteresowanym stronom.

(35) Dlatego argumenty wniesione przez chińskich producentów eksportujących zostały odrzucone, a ustalenia i wniosek wymienione w motywach 86–91 tymczasowego rozporządzenia zostają potwierdzone.

F. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

(36) Czterech chińskich producentów eksportujących twierdziło, że ponieważ nie wystąpiła szkoda, nie istnieje związek przyczynowy. Jeżeli istnieje szkoda, nie wynika ona z chińskiego przywozu, ale z przywozu z Tajlandii, który wpłynął na gospodarczą sytuację przemysłu wspólnotowego.

(37) Chińscy producenci eksportujący nie przedstawili żadnych nowych dowodów na poparcie tego twierdzenia. Przypomina się, że w motywach 107–111 tymczasowego rozporządzenia, oraz zgodnie z art. 3 ust. 7 podstawowego rozporządzenia, Komisja przeanalizowała łączny przywóz FA do Wspólnoty z innych państw trzecich jako znany czynnik inny niż przywóz dumpingowy. Analiza ta obejmowała również przywóz z Tajlandii w odniesieniu do wielkości i cen.

(38) Tajski przywóz stanowił około 96 % przywozu FA z państw trzecich. Wielkość przywozu FA z Tajlandii do Wspólnoty zwiększyła się wraz z rozwojem opisanym w motywie 109 tymczasowego rozporządzenia. Ponadto ustalono, że ceny importowe z Tajlandii znacznie przekraczały poziom cen chińskich producentów eksportujących (o ponad 24 % w trakcie IP), a nawet ceny przemysłu wspólnotowego (o ponad 6 % w trakcie IP).

(39) Dlatego argumenty wniesione przez chińskich producentów eksportujących zostały odrzucone, a ustalenia i wnioski wymienione w motywach 92–113 tymczasowego rozporządzenia zostają potwierdzone.

G. INTERES WSPÓLNOTY

(40) Chińscy producenci eksportujący i jedno stowarzyszenie twierdzili, że tymczasowe środki mają większy wpływ na użytkowników i na przemysł odlewniczy niż sugerowały ustalenia Komisji. W szczególności twierdzono, że interes użytkowników powinien przeważać z uwagi na niski poziom zatrudnienia w przemyśle wspólnotowym w porównaniu do wysokiego poziomu zatrudnienia w przemyśle odlewniczym.

(41) W odniesieniu do twierdzenia przedłożonego przez chińskich producentów eksportujących należy zauważyć, że producenci nie przedstawili żadnych nowych dowodów, które mogłyby być istotne dla zbadania interesu Wspólnoty. W żadnym przypadku chińscy producenci eksportujący nie mogą być stroną zainteresowaną do celów określenia interesu Wspólnoty.

(42) W odniesieniu do twierdzenia przedłożonego przez stowarzyszenie należy zauważyć, że zostało ono zbadane, pomimo że stowarzyszenie nie współpracowało w trakcie postępowania i nie zapewniło żadnych nowych dowodów na poparcie swoich argumentów. W tym celu Komisja przeprowadziła dodatkową wizytę weryfikacyjną na miejscu w lokalach niemieckich użytkowników. Bardziej dokładne badanie potwierdziło wyniki analizy przeprowadzonej na etapie początkowym, jak określono w motywie 126 tymczasowego rozporządzenia, oraz fakt że całkowity wpływ proponowanych środków ostatecznych będzie nieznaczny.

(43) Dlatego argumenty wniesione przez chińskich producentów eksportujących i stowarzyszenie zostały odrzucone, a ustalenia i wnioski wymienione w motywach 114–133 tymczasowego rozporządzenia zostają potwierdzone.

H. ŚRODKI OSTATECZNE

(44) W świetle wniosków dotyczących dumpingu, szkody, przyczyny i interesu Wspólnoty, stwierdza się, że należy nałożyć ostateczne środki antydumpingowe w celu zapobieżenia dalszym szkodom wyrządzanym przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz dumpingowy z Chin.

1. Poziom zniesienia szkody

(45) Przypomina się, że zostało wstępnie ustalone, że 10 % marża zysku z łącznego obrotu FA mogła zostać uznana za właściwe minimum, którego uzyskania przemysł wspólnotowy mógłby się słusznie spodziewać wobec braku wyrządzającego szkodę dumpingu. Taka marża zysku pozwoliłaby także przemysłowi wspólnotowemu dokonać koniecznych długoterminowych inwestycji.

(46) Przemysł wspólnotowy twierdził, że 10 % marża zysku określona w motywie 136 tymczasowego rozporządzenia nie odzwierciedla zwrotu, którego uzyskania mógłby się słusznie spodziewać wobec braku wyrządzającego szkodę dumpingu, oraz wystąpił o marżę zysku w wysokości co najmniej 23,15 % obrotu, w oparciu o swoje dokonania w poprzednich latach.

(47) W celu zbadania tego twierdzenia przeprowadzono dalszą dogłębną analizę wszelkich dostępnych informacji dotyczących marży zysku, która mogłaby zostać uznana za właściwe minimum, którego uzyskania przemysł wspólnotowy mógłby się słusznie spodziewać wobec braku wyrządzającego szkodę dumpingu. Zyski osiągnięte w latach poprzedzających IP zostały ponownie przeanalizowane. Ustalono, że w poprzednich latach stopy zysku faktycznie były dużo wyższe niż 10 %. Dlatego ustalono, że uzasadnione jest oczekiwanie marży zysku w wysokości 15,17 %, opartej na średnim faktycznym zysku osiągniętym w ciągu trzech lat poprzedzających IP z uwagi na rozwój rentowności przemysłu wspólnotowego i obecność przywozu dumpingowego na rynku wspólnotowym. Podejście to jest w pełni zgodne z istniejącym orzecznictwem, w szczególności z wyrokiem w sprawie EFMA przeciwko Radzie [3].

(48) W konsekwencji żądanie przemysłu wspólnotowego dotyczące marży zysku w wysokości 23,15 % zostało odrzucone. W świetle powyższego, obliczenia Komisji zostały poprawione na podstawie zrewidowanej marży zysku.

(49) Oprócz zmiany marży zysku, poziom zniesienia szkody został obliczony przy użyciu tej samej metody, która została wyjaśniona w motywie 137 tymczasowego rozporządzenia. Na tej podstawie ustalono niewyrządzający szkody poziom cen, który obejmowałby koszty produkcji przemysłu wspólnotowego oraz umożliwiałby uzyskanie odpowiedniego zysku przy braku dumpingowego przywozu z przedmiotowego państwa. W wyniku tych zrewidowanych obliczeń ustalono margines szkody w wysokości 8,9 %-32,1 %.

2. Forma i poziom ostatecznego cła antydumpingowego

(50) Zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, ponieważ marginesy szkody były wyższe niż marginesy dumpingu ustalone dla wszystkich rozpatrywanych producentów eksportujących, ostateczne cło powinno zostać ustalone na poziomie marginesów szkody.

(51) Przemysł wspólnotowy zażądał, aby środki ostateczne przybrały formę połączonego stosowania bądź cła specyficznego (ustalona kwota eur/tonę) oraz cła zmiennego (równego różnicy między ceną importową a określoną z góry ceną minimalną) bądź cła zmiennego w formie minimalnej ceny importowej. Ponadto przemysł wspólnotowy argumentował, że różnica między kwotami cła nałożonego na eksporterów była tak wysoka, że mogło zaistnieć dodatkowe ryzyko obejścia, takie jak porozumienia wyrównawcze lub amortyzacja.

(52) W celu zbadania tego żądania dogłębnie przeanalizowano różne możliwe formy środków. Z uwagi na konieczność zapewnienia skuteczności środków uznano, że ani połączone stosowanie cła specyficznego (ustalona kwota eur/tonę) z cłem zmiennym ani też samo zmienne cło nie byłyby wystarczające do usunięcia szkody wyrządzonej przez dumping. Pierwszy środek stosowany jest wyjątkowo gdy szczególne okoliczności sprawy, np. wyraźne oznaki manipulacji cenami tego wymagają, gdyż powoduje to nieodłączne problemy stosowania. Jak ustanowiono w tymczasowym rozporządzeniu, cło które ma zostać nałożone powinno przybrać formę specyficznej kwoty eur/tonę, w celu zapewnienia skuteczności środków i zminimalizowania wystąpienia ryzyka zastąpienia przedmiotowego produktu produktami z tej samej kategorii towarów (np. furfural), w szczególności jeżeli manipulacja cenami została zaobserwowana w kilku poprzednich postępowaniach dotyczących furfuralu [4].

(53) Jednakże w celu dalszego zminimalizowania ryzyka obejścia ze względu na znaczny poziom braku współpracy (40 %) oraz dużą różnicę kwot cła uznaje się, że w tym przypadku dla zapewnienia właściwego stosowania ceł antydumpingowych konieczne są przepisy szczególne. Takie przepisy szczególne obejmują przedstawienie organom celnym Państw Członkowskich ważnej faktury handlowej, która ma spełniać wymogi wymienione w Załączniku. Jedynie przywóz, któremu towarzyszy taka faktura może być zgłoszony w ramach stosowanych dodatkowych kodów TARIC w odniesieniu do danego producenta. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega pozostałemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich innych eksporterów. Do zainteresowanych spółek zwrócono się także o składanie Komisji okresowych sprawozdań w celu zapewnienia odpowiednich działań następczych wobec sprzedaży przez nie FA do Wspólnoty. W przypadkach gdy nie złożono sprawozdania, lub jeżeli ze sprawozdania wynika, że środki nie są wystarczające dla wyeliminowania skutków wyrządzającego szkodę dumpingu, może wystąpić konieczność wszczęcia przeglądu tymczasowego zgodnie z art. 11 ust. 3 podstawowego rozporządzenia.

(54) Obliczenie progu szkody związanego z ceną importową CIF pociąga za sobą cła w wysokości między 84 a 250 EUR za tonę.

(55) Poprawka dokonana w marginesach dumpingu i szkody nie miała wpływu na stosowanie zasady niższego cła. Dlatego metoda wykorzystana do ustalenia stawek cła antydumpingowego opisana w motywie 138 tymczasowego rozporządzenia zostaje niniejszym potwierdzona. Dlatego ostateczne cła będą wynosić:

Spółka | Ad valorem | Cło specyficzne |

Gaoping | 18,3 % | 160 EUR/tonę |

Huilong | 17,9 % | 156 EUR/tonę |

Linzi | 8,9 % | 84 EUR/tonę |

Zhucheng | 10,3 % | 97 EUR/tonę |

Pozostałe łącznie | 32,1 % | 250 EUR/tonę |

I. OSTATECZNY POBÓR CŁA TYMCZASOWEGO

(56) Z uwagi na rozmiar marginesów dumpingu ustalonych w odniesieniu do producentów eksportujących w Chinach i ze względu na poziom szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu, za konieczne uznaje się aby kwoty zabezpieczone w drodze tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego na mocy tymczasowego rozporządzenia zostały ostatecznie pobrane w zakresie kwoty nałożonych ceł ostatecznych. W przypadku gdy cła ostateczne są wyższe od ceł tymczasowych, ostatecznie pobiera się jedynie kwoty zabezpieczone na poziomie cła tymczasowego.

(57) Wszelkie roszczenia o zastosowanie stawek cła antydumpingowego indywidualnie ustalonych dla spółek (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych jednostek produkcyjnych lub jednostek sprzedaży) należy kierować do Komisji wraz z wszelkimi istotnymi informacjami, w szczególności o wszelkich zmianach w działalności spółki związanych z produkcją, sprzedażą krajową lub eksportową mającą związek na przykład ze zmianą nazwy lub ze zmianą jednostek produkcyjnych i jednostek sprzedaży. Stosownie do potrzeb, rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione dla aktualizacji wykazu spółek korzystających z ceł indywidualnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz FA pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, klasyfikowanego obecnie w ramach kodu CN ex29321300 (kod TARIC 2932130090).

2. Stawkę ostatecznego cła antydumpingowego mająca zastosowanie do produktu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej ustala się następująco:

Spółki | Stawka cła antydumpingowego (eur/tona) | Dodatkowy kod TARIC |

Gaoping Chemical Industry Co. Ltd | 160 | A442 |

Linzi Organic Chemical Inc. | 84 | A440 |

Zhucheng Huaxiang Chemical Co. Ltd | 97 | A441 |

Henan Huilong Chemical Industry Co. Ltd | 156 | A484 |

Pozostałe łącznie | 250 | A999 |

3. Warunkiem stosowania indywidualnych stawek celnych określonych dla czterech spółek wymienionych w ust. 2 jest przedstawienie organom celnym Państw Członkowskich ważnej faktury handlowej spełniającej wymogi określone w Załączniku. Nieprzedstawienie takiej faktury skutkuje zastosowaniem stawki celnej, mającej zastosowanie do pozostałych spółek.

4. W przypadkach gdy towary zostały uszkodzone przed wprowadzeniem do swobodnego obrotu i z tego powodu cena rzeczywiście zapłacona lub należna zostaje odpowiednio zmniejszona dla ustalenia wartości celnej na podstawie z art. 145 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny [5], kwota cła antydumpingowego, obliczona na podstawie ust. 2 powyżej, jest zmniejszana o udział procentowy, który odpowiada zmniejszeniu ceny rzeczywiście zapłaconej lub należnej.

5. Stosuje się obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych, chyba że ustalono inaczej.

Artykuł 2

Kwoty zabezpieczone z tytułu tymczasowego cła antydumpingowego zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie przywozu FA pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, klasyfikowanego obecniew ramach kodu CN ex29321300 (kod TARIC 2932130090), ostatecznie pobiera się w następujący sposób.

Zabezpieczone kwoty przekraczające ostateczną stawkę ceł antydumpingowych zostają zwolnione. W przypadku gdy cła ostateczne są wyższe niż cła tymczasowe, tylko kwoty zabezpieczone na poziomie ceł tymczasowych zostają ostatecznie pobrane.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 27 października 2003 r.

W imieniu Rady

A. Matteoli

Przewodniczący

[1] Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1972/2002 (Dz.U. L 305 z 7.11.2002, str. 1).

[2] Dz.U. L 114 z 8.5.2003, str. 16.

[3] Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 28 października 1999 r. w sprawie T-210/95.

[4] Dz.U. L 328 z 22.12.1999, str. 1.

[5] Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1335/2003 (Dz.U. L 187 z 26.7.2003, str. 16).

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

Ważna faktura handlowa określona w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia musi zawierać oświadczenie podpisane przez przedstawiciela spółki, w następującej formie:

1. Nazwisko i stanowisko przedstawiciela spółki, które wystawiła fakturę handlową.

2. Następujące oświadczenie:

"Ja, niżej podpisany poświadczam, że [ilość] alkoholu furfurylowego klasyfikowana obecnie w ramach kodu CN ex29321300 (kod TARIC 2932130090) sprzedana na wywóz do Wspólnoty Europejskiej objęta niniejszą faktura została wyprodukowana przez [nazwa i adres spółki] w Chińskiej Republice Ludowej; Oświadczam, że informacje przedstawione na niniejszej fakturze są kompletne i prawidłowe."

3. Data i podpis

--------------------------------------------------