Sprawa C-191/12

Alakor Gabonatermelő és Forgalmazó Kft.

przeciwko

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Észak-alföldi Regionális Adó Főigazgatósága

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria)

„Brak zwrotu całego nienależnie zapłaconego podatku od wartości dodanej — Prawo krajowe wyłączające zwrot podatku VAT z powodu jego przerzucenia na osobę trzecią — Kompensata w formie pomocy pokrywającej część niepodlegającego odliczeniu podatku VAT — Bezpodstawne wzbogacenie”

Streszczenie – wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 16 maja 2013 r.

1. Prawo Unii Europejskiej – Bezpośrednia skuteczność – Podatki krajowe niezgodne z prawem Unii – Zwrot – Odmowa – Warunek – Bezpodstawne wzbogacenie – Pojęcie – Bezpośrednie przerzucenie na inne podmioty kwot nienależnie zapłaconych przez podatnika

2. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Uregulowanie krajowe umożliwiające odliczenie podatku związanego z nabyciem towarów subwencjonowanych przez Unię jedynie w odniesieniu do nieobjętej subwencją części tego nabycia – Dopuszczalność – Warunek – Neutralizacja ciężaru finansowego związanego z odmową odliczenia podatku od wartości dodanej

   (rozporządzenie Komisji nr 448/2004, załącznik, zasada nr 7; dyrektywa Rady77/388, art. 17 ust. 2)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 25)

2.  Zasada zwrotu podatków pobranych w państwie członkowskim z naruszeniem zasad prawa Unii powinna być interpretowana w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie odmawiało zwrotu części podatku od wartości dodanej, którego odliczenia zakazywał przepis krajowy sprzeczny z prawem Unii Europejskiej, na tej podstawie, że owa część podatku była subwencjonowana przez pomoc przyznaną podatnikowi i finansowaną zarówno przez Unię, jak i przez rzeczone państwo, pod warunkiem że ciężar finansowy związany z odmową odliczenia podatku od wartości dodanej został w całości zneutralizowany, czego weryfikacja należy do sądu krajowego.

   W tym zakresie sąd krajowy powinien zbadać w szczególności kwestię, czy kwota pomocy przyznanej podatnikowi byłaby mniejsza w przypadku, gdyby mógł on skorzystać z prawa do odliczenia. Zatem w celu zneutralizowania ciężaru finansowego związanego z zakazem odliczenia podatku od wartości dodanej kwota zwrotu, której może dochodzić podatnik, powinna odpowiadać różnicy pomiędzy, po pierwsze, kwotą podatku, jakiej nie mógł on odliczyć z powodu uregulowania krajowego, oraz po drugie, kwotą pomocy przyznanej podatnikowi, która przekracza wysokość pomocy, jaka zostałaby mu przyznana, gdyby mógł on skorzystać z prawa do odliczenia.

   (por. pkt 32, 33, 35; sentencja)

Sprawa C-191/12

Alakor Gabonatermelő és Forgalmazó Kft.

przeciwko

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Észak-alföldi Regionális Adó Főigazgatósága

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria)

„Brak zwrotu całego nienależnie zapłaconego podatku od wartości dodanej — Prawo krajowe wyłączające zwrot podatku VAT z powodu jego przerzucenia na osobę trzecią — Kompensata w formie pomocy pokrywającej część niepodlegającego odliczeniu podatku VAT — Bezpodstawne wzbogacenie”

Streszczenie – wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 16 maja 2013 r.

1. Prawo Unii Europejskiej — Bezpośrednia skuteczność — Podatki krajowe niezgodne z prawem Unii — Zwrot — Odmowa — Warunek — Bezpodstawne wzbogacenie — Pojęcie — Bezpośrednie przerzucenie na inne podmioty kwot nienależnie zapłaconych przez podatnika

2. Postanowienia podatkowe — Harmonizacja ustawodawstw — Podatki obrotowe — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Odliczenie podatku naliczonego — Uregulowanie krajowe umożliwiające odliczenie podatku związanego z nabyciem towarów subwencjonowanych przez Unię jedynie w odniesieniu do nieobjętej subwencją części tego nabycia — Dopuszczalność — Warunek — Neutralizacja ciężaru finansowego związanego z odmową odliczenia podatku od wartości dodanej

   (rozporządzenie Komisji nr 448/2004, załącznik, zasada nr 7; dyrektywa Rady77/388, art. 17 ust. 2)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 25)

2.  Zasada zwrotu podatków pobranych w państwie członkowskim z naruszeniem zasad prawa Unii powinna być interpretowana w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie odmawiało zwrotu części podatku od wartości dodanej, którego odliczenia zakazywał przepis krajowy sprzeczny z prawem Unii Europejskiej, na tej podstawie, że owa część podatku była subwencjonowana przez pomoc przyznaną podatnikowi i finansowaną zarówno przez Unię, jak i przez rzeczone państwo, pod warunkiem że ciężar finansowy związany z odmową odliczenia podatku od wartości dodanej został w całości zneutralizowany, czego weryfikacja należy do sądu krajowego.

   W tym zakresie sąd krajowy powinien zbadać w szczególności kwestię, czy kwota pomocy przyznanej podatnikowi byłaby mniejsza w przypadku, gdyby mógł on skorzystać z prawa do odliczenia. Zatem w celu zneutralizowania ciężaru finansowego związanego z zakazem odliczenia podatku od wartości dodanej kwota zwrotu, której może dochodzić podatnik, powinna odpowiadać różnicy pomiędzy, po pierwsze, kwotą podatku, jakiej nie mógł on odliczyć z powodu uregulowania krajowego, oraz po drugie, kwotą pomocy przyznanej podatnikowi, która przekracza wysokość pomocy, jaka zostałaby mu przyznana, gdyby mógł on skorzystać z prawa do odliczenia.

   (por. pkt 32, 33, 35; sentencja)