Sprawa C‑436/16

Georgios Leventis
i
Nikolaos Vafeias

przeciwko

Malcon Navigation Co. ltd.
i
Brave Bulk Transport ltd.

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Areios Pagos)

Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych – Rozporządzenie (WE) nr 44/2001 – Artykuł 23 – Klauzula prorogacyjna – Klauzula prorogacyjna figurująca w umowie zawartej przez dwie spółki – Powództwo o odszkodowanie – Odpowiedzialność solidarna przedstawicieli jednej z owych spółek za czyny niedozwolone – Możliwość powołania się na taką klauzulę przez rzeczonych przedstawicieli

Streszczenie – wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 28 czerwca 2017 r.

Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Jurysdykcja i wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych – Rozporządzenie nr 44/2001 – Prorogacja jurysdykcji – Umowa dotycząca jurysdykcji – Klauzula prorogacyjna znajdująca się w umowie zawartej przez dwie spółki – Klauzula, która nie może być powoływana przez przedstawicieli jednej z tych spółek w celu zakwestionowania jurysdykcji któregoś z sądów dla rozpoznania powództwa o odszkodowanie zmierzającego do wyegzekwowania ich odpowiedzialności

(rozporządzenie Rady nr 44/2001, art. 23 ust. 1)

Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że klauzula prorogacyjna zawarta w umowie zawartej przez dwie spółki nie może być powoływana przez przedstawicieli jednej z nich w celu zakwestionowania jurysdykcji któregoś z sądów dla rozpoznania powództwa o odszkodowanie zmierzającego do wyegzekwowania ich odpowiedzialności solidarnej za czyny niedozwolone, które zgodnie z podnoszonym wobec nich zarzutem mieli jakoby popełnić w ramach wykonywania powierzonych im funkcji.

Artykuł 23 rozporządzenia Bruksela I wskazuje wyraźnie, że jego zakres zastosowania ogranicza się do wypadków, gdy strony „uzgodniły” przyznanie jurysdykcji określonemu sądowi. Trybunał orzekł również, że sąd, przed którym toczy się postępowanie, ma w pierwszej kolejności obowiązek zbadania, czy klauzula prorogacyjna przyznająca mu jurysdykcję rzeczywiście została uzgodniona przez strony, co musi nastąpić w sposób wyraźny i jednoznaczny, przy czym funkcją form wymaganych przez art. 23 ust. 1 rozporządzenia Bruksela I jest zagwarantowanie ustalenia, czy strony rzeczywiście wyraziły zgodę na obowiązywanie danej klauzuli (wyrok z dnia 7 lipca 2016 r., Hőszig, C‑222/15, EU:C:2016:525, pkt 37 i przytoczone tam orzecznictwo). W związku z tym klauzula prorogacyjna zawarta w umowie może – co do zasady – wywoływać skutki jedynie w stosunkach między stronami, które wyraziły zgodę na zawarcie tej umowy (wyrok z dnia 21 maja 2015 r., CDC Hydrogen Peroxide, C‑352/13, EU:C:2015:335, pkt 64 i przytoczone tam orzecznictwo).

(zob. pkt 33–35, 43; sentencja)