Sprawa C‑156/13

Digibet Ltd

i

Gert Albers

przeciwko

Westdeutsche Lotterie GmbH & Co. OHG

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

„Odesłanie prejudycjalne — Swoboda świadczenia usług — Artykuł 56 TFUE — Gry losowe — Uregulowanie przewidujące zakazy dotyczące gier losowych w Internecie, których nie stosowano w określonym czasie w jednej jednostce federalnej państwa członkowskiego — Spójność — Proporcjonalność”

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 12 czerwca 2014 r.

1. Swoboda przedsiębiorczości – Swoboda świadczenia usług – Ograniczenia – Gry losowe – Przepisy krajowe nadające wyłączne prawa w zakresie urządzania owych gier na rzecz jednego podmiotu, poddanego nadzorowi państwowemu – Niedopuszczalność – Względy uzasadniające – Nadrzędne względy interesu ogólnego – Ochrona konsumentów oraz przeciwdziałanie oszustwom i zachęcaniu obywateli do nadmiernych wydatków – Swoboda uznania państw członkowskich przy ustalaniu tych celów

   (art. 51 TFUE, 52 TFUE, 62 TFUE)

2. Swoboda świadczenia usług – Ograniczenia – Gry losowe – Uregulowanie wspólne dla większości jednostek federalnych państwa członkowskiego przewidujące zakazy dotyczące gier losowych w Internecie, niemające zastosowania, w określonym czasie, w jednej jednostce federalnej tego państwa – Dopuszczalność – Proporcjonalność – Badanie przez sąd krajowy

   (art. 56 TFUE)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 22–24)

2.  Artykuł 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu wspólnemu dla większości jednostek federalnych państwa członkowskiego o strukturze federacji, które to uregulowanie co do zasady zakazuje organizowania gier losowych w Internecie i pośredniczenia w nich, podczas gdy jedna jednostka federalna przez określony czas utrzymywała w mocy łagodniejsze przepisy współistniejące z restryktywnymi przepisami innych jednostek federalnych, przy założeniu, że uregulowanie takie może spełniać ustanowione przez orzecznictwo Trybunału wymogi proporcjonalności, co podlega kontroli należącej do sądu odsyłającego.

   (por. pkt 41; sentencja)

Sprawa C‑156/13

Digibet Ltd

i

Gert Albers

przeciwko

Westdeutsche Lotterie GmbH & Co. OHG

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

„Odesłanie prejudycjalne — Swoboda świadczenia usług — Artykuł 56 TFUE — Gry losowe — Uregulowanie przewidujące zakazy dotyczące gier losowych w Internecie, których nie stosowano w określonym czasie w jednej jednostce federalnej państwa członkowskiego — Spójność — Proporcjonalność”

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 12 czerwca 2014 r.

1. Swoboda przedsiębiorczości — Swoboda świadczenia usług — Ograniczenia — Gry losowe — Przepisy krajowe nadające wyłączne prawa w zakresie urządzania owych gier na rzecz jednego podmiotu, poddanego nadzorowi państwowemu — Niedopuszczalność — Względy uzasadniające — Nadrzędne względy interesu ogólnego — Ochrona konsumentów oraz przeciwdziałanie oszustwom i zachęcaniu obywateli do nadmiernych wydatków — Swoboda uznania państw członkowskich przy ustalaniu tych celów

   (art. 51 TFUE, 52 TFUE, 62 TFUE)

2. Swoboda świadczenia usług — Ograniczenia — Gry losowe — Uregulowanie wspólne dla większości jednostek federalnych państwa członkowskiego przewidujące zakazy dotyczące gier losowych w Internecie, niemające zastosowania, w określonym czasie, w jednej jednostce federalnej tego państwa — Dopuszczalność — Proporcjonalność — Badanie przez sąd krajowy

   (art. 56 TFUE)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 22–24)

2.  Artykuł 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on uregulowaniu wspólnemu dla większości jednostek federalnych państwa członkowskiego o strukturze federacji, które to uregulowanie co do zasady zakazuje organizowania gier losowych w Internecie i pośredniczenia w nich, podczas gdy jedna jednostka federalna przez określony czas utrzymywała w mocy łagodniejsze przepisy współistniejące z restryktywnymi przepisami innych jednostek federalnych, przy założeniu, że uregulowanie takie może spełniać ustanowione przez orzecznictwo Trybunału wymogi proporcjonalności, co podlega kontroli należącej do sądu odsyłającego.

   (por. pkt 41; sentencja)