Sprawy połączone C‑141/12 i C‑372/12

YS

przeciwko

Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel

oraz

Minister voor Immigratie, Integratie en Asiel

przeciwko

M

i

S

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Rechtbank Middelburget et par le Raad van State)

„Odesłanie prejudycjalne — Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych — Dyrektywa 95/46/WE — Artykuły 2, 12 i 13 — Pojęcie „danych osobowych” — Zakres prawa dostępu osoby, której dane dotyczą — Dane odnoszące się do osoby wnioskującej o dokument pobytowy i analiza prawna zawarte w administracyjnym dokumencie przygotowawczym do decyzji — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuły 8 i 41”

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 17 lipca 2014 r.

1. Zbliżanie ustawodawstw – Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych – Dyrektywa 95/46 – Zakres stosowania – Pojęcie danych osobowych – Dokument przygotowawczy do decyzji w sprawie uzyskania dokumentu pobytowego, zawierający dane odnoszące się do wnioskodawcy oraz analizę prawną – Włączenie danych – Wyłączenie analizy prawnej

   [dyrektywa 95/46 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2 lit. a), art. 12 lit. b)]

2. Zbliżanie ustawodawstw – Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych – Dyrektywa 95/46 – Wykładnia w świetle praw podstawowych

   (Karta praw podstawowych Unii Europejskiej; dyrektywa 95/46 Parlamentu Europejskiego i Rady)

3. Zbliżanie ustawodawstw – Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych – Dyrektywa 95/46 – Prawo dostępu danej osoby do danych osobowych – Obowiązek przekazania przeglądu danych w sposób zrozumiały – Zakres

   [Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 8 ust. 2; dyrektywa 95/46 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2 lit. b), art. 12 lit. a)]

4. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Granice – Pytania ogólne lub hipotetyczne

   (art. 258 TFUE)

5. Prawa podstawowe – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Prawo do dobrej administracji – Prawo dostępu każdej osoby do dotyczących jej akt sprawy – Prawo nieegzekwowalne wobec państw członkowskich

   [Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 41 ust. 2 lit. b)]

1.  Artykuł 2 lit. a) dyrektywy 95/46 w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych powinien być interpretowany w ten sposób, że dane odnoszące się do osoby wnioskującej o dokument pobytowy figurujące w dokumencie administracyjnym, przedstawiającym powody przytoczone przez pracownika na poparcie projektu decyzji, za którego sporządzenie jest on odpowiedzialny w ramach postępowania poprzedzającego wydanie decyzji w sprawie wniosku o wydanie dokumentu pobytowego, oraz w stosownym przypadku dane figurujące w analizie prawnej zawartej w tym dokumencie administracyjnym, stanowią „dane osobowe” w rozumieniu wspomnianego postanowienia, przy czym owej analizy nie można jako takiej zakwalifikować w ten sam sposób.

   W istocie taka analiza prawna nie stanowi informacji dotyczącej osoby wnioskującej o dokument pobytowy, lecz co najwyżej – o ile nie ogranicza się ona do czysto abstrakcyjnej wykładni prawa – informację dotyczącą oceny i zastosowania przez właściwy organ tego prawa do sytuacji wspomnianego wnioskodawcy, gdyż sytuacja ta zostaje ustalona między innymi za pomocą danych osobowych odnoszących się do jego osoby, którymi to danymi dysponuje ten organ.

   Ponadto w przeciwieństwie do danych odnoszących się do osoby wnioskującej o dokument pobytowy, które to dane figurują w takim dokumencie administracyjnym i mogą stanowić podstawę faktyczną zawartej w nim analizy prawnej, analiza taka nie może sama w sobie być przedmiotem weryfikacji pod względem jej prawidłowości przez wspomnianego wnioskodawcę oraz sprostowania na podstawie art. 12 lit. b) dyrektywy 95/46.

   W tych okolicznościach rozciągnięcie prawa dostępu osoby wnioskującej o dokument pobytowy na wspomnianą analizę prawną służyłoby w rzeczywistości nie celowi przewidzianemu w omawianej dyrektywie, polegającemu na zagwarantowaniu ochrony prawa do życia prywatnego tego wnioskodawcy w zakresie przetwarzania dotyczących go danych, lecz celowi polegającemu na zapewnieniu mu prawa dostępu do dokumentów administracyjnych, do którego to prawa nie odnosi się jednak dyrektywa 95/46.

   (por. pkt 38, 40, 45, 46, 48; pkt 1 sentencji)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 54)

3.  Artykuł 12 lit. a) dyrektywy 95/46 w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych i art. 8 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej powinny być interpretowane w ten sposób, że osoba wnioskująca o dokument pobytowy dysponuje prawem dostępu do wszystkich danych osobowych jej dotyczących, które są przedmiotem przetwarzania przez krajowe władze administracyjne w rozumieniu art. 2 lit. b) tej dyrektywy. Aby uczynić zadość temu prawu, wystarczy, by wspomniany wnioskodawca znalazł się w posiadaniu kompletnego przeglądu tych danych w zrozumiałej formie, czyli w formie umożliwiającej temu wnioskodawcy zapoznanie się ze wspomnianymi danymi i sprawdzenie, czy dane te są prawidłowe i czy są przetwarzane w sposób zgodny ze wspomnianą dyrektywą, aby w razie potrzeby móc wykonać prawa przyznane mu w tej dyrektywie.

   Wobec powyższego w zakresie, w jakim cel przyświecający omawianemu prawu dostępu może zostać w pełni osiągnięty w drodze innej formy informacji, osoba, której dane dotyczą, nie może wywodzić ani z art. 12 lit. a) dyrektywy 95/46, ani z art. 8 ust. 2 karty prawa do uzyskania kopii dokumentu lub oryginalnego pliku, w którym figurują te dane. Aby nie udzielić zainteresowanej osobie dostępu do informacji innych niż dotyczące jej dane osobowe, może ona otrzymać kopię dokumentu lub oryginalnego pliku, w którym te inne informacje nie będą możliwe do odczytania.

   (por. pkt 58, 60; pkt 2 sentencji)

4.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 63)

5.  Artykuł 41 ust. 2 lit. b) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej powinien być interpretowany w ten sposób, że osoba wnioskująca o dokument pobytowy nie może powołać się wobec władz krajowych na przewidziane w tym postanowieniu prawo dostępu do akt jego sprawy.

   W istocie z brzmienia art. 41 karty wynika jednoznacznie, że jest on adresowany nie do państw członkowskich, lecz wyłącznie do instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii.

   (por. pkt 67, 69; pkt 3 sentencji)