Sprawa C‑556/12

TDC A/S

przeciwko

Teleklagenævnet

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret)

„Odesłanie prejudycjalne — Sieci i usługi łączności elektronicznej — Dyrektywa 2002/19/WE — Artykuł 2 lit. a) — Dostęp do specyficznych elementów sieci oraz do urządzeń towarzyszących i ich użytkowanie — Artykuły 5, 8, 12 i 13 — Uprawnienie krajowych organów regulacyjnych — Obowiązek związany z dostępem do specyficznych elementów sieci oraz do urządzeń towarzyszących i z ich użytkowaniem — Przedsiębiorstwo posiadające znaczącą pozycję na danym rynku — Przyłącze kablowe łączące znajdujący się w sieci dostępowej punkt rozdzielczy i znajdujący się u użytkownika końcowego punkt końcowy sieci — Proporcjonalność obowiązku uwzględniania uzasadnionych wniosków o dostęp do specyficznych elementów sieci oraz do urządzeń towarzyszących i o ich użytkowanie — Dyrektywa 2002/21/WE — Artykuł 8 — Ogólne założenia służące realizacji zadań krajowych organów regulacyjnych”

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 czerwca 2014 r.

Zbliżanie ustawodawstw – Sieci i usługi łączności elektronicznej – Dostęp do sieci i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń – Dyrektywy 2002/19 i 2002/21 – Uprawnienie krajowych organów regulacyjnych do nałożenia na operatora mającego znaczącą pozycję na danym rynku obowiązek zainstalowania przyłączy umożliwiających dostęp użytkowników końcowych do sieci światłowodowej – Dopuszczalność – Przesłanki – Poszanowanie zasady proporcjonalności – Uwzględnienie początkowej inwestycji zrealizowanej przez tego operatora oraz istnienie mechanizmu kontroli cen

[dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2002/19, zmieniona dyrektywą 2009/140, art. 2 lit. a), art. 8, 12, 13; 2002/21, zmieniona dyrektywą 2009/140, art. 8 ust. 1]

Artykuł 2 lit. a) oraz art. 8 i 12 dyrektywy 2002/19 w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń, zmienionej dyrektywą 2009/140, należy interpretować w ten sposób, że krajowy organ regulacyjny ma prawo nałożyć na operatora komunikacji elektronicznej mającego znaczącą pozycję na danym rynku, tytułem obowiązku uwzględniania uzasadnionych wniosków o dostęp do specyficznych elementów sieci oraz do urządzeń towarzyszących i o ich użytkowanie, obowiązek zainstalowania, na wniosek konkurujących z nim operatorów, przyłącza kablowego o długości nieprzekraczającej 30 m łączącego punkt rozdzielczy sieci dostępu ze znajdującym się u użytkownika końcowego punktem końcowym, w sytuacji gdy obowiązek ten opiera się na charakterze stwierdzonego problemu oraz jest proporcjonalny i uzasadniony w świetle celów określonych w art. 8 ust. 1 dyrektywy 2002/21 w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej, zmienionej dyrektywą 2009/140, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego.

Ponadto art. 8 i 12 dyrektywy 2002/19 w związku z jej art. 13 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy krajowy organ regulacyjny zamierza nałożyć taki obowiązek, organ ten musi uwzględnić początkową inwestycję zrealizowaną przez danego operatora oraz istnienie mechanizmu kontroli cen pozwalającego odzyskać koszty instalacji.

(por. pkt 45, 47, 48, 54; pkt 1; pkt 2 sentencji)

Sprawa C‑556/12

TDC A/S

przeciwko

Teleklagenævnet

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Østre Landsret)

„Odesłanie prejudycjalne — Sieci i usługi łączności elektronicznej — Dyrektywa 2002/19/WE — Artykuł 2 lit. a) — Dostęp do specyficznych elementów sieci oraz do urządzeń towarzyszących i ich użytkowanie — Artykuły 5, 8, 12 i 13 — Uprawnienie krajowych organów regulacyjnych — Obowiązek związany z dostępem do specyficznych elementów sieci oraz do urządzeń towarzyszących i z ich użytkowaniem — Przedsiębiorstwo posiadające znaczącą pozycję na danym rynku — Przyłącze kablowe łączące znajdujący się w sieci dostępowej punkt rozdzielczy i znajdujący się u użytkownika końcowego punkt końcowy sieci — Proporcjonalność obowiązku uwzględniania uzasadnionych wniosków o dostęp do specyficznych elementów sieci oraz do urządzeń towarzyszących i o ich użytkowanie — Dyrektywa 2002/21/WE — Artykuł 8 — Ogólne założenia służące realizacji zadań krajowych organów regulacyjnych”

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 czerwca 2014 r.

Zbliżanie ustawodawstw — Sieci i usługi łączności elektronicznej — Dostęp do sieci i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń — Dyrektywy 2002/19 i 2002/21 — Uprawnienie krajowych organów regulacyjnych do nałożenia na operatora mającego znaczącą pozycję na danym rynku obowiązek zainstalowania przyłączy umożliwiających dostęp użytkowników końcowych do sieci światłowodowej — Dopuszczalność — Przesłanki — Poszanowanie zasady proporcjonalności — Uwzględnienie początkowej inwestycji zrealizowanej przez tego operatora oraz istnienie mechanizmu kontroli cen

[dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady: 2002/19, zmieniona dyrektywą 2009/140, art. 2 lit. a), art. 8, 12, 13; 2002/21, zmieniona dyrektywą 2009/140, art. 8 ust. 1]

Artykuł 2 lit. a) oraz art. 8 i 12 dyrektywy 2002/19 w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń, zmienionej dyrektywą 2009/140, należy interpretować w ten sposób, że krajowy organ regulacyjny ma prawo nałożyć na operatora komunikacji elektronicznej mającego znaczącą pozycję na danym rynku, tytułem obowiązku uwzględniania uzasadnionych wniosków o dostęp do specyficznych elementów sieci oraz do urządzeń towarzyszących i o ich użytkowanie, obowiązek zainstalowania, na wniosek konkurujących z nim operatorów, przyłącza kablowego o długości nieprzekraczającej 30 m łączącego punkt rozdzielczy sieci dostępu ze znajdującym się u użytkownika końcowego punktem końcowym, w sytuacji gdy obowiązek ten opiera się na charakterze stwierdzonego problemu oraz jest proporcjonalny i uzasadniony w świetle celów określonych w art. 8 ust. 1 dyrektywy 2002/21 w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej, zmienionej dyrektywą 2009/140, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego.

Ponadto art. 8 i 12 dyrektywy 2002/19 w związku z jej art. 13 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji gdy krajowy organ regulacyjny zamierza nałożyć taki obowiązek, organ ten musi uwzględnić początkową inwestycję zrealizowaną przez danego operatora oraz istnienie mechanizmu kontroli cen pozwalającego odzyskać koszty instalacji.

(por. pkt 45, 47, 48, 54; pkt 1; pkt 2 sentencji)