Sprawa C-345/06

Gottfried Heinrich

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Unabhängiger Verwaltungssenat im Land Niederösterreich)

„Artykuł 254 ust. 2 WE — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Artykuł 2 ust. 3 — Rozporządzenie (WE) nr 622/2003 — Bezpieczeństwo lotnictwa — Załącznik — Lista przedmiotów zakazanych na pokładzie statków powietrznych — Brak publikacji — Moc wiążąca”

Opinia rzecznika generalnego E. Sharpston przedstawiona w dniu 10 kwietnia 2008 r.   I ‐ 1661

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 10 marca 2009 r.   I ‐ 1697

Streszczenie wyroku

Transport – Transport lotniczy – Ustanowienie wspólnych standardów dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego – Rozporządzenie nr 622/2003 – Załącznik

(art. 254 ust. 2 WE; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2320/20002, art. 4 ust. 2, 8; rozporządzenie nr 622/2003, załącznik)

Załącznik do rozporządzenia nr 622/2003 ustanawiającego środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych standardów dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego, zmienionego rozporządzeniem nr 68/2004, który nie został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, nie ma mocy wiążącej w zakresie, w którym zmierza do nałożenia obowiązków na jednostki. W szczególności brak jest możliwości powoływania się wobec jednostek na środki dostosowujące listę przedmiotów zakazanych w obszarze objętym ochroną bezpieczeństwa oraz na pokładzie statku powietrznego załączoną do rozporządzenia nr 2320/2002 ustanawiającego wspólne zasady w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego w zakresie, w jakim środki owe zawarte są we wspomnianym załączniku.

W tym względzie z samego brzmienia art. 254 ust. 2 WE wynika, że rozporządzenie wspólnotowe może wywołać skutki prawne jedynie wówczas, gdy zostało opublikowane we wspomnianym Dzienniku Urzędowym.

Ponadto nie można powoływać się wobec osób fizycznych i prawnych w państwie członkowskim na akt przyjęty przez instytucję wspólnotową, zanim osoby te miały możliwość zapoznania się z nim poprzez prawidłową publikację w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W szczególności zasada pewności prawa wymaga, aby dane uregulowanie wspólnotowe umożliwiało zainteresowanym dokładne zapoznanie się z zakresem obowiązków, które na nich nakłada. Jednostki powinny bowiem mieć możliwość jednoznacznego poznania swoich praw i obowiązków i podjęcia w związku z tym odpowiednich działań.

Środki dostosowujące listę przedmiotów zakazanych załączoną do rozporządzenia nr 2320/2002, w zakresie, w jakim zmierzają do nałożenia obowiązków na jednostki, muszą być w każdym razie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Kwestia, czy te środki i przepisy, do których się odnoszą, nakładają obowiązki bezpośrednio na jednostki lub zobowiązują do tego państwa członkowskie, jest w tym względzie bez znaczenia. W obydwu przypadkach ich publikacja w owym Dzienniku Urzędowym jest bowiem obowiązkowa.

Ponadto rozporządzenie nr 2320/2002, w szczególności art. 4 ust. 2, nie zawiera podstawy prawnej, która w ramach kompetencji wykonawczej przyznanej Komisji na mocy tego przepisu umożliwiałaby jej zastosowanie reżimu poufności ustanowionego w art. 8 wskazanego rozporządzenia w zakresie dotyczącym środków dostosowujących listę przedmiotów zakazanych załączoną do rozporządzenia nr 2320/2002. Z powyższego wynika, że gdyby rozporządzenie nr 622/2003 rzeczywiście dostosowywało wskazaną listę przedmiotów zakazanych, prowadziłoby to w sposób konieczny do nieważności tego rozporządzenia.

(por. pkt 42–44, 59-63; sentencja)