10.12.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 323/48

(1)

W październiku 2003 r. Rada wprowadziła, rozporządzeniem (WE) nr 1905/2003 (2), ostateczne środki antydumpingowe w formie cła specyficznego na przywóz alkoholu furfurylowego („AF”) pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny”). Stawki cła specyficznego wahały się od 84 EUR do 160 EUR za tonę w przypadku czterech współpracujących chińskich producentów, a ogólnokrajowe cło wynosiło 250 EUR za tonę („pierwotne dochodzenie”).

(2)

Po opublikowaniu w maju 2008 r. zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków antydumpingowych obowiązujących w odniesieniu do przywozu AF pochodzącego z Chin (3), Komisja otrzymała w dniu 30 lipca 2008 r. wniosek o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(3)

Wniosek został złożony przez International Furan Chemicals BV („wnioskodawca”) w imieniu jedynego producenta w Unii reprezentującego 100 % ogólnej produkcji unijnej AF. W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu unijnego.

(4)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, i opublikowała zawiadomienie o wszczęciu tego przeglądu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4).

(5)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu przeglądu producenta unijnego będącego wnioskodawcą, chińskich producentów eksportujących, chińskie władze, producenta z proponowanego kraju analogicznego – Stanów Zjednoczonych Ameryki, importerów lub przedsiębiorstwa handlowe i zainteresowanych użytkowników w Unii. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(6)

Kwestionariusze przesłano wszystkim zainteresowanym stronom, które zostały oficjalnie powiadomione o wszczęciu przeglądu, oraz podmiotom, które złożyły wniosek o przesłanie kwestionariusza w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(7)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od producenta unijnego będącego wnioskodawcą, dwóch przedsiębiorstw handlowych, dziesięciu użytkowników, dwóch stowarzyszeń użytkowników, jednego chińskiego producenta eksportującego oraz od producenta w kraju analogicznym.

(8)

Służby Komisji prowadziły dalsze badanie i weryfikację informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz określenia interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(9)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody obejmowało okres od dnia 1 października 2007 r. do dnia 30 września 2008 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(10)

Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2005 r. do końca ODP („okres badany”).

(11)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam jak w dochodzeniu pierwotnym, tzn. AF pochodzący z Chin, klasyfikowany obecnie w ramach kodu CN ex 2932 13 00.

(12)

AF to produkt chemiczny. Jest to płyn bezbarwny lub o barwie jasnożółtej, który rozpuszcza się w zwyczajnych rozpuszczalnikach organicznych. Surowcem do produkcji AF jest furfural (FF) będący płynem chemicznym otrzymywanym w wyniku przetworzenia różnych rodzajów odpadów rolnych, takich jak m.in. trzcina cukrowa, kolby kukurydzy oraz łuski ryżowe.

(13)

AF to produkt towarowy. Podstawowym zastosowaniem AF jest produkcja żywic syntetycznych wykorzystywanych w produkcji form odlewniczych do wytwarzania odlewów z metali do celów przemysłowych.

(14)

Podobnie jak w poprzednim dochodzeniu, w toku obecnego dochodzenia wykazano, że podstawowe właściwości fizyczne i techniczne AF produkowanego i sprzedawanego przez przemysł unijny w Unii, AF produkowanego i sprzedawanego na chińskim rynku krajowym oraz AF przywożonego do Unii z Chin, jak również AF produkowanego i sprzedawanego w USA, są takie same oraz że produkty te są wykorzystywane do takich samych celów.

(15)

Uznano zatem, że wszystkie wyżej wymienione produkty są produktem podobnym w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(16)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, zbadano czy wygaśnięcie środków doprowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(17)

Zgodnie z art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego zastosowano tę samą metodykę co w pierwotnym dochodzeniu. Ponieważ przegląd wygaśnięcia nie przewiduje badania zmiany okoliczności, nie rozważano zatem, czy producentom należy przyznać status podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”).

(18)

Należy przypomnieć, że w pierwotnym dochodzeniu wszyscy czterej producenci eksportujący z Chin współpracowali podczas dochodzenia i wystąpili o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego. Jednak żaden z tych chińskich producentów eksportujących nie wypełnił wymaganych warunków dotyczących przyznania MET, a zatem wnioski o MET zostały odrzucone. Wszystkim wymienionym producentom przyznano indywidualne traktowania (IT), ponieważ w toku dochodzenia wykazano, iż spełnili oni wymagane kryteria. Należy odnotować, że chińskiemu eksporterowi, który jako jedyny współpracował podczas obecnego przeglądu wygaśnięcia, przyznano IT w dochodzeniu pierwotnym.

(19)

Jedyny współpracujący chiński producent eksportujący dokonywał 23,1 % przywozu do Unii w ODP. Podczas ODP nie udało się zgromadzić bezpośrednio od innych producentów eksportujących żadnych wiarygodnych informacji dotyczących przywozu do Unii produktu objętego postępowaniem. W takich okolicznościach i zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, w celu określenia ogólnej wielkości przywozu i cen Komisja musiała wykorzystać dostępne fakty, tj. dane Eurostatu oraz dokumenty przedłożone przez wnioskodawcę we wniosku o wszczęcie przeglądu.

(20)

Obowiązujące cła antydumpingowe, wynoszące od 84 EUR do 160 EUR za tonę, oraz ogólnokrajowe cło rezydualne w wysokości 250 EUR za tonę, odpowiadają poziomowi szkody ustalonemu podczas poprzedniego dochodzenia.

(21)

W pierwotnym dochodzeniu wykorzystano Stany Zjednoczone Ameryki („USA”) jako odpowiedni kraj o gospodarce rynkowej, aby ustalić wartość normalną w odniesieniu do Chin. W zawiadomieniu o wszczęciu obecnego dochodzenia Komisja wskazała, iż zamierza wykorzystać USA jako kraj analogiczny. Zainteresowane strony zaproszono do wyrażenia uwag w tej sprawie. USA uznano za właściwy kraj biorąc pod uwagę wielkość i otwartość ich rynku krajowego oraz fakt, że jeden producent z USA wyraził zgodę na pełną współpracę w dochodzeniu.

(22)

Stowarzyszenie importerów wyraziło sprzeciw wobec wyboru USA jako kraju analogicznego, twierdząc, że w USA jest tylko jeden główny producent a ceny krajowe są niezwykle wysokie. Jeden chiński producent eksportujący twierdził, że poziom konkurencji w USA jest niższy niż na rynku krajowym w Chinach i w związku z tym rynki te nie są porównywalne. Ustalono jednak, że pomimo obecności tylko jednego producenta na rynku USA, dużą rolę odgrywał tam przywóz, który gwarantował wystarczający poziom konkurencji na tym istotnym rynku. Ponadto żaden ze znanych producentów, z którymi skontaktowano się w innych możliwych krajach analogicznych, włącznie z Tajlandią, Turcją i Południową Afryką, nie zgodził się na współpracę.

(23)

W świetle powyższych ustaleń, uznano, że USA stanowi najwłaściwszy kraj analogiczny w myśl art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(24)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna została określona na podstawie zweryfikowanych informacji uzyskanych od producenta w USA.

(25)

Po pierwsze, Komisja ustaliła, że całkowita sprzedaż krajowa producenta z USA była wystarczająco duża, aby uznać ją za reprezentatywną w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(26)

Następnie sprawdzono, czy sprzedaż krajowa produktu objętego postępowaniem w reprezentatywnej ilości w analogicznym kraju mogła być uważana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Stwierdzono, że wielkość sprzedaży dla każdego rodzaju produktu sprzedawanego po cenie sprzedaży netto przynajmniej równej lub wyższej od kosztów produkcji wynosiła przynajmniej 80 % całkowitej wielkości sprzedaży, a średnia ważona cen tego rodzaju była przynajmniej równa lub wyższa od kosztów produkcji. Dlatego można było wykorzystać rzeczywiste ceny krajowe obliczone jako średnia ważona cen całej krajowej sprzedaży w ODP, bez względu na to, czy była to sprzedaż z zyskiem, czy nie.

(27)

Wartość normalna została zatem ustalona, jak określono w art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, na podstawie cen zapłaconych w zwykłym obrocie handlowym na rynku kraju analogicznego przez niezależnych odbiorców lub na podstawie takich cen od nich należnych.

(28)

Jedynemu chińskiemu producentowi eksportującemu, który współpracował, przyznano IT w pierwotnym dochodzeniu. Zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego cenę eksportową produktu objętego postępowaniem w przypadku tego przedsiębiorstwa ustalono na podstawie cen eksportowych faktycznie zapłaconych przez pierwszego zlokalizowanego w Unii niezależnego odbiorcy lub na podstawie takich cen od niego należnych.

(29)

Zważywszy, że poziom współpracy ze strony Chin był bardzo niski, ogólnokrajowy margines dumpingu obowiązujący względem wszystkich pozostałych eksporterów w Chinach został obliczony przy wykorzystaniu chińskich statystyk eksportowych.

(30)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Wprowadzono odpowiednie dostosowania dotyczące kosztów transportu, ubezpieczenia i kredytu we wszystkich przypadkach, w których uznano je za uzasadnione, prawidłowe i poparte zweryfikowanymi dowodami.

(31)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, średnia ważona wartość normalna ustalona dla USA została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową współpracującego chińskiego producenta eksportującego na podstawie ceny ex-works. Porównanie to wykazało istnienie znacznego dumpingu, ponieważ jego margines wynosił ponad 40 %.

(32)

Na podstawie statystyk Eurostatu i Chin, ustalono istnienie równie istotnego marginesu dumpingu w przypadku całego pozostałego chińskiego wywozu do Unii, o poziomie podobnym do wskazanego powyżej.

(33)

Przypomina się, że środki obowiązują od października 2003 r.

(34)

Wobec braku znaczącej współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących w trakcie obecnego dochodzenia nie są dostępne żadne możliwe do zweryfikowania dane dotyczące ich mocy produkcyjnych oraz wykorzystania tych mocy.

(35)

Zgodnie z szacunkami wnioskodawcy, łączne moce produkcyjne w Chinach w 2006 r. wynosiły około 364 900 ton AF rocznie.

(36)

Według Chińskiego Krajowego Centrum Informacji Chemicznych (China National Chemical Information Center) (5) – „Chińskie moce produkcyjne w zakresie furfuralu i alkoholu furfurylowego odnotowały zbyt szybki przyrost w ubiegłych latach. Ogólne spowolnienie konsumpcji w sektorach przemysłu przetwórczego, takich jak żywice furanowe, doprowadziło do nadwyżki podaży na rynku furfuralu i alkoholu furfurylowego”(.) „Produkcja furfuralu, a zwłaszcza alkoholu furfurylowego w Chinach wciąż jest uzależniona od wywozu.” Zgodnie z tym źródłem informacji w 2005 r. istniało ponad 300 producentów AF w Chinach. Łączne roczne moce produkcyjne AF wynosiły 240 000 ton, a produkcja była na poziomie około 140 000 ton.

(37)

Według szacunków jedynego współpracującego chińskiego producenta eksportującego, łączna produkcja AF w Chinach w 2008 r. wyniosła 200 000 ton.

(38)

W każdym przypadku chińskie moce produkcyjne nadal są znaczące. Ponadto pomimo obowiązujących środków chiński wywóz do Unii wciąż powiększał się. Niezależnie od źródła informacji jasne jest, że chińskie moce produkcyjne znacznie przekraczają konsumpcję w Unii.

(39)

Rynek unijny jest istotnym i stabilnym rynkiem AF, a zważywszy na istnienie wysokich środków antydumpingowych w USA (wynoszących od 43 % do 50 % i odnowionych w lipcu 2006 r.) wprowadzonych względem przywozu z Chin, należy spodziewać się, że w przypadku wygaśnięcia obecnych środków, chińscy producenci byliby skłonni do skierowania wolnych mocy produkcyjnych na rynek unijny.

(40)

Na podstawie powyższych ustaleń można wyciągnąć wniosek, że wobec ogromnych mocy produkcyjnych w Chinach i istnienia ceł antydumpingowych na innym ważnym rynku, jakim jest USA, istnieje duże prawdopodobieństwo zwiększonego przywozu po cenach dumpingowych do Unii w przypadku wygaśnięcia środków.

(41)

W ODP przywóz produktu objętego postępowaniem z Chin wynosił około 21 000 ton. Cena jednostkowa była na średnim poziomie 1 210 EUR za tonę (zob. motyw (57)). W tym samym okresie unijna średnia cena jednostkowa sprzedaży znacznie przewyższała wskazaną powyżej cenę sprawiając, że rynek Unii byłby niezmiernie atrakcyjny dla chińskich eksporterów, w przypadku gdyby umożliwiono wygaśnięcie środków.

(42)

Na podstawie danych przedłożonych przez współpracującego chińskiego producenta eksportującego ustalono, że przedsiębiorstwo to wywoziło większe ilości do krajów trzecich niż do Unii, a ceny tego wywozu były znacznie niższe od cen producentów unijnych na rynku unijny, a także od chińskich cen eksportowych stosowanych wobec Unii.

(43)

Znajduje to potwierdzenie w ogólnodostępnych chińskich statystykach, które wykazały, że przez większą część okresu objętego dochodzeniem chińskie przedsiębiorstwa dokonywały wywozu głównie do krajów azjatyckich po cenach znacznie niższych od cen stosowanych przy ich wywozie na rynek unijny. W takich okolicznościach, jeżeli umożliwiono by wygaśnięcie środków, chińscy producenci eksportujący mogliby przekierować taką sprzedaż na charakteryzujący się wyższymi cenami rynek unijny, stosując ceny dumpingowe, które podcinałyby ceny przemysłu unijnego.

(44)

Informacje na temat cen krajowych w Chinach są ograniczone.

(45)

Jednak na podstawie odpowiedzi od jedynego współpracującego chińskiego przedsiębiorstwa na pytania zawarte w kwestionariuszu, stwierdzono, że sprzedawał on produkt objęty postępowaniem na swoim rynku krajowym po cenach znacznie niższych od cen jego wywozu do krajów trzecich i do Unii.

(46)

Dochodzenie wykazało, że chociaż wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem w ODP była stosunkowo wysoka, stwierdzono znaczny poziom dumpingu w przypadku tego przywozu.

(47)

Mając na uwadze wolne moce produkcyjne dostępne w Chinach, które znacznie przewyższają łączną konsumpcję w Unii, znaczące różnice cen stosowanych wobec Unii i krajów trzecich oraz wynikającą z tego atrakcyjność rynku unijnego dla chińskich producentów eksportujących, jak wskazano w powyższym motywie (41), stwierdza się, iż istnieje duże prawdopodobieństwo zwiększenia przywozu po cenach dumpingowych do Unii w przypadku wygaśnięcia środków.

(48)

Podobnie jak w dochodzeniu pierwotnym istnieje tylko jeden producent AF w Unii – TransFurans Chemicals, Belgia („TFC”). Dlatego też produkcja TFC reprezentuje całość produkcji unijnej, w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(49)

Produkcja unijna jest całkowicie zintegrowana w ramach jednego podmiotu gospodarczego, który składa się z trzech przedsiębiorstw funkcjonujących w następujący sposób:

(50)

TFC przetwarza surowiec – furfural (dostarczany przez spółkę dominującą – Central Romana Corporation („CRC”), Republika Dominikańska) na produkt objęty postępowaniem. International Furan Chemicals („IFC”) zlokalizowany w Niderlandach działa jako ogólnoświatowy agent sprzedaży produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez TFC. TFC, IFC i CRC są powiązane wspólną własnością.

(51)

Z tego względu TFC i jego powiązane przedsiębiorstwo IFC reprezentują przemysł unijny w rozumieniu art. 5 ust. 4 i art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Należy podkreślić, iż w celu dokonania konstruktywnej oceny niektórych wskaźników szkody, konieczne było również uwzględnienie pewnych danych z CRC.

(52)

Mając na uwadze, że przemysł unijny składa się tylko z jednego przedsiębiorstwa, szczegółowe dane odnoszące się do przemysłu unijnego, zgłoszone w zweryfikowanych odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, a także dotyczące konsumpcji oraz udziału chińskich producentów eksportujących w rynku, jak również innego przywozu z krajów trzecich zostały zindeksowane, aby zachować poufność informacji przedstawionych zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego.

(53)

Konsumpcja w Unii została obliczona na podstawie łącznej wielkości sprzedaży AF wyprodukowanego przez przemysł unijny w Unii, przywozu z Chin oraz przywozu z innych krajów trzecich.

(54)

W odniesieniu do wielkości przywozu z kraju, którego dotyczy postępowanie, podobnie jak w dochodzeniu pierwotnym, polegano w większym stopniu na chińskich oficjalnych statystykach eksportowych niż na statystykach importowych Eurostatu, ponieważ te poprzednie okazały się dokładniejsze, mając na uwadze fakt, iż niektóre dane Eurostatu dotyczące rozpatrywanego produktu były objęte klauzula „tajne” i w związku z tym nie zostały upublicznione. W zakresie wielkości przywozu z innych krajów trzecich wykorzystano statystyki Eurostatu, ponieważ nie dysponowano innymi bardziej wiarygodnymi informacjami.

Tabela 1   Konsumpcja w Unii (na podstawie wielkości sprzedaży)

(55)

Na tej podstawie, jak wskazuje powyższa tabela 1, stwierdzono, iż konsumpcja w Unii znacznie wzrosła w okresie badanym, tj. o 66 %.

(56)

Należy podkreślić, że ewentualne tajne dane dotyczące przywozu z Tajlandii, jak wskazano w poniższym motywie (61), mogą mieć wpływ na kształtowanie się tych zmian.

(57)

Wielkość przywozu z Chin wzrosła o 31 % podczas okresu badanego, z 16 010 ton w 2005 r. do 21 002 ton w ODP, podczas gdy udział w rynku zmniejszył się o 21 % w tym samym okresie. Zmiany te należy postrzegać w kontekście znacznego wzrostu konsumpcji w Unii wynoszącego 66 % w okresie badanym.

(58)

Należy odnotować, że przemysł unijny sam dokonywał w ODP przywozu produktu objętego postępowaniem z Chin (w ilości od 5 000 do 9 000 ton) a następnie odsprzedawał go na rynku unijnym. Dlatego też przemysł unijny był głównym importerem produktu objętego postępowaniem z Chin. Przywóz ten był dokonywany przez przemysł unijny, ponieważ jego moce produkcyjne były całkowicie wykorzystane (zob. poniższe motywy (64) i (65)) i nie był w stanie zaspokoić popytu na rynku unijnym.

(59)

Średnie ceny importowe z Chin wzrosły w okresie badanym o 36 %, tj. z 887 EUR/tonę w 2005 r. do 1 210 EUR/tonę w ODP.

(60)

Porównanie cen importowych CIF na granicy Unii, stosowanych wobec niezależnych klientów i obejmujących koszty ponoszone po przywozie, z cenami ex-works przemysłu unijnego stosowanymi za te same rodzaje produktu, wykazało, iż chińskie ceny importowe nie podcinały cen sprzedaży przemysłu unijnego podczas ODP.

(61)

Należy odnotować, że dane Eurostatu dotyczące Tajlandii wskazują na wzrost wielkości przywozu z nieznacznych ilości w 2005 r. i 2006 r. do 10 660 ton w 2007 r. i 11 450 ton podczas ODP oraz na istotny wzrost jej udziału w rynku z poziomu indeksu wynoszącego 100 do 1 044 w okresie badanym. Jednak należy podkreślić, że dane Eurostatu zawierały pewne tajne informacje odnoszące się do przywozu z Tajlandii w latach 2005-2006, a wzrost przywozu i udziały w rynku były faktycznie niższe niż wskazano powyżej. Tajlandzkie ceny importowe powiększyły się o 23 % w okresie badanym i były wyższe od cen chińskich, a także od cen przemysłu unijnego w ODP.

(62)

Mimo, że przywóz z Republiki Południowej Afryki wzrósł w okresie badanym, nadal pozostawał na stosunkowo niskim poziomie, a jego ceny był zbliżone do cen przywozu tajlandzkiego.

(63)

Wielkość przywozu z innych krajów trzecich nie była znacząca.

(64)

Produkcja przemysłu unijnego wzrosła w okresie badanym o 8 %. Moce produkcyjne przemysłu unijnego pozostawały stabilne w tym okresie.

(65)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych wzrosło o 8 % w okresie badanym i tym samym osiągnięto poziom pełnego wykorzystania mocy. Od 2006 r. produkcja przemysłu unijnego przewyższała jego teoretycznie dyspozycyjne moce produkcyjne.

Tabela 4   Produkcja unijna

Tabela 5   Unijne moce produkcyjne

Tabela 6   Wykorzystanie mocy produkcyjnych

(66)

Zapasy zmniejszyły się o 50 % w okresie badanym, co było spowodowane wysokim popytem w tym okresie, zwłaszcza w ODP, oraz niewystarczającymi mocami przemysłu unijnego by zaspokoić popyt na rynku unijnym. W konsekwencji poziom zapasów stale obniżał się.

Tabela 7   Zapasy

(67)

Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego wzrosła o 51 % między 2005 r. i 2006 r., osiągając najwyższy poziom w 2006 r., lecz następnie stale zmniejszała się. W tym samym czasie udział przemysłu unijnego w rynku obniżył się o 19 %. Wynikało to z tego, że popyt na produkty przemysłu unijnego wzrósł bardziej niż łączny wzrost wielkości sprzedaży. Jak wskazano powyżej, przemysł unijny w pełni wykorzystywał swoje moce produkcyjne i nie był w stanie zwiększyć wielkości sprzedaży, aby nadążyć za wzrostem konsumpcji.

Tabela 9   Udział przemysłu unijnego w rynku

(68)

Jednostkowe ceny sprzedaży przemysłu unijnego początkowo obniżyły się o 16 % między 2005 r. i 2006 r., a następnie stale rosły. W całym badanym okresie średnie ceny przemysłu unijnego wzrosły o 31 %.

Tabela 10   Ceny sprzedaży przemysłu unijnego

(69)

Presja ze strony popytu wywierana podczas okresu badanego doprowadziła w konsekwencji do znacznego wzrostu cen. Wysoki popyt w ODP spowodował nawet tymczasowy niedobór na rynku unijnym.

(70)

Poziom cen na rynku unijnym był ogólnie wysoki w całym badanym okresie. Przywóz po cenach dumpingowych z Chin nie wywierał istotnej presji cenowej w tym okresie. W związku z powyższym można odnotować taką samą tendencję wzrostową w przypadku chińskiego przywozu oraz przywozu z innych krajów trzecich, z wyjątkiem 2006 r., kiedy zarówno wielkość przywozu jak i ceny spadły.

(71)

Całkowite koszty produkcji nie wywierały dużego wpływu na marżę sprzedaży, a wzrost cen był wywołany głównie zmianami rynkowymi. Znajduje to potwierdzenie w wyjątkowym wzroście kosztów w 2006 r. (związanym z nadzwyczajnym wzrostem kosztów oleju opałowego do produkcji FF), który nie wywarł bezpośredniego wpływu na zmniejszające się w tym samym roku ceny sprzedaży przemysłu unijnego.

(72)

Zatrudnienie utrzymywało się na tym samym poziomie w okresie badanym, a wydajność wzrosła o 6 % w tym samym okresie, co wynikało ze wzrostu wielkości produkcji. Przetwarzanie FF na AF jest stosunkowo prostym procesem, który nie jest bardzo pracochłonny. Średnie wynagrodzenie zmniejszyło się w okresie badanym o 4 %.

Tabela 11   Zatrudnienie

Tabela 12   Wydajność

Tabela 13   Wynagrodzenia

(73)

Rentowność przemysłu unijnego wzrosła istotnie między 2005 r. i ODP, tj. o 43 % i osiągnęła bardzo wysoki poziom w ODP, przekraczając znacznie zysk docelowy ustalony w ramach dochodzenia pierwotnego (15,17 %). Należy zauważyć, że rentowność przemysły unijnego osiągnęła wysoki poziom w całym okresie badanym, z wyjątkiem 2006 r. W 2006 r. nadzwyczaj wysokie koszty oleju opałowego, które są jednym z głównych czynników kosztów w produkcji FF, w połączeniu z niskimi cenami sprzedaży, doprowadziły do strat w przemyśle unijnym.

Tabela 14   Rentowność

(74)

Inwestycje wzrosły podczas okresu badanego, chociaż łączna ich wielkość nie była znacząca i równała się jedynie niewielkiemu odsetkowi zysków. Przemysł unijny nie inwestował w nowe moce produkcyjne, lecz raczej w naprawę i konserwację. W toku dochodzenia wykazano również, iż w okresie badanym znacznie wzrósł zwrot z inwestycji, tj. zysk netto przed opodatkowaniem produktu podobnego jako odsetek wartości księgowej netto aktywów trwałych przyporządkowanych produktowi podobnemu.

Tabela 15   Inwestycje

Tabela 16   Zwrot z inwestycji

(75)

Podczas dochodzenia nie znaleziono dowodów na to, iż przemysł unijny miał większe trudności z pozyskaniem kapitału.

(76)

Przepływy pieniężne wykazywały tę samą tendencję jak rentowność, odnotowując istotny wzrost w okresie badanym.

Tabela 17   Przepływy pieniężne

(77)

Przemysł unijny nie skorzystał bezpośrednio ze wzrostu na rynku w okresie badanym, ponieważ zwiększonej wielkości sprzedaży towarzyszył spadek jego udziałów w rynku. Jednakże sytuacja ta wynika z decyzji przemysłu unijnego o utrzymaniu mocy produkcyjnych na tym samym poziomie w całym badanym okresie. Istotnie, pomimo wysokiej rentowności i rosnącego popytu, nie dokonano żadnych inwestycji w powiększenie mocy produkcyjnych.

(78)

Na podstawie danych uzyskanych od jedynego współpracującego producenta eksportującego oraz obliczeń wykorzystujących dostępne fakty (chińskie statystyki) stwierdzono, że w ODP obowiązujące środki nie usunęły znaczącego dumpingu, który nadal występował, chociaż na niższym poziomie, niż ustalono w pierwotnym dochodzeniu.

(79)

Nawet jeżeli przemysł unijny miał możliwość poprawy swojej sytuacji po wcześniejszym dumpingu, w szczególności w zakresie wielkości sprzedaży, cen sprzedaży i rentowności, stwierdzony margines dumpingu jest wciąż wysoki.

(80)

Głównym rynkiem eksportowym przemysłu unijnego jest USA. Pomimo tendencji spadkowej w 2006 r. i 2007 r., w ODP wielkość wywozu prawie osiągnęła poziom z 2005 r. Należy odnotować, że wielkość wywozu do USA była znacząca, tj. odpowiadała 25 % jego łącznej wielkości produkcji w ODP, podczas gdy z drugiej strony duże ilości produktu objętego postępowaniem były przywożone przez przemysł unijny z Chin, aby zaspokoić popyt odbiorców w Unii. Własna produkcja AF przemysłu unijnego była wywożona na bardziej atrakcyjny rynek USA, charakteryzujący się cenami jeszcze wyższymi od tych stosowanych na rynku unijnym.

(81)

Środki antydumpingowe wywarły wyraźny pozytywny wpływ na sytuację przemysłu unijnego. Wszystkie główne wskaźniki szkody, takie jak produkcja (+ 8 %), wielkość sprzedaży (+ 34 %), wartość sprzedaży (+ 75 %), średnia cena sprzedaży (+ 31 %), inwestycje (+ 87 %), rentowność (+ 43 %), przepływy pieniężne (+ 561 %), zapasy (– 50 %) oraz wydajność (+ 6 %) wykazały korzystne zmiany. W szczególności rentowność przemysłu unijnego osiągnęła wysoki poziom w całym okresie badanym, z wyjątkiem 2006 r.

(82)

W odniesieniu do udziału przemysłu unijnego w rynku – jego tendencja spadkowa nie mogła zostać uznana za wyrządzającą szkodę. Istotnie, przemysł unijny wykorzystywał pełne moce produkcyjne i nie mógł zaspokoić rosnącego popytu, co wywarło, pomimo zwiększenia wielkości sprzedaży, negatywny wpływ na jego udział w rynku.

(83)

Reasumując, w świetle korzystnego kształtowania się wskaźników dotyczących przemysłu unijnego uznaje się, że jego sytuacja jest dobra i nie można stwierdzić dalszego występowania istotnej szkody. Zbadano zatem, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w przypadku wygaśnięcia środków.

(84)

Należy przypomnieć, że nawet pomimo obowiązywania środków, chińscy producenci eksportujący wciąż stosowali znaczący dumping, jak wyjaśniono w powyższym motywie (31). Wygaśnięcie środków mogłoby doprowadzić do jeszcze wyższego marginesu dumpingu, jeżeli ceny eksportowe zostałyby proporcjonalnie obniżone.

(85)

Jak wskazano powyżej zachęty do zwiększenia wielkości wywozu na rynek unijny są znaczące, ponieważ na innym głównym chińskim rynku eksportowym, tj. w USA, wprowadzono wysokie środki antydumpingowe o charakterze zakazowym wobec Chin i rynek ten stał się praktycznie niedostępny dla chińskiego wywozu.

(86)

Ponadto ustalono, że chińscy producenci dysponowali istotnymi mocami produkcyjnymi wynikającymi ze strukturalnej nadwyżki wywołanej spadkiem popytu krajowego w Chinach, który z kolei był spowodowany zmniejszającym się rynkiem po organizacji Igrzysk Olimpijskich w 2008 r. oraz skutkami globalnego kryzysu gospodarczego.

(87)

Ustalono także, iż chińskie ceny eksportowe stosowane przy wywozie do krajów trzecich były niższe niż tego rodzaju ceny stosowane przy wywozie do Unii.

(88)

W związku z powyższym stwierdzono, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu oraz ryzyko wzrostu wielkości przywozu, a w przypadku wygaśnięcia środków czynniki te będą wywierać presję powodującą spadek cen w Unii, przynajmniej w perspektywie krótkookresowej.

(89)

Zazwyczaj wzrost przywozu dumpingowego wywiera presję na obniżenie poziomu cen sprzedaży i wpływa negatywnie na rentowność przemysłu unijnego, jak również na poprawę jego sytuacji finansowej odnotowaną w ODP.

(90)

Pomimo wzrostu konsumpcji udział przemysłu unijnego w rynku obniżał się już od 2006 r., podczas gdy od tego samego roku udział chińskiego przywozu w rynku rósł. Mając na uwadze mieszane wskaźniki (tj. ogólną poprawę sytuacji przemysłu unijnego, lecz spadek udziałów w rynku), zbadano rozwój sytuacji po ODP, aby uzyskać wyraźniejszy obraz przyszłych tendencji. Należy także przypomnieć, że prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody wyrządzonej przez presję na obniżenie cen może również wynikać z rozwoju ogólnej sytuacji gospodarczej i jej wpływu na popyt oraz konsumpcję lub być przez te czynniki wzmocnione.

(91)

Zgromadzono dodatkowe informacje, aby ustalić czy wnioski wyciągnięte na podstawie analizy okresu badanego, a w szczególności ODP, wciąż będą odzwierciedlać sytuację po ODP. W tym zakresie przemysł unijny przedłożył informacje w sprawie rozwoju jego cen sprzedaży w Unii w okresie od października 2008 r. do kwietnia 2009 r., a także w sprawie wielkości chińskiego przywozu i średnich cen importowych w tym okresie.

(92)

Na tej podstawie odnotowano wyraźną i stałą tendencję spadkową cen sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym, tj. w kwietniu 2009 r. ceny sprzedaży spadły o 35 % w porównaniu ze średnimi cenami sprzedaży w ODP. W odniesieniu do wielkości sprzedaży przemysłu unijnego, nie odnotowano stałej tendencji spadkowej, ale w kwietniu 2009 r. sprzedaż była o 33 % niższa od poziomu z marca 2009 r. Istniały wskazówki, że ilość zamówień dla przemysłu unijnego zmniejszała się.

(93)

W odniesieniu do rentowności przemysłu unijnego negatywne trendy były istotne. Poziom zysku stale obniżał się i spadł o około 80 % w kwietniu 2009 r. w porównaniu z poziomem osiągniętym podczas ODP. W związku z powyższym od marca 2009 r. zysk przemysłu unijnego nie osiągnął wartości docelowej ustalonej w dochodzeniu pierwotnym, a w kwietniu 2009 r. spadł znacznie poniżej tej wartości.

(94)

W odniesieniu do chińskiego przywozu – jego ceny wciąż obniżały się, jednak w mniejszym stopniu niż wielkość przywozu oraz ceny sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym. Ceny chińskiego przywozu, chociaż wciąż nieznacznie wyższe od cen sprzedaży przemysłu unijnego, podcinały je w niektórych miesiącach, co wskazuje, że presja cenowa na rynku ze strony tego przywozu zwiększyła się. Podobnie z końcem tego okresu ustalono, że chińskie ceny zaniżały ceny przemysłu unijnego.

(95)

Na podstawie powyższych faktów i mając na uwadze tendencję spadkową sytuacji finansowej przemysłu unijnego, stwierdzono, że ponowne wystąpienie szkody jest prawdopodobne w przypadku wygaśnięcie środków.

(96)

Należy zauważyć, że w wyniku globalnego kryzysu, popyt w Unii znacznie obniżył się, co doprowadziło do negatywnego wpływu na wielkość sprzedaży, ceny sprzedaży oraz rentowność na rynku unijnym. Sytuacja finansowa przemysłu unijnego pogorszyła się, sprawiając, że przemysł unijny stał się szczególnie podatny na zagrożenia, a tym samym przywóz dumpingowy z Chin mógł łatwiej wyrządzić mu szkodę. Ta sytuacja może jeszcze bardziej zaostrzyć się w przypadku napływu wymienionego przywozu spowodowanego wygaśnięciem środków.

(97)

W podsumowaniu uznano, iż w przypadku wygaśnięcia środków, istnieje krótkookresowe prawdopodobieństwo znaczącego wzrostu wielkości przywozu po cenach dumpingowych z Chin do Unii, co w konsekwencji wywołałoby presję na obniżenie cen oraz ponowne wystąpienie szkody dla przemysłu unijnego.

(98)

Należy jednak podkreślić, że w ujęciu ogólnym sytuacja przemysłu unijnego w okresie badanym był dobra, a sam przemysł unijny mógł powrócić do dawnego poziomu po skutkach wcześniejszego dumpingu i osiągnąć znaczne zyski pod koniec tego okresu. Stwierdza się zatem, iż przemysł unijny będzie mógł potrzebować krótszego czasu niż zazwyczaj wymagane pięć lat, aby jego obecna niestabilna sytuacja, która może być tymczasowym zjawiskiem, poprawiła się, oraz, aby zapobiec ponownemu wystąpieniu szkody w przypadku wygaśnięcia środków. W perspektywie średnioterminowej popyt na produkty przemysłu unijnego może znowu wzrosnąć. W takim przypadku oraz zważywszy na specyfikę rynku unijnym, a zwłaszcza potrzeby użytkowników unijnych związane z szybkim i rzetelnym źródłem dostaw, należy stwierdzić, iż przemysł unijny może w średnim okresie poprawić swoją sytuację po wyrządzonej szkodzie lub, że ponowne wystąpienie szkody nie będzie prawdopodobne. W przyszłości sytuacja ta może zostać poddana przeglądowi.

(99)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy dalsze obowiązywanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie analizy wszystkich zaangażowanych interesów, tj. interesu przemysłu unijnego, interesu importerów/przedsiębiorstw handlowych, a także użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(100)

Należy przypomnieć, że w pierwotnym dochodzeniu wprowadzenie środków nie zostało uznane za działanie wbrew interesom Unii. Ponadto obecne dochodzenie jest przeglądem wygaśnięcia mającym na celu przeanalizowanie sytuacji, w której środki antydumpingowe są już stosowane.

(101)

Na tej podstawie zbadano, czy pomimo wniosku dotyczącego prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu i ponownego wystąpienia szkody, istnieją szczególnie ważne wskazania mogące prowadzić do stwierdzenia, że utrzymanie środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii.

(102)

Przypomina się, iż w ODP dumping wciąż był obecny i istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Chin, a także prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu unijnego.

(103)

Przemysł unijny okazał się być rentownym i konkurencyjnym, co znalazło potwierdzenie w pozytywnym rozwoju wszystkich głównych wskaźników szkody w okresie badanym. Uprzednio wprowadzone środki antydumpingowe przyczyniły się do utrzymania poziomu cen ustalonego podczas ODP, który umożliwił przemysłowi unijnemu odzyskanie rentowności.

(104)

Dlatego też dalsze stosowanie środków wobec chińskiego przywozu dumpingowego leży w interesie przemysłu unijnego.

(105)

Komisja wysłała kwestionariusze wszystkim znanym niepowiązanym importerom/przedsiębiorstwom handlowym. Tylko jeden importer/jedno przedsiębiorstwo handlowe współpracowało podczas dochodzenia.

(106)

W toku dochodzenia wykazano, że wielkości będące przedmiotem obrotu u współpracującego niepowiązanego importera w okresie badanym były nieznaczne, a sprzedaż produktu objętego postępowaniem stanowiła tylko niewielką część jego ogólnej sprzedaży.

(107)

Uznano, że dalsze stosowanie środków nie wpłynie na obecną sytuację importerów/przedsiębiorstw handlowych. Jest oczywiste, że importerzy mogą również polegać na innych źródłach zaopatrzenia, o czym świadczy udział innych krajów trzecich w rynku, zwłaszcza Tajlandii, co wskazuje, że zapewnione są warunki konkurencji na rynku unijnym.

(108)

Na tej podstawie stwierdzono, że dalsze stosowanie środków nie będzie miało istotnego wpływu na importerów/przedsiębiorstwa handlowe.

(109)

Komisja przesłała kwestionariusze do wszystkich znanych niepowiązanych użytkowników. Ośmiu użytkowników współpracowało w toku dochodzenia i reprezentowało 44 % łącznego przywozu z Chin. Dochodzenie wykazało, iż użytkownicy dokonywali przywozu produktu objętego postępowaniem bezpośrednio z Chin. Dodatkowo dwa stowarzyszenia użytkowników udzieliły odpowiedzi i przedłożyły uwagi.

(110)

Główni użytkownicy przemysłowi AF w Unii są wytwórcami żywicy furanowej. Podczas dochodzenia wykazano, iż pomimo obowiązujących środków, przynajmniej niektórzy użytkownicy wciąż osiągali dosyć wysokie marże zysku w ODP.

(111)

Użytkownicy wskazali również, iż przemysł unijny powinien pozostać ważnym źródłem zaopatrzenia, aby zapewnić krótkoterminową dostępność produktu objętego postępowaniem oraz pewną rzetelność i zgodność dostaw.

(112)

Zważywszy na powyższe ustalenia, stwierdzono, że dalsze obowiązywanie środków nie wywrze negatywnego wpływu na użytkowników przemysłowych.

(113)

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w zakresie interesu Unii nie istnieją ważne powody przeciwko przedłużeniu obowiązywania środków antydumpingowych.

(114)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Wyznaczono również termin, w którym strony mają możliwość przedstawienia uwag i wniosków dotyczących ujawnionych informacji.

(115)

Jasne jest, że przemysł unijny był w stanie odnieść korzyści z wprowadzenia obowiązujących środków, a jego sytuacja uległa znacznej poprawie podczas okresu badanego w odniesieniu do większości wskaźników szkody. Przemysł unijny odnotował wysokie marże zysków w ODP, a sprzedaż i wielkość produkcji osiągnęły maksymalny poziom. Zważywszy na korzystne kształtowanie się sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego w okresie badanym, nie można było ustalić, czy nadal występowała istotna szkoda.

(116)

Niemniej jednak, w toku dochodzenia wykazano, że pomimo wzrostu konsumpcji przemysł unijny utracił udziały w rynku, podczas gdy chiński przywóz powiększył je. Dochodzenie wykazało również, że w Chinach istnieją wolne moce produkcyjne i że w ODP nadal stosowano wysoki dumping.

(117)

Ponadto dochodzenie dotyczące prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody wskazało, iż sytuacja przemysłu unijnego pogorszyła się po ODP i doprowadziła do wyrządzenia szkody na początku drugiego kwartału 2009 r. Wykazano także, iż w Chinach istniały znaczące wolne moce produkcyjne, a zachęty do przekierowania takiej produkcji na rynek Unii były istotne, jeżeli umożliwiono by wygaśnięcie środków. Taki przewidywany napływ przywozu po cenach dumpingowych mógłby zwiększyć presję cenową w Unii i wywrzeć negatywny wpływ na poziom cen i zysków przemysłu unijnego. Stwierdzono zatem, że istnieje, przynajmniej w krótkim okresie, prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w przypadku wygaśnięcia środków.

(118)

Sytuacja ta mogłaby wywrzeć jeszcze bardziej negatywny wpływ w kontekście obecnego kryzysu gospodarczego, który doprowadził do spadku konsumpcji po ODP. Przy takim scenariuszu, zwiększony przywóz po cenach dumpingowych mógłby zwielokrotnić negatywny wpływ na przemysł unijny.

(119)

Wreszcie uznano, że w przypadku ożywienia gospodarczego w krótkim terminie, popyt na AF w Unii wzrośnie. W takich okolicznościach, przemysł unijny będzie w stanie zwiększyć swoją wielkość sprzedaży.

(120)

Z powyższych ustaleń wynika zatem, że jak przewidziano w art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, obowiązujące środki antydumpingowe stosowane względem przywozu AF z Chin, wprowadzone rozporządzeniem Rady (WE) nr 1905/2003 powinny zostać utrzymane przez dodatkowy okres dwóch lat, nie naruszając innych przepisów art. 11 rozporządzenia podstawowego.

(121)

Po ujawnieniu informacji przemysł unijny stwierdził, że obowiązywanie ostatecznych środków powinno zostać przedłużone o pięć lat, wskazując, iż nagła zmiana warunków rynkowych po ODP oznacza niepewność przyszłych zmian rynkowych oraz znikomą możliwość ich przewidzenia. W związku z powyższym ocena instytucji Unii, zgodnie z którą sytuacja gospodarki może poprawić się w średnim okresie, a w konsekwencji doprowadzi to do wzrostu popytu na AF w Unii, nie jest wystarczająco dokładna. Jednakże jak wskazano w powyższych motywach (117) do (119) ustalono, że zmiany po ODP, w tym skutki kryzysu gospodarczego, będą prawdopodobnie krótkotrwałe i uzasadniają wprowadzenie środków na okres nieprzekraczający dwóch lat. Dlatego też argumenty przemysłu unijnego zostały w tym względzie odrzucone.

(122)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z wysoką różnicą w stawkach celnych, uważa się, że w tym przypadku potrzebne są specjalnie środki, aby zapewnić odpowiednie stosowanie ceł antydumpingowych. Te specjalne środki obejmują:

Przedstawienie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej, która jest zgodna z wymogami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich pozostałych eksporterów.

(123)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z czterech przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę w strukturze handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań, może zostać wszczęte dochodzenie dotyczące obchodzenia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe,