Alegeți funcționalitățile experimentale pe care doriți să le testați

Acest document este un extras de pe site-ul EUR-Lex

Document 62013CJ0428

Yesmoke Tobacco

Sprawa C‑428/13

Ministero dell’Economia e delle Finanze

i

Amministrazione Autonoma dei Monopoli di Stato (AAMS)

przeciwko

Yesmoke Tobacco SpA

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato)

„Odesłanie prejudycjalne — Postanowienia podatkowe — Harmonizacja ustawodawstw — Dyrektywy 95/59/WE i 2011/64/UE — Struktura i stawki podatków akcyzowych stosowanych do wyrobów tytoniowych — Określenie wysokości podatku akcyzowego — Zasada ustanawiająca jedną stawkę podatku akcyzowego dla wszystkich papierosów — Możliwość wprowadzenia przez państwa członkowskie minimalnej kwoty podatku akcyzowego — Papierosy należące do najniższej kategorii cenowej — Przepisy krajowe — Specyficzna kategoria papierosów — Określenie podatku akcyzowego w stawce 115%”

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 października 2014 r.

Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki inne niż podatki obrotowe, obciążające spożycie wyrobów tytoniowych – Dyrektywa 2011/64 – Przepis krajowy ustanawiający minimalny podatek akcyzowy mający zastosowanie jedynie do papierosów, których cena sprzedaży detalicznej jest niższa od ceny papierosów należących do najbardziej poszukiwanej kategorii cenowej – Niedopuszczalność

(dyrektywa Rady 2011/64, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 6)

Artykuł 7 ust. 2 i art. 8 ust. 6 dyrektywy 2011/64 w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych należy interpretować w ten sposób, że przepisy te stoją na przeszkodzie przepisowi krajowemu, który nie ustanawia takiego samego minimalnego podatku akcyzowego mającego zastosowanie do wszystkich papierosów, lecz ustanawia minimalny podatek akcyzowy mający zastosowanie jedynie do papierosów, których cena sprzedaży detalicznej jest niższa od ceny papierosów należących do najbardziej poszukiwanej kategorii cenowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 6 dyrektywy 2011/64 państwa członkowskie mają możliwość nakładania minimalnego podatku akcyzowego na papierosy. Ten minimalny podatek akcyzowy stanowi minimalny próg opodatkowania, poniżej którego nie może mieć miejsca proporcjonalne obniżenie należnego podatku. Ze względu na fakt, że nałożenie całkowitego podatku akcyzowego jest obowiązkowe w odniesieniu do wszystkich papierosów niezależnie od ich cech i ceny, minimalny podatek akcyzowy musi mieć zastosowanie do wszystkich papierosów, niezależnie od ich cech i ceny Wprowadzenie minimalnego podatku akcyzowego jedynie dla niektórych kategorii papierosów umożliwiałoby w wypadku niektórych innych kategorii papierosów nałożenie tytułem całkowitego podatku akcyzowego kwoty, która byłaby niższa od minimalnego podatku akcyzowego, podczas gdy zgodnie z dyrektywą 2011/64 wprowadzenie minimalnego podatku akcyzowego powinno służyć zapobieżeniu, w kontekście niskich cen, temu, aby poniżej tego progu dochodziło do proporcjonalnego obniżenia należnego podatku, i uniknięciu w ten sposób zbyt niskiego poziomu opodatkowania najtańszych papierosów. Jeśli państwa członkowskie korzystają z uprawnienia do wprowadzenia minimalnego podatku akcyzowego zgodnie z art. 8 ust. 6 dyrektywy 2011/64, to przyjmowane przez nie przepisy muszą wpisywać się w wyznaczone przez dyrektywę ramy i nie mogą być niezgodne z jej celami. Tymczasem ustanowienie minimalnych progów opodatkowania różniących się w zależności od cech lub ceny papierosów powodowałoby zakłócenia konkurencji pomiędzy różnymi papierosami, a więc byłoby niezgodne z celem zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i neutralnych warunków konkurencji, do którego zmierza dyrektywa 2011/64.

Ponadto zgodnie z motywami 2, 14 i 16 dyrektywy 2011/64 dyrektywa ta uwzględnia cel ochrony zdrowia publicznego. Ponieważ środki krajowe wpisują się w ramy wyznaczone przez dyrektywę 2011/64, dyrektywa ta nie uniemożliwia państwom członkowskim realizowania celu polegającego na zwalczaniu palenia tytoniu i zapewnianiu wysokiego poziomu ochrony zdrowia publicznego w drodze poboru podatków akcyzowych.

(por. pkt 26–28, 30, 31, 35–37)

Sus

Sprawa C‑428/13

Ministero dell’Economia e delle Finanze

i

Amministrazione Autonoma dei Monopoli di Stato (AAMS)

przeciwko

Yesmoke Tobacco SpA

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato)

„Odesłanie prejudycjalne — Postanowienia podatkowe — Harmonizacja ustawodawstw — Dyrektywy 95/59/WE i 2011/64/UE — Struktura i stawki podatków akcyzowych stosowanych do wyrobów tytoniowych — Określenie wysokości podatku akcyzowego — Zasada ustanawiająca jedną stawkę podatku akcyzowego dla wszystkich papierosów — Możliwość wprowadzenia przez państwa członkowskie minimalnej kwoty podatku akcyzowego — Papierosy należące do najniższej kategorii cenowej — Przepisy krajowe — Specyficzna kategoria papierosów — Określenie podatku akcyzowego w stawce 115%”

Streszczenie – wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 października 2014 r.

Postanowienia podatkowe — Harmonizacja ustawodawstw — Podatki inne niż podatki obrotowe, obciążające spożycie wyrobów tytoniowych — Dyrektywa 2011/64 — Przepis krajowy ustanawiający minimalny podatek akcyzowy mający zastosowanie jedynie do papierosów, których cena sprzedaży detalicznej jest niższa od ceny papierosów należących do najbardziej poszukiwanej kategorii cenowej — Niedopuszczalność

(dyrektywa Rady 2011/64, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 6)

Artykuł 7 ust. 2 i art. 8 ust. 6 dyrektywy 2011/64 w sprawie struktury oraz stawek akcyzy stosowanych do wyrobów tytoniowych należy interpretować w ten sposób, że przepisy te stoją na przeszkodzie przepisowi krajowemu, który nie ustanawia takiego samego minimalnego podatku akcyzowego mającego zastosowanie do wszystkich papierosów, lecz ustanawia minimalny podatek akcyzowy mający zastosowanie jedynie do papierosów, których cena sprzedaży detalicznej jest niższa od ceny papierosów należących do najbardziej poszukiwanej kategorii cenowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 6 dyrektywy 2011/64 państwa członkowskie mają możliwość nakładania minimalnego podatku akcyzowego na papierosy. Ten minimalny podatek akcyzowy stanowi minimalny próg opodatkowania, poniżej którego nie może mieć miejsca proporcjonalne obniżenie należnego podatku. Ze względu na fakt, że nałożenie całkowitego podatku akcyzowego jest obowiązkowe w odniesieniu do wszystkich papierosów niezależnie od ich cech i ceny, minimalny podatek akcyzowy musi mieć zastosowanie do wszystkich papierosów, niezależnie od ich cech i ceny Wprowadzenie minimalnego podatku akcyzowego jedynie dla niektórych kategorii papierosów umożliwiałoby w wypadku niektórych innych kategorii papierosów nałożenie tytułem całkowitego podatku akcyzowego kwoty, która byłaby niższa od minimalnego podatku akcyzowego, podczas gdy zgodnie z dyrektywą 2011/64 wprowadzenie minimalnego podatku akcyzowego powinno służyć zapobieżeniu, w kontekście niskich cen, temu, aby poniżej tego progu dochodziło do proporcjonalnego obniżenia należnego podatku, i uniknięciu w ten sposób zbyt niskiego poziomu opodatkowania najtańszych papierosów. Jeśli państwa członkowskie korzystają z uprawnienia do wprowadzenia minimalnego podatku akcyzowego zgodnie z art. 8 ust. 6 dyrektywy 2011/64, to przyjmowane przez nie przepisy muszą wpisywać się w wyznaczone przez dyrektywę ramy i nie mogą być niezgodne z jej celami. Tymczasem ustanowienie minimalnych progów opodatkowania różniących się w zależności od cech lub ceny papierosów powodowałoby zakłócenia konkurencji pomiędzy różnymi papierosami, a więc byłoby niezgodne z celem zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i neutralnych warunków konkurencji, do którego zmierza dyrektywa 2011/64.

Ponadto zgodnie z motywami 2, 14 i 16 dyrektywy 2011/64 dyrektywa ta uwzględnia cel ochrony zdrowia publicznego. Ponieważ środki krajowe wpisują się w ramy wyznaczone przez dyrektywę 2011/64, dyrektywa ta nie uniemożliwia państwom członkowskim realizowania celu polegającego na zwalczaniu palenia tytoniu i zapewnianiu wysokiego poziomu ochrony zdrowia publicznego w drodze poboru podatków akcyzowych.

(por. pkt 26–28, 30, 31, 35–37)

Sus