Sprawa C‑243/15

Lesoochranárske zoskupenie VLK

przeciwko

Obvodný úrad Trenčín

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Najvyšší súd Slovenskej republiky)

Odesłanie prejudycjalne – Środowisko naturalne – Dyrektywa 92/43/EWG – Ochrona siedlisk przyrodniczych – Artykuł 6 ust. 3 – Konwencja z Aarhus – Udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostęp do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska – Artykuły 6 i 9 – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 47 – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Przedsięwzięcie polegające na budowie ogrodzenia – Obszar chroniony Strážovské vrchy – Postępowanie administracyjne w przedmiocie wydania pozwolenia – Organizacja ochrony środowiska – Wniosek o uznanie charakteru strony postępowania – Odrzucenie wniosku – Skarga

Streszczenie – wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 listopada 2016 r.

1. Środowisko naturalne–Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory–Dyrektywa 92/43–Pozwolenie na realizację planu lub przedsięwzięcia na terenie chronionym–Wymogi–Kontrola wstępna–Ocena skutków przedsięwzięcia dla danego terenu

   (dyrektywa Rady 92/43, zmieniona dyrektywą 2006/105, art. 6 ust. 3)

2. Pytania prejudycjalne–Właściwość Trybunału–Granice–Wniosek o wykładnię karty praw podstawowych Unii–Krajowa sytuacja prawna mająca związek z prawem Unii–Pozostawiona właściwość Trybunału

   [art. 4 ust. 3 TUE, art. 19 ust. 1 TUE; Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47, art. 51 ust. 1; konwencja z Aarhus, art. 6 ust. 1 lit. b); dyrektywa Rady 92/43, zmieniona dyrektywą 2006/105, art. 6 ust. 3]

3. Pytania prejudycjalne–Właściwość Trybunału–Granice–Właściwość sądu krajowego–Ustalenie i ocena stanu faktycznego sporu

   (art. 267 TFUE)

4. Środowisko naturalne–Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory–Dyrektywa 92/43–Pozwolenie na realizację planu lub przedsięwzięcia na terenie chronionym–Postępowanie administracyjne–Wniosek organizacji ochrony środowiska o uznanie charakteru strony postępowania–Automatyczne odrzucenie w wyniku zakończenia postępowania, skutkujące brakiem możliwości wniesienia skargi przez ową organizację–Niedopuszczalność–Naruszenie prawa do skutecznej ochrony sądowej

   [Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47; konwencja z Aarhus, art. 2 ust. 5, art. 6 ust. 1 lit. b), art. 9 ust. 2, 4; dyrektywa Rady 92/43, zmieniona dyrektywą 2006/105, art. 6 ust. 3]

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 42, 66)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 50–53, 65)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 64)

4.  Wykładni art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 9 ust. 2 i 4 konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, w zakresie, w jakim ustanawiają one prawo do skutecznej ochrony sądowej – w warunkach zapewniających szeroki dostęp do wymiaru sprawiedliwości – uprawnień, jakie organizacja ochrony środowiska spełniająca wymogi ustanowione w art. 2 ust. 5 tej konwencji wywodzi z prawa Unii, w tym przypadku z art. 6 ust. 3 dyrektywy 92/43 w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, zmienionej dyrektywą 2006/105, w związku z art. 6 ust. 1 lit. b) wspomnianej konwencji, należy dokonywać w taki sposób, że sprzeciwia się on wykładni krajowych przepisów proceduralnych, zgodnie z którą środek prawny wniesiony przeciwko decyzji o odmowie dopuszczenia takiej organizacji do udziału w charakterze strony w postępowaniu administracyjnym w przedmiocie wydania pozwolenia na realizację przedsięwzięcia na obszarze chronionym na podstawie dyrektywy 92/43, zmienionej dyrektywą 2006/105, nie musi być koniecznie rozpoznany w toku tego postępowania, które może zostać prawomocnie zakończone przed wydaniem prawomocnego orzeczenia sądowego o statusie strony, a który podlega odrzuceniu z urzędu od momentu wydania pozwolenia, co wymaga od tej organizacji wniesienia innego środka prawnego w celu uzyskania uznania statusu strony i poddania kontroli sądowej przestrzegania przez właściwe organy krajowe ich obowiązków wynikających z art. 6 ust. 3 tej dyrektywy.

   (zob. pkt 73; sentencja)