Sprawa C‑113/15

Breitsamer und Ulrich GmbH & Co. KG

przeciwko

Landeshauptstadt München

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bayerischer Verwaltungsgerichtshof)

„Odesłanie prejudycjalne — Dyrektywa 2000/13/WE — Etykietowanie i prezentacja środków spożywczych — Artykuł 1 ust. 3 lit. b) — Pojęcie „paczkowanych środków spożywczych” — Artykuł 2 — Informowanie i ochrona konsumentów — Artykuł 3 ust. 1 pkt 8 — Źródło lub miejsce pochodzenia środka spożywczego — Artykuł 13 ust. 1 — Etykietowanie paczkowanych środków spożywczych — Artykuł 13 ust. 4 — Opakowania lub pojemniki, których największy bok ma powierzchnię mniejszą niż 10 cm2 — Dyrektywa 2001/110/WE — Artykuł 2 pkt 4 — Wskazanie kraju lub krajów pochodzenia miodu — Jednostkowe porcje miodu konfekcjonowane w zbiorczych kartonach dostarczanych zakładom żywienia zbiorowego — Jednostkowe porcje sprzedawane oddzielnie lub oferowane konsumentowi końcowemu w składzie gotowych posiłków sprzedawanych po cenie ryczałtowej — Informacja o kraju lub krajach pochodzenia tego miodu”

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 22 września 2016 r.

1. Pytania prejudycjalne – Dopuszczalność – Niezbędność orzeczenia w trybie prejudycjalnym oraz znaczenie zadanych pytań – Ocena przez sąd krajowy – Domniemanie związku ze sprawą zadanych pytań

   (art. 267 TFUE)

2. Zbliżanie ustawodawstw – Etykietowanie, reklama i prezentacja środków spożywczych – Dyrektywa 2000/13 – Obowiązkowe informacje, jakie muszą znaleźć się na etykietach produktów spożywczych – Paczkowane środki spożywcze – Pojęcie – Jednostkowe porcje miodu konfekcjonowane w postacie zamkniętych pojemników w zbiorczych kartonach dostarczanych zakładom żywienia zbiorowego – Włączenie – Warunki

   [dyrektywa 2000/13 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 1 ust. 3 lit. b), art. 13 ust. 1]

3. Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Teksty wielojęzyczne – Jednolita wykładnia – Rozbieżności pomiędzy różnymi wersjami językowymi – Uwzględnienie ogólnej systematyki i celu danego uregulowania

   [dyrektywa 2000/13 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 1 ust. 3 lit. b)]

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 33, 34)

2.  Artykuł 1 ust. 3 lit. b) dyrektywy 2000/13 w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych należy interpretować w ten sposób, że jednostkowe porcje miodu, które mają postać pojemnika zamkniętego zgrzewanym aluminiowym wieczkiem i są konfekcjonowane w zbiorczych kartonach dostarczanych zakładom żywienia zbiorowego, jeżeli zakłady te sprzedają te porcje oddzielnie lub proponują je konsumentowi końcowemu w ramach składu gotowych posiłków sprzedawanych po cenie ryczałtowej, stanowią paczkowane środki spożywcze.

   Po pierwsze bowiem, jednostkowe porcje miodu, które z jednej strony są przeznaczone do prezentacji jako takie konsumentowi końcowemu po otwarciu kartonu zbiorczego przez zakład żywienia zbiorowego, do którego został on dostarczony, a z drugiej strony porcje te poddano konfekcjonowaniu przed ich prezentacją do sprzedaży, a ich opakowanie obejmuje je całkowicie, spełniają szereg, ustanowionych w tym przepisie, warunków zakwalifikowania jako paczkowane środki spożywcze.

   Po drugie, z systematyki dyrektywy 2000/13 wynika, że obowiązek etykietowania na podstawie jej art. 13 ust. 1 dotyczy środków spożywczych przeznaczonych do prezentacji jako takie do sprzedaży konsumentowi końcowemu i zakładom żywienia zbiorowego. Sytuacja ta może przyjąć postać oddzielnej sprzedaży konsumentowi końcowemu w zakładzie żywienia zbiorowego jednostkowych porcji miodu takich jak na przykład w restauracji czy stołówce. Sytuacja taka ma miejsce również, kiedy porcje te są oferowane w składzie gotowego posiłku sprzedawanego po cenie ryczałtowej, na przykład jako pozycja jadłospisu sporządzonego przez zakład żywienia zbiorowego lub jako element dostępny w bufecie hotelowym. Ta cena ryczałtowa obejmuje bowiem wszystkie towary i usługi konieczne dla dostarczenia tego posiłku, zawiera zatem poszczególne części składowe posiłku, w tym, stosownie do sytuacji, jednostkowe porcje miodu.

   Ta wykładnia art. 1 ust. 3 lit. b) dyrektywy 2000/13 znajduje potwierdzenie w celu owej dyrektywy, która została opracowana w trosce o zapewnienie informacji i ochrony konsumentowi końcowemu środków spożywczych, w szczególności jeśli chodzi o charakter, tożsamość, właściwości, skład, ilość, trwałość, źródło lub pochodzenie oraz metody wytwarzania lub uzyskiwania tych produktów. Szczególne interesy konsumentów w zakresie cech geograficznych dotyczących miodu oraz pełnej przejrzystości w tym względzie wymagają tego, aby na etykiecie zawarto nazwę kraju pochodzenia, w którym miód został zebrany. Taka informacja przyczynia się do umożliwienia konsumentowi końcowemu dokonania wyboru z pełną znajomością rzeczy.

   (zob. pkt 54, 55, 62–67, 70, 71, 82; sentencja)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 58)